ขอถามเกี่ยวกับเทคนิกการกลั่นแบบธรรมดาค่ะ

TL,DR:
1. อ่านค่าได้ต่ำกว่าความเป็นจริง
2. อ่านค่าได้เท่าความจริง แต่อาจจะโดนจุกด้านบนบังตำแหน่งที่อ่าน / หรืออ่านได้มากกว่าจริง ขึ้นกับกรณี

[เหตุผล]
คืองี้ครับ เวลา จขกท ตั้งกลั่น ลองดูจังหวะที่มันร้อนหรือเดือดแล้ว แต่ยังไม่กลั่นออกมานะครับ
หากไม่เพิ่มอุณหภูมิเร็วเกินไปจนไอล้นทะลัก แล้ว ให้สังเกต เล็งดีๆ
จะเห็นระดับไอของสารได้ชัดเจนเลย (โดยเฉพาะถ้ากลั่นพวกตัวทำละลายอินทรีย์)
มันจะ ใสไร้สีเหมือนๆกันแต่จะเห็นรอยต่อคล้ายๆระดับน้ำ ค่อยๆ เอ่อขึ้นมา
ทั้งนี้เพราะมันมีค่าดัชนีหักเหไม่เท่าอากาศนั่นเอง

สังเกต ตำแหน่งกะเปาะ เขาให้อยู่สูงเท่า ทางแยกที่จะไปยังคอนเดนเซอร์ข้างๆ
เวลาอ่าน เราจะได้ได้อุณหภูมิของไอที่กำลังควบแน่นออกมาเป็นสารที่เรากลั่นได้พอดี
ถ้า กะเปาะมันลอยสูงไป ไอสารมันก็ไหลไปข้างๆ แล้ว ในขณะที่เราอ่านได้เป็น
อุณหภูมิของอากาศเหนือไอสาร เราจึงอ่านได้น้อยกว่าจริง
(ถ้าท่านลองกับ น้ำ จะเห็นว่าทำกะเปาะลอย อ่านได้ 70-80 องศาน้ำก็กลั่นหยดออกมาแล้ว

ในทางกลับกัน หากกะเปาะมันจมต่ำ นอกจากสเกลจะถูกบังแล้ว
ถ้า เป็นช่วงที่สารที่เรากลั่นกำลังเดือดเป็นไอมากๆ ตลอดเวลา เราจะอ่านได้เท่าค่าจริง
แต่ถ้า ช่วงหัวต่อสูงมาก และหรือ มีสารหลายตัว เดือดไล่ๆ กันออกมาค่าที่เราอ่านได้ จะมากกว่าจริง
เพราะไอสารตัวแรก จุดเดือดต่ำกว่า ไหลออกไปถึงคอนเดนเซอร์แล้ว
ในขณะที่กะเปาะ จมอยู่ในไอสารตัวถัดมา ที่มีจุดเดือดมากกว่า

ดังนั้น การ"ซีตุ๊ป" อุปกรณ์อย่างถูกต้อง จึงต้องให้กะเปาะของเทอร์โมมิเตอร์
อยู่ในระดับเดียวกับช่องที่จะไหลไปยังคอนเดนเซอร์ ดังในรูปที่ จขกท แปะมา ครับ