5 ข้อ ที่อยากฝากถึงละครไทย...ได้ไหมนะ.......

ส่วนตัวไม่ได้เรียนทาด้านกล้องหรือถ่ายภาพ หรือการทำภาพยนต์หรอกนะ แต่ขอหน่อย....
มีอีกเยอะ แต่ขี้เกียจหาภาพแค็บมา...


1 การจัดแสงเงา
จัดให้มันดูมืออาชีพ หน่อย แสงเงา หัดเล่นให้เป็น ฉากหลัง ความมืด หัดใช้บ้าง
ไม่ใช่โรงลิเก สว่างไปหมด กลัวไม่เห็นนักแสดงหรือไง ใช้กล้องอะไรถ่าย มันกากขนาดต้องอัดแสงขนาดนั้นเลยหรอ
บรรยากาศ แสงสี สื่อบรรยากาศอารมของหนัง ทำได้หรือปล่าว


2 จัดกล้องมุมถ่าย ตัวประกอบ
ขอมุมเทห์ๆ...ไม่ใช่มุมหล่อๆ ตัวกระกอบดูจริงจังเข้ากับบรรยากาศ ไม่ต้องเยอะก็ได้ แต่ขอคุณภาพ
แสงมืด จุดส่วาง ไม่กลืนกัน พระเอกดูเด่น แต่ไม่ใช่โดดมาคนเดียว


3 ขอจริงจังไม่ห่วงหล่อ
ปกเสื้อคมกริบ คิ้วคมเข้ม เล่นจริงจังคอสตูมได้ เล่นละครไม่ใช่ถ่ายแบบ



4 ขอบรรยากาศธรรมชาติ ปกติมนุษย์หน่อย
จัดท่าทางขอดูผ่อนคลาย ธรรมาชาติ ดูสมจริง เล่นบทกลุ่มไม่ใช่ยืนแถวเป๊ะ กางขาเหมือนกันหมด
แต่ละคนดูมีอากับกิริยาที่เป็นมนุษย์หน่อย จับโน่น เกานี่ ล้วงกระเป๋า บ้าง จริตกริยาของมนุษย์มีบ้าง
ไม่ใช่สั่งให้ยืนเป็นกลุ่มก็ยืนนิ่งๆ หลบหลังพระเอก ทำหน้าตาซื่อๆไม่มีอารมร่วม


5 ขอนางเอกหน้าใส
ซูมแบบไม่เห็นขนตากันสาด ปากแดง แมกอัฟหนาแก้มชมพู คิ้วงอน ให้มันดูเป็นคนจริงๆหน่อยได้ไหม
ไม่ใช่มันจะสวยเอาซะทุกฉาก...คือดารา เบ้าหน้าก็เชื่อว่าดีกันมาส่วนหนึ่งแล้วไหมนะ
ยุคไหนแล้ว เทคโนโลยีกล้องมันไปไกลกว่ายุคมิตชัยบรรชาแล้ว ไม่ต้องแต่งหน้าเพื่อให้ขึ้นกล้องขนาดนั้นก็ได้ กล้องสมัยนี้มันชัดพอแล้ว


*ขอบคุณภาพจาก My Boss My Hero และ อากู๋
*ขอบคุณนางเอกสุดน่ารัก งักกี้
*ยกตัวอย่างหนังแนวมาเฟีย เจ้าพ่อมาให้เข้ากับบรรยากาศช่วงนี้...