ออกตัวก่อนว่า เรากับแฟน เป็น ญ-ญ

คบกันมา 2 ปีกว่า อยู่ในวัยทำงานแล้วทั้งคู่

ตลอดเวลาที่คบกันก็มีทะเลาะกันบ้าง งอนบ้างนิดหน่อย แต่โดยรวมแล้วนิสัยค่อนข้างเข้ากันได้

แต่มีหลายเหตุการณ์ที่ทำให้เรารู้สึกว่า ในอนาคตของแฟนเรา แทบจะไม่มีเราอยู่ด้วยเลย หรือบางครั้งเค้าทำอะไรเค้าจะไม่ค่อยนึกถึงเรา

อย่างเช่น

ในตอนแรกที่คบกัน เราเห็นว่าแฟนเราเค้าอยู่อพาร์ทเม้นซึ่งจ่ายแต่ละเดือนแพงมาก ค่าห้อง 4500+ ค่าไฟค่าน้ำ จ่ายเดือนนึง 7 พันกว่าบาท (แต่ที่บ้านแฟนออกค่าใช้จ่ายให้)

เราเลยบอกว่า ไปหาอพาร์ทเม้นที่ถูกกว่านี้ แล้วไปอยู่ด้วยกันมั๊ย จ่ายคนละครึ่ง ซึ่งเค้าก็ตอบตกลง

สรุปก็ย้ายมาอยู่ด้วยกัน

พอผ่านไปประมาณ 6 เดือน พ่อเราป่วยหนัก เข้า ICU เราเลยไปดูแลพ่อ และก็พูดคุยกับแฟนว่า ถ้าพ่อออกจากโรงพยาบาลเราอาจจะต้องกลับไปอยู่บ้าน

ตัวเค้าจะอยู่ได้ไหม เพราะถ้าเราออกไป ค่าใช้จ่ายจะตกที่แฟนคนเดียว (เพราะเค้าไม่ได้ขอที่บ้านแล้ว)

คือตอนนั้นเราคิดว่า เราเป็นคนชวนเค้ามาอยู่ด้วย เราต้องรับผิดชอบเค้า จะทำอะไรก็ต้องนึกถึงอีกฝ่ายด้วย

ซึ่งตัวเค้าก็บอกว่าโอเค เค้าอยู่ได้ ให้เรากลับไปอยู่บ้าน

พอดีพ่อเราอาการดีขึ้น ออกจาก รพ. แม่กับป้าคอยดูแล เราเลยไปๆกลับๆ ระหว่างบ้านกับอพาร์ทเม้นท์แทน ก็ไม่ได้ย้ายกลับไปอยู่บ้านแบบถาวรแล้ว

แต่เรื่องมันมาเกิดก็ตอนปลายปี

มีวันนึงเค้าโทรมาหาเรา แล้วบอกว่า

"เย้ๆๆๆ แม่ซื้อคอนโดให้แล้ว ต่อไปนี้ไม่ต้องเช่าห้องแล้ว"

เราอึ้งไปพักนึง แล้วถามเค้ากลับว่า

"แล้วพี่หละ"  (เราอายุมากกว่าเค้า)

เค้าก็เงียบไป แล้วก็พูดมาว่า

"ก็ไปอยู่ด้วยกันไง"

เรายิ่งอึ้งเข้าไปใหญ่ เพราะว่า คอนโดที่เค้าซื้อ มันเป็นห้องเดียว และเค้าก็มีน้องชายซึ่งก็ต้องย้ายมาอยู่ด้วยกัน ตัวเค้าเองก็รู้อยู่เต็มอกว่า เราไปอยู่ด้วยไม่ได้

เค้าพูดมาคำเดียวว่า "แล้วจะให้ทำไง ก็ซื้อไปแล้ว"

เอาจริงๆ เรากลับไปอยู่บ้านได้ ไม่มีปัญหา แต่ที่เราเสียใจ ไม่ใช่ว่าเค้าไม่ชวนไปอยู่คอนโดด้วย (เพราะเราไม่คิดจะอยู่อยู่แล้ว) แต่เราเสียใจที่ทำไมเค้าไม่มาปรึกษากับเราก่อน อย่างน้อยๆมาพูดว่า ที่บ้านจะซื้อคอนโดให้ อีกคนที่อยู่ด้วยกันจะอยู่ที่ไหน หรือจะแก้ปัญหายังไง เรารู้สึกว่า ณ ตอนนั้น เค้าไม่ได้คิดถึงอีกคนที่อยู่กับเค้าเลยแม้แต่นิดเดียว

สุดท้ายเราก็กลับไปอยู่บ้าน ก็เริ่มปรับตัวให้ชิน แต่ก็กลายเป็นฝ่ายเค้าที่เริ่มมีปัญหา เพราะน้องพาแฟนมาอยู่ด้วย เริ่มมีความไม่เป็นส่วนตัว ทะเลาะกับน้องบ้างอะไรบ้าง เราก็เลยตัดสินใจ ไปหาคอนโดเช่า แล้วกลับมาอยู่ด้วยกันอีกครั้ง

ซึ่งการตัดสินใจครั้งนี้ เราถามย้ำเค้าตลอดว่า "แน่ใจนะว่าจะออกมาอยู่อีกครั้ง" "มันจะมีค่าใช้จ่ายเพิ่มขึ้นนะ" "มันลำบากนะ" แต่เค้าก็ตัดสินใจว่า อยู่ได้

เวลาเราเลือกคอนโด เราจะเอาเค้าเป็นตัวตั้งตลอด "ถ้าเราขับรถไปส่งไม่ได้ เค้าจะไปทำงานสะดวกมั๊ย" "แต่ละเดือนมีค่าใช้จ่ายเท่าไหร่ เค้าจ่ายไหวมั๊ย"

พอย้ายมาอยู่ด้วยกัน ทุกอย่างก็ค่อนข้างราบรื่น

แต่แล้วเมื่อวาน

เรากำลังขับรถกลับไปเอาของที่บ้าน เค้าก็พูดขึ้นมาว่า

"เนี่ย โทรไปบอกแม่ว่า โบนัสปีนี้จะขอไปเที่ยวญี่ปุ่นนะ แม่ด่าเปิงเลยแหละ

เราฟังก็เงียบไปแป๊บนึง แล้วถามว่า

"ไปกับใครอะ"

"ก็ไปกับ ........ (ชื่อเพื่อนสนิทเค้าอีก 2 คน) ไง"

เราเลยถามกลับไปว่า "แล้วพี่หละ" (คำถามเดิม เหมือนที่เคยถาม)

ทีนี้ เค้าเงียบไป สักพัก แล้วก็พูดเสียงเบาๆว่า "ก็พี่บอกพี่ไม่อยากไป"

คือถามตอนไหนวะ ไม่เห็นรู้เรื่องว่าสิ้นปีจะไปญี่ปุ่น ไม่รู้อะไรเลย

เค้าเคยแต่เปรยๆมา แต่เราบอกว่า ไม่ไป มีค่าใช้จ่ายเยอะ จะเอาเงินที่ไหน รถก็ต้องผ่อน บ้านก็ต้องเช่า

พอเค้าพูดมาเมื่อวาน เราน้ำตาซึมเลย มันอาจจะดูงี่เง่า แต่เฮ้ยยยยยยย ทำไมแพลนในชีวิตคุณแต่ละอย่าง มันไม่มีชั้นอยู่เลยวะ

สำหรับเรา ถึง จะเป็นผู้หญิงด้วยกันทั้งคู่ แต่เราก็รักเค้ามาก ทุกวันนี้ เราทำงานประจำ แล้วก็ยังรับของมาขายหารายได้เสริม เก็บเงิน ว่าจะซื้อบ้านอยู่ด้วยกันสักหลัง แต่เราเคยถามเค้าว่า อนาคตจะทำอะไร เค้าตอบมาว่า "ก็กลับไปหาอะไรทำที่บ้าน ตจว." อ้าวเฮ้ยยยยยย แล้วววกรูหละ

เมื่อคืนก็ทบทวนหลายๆอย่าง แล้วมานั่งคิดว่า เราคิดเล็กคิดน้อยไปรึเปล่า แต่การกระทำหลายครั้งมันก็ทำให้เราน้อยใจ เสียใจไม่ได้

ซึ่งเราก็อายุขึ้นเลข 3 แล้ว ไม่ได้อยากมีความรักแบบเด็กๆอีกแล้ว

ที่ขยันทำงาน ทำทุกอย่าง เพราะก็อยากอยู่กับคนที่เรารัก อยากอยู่กับคนที่สร้างอนาคตด้วยกัน  ซึ่งเรื่องนี้เราก็คุยกับเค้าตลอด แต่พอเวลาถามอนาคตเค้า แทบจะไม่มีเราอยู่เลยแม้แต่น้อย

ก็ไม่รู้ว่าเราคิดมากไปมั๊ย ขี้น้อยใจเกินไปรึเปล่า

แต่พูดเรื่องนี้กี่ครั้งก็รู้สึกแย่ และไม่มั่นใจในอีกฝ่าย ทุกที