สวัสดีคะทุกคน ห่างหายจากพันทิปไปนาน ก็มีเรื่องมาเล่าให้ฟังอีกแล้วววววว
จากกระทู้เก่าที่นานมาแล้วเราพูดถึงรุ่นพี่คนนึงที่เราชอบมานาน(เข้าปีที่3แล้ว) ทีแรกเราคิดว่าการขึ้นมอปลายทำให้เรามีโอกาศได้ใกล้ชิดกับพี่คนนั้นมากขึ้นเพราะจะได้เรียนโรงเรียนเดียวกับพี่เขา(เราย้ายโรงเรียนคะ โรงเรียนไม่มีมอปลายโรงเรียนเราส่วนใหญ่พอขึ้นมอปลายก็จะย้ายมาโรงเรียนนี้กันเกือบหมด เราจึงมีเพื่อนเก่าๆเยอะ) แต่พอเอาจริงๆแล้วมันไม่ง่ายเลย เรายิ่งชอบพี่เขามากขึ้นทุกวัน มากจนเราไม่กล้าจะเข้าไปทำความรู้จัก เพราะกลัวเสียพี่เขาไปจริงๆ ความรู้สึกเหมือนแพ้ตั้งแต่ยังไม่เริ่ม
แต่พอเราขึ้นมอปลายมาเราได้รู้จักกับเพื่อนคนนึง ซึ่งเป็นเด็กมาจากโรงเรียนอื่น เราเห็นครั้งแรกก็แบบสะดุดตามาก
เห้ยยยยย มันหน้าเหมือนพี่ที่เราชอบเลยวะ แถมชื่อยุงคล้ายกันอีก จนทีแรกเราแอบคิดว่าอาจจะเป็นน้องของพี่ที่เราชอบหรือป่าวนะ
แต่พอไปคุยสรุปว่าไม่ใช่คะ555555 เราไม่ได้คิดไปเองนะ เพื่อนสนิทเรายังบอกว่าหน้าคล้ายกันมากๆ แถมหล่อกว่าด้วย คือแบบสเป็คกอะ>< 555555 แต่เราไม่ได้คิดอะไรนะคะ แค่รู้สึกว่า เออเพื่อนคนนี้มันก็น่ารักดีนะ แต่เราก็ยังยืนยันว่าเราชอบรุ่นพี่คะ
จากนั้นพอเปิดเทอมเราก็มีโอกาศได้คุยกับเพื่อนคนนี้มากขึ้นเพราะว่าอยู่ห้องเดียวกัน ชะตากรรมคล้ายๆกันชอบอะไรเหมือนๆกัน เลยคุยกันถูกคอ บางทีเขาก็ชอบพูดว่า "บางทีที่เราไม่มีแฟนเพราะบางคนชอบคิดว่าเขามีแฟนแล้วเลยไม่กล้ามาคุย" เราเองก็คล้ายๆกัน คนชอบมองว่าเรามีแฟนแล้วทั้งๆที่เราไม่มี-- ผู้ชายบางคนจึงไม่ค่อยกล้าจีบเรา55555 เขาชอบพูดติดตลกว่า "เมื่อก่อนยังพอมีบ้างแต่ตั้งแต่สนิทกันเธอ ก็แทบไม่มีเลย สงสัยผู้หญิงบางคนคงคิดว่าเราเป็นแฟนกันเลยไม่กล้าคุย รับผิดชอบเป็นแฟนเราเลย"รวมถึงมีน้องผู้หญิงมาชอบเพื่อนเราแต่เขาไม่ชอบและลำบากใจเราจึงมีเรื่องมาคุยกันทุกวัน เราก็เชียร์ผู้หญิงคนนึ้นให้เขาทุกวัน เขาก็บอกว่าไม่ๆๆ เราเลยถามว่าทำไมไม่ให้โอกาศเขาหน่อยล้ะ เพราะดูน้องเขาก็ดูชอบเพื่อนเรามากจนมาขอร้องให้เราช่วยพูด เราเข้าใจความรู้สึกน้องคนนั้นเลย เหมือนเราเป๊ะ5555555 เขาบอกว่าไม่อยากทำให้ใครเสียใจ เขามีคนที่ชอบแล้ว แต่พอเราถามเขาก็ไม่ยอมบอกว่าใคร บอกแค่ว่าเราก็รู้จัก เราคุยกันมากจนกลายเป็นเพื่อนสนิทตัวติดกันตลอด เราไว้ใจเพื่อนคนนี้พอสมควรเพราะว่าเป็นผู้ชายคงจะไม่ใช่คนขี้เม้ามอย เราก็เลยเล่าเรื่องรุ่นพี่ที่เราชอบให้ฟัง แล้วก็จะขอคำปรึกษาอยู่บ่อยๆ เขาก็ให้คำปรึกษามาตลอด แต่ก็ชอบกวนๆอยู่เสมอ เราอยู่ด้วยกันบ่อย ไปส่งงานด้วยกัน ไปกินข้าวด้วยกัน เดินไปเรียนด้วยกัน จนเพื่อนบางคนก็แอบแซว เพราะก็รู้ว่าเราชอบรุ่นพี่คนที่ลักษณะคล้ายๆแบบเพื่อนอยู่
จนวันนึงเรารู้ว่าพี่คนที่เราชอบเขามีแฟนไปแล้ว ตอนนั้นเราเสียใจนะ แต่ก็ไม่มากเท่าที่คิดไว้ เราก็ไม่รู้เหมือนกัน ทีแรกเราคิดว่าถ้าเราอกหักจากพี่คนนี้เราคงเสียใจไปอีกนาน แต่ตอนที่เราอกหักเรากับไม่ได้เป็นแบบนั้นเลย ความร็สึกมันเหมือนแค่รู้สึกเสียดายที่ยังไม่เคยได้ลองพยามอย่างเต็มที่ ซึ่งความจริงคือเราไม่เคยทำอะไรเลยนอกจากแอบมองพี่เขาแล้วก็กรี๊ดอยู่ในใจ มันเลยเสียดายยังไงไม่รู้ วันนั้นเราก็เงียบไปพักนึง ไม่ค่อยมีใครกล้าคุยเพราะคิดว่าเราคงเสียใจมาก พอตอนเย็นเรากำลังจะเดินกลับบ้าน เพื่อนคนนี้ก็เดินมาหาเราถามเราว่าเป็นอะไรหรือป่าว เราเลยเล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟังว่าพี่เขามีแฟนไปแล้ว เพื่อนเราก็บอกว่า"ถ้าอยากร้องไห้ก็ร้องเถอะ ตอนนี้โรงเรียนเย็นแล้ว มีแค่เรากับพวกที่ซ้อมหลีดเท่านั้น ไว้ใจเรานะ" ตอนนั้นเรารู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูกเลย มันแบบกริ่มๆ จากที่เราเสียใจเราก็รู้สึกดีขึ้นมาก อย่างน้อยเราก็ยังมีเพื่อนที่ไม่ทิ้งเราไป แม้ว่าเราจะเพิ่งรู้จักกันได้ไม่นาน แต่เราก็ไม่ได้ร้องไห้นะ มันไม่ได้เสียใจขนาดนั้นมันร็สึกดีมากกว่า เพื่อนคนนั้นลูบหัวเรา"แล้วบอกว่ายังไงก็ยังมีเราอยู่กับเธอนะ อย่าเสียใจไปเลย" วันนั้นเขาก็เดินไปส่งเราขึ้นรถ พอตอนเย็นเขาก็โทรมาว่าดีขึ้นไหม เราก็บอกว่าดีขึ้นเยอะแล้วขอบคุณเธอมากๆเลย เขาก็ถามว่าจะเอาไงต่อ เราก็บอกว่าคงไม่แล้วเหละ อีกไม่นานพี่เขาก็ย้ายโรงเรียนแล้ว คงไม่ทัน เขาก็บอกเราว่า "ถ้ารู้ว่าไม่ทันทำไมไม่เริ่มใหม่ล้ะ กับคนใหม่ เธอชอบพี่เขานานเกินไปแล้ว"ตอนนั้นเรารู้สึกสับสนมาก มันร็สึกแบบเหมือนจะมีอะไร55555เราก็เลยตอบไปแบบขำๆว่า"ก็จริงของเธอนะ หาให้เราซักคนสิ" เพื่อนเราก็เงียบไปแปปนึง แล้วก็บอกว่า"ถ้าเป็นเรา เธอจะว่าไง" ตอนนั้นเราแบบอยากจะกรี๊ดเลยอะ มันแบบเขินๆ คือเราก็ร็สึกดีกับเพื่อนคนนี้มาก แต่อีกใจนึงเราก็ไม่อยากเสียเพื่อน เราไม่รุ้ว่าถ้าเราเป็นแฟนกับเพื่อนคนนี้ เราจะเสียเพื่อนไหม เราจะทำให้เขาเสียใจไหม หรือเขาจะเป็นคนทำเราเสียใจ แต่สุดท้ายเราก็แพ้การตื้อคะ ตกลงไป พอเราไปเล่าเรื่องให้เพื่อนสนิทอีกคนของเราฟัง เพื่อนมันก็ถามว่า "แกแน่ใจแล้วหรอว่าชอบมันไม่ใช่เพราะมันหน้าคล้ายพี่ที่แกชอบ แล้วแค่แกอยากจะลืมนะ ถ้าเป็นอย่างนั้น มันไม่ใจร้ายไปหน่อยหรอ เพราะดูๆมันจริงจังมากนะ" เราก็เลยคิดว่า เออวะเราเกือบลืมไป ว่าเราก็มีคนที่ชอบอยู่แล้ว ถึงเราจะไม่ได้คลั้งไคล้เหมือนเมื่อก่อน แต่เราก็ไม่แน่ใจตัวเองว่าการที่เราคบกับคนที่ดีกับเราขนาดนี้ แล้วสุดท้ายเราก็ยังลืมคนที่เราชอบไม่ได้ มันจะถูกไหม เราเลยตัดสินใจไปบอกเลิก เขาก็โกรธเราไป แต่พอตอนเย็นเขาก็โทรมา เราเลยถามว่าหายโกรธแล้วหรอ เขาบอกว่า"ไม่ได้โกรธแค่เสียใจ วันนี้เธอไม่ยอมคุยด้วย เราคิดถึงเธอ" เราสงสารเขามาก เขาบอกว่าไม่ต้องเป็นแฟนก็ได้แต่ขอให้เราเป็นเหมือนเดิมได้ไหม เราบอกว่าได้ แต่พอหลังจากนั้น เขาก็ยังขอคืนดีอยู่เรื่อยๆ จนตอนนี้เราเริ่มจะใจอ่อนอีกแล้ว เราไม่รู้ว่าเราควรกลับไปคบอีกไหม เรากลัวเราทำเขาเสียใจอีก (อาจจะยาวไปหน่อยนะคะ เล่าตั้งแต่ตอนเริ่มเลย)
เพื่อนกับความรัก
จากกระทู้เก่าที่นานมาแล้วเราพูดถึงรุ่นพี่คนนึงที่เราชอบมานาน(เข้าปีที่3แล้ว) ทีแรกเราคิดว่าการขึ้นมอปลายทำให้เรามีโอกาศได้ใกล้ชิดกับพี่คนนั้นมากขึ้นเพราะจะได้เรียนโรงเรียนเดียวกับพี่เขา(เราย้ายโรงเรียนคะ โรงเรียนไม่มีมอปลายโรงเรียนเราส่วนใหญ่พอขึ้นมอปลายก็จะย้ายมาโรงเรียนนี้กันเกือบหมด เราจึงมีเพื่อนเก่าๆเยอะ) แต่พอเอาจริงๆแล้วมันไม่ง่ายเลย เรายิ่งชอบพี่เขามากขึ้นทุกวัน มากจนเราไม่กล้าจะเข้าไปทำความรู้จัก เพราะกลัวเสียพี่เขาไปจริงๆ ความรู้สึกเหมือนแพ้ตั้งแต่ยังไม่เริ่ม
แต่พอเราขึ้นมอปลายมาเราได้รู้จักกับเพื่อนคนนึง ซึ่งเป็นเด็กมาจากโรงเรียนอื่น เราเห็นครั้งแรกก็แบบสะดุดตามาก
เห้ยยยยย มันหน้าเหมือนพี่ที่เราชอบเลยวะ แถมชื่อยุงคล้ายกันอีก จนทีแรกเราแอบคิดว่าอาจจะเป็นน้องของพี่ที่เราชอบหรือป่าวนะ
แต่พอไปคุยสรุปว่าไม่ใช่คะ555555 เราไม่ได้คิดไปเองนะ เพื่อนสนิทเรายังบอกว่าหน้าคล้ายกันมากๆ แถมหล่อกว่าด้วย คือแบบสเป็คกอะ>< 555555 แต่เราไม่ได้คิดอะไรนะคะ แค่รู้สึกว่า เออเพื่อนคนนี้มันก็น่ารักดีนะ แต่เราก็ยังยืนยันว่าเราชอบรุ่นพี่คะ
จากนั้นพอเปิดเทอมเราก็มีโอกาศได้คุยกับเพื่อนคนนี้มากขึ้นเพราะว่าอยู่ห้องเดียวกัน ชะตากรรมคล้ายๆกันชอบอะไรเหมือนๆกัน เลยคุยกันถูกคอ บางทีเขาก็ชอบพูดว่า "บางทีที่เราไม่มีแฟนเพราะบางคนชอบคิดว่าเขามีแฟนแล้วเลยไม่กล้ามาคุย" เราเองก็คล้ายๆกัน คนชอบมองว่าเรามีแฟนแล้วทั้งๆที่เราไม่มี-- ผู้ชายบางคนจึงไม่ค่อยกล้าจีบเรา55555 เขาชอบพูดติดตลกว่า "เมื่อก่อนยังพอมีบ้างแต่ตั้งแต่สนิทกันเธอ ก็แทบไม่มีเลย สงสัยผู้หญิงบางคนคงคิดว่าเราเป็นแฟนกันเลยไม่กล้าคุย รับผิดชอบเป็นแฟนเราเลย"รวมถึงมีน้องผู้หญิงมาชอบเพื่อนเราแต่เขาไม่ชอบและลำบากใจเราจึงมีเรื่องมาคุยกันทุกวัน เราก็เชียร์ผู้หญิงคนนึ้นให้เขาทุกวัน เขาก็บอกว่าไม่ๆๆ เราเลยถามว่าทำไมไม่ให้โอกาศเขาหน่อยล้ะ เพราะดูน้องเขาก็ดูชอบเพื่อนเรามากจนมาขอร้องให้เราช่วยพูด เราเข้าใจความรู้สึกน้องคนนั้นเลย เหมือนเราเป๊ะ5555555 เขาบอกว่าไม่อยากทำให้ใครเสียใจ เขามีคนที่ชอบแล้ว แต่พอเราถามเขาก็ไม่ยอมบอกว่าใคร บอกแค่ว่าเราก็รู้จัก เราคุยกันมากจนกลายเป็นเพื่อนสนิทตัวติดกันตลอด เราไว้ใจเพื่อนคนนี้พอสมควรเพราะว่าเป็นผู้ชายคงจะไม่ใช่คนขี้เม้ามอย เราก็เลยเล่าเรื่องรุ่นพี่ที่เราชอบให้ฟัง แล้วก็จะขอคำปรึกษาอยู่บ่อยๆ เขาก็ให้คำปรึกษามาตลอด แต่ก็ชอบกวนๆอยู่เสมอ เราอยู่ด้วยกันบ่อย ไปส่งงานด้วยกัน ไปกินข้าวด้วยกัน เดินไปเรียนด้วยกัน จนเพื่อนบางคนก็แอบแซว เพราะก็รู้ว่าเราชอบรุ่นพี่คนที่ลักษณะคล้ายๆแบบเพื่อนอยู่
จนวันนึงเรารู้ว่าพี่คนที่เราชอบเขามีแฟนไปแล้ว ตอนนั้นเราเสียใจนะ แต่ก็ไม่มากเท่าที่คิดไว้ เราก็ไม่รู้เหมือนกัน ทีแรกเราคิดว่าถ้าเราอกหักจากพี่คนนี้เราคงเสียใจไปอีกนาน แต่ตอนที่เราอกหักเรากับไม่ได้เป็นแบบนั้นเลย ความร็สึกมันเหมือนแค่รู้สึกเสียดายที่ยังไม่เคยได้ลองพยามอย่างเต็มที่ ซึ่งความจริงคือเราไม่เคยทำอะไรเลยนอกจากแอบมองพี่เขาแล้วก็กรี๊ดอยู่ในใจ มันเลยเสียดายยังไงไม่รู้ วันนั้นเราก็เงียบไปพักนึง ไม่ค่อยมีใครกล้าคุยเพราะคิดว่าเราคงเสียใจมาก พอตอนเย็นเรากำลังจะเดินกลับบ้าน เพื่อนคนนี้ก็เดินมาหาเราถามเราว่าเป็นอะไรหรือป่าว เราเลยเล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟังว่าพี่เขามีแฟนไปแล้ว เพื่อนเราก็บอกว่า"ถ้าอยากร้องไห้ก็ร้องเถอะ ตอนนี้โรงเรียนเย็นแล้ว มีแค่เรากับพวกที่ซ้อมหลีดเท่านั้น ไว้ใจเรานะ" ตอนนั้นเรารู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูกเลย มันแบบกริ่มๆ จากที่เราเสียใจเราก็รู้สึกดีขึ้นมาก อย่างน้อยเราก็ยังมีเพื่อนที่ไม่ทิ้งเราไป แม้ว่าเราจะเพิ่งรู้จักกันได้ไม่นาน แต่เราก็ไม่ได้ร้องไห้นะ มันไม่ได้เสียใจขนาดนั้นมันร็สึกดีมากกว่า เพื่อนคนนั้นลูบหัวเรา"แล้วบอกว่ายังไงก็ยังมีเราอยู่กับเธอนะ อย่าเสียใจไปเลย" วันนั้นเขาก็เดินไปส่งเราขึ้นรถ พอตอนเย็นเขาก็โทรมาว่าดีขึ้นไหม เราก็บอกว่าดีขึ้นเยอะแล้วขอบคุณเธอมากๆเลย เขาก็ถามว่าจะเอาไงต่อ เราก็บอกว่าคงไม่แล้วเหละ อีกไม่นานพี่เขาก็ย้ายโรงเรียนแล้ว คงไม่ทัน เขาก็บอกเราว่า "ถ้ารู้ว่าไม่ทันทำไมไม่เริ่มใหม่ล้ะ กับคนใหม่ เธอชอบพี่เขานานเกินไปแล้ว"ตอนนั้นเรารู้สึกสับสนมาก มันร็สึกแบบเหมือนจะมีอะไร55555เราก็เลยตอบไปแบบขำๆว่า"ก็จริงของเธอนะ หาให้เราซักคนสิ" เพื่อนเราก็เงียบไปแปปนึง แล้วก็บอกว่า"ถ้าเป็นเรา เธอจะว่าไง" ตอนนั้นเราแบบอยากจะกรี๊ดเลยอะ มันแบบเขินๆ คือเราก็ร็สึกดีกับเพื่อนคนนี้มาก แต่อีกใจนึงเราก็ไม่อยากเสียเพื่อน เราไม่รุ้ว่าถ้าเราเป็นแฟนกับเพื่อนคนนี้ เราจะเสียเพื่อนไหม เราจะทำให้เขาเสียใจไหม หรือเขาจะเป็นคนทำเราเสียใจ แต่สุดท้ายเราก็แพ้การตื้อคะ ตกลงไป พอเราไปเล่าเรื่องให้เพื่อนสนิทอีกคนของเราฟัง เพื่อนมันก็ถามว่า "แกแน่ใจแล้วหรอว่าชอบมันไม่ใช่เพราะมันหน้าคล้ายพี่ที่แกชอบ แล้วแค่แกอยากจะลืมนะ ถ้าเป็นอย่างนั้น มันไม่ใจร้ายไปหน่อยหรอ เพราะดูๆมันจริงจังมากนะ" เราก็เลยคิดว่า เออวะเราเกือบลืมไป ว่าเราก็มีคนที่ชอบอยู่แล้ว ถึงเราจะไม่ได้คลั้งไคล้เหมือนเมื่อก่อน แต่เราก็ไม่แน่ใจตัวเองว่าการที่เราคบกับคนที่ดีกับเราขนาดนี้ แล้วสุดท้ายเราก็ยังลืมคนที่เราชอบไม่ได้ มันจะถูกไหม เราเลยตัดสินใจไปบอกเลิก เขาก็โกรธเราไป แต่พอตอนเย็นเขาก็โทรมา เราเลยถามว่าหายโกรธแล้วหรอ เขาบอกว่า"ไม่ได้โกรธแค่เสียใจ วันนี้เธอไม่ยอมคุยด้วย เราคิดถึงเธอ" เราสงสารเขามาก เขาบอกว่าไม่ต้องเป็นแฟนก็ได้แต่ขอให้เราเป็นเหมือนเดิมได้ไหม เราบอกว่าได้ แต่พอหลังจากนั้น เขาก็ยังขอคืนดีอยู่เรื่อยๆ จนตอนนี้เราเริ่มจะใจอ่อนอีกแล้ว เราไม่รู้ว่าเราควรกลับไปคบอีกไหม เรากลัวเราทำเขาเสียใจอีก (อาจจะยาวไปหน่อยนะคะ เล่าตั้งแต่ตอนเริ่มเลย)