คือ เราเป็นคนที่รับข้อมูลอะไรมาเเล้วต้องกรองค่อนข้างมากกกกก หรือเวลาได้เอกสารเเล้วจะต้องอ่านๆให้ละเอียด หรือ เช๊คข้อมูลเสมอๆถ้ามีเวลา เพื่อกันอีกฝ่ายพลาด เเบบ เวลาไปประชุม เข้าค่าย เเล้วเขามีตารางการประชุม เข้าค่าย นี่เราจะอ่านจนจำรายละเอียดได้

เวลาเพื่อนนัดไปเที่ยวถ้าไม่ได้นัดเเบบทันทีทันใดนั้น เราก็จะดูตารางการเดินทาง ดูสถานที่ๆจะไปกันพลาดอีกหน เเเบบ 2 คนมีข้อมูลย่อมดีกว่าคนเดียวใช่ไหม คือ เราไม่ชอบฝากชีวิตไว้กับคนอื่น กลัวเค้าพลาด  อย่างเวลาไปดูหนังเราก็ดูตารางหนังไว้ด้วยเลย เเบบถ้าพลาดรอบนี้ไปดูรอบไหนได้อีก หรือดูเรื่องไหนได้เเทน ประมาณนี้ อย่างเขียนรายงานด้วยกันเป็นกลุ่ม คือ เราก็ไปตามอ่านงานที่เพื่อนเรา cite มาด้วย กลัวเค้าพลาด เอาข้อมูลมาผิดหรืออ่านข้อมูลผิด  
เคยเจอเเบบเราทำ  power point เสนองานเองเกือบ 80% (ทำงานกลุ่ม 3 คน) ขนาดเราเอาเอกสารไปให้เพื่อนอ่าน เป็นข้อมูลที่เราเอามาใส่ในงานเพาเวอร์พ้อย ปรากฏว่าไม่อ่านกัน อาจารย์ถามตอบไม่ได้ เรานี่อาบเเทบเเทรกเเผ่นดินหนี เเละมีจุดที่เราพิมพ์คำศัพท์เฉพาะผิด เเล้วให้เพื่อนตรวจเเล้วเเต่เหมือนเค้าไม่เเคร์หรอ ปรากฏว่าเราเห็นตอนกำลังเสนองาน อันนี้อายมาก เครียดมาก

เเน่นอนเนื่องจากเราชอบตรวจทานงานคนอื่น เราก็ดันคิดว่า เฮ้ย คนอืนก็น่าจะทำเเบบเราด้วยสิ เเต่ทำไม๊ทำไม คนรอบข้างเรากับไม่ได้มีนิสัยอย่างเรา ถ้าเรื่องไม่สำคัญเราจะไม่เเคร์เลย เเต่เรื่องสำคัญๆอย่างสมัครงานกับเจอคนสำคัญๆ หรือ สเนองานนี่ นี่มันน่าจะต้องเช๊คน้า ไม่ใช่ให้เรานำอยู่ฝ่ายเดียว เพราะเราก็พลาดได้ พอเราพลาดก็มาลงที่เราคนเดียวอีก เเต่ทำไมคนอื่นเค้าไม่เช็ค   หรือว่าเรานิสัยเเปลกไปคนเดียวที่คาดหวังว่าคนอื่นจะต้องเช็คข้อมูลเหมือนเรา เหมือนที่พวกอัสวินนักรบชอบพูดประมาณว่า watch each other's backs  

เพราะบางทีเราก็ยุ่ง มึน เหนื่อย ลืม ได้ ไม่ได้เพอเฟคไปซะหมด บางทีเราคิดว่าเราทำถูกเเล้ว จำได้เเล้ว เเต่บางทีมันก็ผิด ทำไมต้องคิดว่าเราเพอเฟคอยู่คนเดียว ทำไมไม่มีใครมา watch back เรา ทำไมเราต้องนำๆๆๆฝ่ายเดียว ต้องเก่งต้องจัดการได้ทุกอย่าง พลาดไม่ได้เลย เครียด เหนื่อย เเค่พลาดตรงนี้เราก็เครียดจะตายเเล้ว ยังโดนซ้ำเติมอีก คิดหรือว่าเราอยากพลาด  ทำไมชอบฝากชีวิตไว้กับเราด้วยนะ ไม่เข้าใจจจจจจ