เกย์คือเพศที่ผิดหวังจากเรื่องความรักรึเพราะเราตั้งความหวังไว้เยอะครับ???

เข้ามาอ่านตลอดแต่วันนี้ขอเขียนบรรยายถึงความรู้สึกตัวเองหน่อยนะครับ ผมเองก็เป็นเกย์คนนึงครับโดยที่ผ่านมาก็ปิดบังกับครอบครัวมาตลอด เรื่องของตัวตนของเราเอง แต่ก็ไม่ได้มีปัญหามากนักกะเรื่องของความรักและครอบครัวเพราะเวลาผมคบใครที่บ้านไม่เคยรู้ แต่ละคนที่ผ่านเข้ามาก็มักจะจบลงไม่สวยก็เลยคิดว่าทำหน้าที่ให้ดีก่อนนั่นคือการเรียนตอนนี้อยู่ปีสองละครับ  จนวันนึงผมได้รู้จักกับเขาผ่านappนึงหลายๆคนน่าจะรู้จัก เราคุยกันได้สักระยะก็ตกลงเจอกัน เขาniceมากๆและมารู้ตอนหลังว่าเขาเองก็เป็นรุ่นพี่ผมที่โรงเรียนเก่าแถมบ้านยังอยู่ใกล้กัน แค่ข้ามถนนเท่านั้น555มันตลกมากเลยนะครับ เราคุยกันช่วงต้นปีที่ผ่านมาจนตัดสินใจคบกันช่วงๆสงกรานต์ เพราะตอนช่วงแรกเขายังมีปัญหากับคนเก่า อะไรๆทุกอย่างเหมือนจะมีแต่คำว่าดี เพราะเขาเองก็เป็นผู้ใหญ่กว่าผมมีหน้าที่การงานที่ดีและมั่นคง ความคิดที่เหมือนกันคือ เราจริงจังกับเรื่องราวของความรัก เลือกที่จะมองอนาคต เขาก็กังวลเรื่องครอบครัวผมนะ เขากลัวว่าเราจะไปกันไม่ได้เพราะเรื่องนี้. ผมเองก็ค่อยๆพยายามทำให้ที่บ้านรับรู้สุดท้ายแม่ก็รู้และโอเคแม่ผมไม่ว่าเลยนับถือน้ำใจแม่มากเพราะผมเองก็ลูกชายคนเดียวของบ้านส่วนพ่อนั้นรับรู้แต่เลือกไม่พูด. ผมก็โล่งอกขึ้นเยอะคือแฮปปี้มาก เรามักจะไปไหนด้วยกันทุกเสาร์ กินข้าวดูหนังตามประสาคนรักทั่วไป. เขาเองก็มีแพลนที่จะเรียนต่อปริญญาโท ที่มหาลัยชื่อดังย่านบางเขน ผมคอยอยู่เคียงข้างเขาตั้งแต่เริ่มต้นจนเขาสามารถสอบเข้าได้ผมก็ดีใจนะที่เขายังเห็นว่าผมคอยอยู่เคียงข้างเขามาตลอด ผมเองก็เพิ่งดูคลับฟายเดย์เรื่องของออยธนากะรถเมล์ ถึงกะจิตตกไปเลยนะเพราะเรื่องราวมันก็เกิดระหว่างเรียนปโท555เพ้อจ้อแหละ. ผมก็รู้ว่าเวลาคงอาจจะไม่มีให้กันมากขึ้น จนเมื่อสองสัปดาห์ที่แล้วเขาได้ไปสัมมนา ตจว ช่วงนั้นเองที่ทุกๆอย่างเปลี่ยนหน้ามือเป็นหลังมือ ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมาจะทำอะไรไปไหนเราจะบอกกันตลอดเราเคารพซึ่งกันและกันเรียกว่าไว้ใจกันเลย จนเขากลับมา เขาก้มีของฝากให้ผมนะก้แอบคิดว่าสงสัยเราคิดไปเองคนเดียวจริงๆแหละ. แต่พอเวลาผ่านไปเรื่อยๆมันไม่ใช่ ปกติทุกวันเราจะโทรคุยกันผ่านไลน์เป็เรื่องปกติหลังๆไม่โทร ไม่รับสาย ไลน์ไปไม่ตอบ ทุกอย่างดูห่างเหิน ผมเองก็คิดแล้วแหละว่าต้องมีอะไรผิดปกติ ก้ถามเขาไปเขาเองก้บอกว่า ไม่มีอะไรจริงๆ ดูได้เลยเฟสบุ๊คอะไรแบบนี้. รูปภาพที่เราถ่ายด้วยกันก็เหมือนถูกลบแท๊กออก. ของขวัญวันเกิดที่ผมซื้อให้เขาก้เหมือนโดนลบไป ผมคิดว่าเขาคงไม่อยากให้เพื่อนๆที่มหาลัยใหม่รู้รึเปล่าถึงทำกันขนาดนี้เพราะที่ผ่านมา เขาเองก้ไม่ได้ปกปิดตัวตนผมในเฟสบุ๊คอยู่แล้ว เพื่อนผมก้รู้จักเขาในฐานะแฟน แต่นี้ทุกอย่างเปลี่ยน คืนนั้นเขาบอกผมว่าจะไปเที่ยวผับเขาบอกไปเที่ยวกะเพื่อนปโทด้วยกัน เห็นมีแท๊กอยู่แค่คนเดียวผมคิดว่าเขาคงไปกันสองคน เพื่อนคนนี้ผมก็ดูรู้ว่าคงเป็นเกย์เหมือนกัน ปกติเราคบกันเขาไม่เคยไปอย่างมากก็แค่นั่งกินเบียร์เหล้าตามประสาผชปกติ เขามักจะย้ำผมเสมอว่า ให้ไว้ใจกันเชื่อใจกัน. จนล่าสุดเราเจอกันไปนั่งกินข้าวด้วยกัน คือแย่ตรงที่ว่าเขานั่งกดแต่มือถือ ไม่สนใจผมเลยว่าผมนั่งอยู่หน้าเขา  ผมพยายามทำความเข้าใจกัเขาทุกอย่าง แต่เหมือนอะไรๆก็แย่ลง มันดูห่างเหินแค่เจอหน้าบ้านยังบอกไม่ว่างเลย  ถามคำตอบคำ จน เมื่อวานสืน ผมชวนเขาไปดูหนังเพราะเราคุยกันว่าวันพุธไปดูกันนะ.พอถึงวันนั้นเขาบอกผมว่าไม่ว่างนะ "น้องชาย" ที่ผ่านมาเขาไม่เคยเรียกผมแบบนี้นะ. ผมก็ถามน้องอะไร. เขาก็ตอบกลับมาว่า น้องชายไงครับ. เราเป็นพี่น้องกันนะ ผมเหมือนโดนระเบิดลงกลางใส่หน้า ยิ่งคุยยิ่งมีปัญหา ใจความที่เขาบอกผมคือ น้องชายเราเป็นแบบพี่น้องกัน ที่ผ่านมาเขาบอกว่า ผมคิดไปเองคนเดียวทุกอย่าง เขาบอกว่าผมเยอะ ผมเลือกที่จะเปลี่ยนตัวเองเพื่อเขา. เขาไม่เคยคิดจะปรับเปลี่ยนอะไรบ้างเลย มันคือคำว่าหมดรักแล้วใช่มั้ยครับ. ทุกสิ่งทุกอย่างที่ผมวาดฝันไว้ ว่าเราจะต้องมีแต่วันที่ดีขึ้น เขา ำให้ผมเชื่อใจว่าความรักในกลุ่มเกย์นี่คือความรักที่เป็นของจริง ผมพยายามทุกอย่างเพื่อประคองเอาไว้แต่เขาทำมันพังอย่างไม่รู้สึกอะไรเลย. จนมาคิดว่ามันจะมีจริงหรอครับกับในสังคมแบบนี้ รึเป็นเพราะผมเองที่คิดมาคนเดียวตลอดว่าเขารักผมเขาคือทุกอย่าง เราจะทำทุกๆวันให้มันดี. จากนนี้ผมคงไม่เชื่ออะไรอีกง่ายๆแล้วแหละครับ เอาเรื่องตัวเองมาแชร์ก็ถามความเห็นประสบการณ์ตรง. ผมคิดว่ามีพี่ๆ ในพันทิปหลายคนที่เจออะไรคล้ายๆกัน