สวัสดีค่ะ เราชื่ออาย แฟนเราชื่อนาย
เรากับแฟนคบกันมาสามปีกว่าแล้ว ปัจจุบัณก็ยังคบกันอยู่ เหตุผลที่เราอยากมาแชร์ความรักครั้งนี้ เพราะเราไม่รู้จะปรึกษาใคร ไม่รู้ว่าตัวเองควรทำตัวอย่างไร เข้าเรื่องเลยน่ะคะ เราคบกับแฟน วันที่ 15/03/2560 ช่วงแรกๆที่คบกัน เราปรับตัวเยอะมาก เพราะเราไม่เคยมีแฟน และที่สำคัญเขาโตกว่าเราเยอะมาก แต่ยังไงเราก็รักกันมาก ทุกอย่างผ่านไปด้วยดีตลอด มีบ้างที่ทะเลาะกัน ให้อภัยตักเตือนและเข้าใจกันและกันเสมอ เขาดูโตจนเราเอง ก็หายตัวตนความเป็นเด็กของเราไป เหมือนเราข้ามจากวัยรุ่น มาเป็นผู้ใหญ่ เพราะรักนั้นเอง เราเข้าใจเขามาโดยตลอด และเขาก็เข้าใจเรา แต่มันก็ยังไม่ค่อยโอเคร ตรงที่เราเริ่มคบกันนาน ประมาณ 8 เดือน ต่างคนต่างมีความคิดที่แตกต่างกัน เริ่มทะเลาะกันเรื่อยๆ และหนักขึ้นเรื่อยๆ สิ่งที่เราเจอคือ บางครั้งเขาเริ่มทำร้ายร่างกายเราในตอนที่เขาโมโห เขาเริ่มพูดแรงๆกับเรามากขึ้น ทุกครั้งที่เราร้องไห้ และเสียใจ เราไม่เคยได้รับความอ่อนโยนจากเขา หรือคำปลอบใดๆ เขาจะด่าเสียมากกว่า และเขาก็พูดกับเราว่า เวลาที่เขาเจอคนผิดพลาด เขาจะไม่ปลอบแต่จะด่าให้คิดได้ และนั้นแหล่ะเป็นเหตุผลที่เราโคตรอดทนเลย ตอนนั้น เราร้องไห้แทบทุกวัน ยิ่งนานวัน เขาเริ่มไม่แคร์เราแล้ว จากที่โทคุยกันทุกวัน เขาไม่โทหาอีกเลย โทไปก็หงุดหงิดใส่ บอกกัยเราว่า เล่นเกม ทุกสิ่งอย่างเวลาว่างเขาให้เพื่อนและเกมส์ของเขาหมด ส่วนเราเหมือนรอแค่เวลาที่เขาจะมาเจอหรือแชทมาคุยนั้นเอง เป็นเพราะรักอะเนาะ เราไม่มีที่ปรึกษา ไม่มีคนฟังปัญหาเรา เพราะอาชีพของเขามีผลต่อสถานะของเรา นั่นคือ ห้ามใครรู้ ห้ามใครเห็นว่าเราคบกัน เราขอไม่บอกนะว่าเขาทำอาชีพอะไร ประเด็นเริ่มมีขึ้นคือ ตอนเจอกัน เรามักเห็นเขาแอบไปเล่นโทสับ จากที่ปกติเราเล่นโทสับเขาได้ เขาเหมือนมีอะไรปิดบัง เราแค่สงสัยน่ะ เพราะเราไว้ใจเขามากที่สุด เขาเริ่มเปลื่ยนไปเยอะจนเราก็ยังทำไม่รู้อะไร ขอแค่ได้เจอและมีเขา เรายอมรับได้หมดทุกอย่าง วันที่ 11/03/2561 อีกแค่สี่วัน จะครบรอบเรากับเขา หนึ่งปี เป็นวันที่เขามาสารภาพกับเราว่า เขามีคนอื่นน่ะ
ความรักที่โด่นนอกใจสองครั้ง กับ ผญ คนเดียวกัน ถ้าให้อภัยแล้วมันยังเป็นความรักไหม
เรากับแฟนคบกันมาสามปีกว่าแล้ว ปัจจุบัณก็ยังคบกันอยู่ เหตุผลที่เราอยากมาแชร์ความรักครั้งนี้ เพราะเราไม่รู้จะปรึกษาใคร ไม่รู้ว่าตัวเองควรทำตัวอย่างไร เข้าเรื่องเลยน่ะคะ เราคบกับแฟน วันที่ 15/03/2560 ช่วงแรกๆที่คบกัน เราปรับตัวเยอะมาก เพราะเราไม่เคยมีแฟน และที่สำคัญเขาโตกว่าเราเยอะมาก แต่ยังไงเราก็รักกันมาก ทุกอย่างผ่านไปด้วยดีตลอด มีบ้างที่ทะเลาะกัน ให้อภัยตักเตือนและเข้าใจกันและกันเสมอ เขาดูโตจนเราเอง ก็หายตัวตนความเป็นเด็กของเราไป เหมือนเราข้ามจากวัยรุ่น มาเป็นผู้ใหญ่ เพราะรักนั้นเอง เราเข้าใจเขามาโดยตลอด และเขาก็เข้าใจเรา แต่มันก็ยังไม่ค่อยโอเคร ตรงที่เราเริ่มคบกันนาน ประมาณ 8 เดือน ต่างคนต่างมีความคิดที่แตกต่างกัน เริ่มทะเลาะกันเรื่อยๆ และหนักขึ้นเรื่อยๆ สิ่งที่เราเจอคือ บางครั้งเขาเริ่มทำร้ายร่างกายเราในตอนที่เขาโมโห เขาเริ่มพูดแรงๆกับเรามากขึ้น ทุกครั้งที่เราร้องไห้ และเสียใจ เราไม่เคยได้รับความอ่อนโยนจากเขา หรือคำปลอบใดๆ เขาจะด่าเสียมากกว่า และเขาก็พูดกับเราว่า เวลาที่เขาเจอคนผิดพลาด เขาจะไม่ปลอบแต่จะด่าให้คิดได้ และนั้นแหล่ะเป็นเหตุผลที่เราโคตรอดทนเลย ตอนนั้น เราร้องไห้แทบทุกวัน ยิ่งนานวัน เขาเริ่มไม่แคร์เราแล้ว จากที่โทคุยกันทุกวัน เขาไม่โทหาอีกเลย โทไปก็หงุดหงิดใส่ บอกกัยเราว่า เล่นเกม ทุกสิ่งอย่างเวลาว่างเขาให้เพื่อนและเกมส์ของเขาหมด ส่วนเราเหมือนรอแค่เวลาที่เขาจะมาเจอหรือแชทมาคุยนั้นเอง เป็นเพราะรักอะเนาะ เราไม่มีที่ปรึกษา ไม่มีคนฟังปัญหาเรา เพราะอาชีพของเขามีผลต่อสถานะของเรา นั่นคือ ห้ามใครรู้ ห้ามใครเห็นว่าเราคบกัน เราขอไม่บอกนะว่าเขาทำอาชีพอะไร ประเด็นเริ่มมีขึ้นคือ ตอนเจอกัน เรามักเห็นเขาแอบไปเล่นโทสับ จากที่ปกติเราเล่นโทสับเขาได้ เขาเหมือนมีอะไรปิดบัง เราแค่สงสัยน่ะ เพราะเราไว้ใจเขามากที่สุด เขาเริ่มเปลื่ยนไปเยอะจนเราก็ยังทำไม่รู้อะไร ขอแค่ได้เจอและมีเขา เรายอมรับได้หมดทุกอย่าง วันที่ 11/03/2561 อีกแค่สี่วัน จะครบรอบเรากับเขา หนึ่งปี เป็นวันที่เขามาสารภาพกับเราว่า เขามีคนอื่นน่ะ