เมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมา จขกท พึ่งโดนบอกเลิกมาแบบไม่ตั้งตัว เรื่องราวที่ก่อให้เกิดความรัก
ซึ่งเป็นต้นเหตุของเรื่องราวทั้งหมดนั้น เกิดใน พันทิพย์นี่ เอง จขกท เคยถูกทิ้งกับแฟนคนก่อนที่คบกันมา 8ปี
เลยรู้สึกว่าเวลาอาจจะไม่ใช่เรื่องสำคัญกับความรักแล้ว...ไม่ว่าจะคบกันนานหรือสั้น ถ้ามันไม่ใช่ ยังไงก็ไปด้วยกันไม่ได้
หลังจากรักครั้งนั้นผ่านไปหนึ่งปี จขกท ก็ได้มาพบกับผู้ชายคนนึงในพันทิพย์ เค้าส่งหลังไมค์เข้ามา ด้วยอีโม
เค้าคุยด้วยคำสุภาพ คุยกันไปมาๆ เค้าอายุแค่ 22 ปี ซึ่งเราก็ปาไป 27แล้ว
คือไม่คิดว่าจะต้องได้แฟนเด็ก
แต่ด้วยความที่เค้าคุยเป็นผู้ใหญ่ดีเราเลยรู้สึกดีทุกครั้งที่ได้คุยกับเค้า...นั่นแหละหายนะ ความรู้สึกดีก่อตัวขึ้นเลื่อยๆ
ความที่นิสัยน่ารักดูเอาใจเก่ง เคยมั้ยอารมณ์ที่คุยกับใครคนนึงแล้วรู้สึกดีมาก ถึงแม้ว่ายังไม่เคยเห็นหน้า
ในที่สุด ความรู้สึกต่างๆที่เข้ามามากมาย มันผลักดันให้คนที่ไม่รู้จักกัน 2 คน มาเจอกัน ครั้งแรกที่เจอกัน จขกท
ค่อนข้างประหมาและกลัวไปต่างๆนาๆ เค้ามาหาที่ ร.ร. สอนศิลปะ เค้าก็น่ารักในแบบของเค้า นั่นยิ่งทำให้ จขกท รู้สึกดีแบบบอกไม่ถูก
เค้ามานั่งเฝ้าจนเราสอนเสร็จ แต่ตอนนั้นเราก็ไม่ได้แสดงท่าทีว่าชอบ หลังเลิกสอนเราก็ขับรถไปคุยกันไปก็ยิ่งรู้สึกดี
หลังจากที่พบกันครั้งนั้นต่างคนต่างก็ไม่มีใครและรูสึกดีต่อกัน เราเลยตกลงเป็นแฟนกัน แรกๆเค้าก็มาเฝ้าเราที่ ร.ร.ทุกอาทิตย์
โทรหาเราตลอดดูแลเรา แต่พอไม่นานความเห็นก็เริ่มต่าง เริ่มทะเลาะกัน เราว่านั่นเป็นเรื่องปกติของคู่รัก เราง้อบ้าง เค้าง้อบ้าง
เราคิดว่าจะไม่ให้รักครั้งนี้เป็นเหมือนครั้งที่ผ่านมา พยายามประคบประครองให้ได้มากที่สุด
รวมทุกข์ร่วมสุขกัน เวลามีเค้าอยู่ใกล้ๆเรารู้สึกอบอุ่นทุกครั้ง เค้าไม่ใช่คนรวยและมีภาระ เราเองก็ไม่รวย แต่ก็พอดูแลตัวเองได้
เราเข้าใจที่เค้าพยายามมาหาเราทั้งที่เค้าไม่มีเงินเราจึงไปส่งเค้าทุกครั้ง แต่บางครั้งก็ต้องทะเลาะกันเรื่องนี้
จนในที่สุดจากที่เค้าเคยเป็นฝ่ายโทรหาเรา ส่งขอความหาเราก่อนหน้านี้ กลายเป็นเราที่รักฝังลึก โทรหา ส่งข้อความหาตลอด
ผู้หญิงเราเมื่อรักมันจะค่อยๆเพิ่ม แต่ทำไมอีกฝ่ายถึงค่อยๆลด จนในที่สุด มีเรื่องทะเลากันเล็กน้อยเราก็แค่งอนที่เค้าว่า ...และพยายามจะไมง้อเหมือนที่เคยเพราะเราคิดว่าคน 2 คนคบกันต้องถอยกันคนละก้าว ...
แต่แล้วเหตุการครั้งนั้นเราเองที่เจ็บแค่ 1คืนกับ 1วันที่เราหายไปไม่ได้โทรง้อเค้าก็ไม่ง้อเรา
สุดท้าเป็นเราเองที่ต้องโทรหาโทรแบบกระวนกระวายปิดเครื่องไม่รับสาย ใจทั้งเป็นห่วง ทั้งกลัว ทั้งคิดถึง อารมณ์ต่างๆนาๆมาหมด เฟสบุ๊คก็ไม่เห็น
จน 4 ทุ่มเค้าตอบกลับมาว่าไม่ต้องการเราแล้ว...เราตั้งตัวไม่ทันอ้อนวอนขอร้องขอโอกาส
เค้าบอกว่า"เวลามีเรื่องไม่ดีของเรา เค้ามักคิดถึงแฟนเก่า" เค้าจะกลับไปหาแฟนเก่า เราเจ็บจนอธิบายไม่ถูกเราขอแค่โทรหา แค่อยากได้ยินเสียงเค้าเรายังทำไม่ได้ ใจอยากขับรถไปที่บ้านเค้า เค้าก็ไม่ต้องการ เสียใจจนทำอะไรไม่ถูก...วันต่อมาเราขับรถชนเพราะขาดสติก็ไม่รู้จะโทรหาใครเลยโทรหาเค้าแต่เค้ากับตัดสายทิ้ง เราร้องไห้เหมือนคนบ้า
สุดท้ายคนที่เจ็บกว่ากลับเป็นแม่เราที่เห็นลูกเสียใจ ...เมื่อวานเป็นวันแม่แทนที่เราจะทำให้แม่มีความสุข แม่กับมาปลอบโยนเรา เล่าถึงความรักที่ท่านมีให้เราความลำบากกว่าท่านจะเลี้ยงเรามา ซึ่งเราเองไม่เคยรู้เรื่องราวเหล่านั้นเลย....ตอนนี้เรารู้สึกดีขึ้น แต่เราก็ยังลืมเค้าคนนี้ไม่ได้ แต่สักวันจิตใจเราคงจะเข้มแข็งขึ้น ความรัก 2ครั้งที่ผ่านมามันทำให้เรารู้สึกว่าตัวเราแย่จนไม่มีใครสามารถอยู่กับเราได้
แต่แม่กลับบอกว่าจริงๆแล้ว "ถึงแม้ว่าลูกจะคิดว่าไม่มีใคร แต่แม่คนนี้แหละจะรักลูกและจะอยู่กับลูกเสมอ"
ขอบคุณกำลังใจดีๆ จากแม่ "ลูกก็รักแม่คะ"
มาแชร์ประสบการ์ณความรัก อกหัก เหตุผลที่หลายคนถูกทิ้ง รวมถึงการสร้างกำลังใจ
ซึ่งเป็นต้นเหตุของเรื่องราวทั้งหมดนั้น เกิดใน พันทิพย์นี่ เอง จขกท เคยถูกทิ้งกับแฟนคนก่อนที่คบกันมา 8ปี
เลยรู้สึกว่าเวลาอาจจะไม่ใช่เรื่องสำคัญกับความรักแล้ว...ไม่ว่าจะคบกันนานหรือสั้น ถ้ามันไม่ใช่ ยังไงก็ไปด้วยกันไม่ได้
หลังจากรักครั้งนั้นผ่านไปหนึ่งปี จขกท ก็ได้มาพบกับผู้ชายคนนึงในพันทิพย์ เค้าส่งหลังไมค์เข้ามา ด้วยอีโม
เค้าคุยด้วยคำสุภาพ คุยกันไปมาๆ เค้าอายุแค่ 22 ปี ซึ่งเราก็ปาไป 27แล้ว
แต่ด้วยความที่เค้าคุยเป็นผู้ใหญ่ดีเราเลยรู้สึกดีทุกครั้งที่ได้คุยกับเค้า...นั่นแหละหายนะ ความรู้สึกดีก่อตัวขึ้นเลื่อยๆ
ความที่นิสัยน่ารักดูเอาใจเก่ง เคยมั้ยอารมณ์ที่คุยกับใครคนนึงแล้วรู้สึกดีมาก ถึงแม้ว่ายังไม่เคยเห็นหน้า
ในที่สุด ความรู้สึกต่างๆที่เข้ามามากมาย มันผลักดันให้คนที่ไม่รู้จักกัน 2 คน มาเจอกัน ครั้งแรกที่เจอกัน จขกท
ค่อนข้างประหมาและกลัวไปต่างๆนาๆ เค้ามาหาที่ ร.ร. สอนศิลปะ เค้าก็น่ารักในแบบของเค้า นั่นยิ่งทำให้ จขกท รู้สึกดีแบบบอกไม่ถูก
เค้ามานั่งเฝ้าจนเราสอนเสร็จ แต่ตอนนั้นเราก็ไม่ได้แสดงท่าทีว่าชอบ หลังเลิกสอนเราก็ขับรถไปคุยกันไปก็ยิ่งรู้สึกดี
หลังจากที่พบกันครั้งนั้นต่างคนต่างก็ไม่มีใครและรูสึกดีต่อกัน เราเลยตกลงเป็นแฟนกัน แรกๆเค้าก็มาเฝ้าเราที่ ร.ร.ทุกอาทิตย์
โทรหาเราตลอดดูแลเรา แต่พอไม่นานความเห็นก็เริ่มต่าง เริ่มทะเลาะกัน เราว่านั่นเป็นเรื่องปกติของคู่รัก เราง้อบ้าง เค้าง้อบ้าง
เราคิดว่าจะไม่ให้รักครั้งนี้เป็นเหมือนครั้งที่ผ่านมา พยายามประคบประครองให้ได้มากที่สุด
รวมทุกข์ร่วมสุขกัน เวลามีเค้าอยู่ใกล้ๆเรารู้สึกอบอุ่นทุกครั้ง เค้าไม่ใช่คนรวยและมีภาระ เราเองก็ไม่รวย แต่ก็พอดูแลตัวเองได้
เราเข้าใจที่เค้าพยายามมาหาเราทั้งที่เค้าไม่มีเงินเราจึงไปส่งเค้าทุกครั้ง แต่บางครั้งก็ต้องทะเลาะกันเรื่องนี้
จนในที่สุดจากที่เค้าเคยเป็นฝ่ายโทรหาเรา ส่งขอความหาเราก่อนหน้านี้ กลายเป็นเราที่รักฝังลึก โทรหา ส่งข้อความหาตลอด
ผู้หญิงเราเมื่อรักมันจะค่อยๆเพิ่ม แต่ทำไมอีกฝ่ายถึงค่อยๆลด จนในที่สุด มีเรื่องทะเลากันเล็กน้อยเราก็แค่งอนที่เค้าว่า ...และพยายามจะไมง้อเหมือนที่เคยเพราะเราคิดว่าคน 2 คนคบกันต้องถอยกันคนละก้าว ...
แต่แล้วเหตุการครั้งนั้นเราเองที่เจ็บแค่ 1คืนกับ 1วันที่เราหายไปไม่ได้โทรง้อเค้าก็ไม่ง้อเรา
สุดท้าเป็นเราเองที่ต้องโทรหาโทรแบบกระวนกระวายปิดเครื่องไม่รับสาย ใจทั้งเป็นห่วง ทั้งกลัว ทั้งคิดถึง อารมณ์ต่างๆนาๆมาหมด เฟสบุ๊คก็ไม่เห็น
จน 4 ทุ่มเค้าตอบกลับมาว่าไม่ต้องการเราแล้ว...เราตั้งตัวไม่ทันอ้อนวอนขอร้องขอโอกาส
เค้าบอกว่า"เวลามีเรื่องไม่ดีของเรา เค้ามักคิดถึงแฟนเก่า" เค้าจะกลับไปหาแฟนเก่า เราเจ็บจนอธิบายไม่ถูกเราขอแค่โทรหา แค่อยากได้ยินเสียงเค้าเรายังทำไม่ได้ ใจอยากขับรถไปที่บ้านเค้า เค้าก็ไม่ต้องการ เสียใจจนทำอะไรไม่ถูก...วันต่อมาเราขับรถชนเพราะขาดสติก็ไม่รู้จะโทรหาใครเลยโทรหาเค้าแต่เค้ากับตัดสายทิ้ง เราร้องไห้เหมือนคนบ้า
สุดท้ายคนที่เจ็บกว่ากลับเป็นแม่เราที่เห็นลูกเสียใจ ...เมื่อวานเป็นวันแม่แทนที่เราจะทำให้แม่มีความสุข แม่กับมาปลอบโยนเรา เล่าถึงความรักที่ท่านมีให้เราความลำบากกว่าท่านจะเลี้ยงเรามา ซึ่งเราเองไม่เคยรู้เรื่องราวเหล่านั้นเลย....ตอนนี้เรารู้สึกดีขึ้น แต่เราก็ยังลืมเค้าคนนี้ไม่ได้ แต่สักวันจิตใจเราคงจะเข้มแข็งขึ้น ความรัก 2ครั้งที่ผ่านมามันทำให้เรารู้สึกว่าตัวเราแย่จนไม่มีใครสามารถอยู่กับเราได้
แต่แม่กลับบอกว่าจริงๆแล้ว "ถึงแม้ว่าลูกจะคิดว่าไม่มีใคร แต่แม่คนนี้แหละจะรักลูกและจะอยู่กับลูกเสมอ"
ขอบคุณกำลังใจดีๆ จากแม่ "ลูกก็รักแม่คะ"