สวัสดีครับ
เมื่อวานนี้ บ้านนี้ได้รับกล่องสองกล่องนำมาส่งโดยเด็กส่งของแต่เช้า
ผมถามว่าส่งมาจากไหนและข้างในบรรจุอะไร เด็กตอบว่าผมมาจากร้านจัดดอกไม้ และยื่นเอกสารให้ผมเซ็นชื่อรับ
ก่อนเซ็นรับผมถามต่อว่าเดี๋ยวนี้เขาส่งดอกไม้กันเป็นกล่องแล้วหรือ เปิดกล่องให้ดูได้ไหม
เด็กส่งของยืนรีรออยู่สักครู่ ก็เปิดกล่องให้ผมดูทั้งสองกล่อง
ข้างในมีพวงมาลัยร้อยประณีตกล่องละพวงพร้อมมีการ์ดแนบมาด้วย
เด็กปิดฝากล่องดังเดิม ผมโล่งอก เซ็นรับพัสดุ ใครหนอช่างสรรหาวิธีทำความประหลาดใจแก่ผู้รับ
ผมประคองกล่องทั้งสองมาให้ป้า ป้าขมวดคิ้วสงสัยเหมือนใครส่งเค้กกล่องเล็กมาให้เราแต่เช้า
ผมบอกไปว่าพวงมาลัยหน่ะ ชื่อผู้รับคือคุณ แหมช่างสรรหา ส่งมาพอดีวันแม่
ป้ายิ้มออก ตอบผมว่าคุณยังไม่รู้อีกหรือว่าใครเป็นคนส่ง ผมยิ้มตอบพร้อมส่ายหน้า
การ์ดแผ่นหนึ่งเขียนด้วยลายมือสวยงามว่า "แม่คือทุกวันของพวกหนู"
อีกแผ่นเขียนว่า "พ่อรักษาสุขภาพนะ พวกหนูทั้งสองรักพ่อ"
ผมยืนน้ำตาคลอ ป้า(เหมือนเคยเก็บอารมณ์ได้ดีกว่าผม)ยื่นมือมาแตะไหล่ผม พูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง
"พวกเขาไม่เคยรักฉันมากกว่ารักคุณ"
ป้าเก็บมาลัยลงกล่องเหมือนเดิม "ตอนสายค่อยนำไปถวายพระพุทธ รีบเตรียมมื้อกลางวันกันก่อน เดี๋ยวแขกจะมากันแล้ว"
เสียงโทรศัพท์ของป้าดังขึ้น ผมพูดขึ้น "เเหน่ะ รับของปุ๊บ โทรฯมาปั๊บ ถ้าใช่คุณช่วยฝากขอบใจให้ด้วยนะ"
ป้าหายไปพักใหญ่ ทิ้งให้ผมเตรียมสับมะละกอสำหรับทำข้าวมัน ส้มตำคลุกมื้อเที่ยง
♥
ยายอี๊ดพร้อมลูกๆอีกสองคนมาถึงตามเวลานัดหมายก่อนเที่ยงเล็กน้อย อาหารเรียบร้อย มื้อเที่ยงผ่านไปด้วยดี
ไม่ต้องเล่าก็ได้ว่าผมยิ้มไม่หุบเมื่อแขกชม (ตามมารยาทที่ดี)ว่าอร่อย ป้าย้ำอีกว่าฝีมือของผมคนเดียวยกเว้นเนื้อเค็มที่ซื้อมาจากบางลำพู
บทสนทนาก็เกี่ยวกับถามไถ่ทุกข์สุขและหมายกำหนดการและเรื่องสัพเพเหระต่างๆ จนได้เวลายายอี๊ดขอตัวกลับ
ยายอี๊ดขอตัวผมให้เดินไปส่งแกที่หน้าห้องน้ำ และพูดขึ้นมาว่าไม่ชวนพวกเราไปด้วยนะ ตอนเย็นลูกๆจะเลี้ยงข้าว
ยายอี๊ดทิ้งทวนสไตล์อเมริกันกับผมคือ พูดบอกกันตรงๆ ผมยิ้มกว้างตอบยายอี๊ดว่าไม่เป็นเรื่องครับ
ป้าเดินตามเข้ามาบอกว่าเดี๋ยวเราเอาพวงมาลัยพวงหนึ่งไปกราบยายอี๊ดก่อนกลับนะ ผมเห็นดีด้วย
เรานั่งลงกับพื้นโดยที่ยายอี๊ดไม่ทันได้ตั้งตัว กราบยายอี๊ดพร้อมกันที่เท้า ป้าวางมาลัยไว้ที่ตักแก
ยายอี๊ดโน้มตัวลงมาแตะที่ศรีษะของเราทั้งสองน้ำตาไหล
"ขอให้ลูกทั้งสองคนอยู่เย็นเป็นสุข สุขภาพแข็งแรง" ซึ่งแกไม่เคยเรียกเราทั้งสองว่าลูกมาก่อน
วันแม่ผ่านไปอีกหนึ่งปี พร้อมการอำลาของเพื่อนอีกหนึ่งครอบครัว
อารมณ์ซาบซึ้งค่อยๆจางหายไป แต่ฝังอยู่ในความทรงจำอันฟุ้งซ่านของตาแกอย่างผม
ป้าตะโกนเบาๆถามผมว่าจะคุยกับคนที่ส่งมาลัยมาให้หรือเปล่า
ผมตอบว่าพวกเขารู้ดีว่าผมรักพวกเขาโดยที่ไม่ต้องคุยอะไรกันมาก คุณคุยถามทุกข์สุขแทนผมทีแล้วเล่าให้ผมฟังคืนนี้แล้วกัน
♥
ขอจบกระทู้คุยกันหลังวันแม่ด้วยภาพเหล่านี้ครับ
แด่ทุกคน แด่แม่ทุกคน
♥
♥♥บ้านนี้มีเรื่องเล่า(ต่อ)♥♥
เมื่อวานนี้ บ้านนี้ได้รับกล่องสองกล่องนำมาส่งโดยเด็กส่งของแต่เช้า
ผมถามว่าส่งมาจากไหนและข้างในบรรจุอะไร เด็กตอบว่าผมมาจากร้านจัดดอกไม้ และยื่นเอกสารให้ผมเซ็นชื่อรับ
ก่อนเซ็นรับผมถามต่อว่าเดี๋ยวนี้เขาส่งดอกไม้กันเป็นกล่องแล้วหรือ เปิดกล่องให้ดูได้ไหม
เด็กส่งของยืนรีรออยู่สักครู่ ก็เปิดกล่องให้ผมดูทั้งสองกล่อง
ข้างในมีพวงมาลัยร้อยประณีตกล่องละพวงพร้อมมีการ์ดแนบมาด้วย
เด็กปิดฝากล่องดังเดิม ผมโล่งอก เซ็นรับพัสดุ ใครหนอช่างสรรหาวิธีทำความประหลาดใจแก่ผู้รับ
ผมประคองกล่องทั้งสองมาให้ป้า ป้าขมวดคิ้วสงสัยเหมือนใครส่งเค้กกล่องเล็กมาให้เราแต่เช้า
ผมบอกไปว่าพวงมาลัยหน่ะ ชื่อผู้รับคือคุณ แหมช่างสรรหา ส่งมาพอดีวันแม่
ป้ายิ้มออก ตอบผมว่าคุณยังไม่รู้อีกหรือว่าใครเป็นคนส่ง ผมยิ้มตอบพร้อมส่ายหน้า
การ์ดแผ่นหนึ่งเขียนด้วยลายมือสวยงามว่า "แม่คือทุกวันของพวกหนู"
อีกแผ่นเขียนว่า "พ่อรักษาสุขภาพนะ พวกหนูทั้งสองรักพ่อ"
ผมยืนน้ำตาคลอ ป้า(เหมือนเคยเก็บอารมณ์ได้ดีกว่าผม)ยื่นมือมาแตะไหล่ผม พูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง
"พวกเขาไม่เคยรักฉันมากกว่ารักคุณ"
ป้าเก็บมาลัยลงกล่องเหมือนเดิม "ตอนสายค่อยนำไปถวายพระพุทธ รีบเตรียมมื้อกลางวันกันก่อน เดี๋ยวแขกจะมากันแล้ว"
เสียงโทรศัพท์ของป้าดังขึ้น ผมพูดขึ้น "เเหน่ะ รับของปุ๊บ โทรฯมาปั๊บ ถ้าใช่คุณช่วยฝากขอบใจให้ด้วยนะ"
ป้าหายไปพักใหญ่ ทิ้งให้ผมเตรียมสับมะละกอสำหรับทำข้าวมัน ส้มตำคลุกมื้อเที่ยง
♥
ยายอี๊ดพร้อมลูกๆอีกสองคนมาถึงตามเวลานัดหมายก่อนเที่ยงเล็กน้อย อาหารเรียบร้อย มื้อเที่ยงผ่านไปด้วยดี
ไม่ต้องเล่าก็ได้ว่าผมยิ้มไม่หุบเมื่อแขกชม (ตามมารยาทที่ดี)ว่าอร่อย ป้าย้ำอีกว่าฝีมือของผมคนเดียวยกเว้นเนื้อเค็มที่ซื้อมาจากบางลำพู
บทสนทนาก็เกี่ยวกับถามไถ่ทุกข์สุขและหมายกำหนดการและเรื่องสัพเพเหระต่างๆ จนได้เวลายายอี๊ดขอตัวกลับ
ยายอี๊ดขอตัวผมให้เดินไปส่งแกที่หน้าห้องน้ำ และพูดขึ้นมาว่าไม่ชวนพวกเราไปด้วยนะ ตอนเย็นลูกๆจะเลี้ยงข้าว
ยายอี๊ดทิ้งทวนสไตล์อเมริกันกับผมคือ พูดบอกกันตรงๆ ผมยิ้มกว้างตอบยายอี๊ดว่าไม่เป็นเรื่องครับ
ป้าเดินตามเข้ามาบอกว่าเดี๋ยวเราเอาพวงมาลัยพวงหนึ่งไปกราบยายอี๊ดก่อนกลับนะ ผมเห็นดีด้วย
เรานั่งลงกับพื้นโดยที่ยายอี๊ดไม่ทันได้ตั้งตัว กราบยายอี๊ดพร้อมกันที่เท้า ป้าวางมาลัยไว้ที่ตักแก
ยายอี๊ดโน้มตัวลงมาแตะที่ศรีษะของเราทั้งสองน้ำตาไหล
"ขอให้ลูกทั้งสองคนอยู่เย็นเป็นสุข สุขภาพแข็งแรง" ซึ่งแกไม่เคยเรียกเราทั้งสองว่าลูกมาก่อน
วันแม่ผ่านไปอีกหนึ่งปี พร้อมการอำลาของเพื่อนอีกหนึ่งครอบครัว
อารมณ์ซาบซึ้งค่อยๆจางหายไป แต่ฝังอยู่ในความทรงจำอันฟุ้งซ่านของตาแกอย่างผม
ป้าตะโกนเบาๆถามผมว่าจะคุยกับคนที่ส่งมาลัยมาให้หรือเปล่า
ผมตอบว่าพวกเขารู้ดีว่าผมรักพวกเขาโดยที่ไม่ต้องคุยอะไรกันมาก คุณคุยถามทุกข์สุขแทนผมทีแล้วเล่าให้ผมฟังคืนนี้แล้วกัน
♥
ขอจบกระทู้คุยกันหลังวันแม่ด้วยภาพเหล่านี้ครับ
แด่ทุกคน แด่แม่ทุกคน
♥