วันนี้ขอพูดถึง Wolf children Ame and Yuki การ์ตูนอนิเมชั่นน้ำดี เรื่องหนึ่งแห่งปี ที่คิดว่าหลายท่านคงได้เคย
ดูมาแล้วทั้งจาก DVD หรือจาก โรงภาพยนตร์ที่สยาม ก็ดี

อนึ่ง.บทความพิเศษนี้..เนื่องจากเป็นบทความเก่าเมื่อปีที่แล้วอาจจะมีการใช้ภาษาแปลกๆไปบ้าง เนื่องด้วยคิดว่าคงไม่มีการ์ตูน
เรื่องใหนเหมาะกับบรรยกาศ วันแม่ เท่าอนิเมเรื่องนี้ ผมก็เลยเอามาให้ทุกๆคนได้อ่าน

ความคิดเห็น ทัศนคติ ของบทความที่ผมได้เขียนลงไปนั้นเป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียน ถ้าไม่ถูกใจหรือไม่พอใจอะไรก็ของอภัยไว้ล่วงหน้า


อสอง.เปิดเพลงนี้ประกอบการอ่านเพื่อ เพิ่มอรรถรส









เรื่องราวเริ่มขึ้นเมื่อ ฮานะ หญิงสาววัยรุ่น(อายุ19) ที่วันหนึ่งได้พบกับชายหนุ่มลึกลับ ที่ต่อมาทั้งคู่ได้ตกหลุมรัก..ทว่า
ความจริงที่ฮานะไม่รู้คือ ผู้ชายคนนั้นเป็นมนุษย์หมาป่า กระทั้งถึงวันที่เขาตัดสินใจจะบอกความลับนี้แก่ ฮานะใน
วันที่แสงจันทร์สาดส่องและสถานที่ไร้ซึ่งผู้คน เขาแสดงร่างที่แท้ให้ฮานะเห็นแทนที่ ฮานะ จะหวาดกลัวจนต้องหนี



ฮานะกลับประทั้งจูบลงบนใบหน้าเขา...สิ่งที่ ฮานะ แสดงและมอบให้เขาคือ “ความรัก”


ความรัก...ที่เปลี่ยนชีวิตของทั้งคู่ไปตลอดกาล ทั้งคู่อาศัยอยู่เหมือนคู่แต่งงาน จนกระทั้งเวลาผ่านไปจน ฮานะ รู้
ว่าตนเองกำลังจะเป็นแม่ แน่นอนว่าเป็นสิ่งนี้นะยินดีพอๆกับความกังวลต่างๆนาๆ ไม่ว่าเรื่องฮานะที่ยังเป็นวัยรุ่น
นักศึกษาที่ยังเรียนไม่จบ...แต่สิ่งที่ ฮานะ กลัวที่สุดคือตอนที่ใกล้คลอดคือ..ผู้คนจะรู้ความจริงที่ว่าลูกของตน
ไม่ใช่มนุษย์ เธอจึงตัดสินใจว่าจะคลอดลูกด้วยตนเอง...
ฮานะจึงหาหนังสือวิธีคลอดแบบธรรมชาติและตำราความรู้การดูแลลูกกระทั้งลูกสาวคนแรก "ยูคิ" ลืมตาดูโลกใน
วันที่หิมะตก ทั้ง ฮานะและเขา ต่างมีความสุขที่สุดจน ฮานะ กำลังจะมีลูกอีกคน แต่ความสุขนั้นเหมือนท้องฟ้าที่สงบ
ก่อนที่พายุจะมาเยือน...




ในวันที่ฝนตกลูกชายของฮานะ “อามะ” ลืมตาดูโลกอามะได้ไม่นาน


พ่อของลูกหมาป่าทั้ง 2 ได้จากโลกไปในวันที่ฝนตก



แน่นอนว่า ฮานะ ทำใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นแบบกะทันหันไม่ได้ ฮานะที่ต้องมีภาระที่หนักอึ่ง
เกินกว่าผู้หญิงตัวเล็กๆจะรับไหว ทว่าด้วย "หน้าที่ของผู้เป็นแม่"
ทำให้ ฮานะต้องกลำกลืนความเศร้าและความลำบากทั้งปวง เรื่องราวความลำบากของ ฮานะ นั้นผ่านคำพูด
ของ ยูคิ ที่ว่า “ฉันนึกไม่ออกว่าแม่ของฉันต้องลำบากแค่ไหน” แน่นอนครับ หนึ่งในความลับที่ผู้เป็นแม่ที่ไม่ยอมบอกให้
ลูกๆรู้ก็คือ...“ความลำบาก”




ทว่า...
ด้วย “สังคมเมือง” ที่เริ่มไม่เป็นมิตรกับลูกๆของเธอ เหมือนกับว่าไม่ต้อนรับสิ่งที่แปลกแยก ราวกับว่า สังคมเมืองทีนี้
ไม่ใช่สิ่งแวดล้อมที่ๆ หมาป่า สมควรอยู่ ทำให้ฮานะกลัวว่า สังคมเมือง กำลังจะมาพรากลูกๆ ไปจากเธอ เช่นเดียว
กับที่เคยเกิดขึ้นกับสามีของเธอ


ในที่สุด ฮานะ จึงตัดสินใจพาลูกๆออกจากสังคมเมืองและเดินทางสู่ ชนบท สังคมที่อยู่กับ “ธรรมชาติ” ซึ่งเคยเป็น
ที่ๆสามีของเธออยู่ และด้วยหวังว่าจะพาลูกๆของตนไปในที่ปลอดภัยจะเติบโต ในสภาพแวดล้อมที่เหมาะสม
แน่นอนว่า ฮานะ ที่เคยอยู่เมืองกรุง จะต้องมาอยู่ชนบทอันห่างใกล้ ต้องปรับตัวเองครั้งใหญ่ เช่นเดียวกับบ้านหลังใหม่
ที่เก่าชอมช่อที่ต้องซ่อมแซม ทุกอย่างต้องเริ่มต้นเมื่อ ฮานะ เริ่มซ่อมแซมบ้านเก่าๆไปที่ละนิดบ้านที่เคยเก่าจะไม่น่า
อยู่ก็ค่อยๆ เผยรูปร่างที่แท้จริงจนเป็นบ้านที่น่าอยู่ในที่สุด บ้านที่ ฮานะ กับ ลูกๆอาจจะต้องอยู่ไปจนชั่วชีวิต บ้านที่มี
สิ่งแวดล้อมที่ปลอดภัย สำหรับ ลูกๆของเธอ และเพื่อที่จะสอนเรื่องสำคัญเรื่องหนึ่งในกับลูกทั้ง 2 คนว่าเรื่องที่ตัวเอง
เป็นมนุษย์หมาป่า จะต้องไม่ให้ผู้อื่นรู้...

แต่หลายสิ่งก็ไม่ได้มาโดยง่าย โลกใหม่สำหรับ ฮานะ โลกที่ต้องพึ่งพา “ธรรมชาติและผืนดิน” ยังมีสิ่งที่ต้องเรียนรู้อีก
มากมาย ยังมีหลายอย่างที่นอกเหนือจากตำราความรู้ที่ ฮานะ เคยอ่านมาแต่ ฮานะ ยังขยับศึกษาหาความรู้อยู่
ตลอดเวลาไม่ว่าจากในหนังสือ หรือ จากลองผิดลองถูก



ในที่สุดคนใน “สังคมชนบท” ก็เริ่มให้ในสิ่งที่หาไม่ได้ในสังคมเมือง “น้ำใจและกำลังใจ” ที่ค่อยๆทำให้ ฮานะ และ
ลูกๆ เหมือนไม่ใช้สิ่งที่แปลกแยก แต่กลับยอมรับเหมือนเป็นสมาชิกคนหนึ่งใน ครอบครัว ไม่เพียงแค่นั้น ฮานะ กับ
ลูกๆ ยังมีความรักจากธรรมชาติและผืนดินที่เลี้ยงดูผลผลิตที่เพาะปลูกจนเติบใหญ่ เพื่อดำรงชีพ
และในที่สุด ฮานะ ก็พบแล้ว บ้านที่ ฮานะสามารถให้ความรักกับลูกๆของเธอได้เต็มที่ เพื่อที่จะได้ให้ลูกๆเติบโตไป
ในทางที่ถูกต้อง เช่นเดียวกับ กับการเพาะปลูกหากไม่ได้เตรียมดินให้เหมาะสมก็จะไม่สามารถเพาะปลูกอะไรได้เลย


เมื่อเวลาผ่านไป ฮานะและลูกหมาป่าทั้ง 2 ได้เติบโตและเรียนรู้สิ่งต่างๆมากขึ้น..
ยูคิ ก็เริ่มเรียนรู้ว่าตนเองไม่เหมือนเด็กคนอื่นๆ แต่ก็พยายามที่จะปรับตัวให้เข้ากับสังคมมนุษย์ จน ยูคิ เริ่มไม่ต้องการ
ที่จะเป็นหมาป่า
อาเมะ เริ่มที่จะรู้ว่าตนเองไม่เหมาะกับสังคมมนุษย์ เขาจึงเริ่มเข้าหาธรรมชาติจนพบกับโลกที่ๆตัวเองจะอยู่ ธรรมชาติ
สถานที่ ที่หมาป่าสมควรจะอยู่
เมื่อจุดยืนของลูกหมาทั้ง 2 ไม่เหมือนกัน ความขัดแย้งย่อมตามมา ยูคิ เลือกที่จะเป็นมนุษย์มากกว่าที่จะเป็นหมาป่า
ส่วน อามะ เลือกที่จะเป็นหมาป่ามากกว่าเป็นมนุษย์ และปลายทางของคำตอบย่อมมีอุปสรรค์ที่เป็นบททดสอบ บท
สุดท้ายรอทั้งคู่อยู่ ร่วมทั้ง ฮานะ ผู้เป็นแม่ ด้วย




สำหรับ ยูคิ แล้วเมื่อเวลายิ่งผ่านไป ยูคิ ยิ่งกังกลกับความผิดของตน จนต้องกล้าที่จะสลัดความกลัว โดย ยูคิ ตัดสินใจ
ทำเช่นเดียวกับพ่อของเธอ แสดงตัวตนและความจริงต่อหน้าคนที่ไว้ใจที่สุด...ไม่ใช่เอาแต่หลบปัญหาโดยไม่กล้าสู้


สำหรับ อาเมะ ธรรมชาติกำลังเรียกหาเขา ให้ทำตาม สัญชาตญาณของหมาป่า แต่เขาก็ต้องต่อสู้กับ เยี้อใย ความผูก
พันธ์ กับ มารดา ในสถานะของมนุษย์ ในที่สุด อาเมะ ต้องกล้าที่จะสลัดสิ่งเหล่านี้เพื่อที่ตนเองจะได้เดินตามทางที่ตน
เป็นผู้เลือก ถึงแม้ว่าจะต้องเป็นการหักหาญน้ำใจของ ฮานะ ผู้เป็นมารดา



ส่วน ฮานะ ที่เมื่อก่อนเป็นเพียงวัยรุ่นที่มีความรัก แต่ต้องกลายเป็นแม่โดยที่วัยวุฒิยังไม่พร้อมเสียด้วยซ้ำ และจะต้องมา
พบกับการสูญเสียคนรักที่ทำให้หัวใจของผู้หญิงคนหนึ่งแทบแตกสลาย สำหรับฮานะแล้ว ยูคิ กับ อาเมะ  ลูกๆทั้ง 2 คน
จึงเป็นทุกสิ่งทุกอย่างของเธอ ฉะนั้นการที่ ยูคิ กับ อาเมะ ต้องไปจากเธอนั้นยังเป็นเรื่องเร็วเกินไป  แต่ที่สุดแล้ว ฮานะ
ต้องยอมรับกับความจริงว่า บัดนี้ลูกหมาป่าทั้ง 2 ได้เติบโตเป็นผู้ใหญ่เต็มตัวแล้ว…




แน่นอนว่าเมื่อผู้เป็นลูกได้ตัดสินใจแล้ว ผู้เป็นแม่ก็ยากที่จะห้าม ฮานะต้องที่จะกล้าที่จะยอมรับการตัดสินใจของลูกๆ
“ดูแลตัวเองนะ..รักษาตัวนะ” นั้นเป็นเหมือนบอกกล่าวธรรมดาๆ..แต่กลับคำที่มีความหมายของการ..บอกลาจาก กับ
ผู้เป็นแม่ไม่เพียงแค่ลูกหมาป่าทั้ง 2 ที่เติบโตจนเป็นผู้ใหญ่ แต่ ฮานะก็ได้เติบโตจากผู้หญิงตัวเล็กๆกลายผู้หญิงที่ได้
ทำหน้าที่ของผู้เป็น แม่ อย่างสมบูรณ์...


ยูคิ ได้พูดทิ้งท้ายไว้ว่า “แม่บอกว่าเวลา12 ปี ที่เลี้ยงดูเรา2คนช่างไวเหมือนเป็นเรื่องราวในเทพนิยาย”
















ขอขอบคุณทุกท่านที่ได้อ่านบทความนี้..ครับ



ปล.ว่าแล้วก็เอาแผ่นมาเปิดดูอีกรอบดีกว่า