กระทู้นี้ยกให้ สาวแว่นสุดยอด~~~

วันนี้ไปเดินห้างโลตัส ตั้งใจจะซื้อพวกอาหารสดต่างๆเอามาแช่แข็งตุนไว้ที่บ้านเยอะๆ
เพราะเห็นเมียชอบซื้อมาแช่ตุนไว้เยอะๆ ไอ้เราก็เลยเลียนแบบบ้างทั้งๆที่ตู้เย็น2ตู้ที่บ้าน
ในช่องแช่เกือบทุกช่องเต็มไปด้วยอาหารและน้ำดื่มมากมายจนมั่นใจได้เลยว่า
ต่อให้มีฝูงซอมบี้ปิดล้อมบ้านนานหนึ่งเดือน ครอบครัวผมก็ไม่อดตายมีกินครบสามมื้อแน่ๆ
เอ้าเข้าเรื่องต่อ ในระหว่างที่ผมกำลังพิจารณาน่องไก่สดว่าเหมาะจะเอาไปทอด ตุ๋นหรือเอาลงไปกินสดใต้น้ำ
ผมก็รู้สึกมีอะไรบางอย่างมาชนที่สีข้างผม ทีแรกนึกว่าผู้พันแซนเดอร์จะมาโฉบเอาไก่จากที่คีบในมือผม
แต่พอได้หันไปดู อ้าวๆ นี่มันป้าาา เอ๊ยยไม่ใช่ๆ!! สาวแว่น สาวแว่นจริงๆ เธอไม่ได้มามือเปล่านะ
มือนึงเธอถือโทรศัพท์ อีกมือนึงเธอกำลังเข็นรถเข็นซึ่งไอ้รถเข็นที่เธอเข็นเนียะ มันจูบสีข้างตรูอยู่ - -*
โอเค มันไม่ได้ชนแรงมากจนผมเจ็บปวดลงไปนอนครวญครางราวกับโดน หลุยส์ซัวเรส กัดขย้ำคอหอย
แต่ตรูก็เจ็บนิดๆจนสะดุ้งนะเฮ้ย เอาล่ะเมื่อเสียมารยาทกับคนอื่น ครูสมัยประถม-มัธยมเคยสอนมั๊ยจ๊ะ
ว่าต้องทำยังไงต่อ เธอน่าจะทราบเรื่องนี้ดีอยู่แล้วดังนั้นเธอจึง เข็นรถเข็นถอยหลังออกไปแล้วเบี่ยงหลบ
ก่อนจะเดินหน้าต่อเพื่อไม่ให้ชนผมซ้ำอีกครั้ง ถูกต้องนะคร้าบบบ~~  เฮ้ยยยๆ แต่เดียวก่อนตรูว่า
ก่อนหน้านั้นเธอลืมอะไรไปรึเปล่า ลืมขอโทษ!! เธอก็เข็นรถผ่านไปแบบไม่มีอะไรเกิดขึ้น
พร้อมๆกับจิ้มมือถือเล่นเกมเศรษฐีต่อไป (เล่นจริงๆนะ ผมเห็นในจอ) สีหน้าเธอบอกบุญไม่รับ
ราวกับกำลังเดินไปตกในแลนด์มาร์คชาวบ้านเค้า เธอไม่สนใจผมเลยแม้แต่น้อย
หรือเธอจะคิดว่าแค่เข็นชนเสา...มันก็ไม่น่าใช่  หรือเธอจะสายตาสั้นเกินไป...ก็ไม่ใช่อีกละมั้ง
หรือไอ้เราจะขี้เหร่น่าตาน่ากลัวเยี่ยงโจรเธอเลยกลัวรีบชิ่ง... อันนี้ไม่มีทางเป็นไปได้
งั้นสรุปเลยละกันว่าวันนี้ผมพบเจอ "มนุษย์จิ้ม" ผู้ซึ่งบรรลุตัดขาดแล้วซึ่งโลกภายนอก ชาบู~~~