สวัสดีค่ะ
เราเคยโพสไป 1 กระทู้ ที่โดนแฟนบอกเลิก
ตอนนี้รู้สึกดี เเละโอเคขึ้นมากเเล้วค่ะ เเต่ก็ยังมิวายที่จะเข้าไปดูเฟสเขา
เเต่รอบนี้คืออยากจะถามเพื่อน ๆ ค่ะว่า อาการของเรา ๆ ว่าชอบคนง่ายไปรึป่าว
มีพี่ผช. คนนึงค่ะ อยู่ที่ทำงาน
อายุก็ราว ๆ 40 กว่าเเล้ว เคยผ่านการมีครอบครัว เเต่งงานมาเเล้วค่ะ เเต่ปัจจุบันเขาเลิกกันเเล้ว
ปัจจุบันคือ พี่เขาตัวคนเดียวค่ะ
ไม่มีเเฟน ไม่มีลูก
พี่คนนี้ เขารับรู้เรื่องของเราทั้งหมดเลยค่ะ เเละคอยให้กำลังใจเราเสมอ
ในเวลานั้น เราเหมือนคนไร้สติ ไม่มีวิญญาณ เอาเเต่เศร้า ร้องไห้ ไม่กินข้าว
ก็มีพี่คนนี้ที่คอยถามไถ่ ทำให้เรายิ้มได้
วันเวลาผ่านไป เราดีขึ้นค่ะ ลึก ๆ ในใจคงดีขึ้นเพราะมีพี่คนนี้ที่คอยคุยกับเราทุกวัน
เราเจอกันที่ทำงานค่ะ เราเริ่มสังเกตพี่เขามากขึ้น ใส่ใจเเบบเงียบ ๆ
พอตกเย็น กลับบ้าน เราจะทัก line ไปหาพี่เขาค่ะ กับคำถามเดิม ๆ
ทำไรอยู่ กินข้าวยัง วันนี้ทำไมดูเครียดจัง อย่าถอนหายใจบ่อยสิ อะไรประมาณนี้ค่ะ
จนทุกสิ่งเหล่านี้ ทำให้เรามีกำลังใจเพิ่มขึ้น
เเละหันลับมาดูเเลตัวเอง ยิ้มเยอะขึ้น เพียงเพราะถ้าพี่เขามองมา จะได้รู้ว่าเราดีขึ้นเเล้ว
เเต่เราก็ไม่กล้าคิดไปไกลหรอกค่ะ
เพราะเราเป็นลูกน้องเขา เขาเป็นถึงระดับหัวหน้า เเละอายุเราก็ห่างกัน 16-17 ปี
เขาคงไม่ได้คิดอะไรกับเราหรอก เพราะเราไม่ใช่ผญ. ในอุดมคติเขา
เราเคยถามเเล้ว เขาบอกชอบผญ. ขาว หมวย สวย อึ๋ม
เเต่เราเป็นคนผิวสองสีค่ะ ขาว เเดง
รูปร่าง สูง 161 น้ำหนักก็ 58 ออกอวบ ๆ เเต่อกไม่ใหญ่
ช่วงสะโพกเราใหญ่มาก หุ่นไม่สวยเลยค่ะ
หน้าเราคม ๆ ตาโต จมูกโด่ง ออกเเขกเลยก็ว่าได้
ผิดกับที่พี่เขาชอบเลยค่ะ
ตอนนี้เราเริ่มรู้สึกคิดถึงเขาเวลาไม่เจอ อยากคุยกับเขา ก็ทักไปปกติ
เเต่เวลาพี่เขาตอบเราเริ่มรู้สึกได้ว่าต้องถอยห่าง กลับมาอยู่ที่เดิม
ไม่รู้ว่าคิดมากไปไหม ความรู้สึกเราบอกว่าพี่เขารำคาญ
พี่เขาไม่ได้ชอบเรา
เราเลยตัดสินใจ จะไม่ทักไปอีกค่ะ จะไม่ยุ่งวุ่นวาย
เพราะกลัวจะคิดไปไกลกว่านี้
เดี๋ยวเราก็ต้องไปต่างจังหวัดค่ะ 4-5 เดือน ห่างกัน คงจะมีอะไรที่ดีขึ้น
##เลยสับสนว่าเราชอบคนง่ายไปไหม##
##เเละกลัวเหมือนกัน การเริ่มต้นใหม่ กลัวจะคิดไปเอง กลัวจะเสียใจเหมือน ๆ ที่ผ่านมา
ชอบคนง่ายไปรึป่าว ?
เราเคยโพสไป 1 กระทู้ ที่โดนแฟนบอกเลิก
ตอนนี้รู้สึกดี เเละโอเคขึ้นมากเเล้วค่ะ เเต่ก็ยังมิวายที่จะเข้าไปดูเฟสเขา
เเต่รอบนี้คืออยากจะถามเพื่อน ๆ ค่ะว่า อาการของเรา ๆ ว่าชอบคนง่ายไปรึป่าว
มีพี่ผช. คนนึงค่ะ อยู่ที่ทำงาน
อายุก็ราว ๆ 40 กว่าเเล้ว เคยผ่านการมีครอบครัว เเต่งงานมาเเล้วค่ะ เเต่ปัจจุบันเขาเลิกกันเเล้ว
ปัจจุบันคือ พี่เขาตัวคนเดียวค่ะ
ไม่มีเเฟน ไม่มีลูก
พี่คนนี้ เขารับรู้เรื่องของเราทั้งหมดเลยค่ะ เเละคอยให้กำลังใจเราเสมอ
ในเวลานั้น เราเหมือนคนไร้สติ ไม่มีวิญญาณ เอาเเต่เศร้า ร้องไห้ ไม่กินข้าว
ก็มีพี่คนนี้ที่คอยถามไถ่ ทำให้เรายิ้มได้
วันเวลาผ่านไป เราดีขึ้นค่ะ ลึก ๆ ในใจคงดีขึ้นเพราะมีพี่คนนี้ที่คอยคุยกับเราทุกวัน
เราเจอกันที่ทำงานค่ะ เราเริ่มสังเกตพี่เขามากขึ้น ใส่ใจเเบบเงียบ ๆ
พอตกเย็น กลับบ้าน เราจะทัก line ไปหาพี่เขาค่ะ กับคำถามเดิม ๆ
ทำไรอยู่ กินข้าวยัง วันนี้ทำไมดูเครียดจัง อย่าถอนหายใจบ่อยสิ อะไรประมาณนี้ค่ะ
จนทุกสิ่งเหล่านี้ ทำให้เรามีกำลังใจเพิ่มขึ้น
เเละหันลับมาดูเเลตัวเอง ยิ้มเยอะขึ้น เพียงเพราะถ้าพี่เขามองมา จะได้รู้ว่าเราดีขึ้นเเล้ว
เเต่เราก็ไม่กล้าคิดไปไกลหรอกค่ะ
เพราะเราเป็นลูกน้องเขา เขาเป็นถึงระดับหัวหน้า เเละอายุเราก็ห่างกัน 16-17 ปี
เขาคงไม่ได้คิดอะไรกับเราหรอก เพราะเราไม่ใช่ผญ. ในอุดมคติเขา
เราเคยถามเเล้ว เขาบอกชอบผญ. ขาว หมวย สวย อึ๋ม
เเต่เราเป็นคนผิวสองสีค่ะ ขาว เเดง
รูปร่าง สูง 161 น้ำหนักก็ 58 ออกอวบ ๆ เเต่อกไม่ใหญ่
ช่วงสะโพกเราใหญ่มาก หุ่นไม่สวยเลยค่ะ
หน้าเราคม ๆ ตาโต จมูกโด่ง ออกเเขกเลยก็ว่าได้
ผิดกับที่พี่เขาชอบเลยค่ะ
ตอนนี้เราเริ่มรู้สึกคิดถึงเขาเวลาไม่เจอ อยากคุยกับเขา ก็ทักไปปกติ
เเต่เวลาพี่เขาตอบเราเริ่มรู้สึกได้ว่าต้องถอยห่าง กลับมาอยู่ที่เดิม
ไม่รู้ว่าคิดมากไปไหม ความรู้สึกเราบอกว่าพี่เขารำคาญ
พี่เขาไม่ได้ชอบเรา
เราเลยตัดสินใจ จะไม่ทักไปอีกค่ะ จะไม่ยุ่งวุ่นวาย
เพราะกลัวจะคิดไปไกลกว่านี้
เดี๋ยวเราก็ต้องไปต่างจังหวัดค่ะ 4-5 เดือน ห่างกัน คงจะมีอะไรที่ดีขึ้น
##เลยสับสนว่าเราชอบคนง่ายไปไหม##
##เเละกลัวเหมือนกัน การเริ่มต้นใหม่ กลัวจะคิดไปเอง กลัวจะเสียใจเหมือน ๆ ที่ผ่านมา