สวัสดีครับ ผมมีเรื่องอยากจะมาเล่าให้ฟัง และระบายไปในตัวสมมติว่าผมชื่อ เอ ละกันนะครับ ส่วนเขาชื่อ บี ละกัน (ผมและเขาก็ผู้ชายครับ)
ต้องขอเล่าย้อนไปก่อนตอนประมาณเกือบสามปีที่แล้ว ผมกำลังเรียนชั้นปีที่ 3 ของมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งทางภาคเหนือ
ผมได้เจอกับบี ซึ่งเขาทำงานแล้วอายุห่างจากผมประมาณ 5 ปีครับ เราได้รู้จักกันโดยบังเอิญ และเกิดสนิทสนมกันขึ้นมา
ในตอนนั้นผมรู้สึกดีกับเขามากครับ ทุกเย็นเราจะไปวิ่ง ไปออกกำลังกาย ไปทานข้าวกันทุกวันจนนานวันเข้าผมเริ่มชอบเขาครับ
และเขาก็มีท่าทีจะชอบผมอยู่เพราะเขาคอยดูแลเทคแคร์ผมอย่างดี ช่วงระยะเวลาที่เริ่มคุยกันมานั้นประมาณ 3 เดือนครับเขาก็ชอบพาผมไปเล่นที่บ้าน
ไปทำกับข้าวกินบ้าง เล่มเกมกันบ้าง มันยิ่งทำให้ผมชอบเขามาขึ้น และรู้สึกดีกับเขามากๆด้วยครับ
มีอยู่ช่วงหนึ่งเขาบอกผมว่าจะไปเที่ยวขอนแก่นนะ ห้าหกวัน เดี๋ยวซื้อขนมมาฝากผมก็ไม่ได้อะไรไปก็ไป แต่ระหว่างนั้นผมก็ติดต่อเขาไม่ได้เลย
โทรหาก็แล้ว ไลน์หาก็แล้ว จนถึงวันที่เขากลับมาเขาก็ไม่คิดที่จะติดต่อผม ผมจึงไปหาที่บ้าน ไปดักรอเลยเว้ยค้างคามาหลายวัน
เจอหน้าปุ๊บ ก็ถามเลย พี่เป็นอะไรรึเปล่า ทำไมหายไปแบบนี้เป็นอะไรรึเปล่า คำตอบที่ได้คือ รำคาญเอว่ะ โทรหาอยู่ได้ตามอะไรนักหนา
(คือกุเงิบอะคุยกันทุกวันทุกคืน ทักมาก่อนตลอดแท้ๆ ละมารำคาญตอนนี้) ไอ้เราก็ยังไงหว่า งง เลยด้วยความตกใจเลยขอโทษขอโพยไป
กุผิดไรเนี๊ย คุยไปคุยมาไอ้เราก็เริ่มอ้อนคลานไปนั่งตักถามไปว่า แล้วพี่คิดยังไงกับผมให้ผมได้แค่ไหน เขาก็บอกว่า พี่ให้เอได้แค่พี่น้องครับ
ผมก็อึ้งไปสักพัก ตอนนั้นคิดอะไรไม่รู้ เลยพูดออกไปว่า ไม่ยอมรู้จักมาขนาดนี้รู้สึกดีด้วยมาขนาดนี้แล้ว ให้เป็นแค่นี้ไม่ได้ (รู้สึกตัวเอง llรด มากมาย 555)
ไม่ยอมเป็นพี่น้อง ตอนนี้ถ้าพี่ยังไม่รัก ยังไมชอบผม ผมจะทำให้พี่หันมารักผมให้ได้!
เดี๊ยวมาต่อครับ
ผมอดทนมากเกินไปหรือเปล่าครับ
ต้องขอเล่าย้อนไปก่อนตอนประมาณเกือบสามปีที่แล้ว ผมกำลังเรียนชั้นปีที่ 3 ของมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งทางภาคเหนือ
ผมได้เจอกับบี ซึ่งเขาทำงานแล้วอายุห่างจากผมประมาณ 5 ปีครับ เราได้รู้จักกันโดยบังเอิญ และเกิดสนิทสนมกันขึ้นมา
ในตอนนั้นผมรู้สึกดีกับเขามากครับ ทุกเย็นเราจะไปวิ่ง ไปออกกำลังกาย ไปทานข้าวกันทุกวันจนนานวันเข้าผมเริ่มชอบเขาครับ
และเขาก็มีท่าทีจะชอบผมอยู่เพราะเขาคอยดูแลเทคแคร์ผมอย่างดี ช่วงระยะเวลาที่เริ่มคุยกันมานั้นประมาณ 3 เดือนครับเขาก็ชอบพาผมไปเล่นที่บ้าน
ไปทำกับข้าวกินบ้าง เล่มเกมกันบ้าง มันยิ่งทำให้ผมชอบเขามาขึ้น และรู้สึกดีกับเขามากๆด้วยครับ
มีอยู่ช่วงหนึ่งเขาบอกผมว่าจะไปเที่ยวขอนแก่นนะ ห้าหกวัน เดี๋ยวซื้อขนมมาฝากผมก็ไม่ได้อะไรไปก็ไป แต่ระหว่างนั้นผมก็ติดต่อเขาไม่ได้เลย
โทรหาก็แล้ว ไลน์หาก็แล้ว จนถึงวันที่เขากลับมาเขาก็ไม่คิดที่จะติดต่อผม ผมจึงไปหาที่บ้าน ไปดักรอเลยเว้ยค้างคามาหลายวัน
เจอหน้าปุ๊บ ก็ถามเลย พี่เป็นอะไรรึเปล่า ทำไมหายไปแบบนี้เป็นอะไรรึเปล่า คำตอบที่ได้คือ รำคาญเอว่ะ โทรหาอยู่ได้ตามอะไรนักหนา
(คือกุเงิบอะคุยกันทุกวันทุกคืน ทักมาก่อนตลอดแท้ๆ ละมารำคาญตอนนี้) ไอ้เราก็ยังไงหว่า งง เลยด้วยความตกใจเลยขอโทษขอโพยไป
กุผิดไรเนี๊ย คุยไปคุยมาไอ้เราก็เริ่มอ้อนคลานไปนั่งตักถามไปว่า แล้วพี่คิดยังไงกับผมให้ผมได้แค่ไหน เขาก็บอกว่า พี่ให้เอได้แค่พี่น้องครับ
ผมก็อึ้งไปสักพัก ตอนนั้นคิดอะไรไม่รู้ เลยพูดออกไปว่า ไม่ยอมรู้จักมาขนาดนี้รู้สึกดีด้วยมาขนาดนี้แล้ว ให้เป็นแค่นี้ไม่ได้ (รู้สึกตัวเอง llรด มากมาย 555)
ไม่ยอมเป็นพี่น้อง ตอนนี้ถ้าพี่ยังไม่รัก ยังไมชอบผม ผมจะทำให้พี่หันมารักผมให้ได้!
เดี๊ยวมาต่อครับ