สับสนจังทำไมนะ

แฟนเราจำเป็นต้องกลับบ้านที่อยู่บนดอยค่ะ เพราะพิษ โควิด 19 ทำให้เขาไม่มีงานเลยต้องกลับไปทำงาน แต่ว่าบ้านบนดอยไม่มีสัญญาณโทรศัพท์ไปรษณีย์ก็เข้าไม่ถึง ทำให้เราไม่ได้คุยกันเลย แถมเรากับเขาเป็นรักทางไกลค

พอดีเพิ่งกลับมาดูใหม่เพราะคิดถึงvibeตอนเด็กๆที่นั่งรออยู่หน้าจอทีวีครับ เลยเปิดดูตอนเด็กชอบมากไม่ได้คิดอะไรพอกลับมาดูตอนที่เราเริ่มโตขึ้นมีวุฒิภาวะคิดอะไรได้เยอะขึ้น ก็อดcringeไม่ได้เวลาที่ถึงตอนเล่าย

เราคบกับเเฟนมาได้ซักพัก แฟนเราเป็นรุ่นพี่เขาเรียนจบไปก่อนเราเเละได้ไปทำงานที่ต่างจังหวัด ส่วนเราอีกเทอมนึงก็จะจบ คือเราทั้งสองวางแผนในอนาคตร่วมก่อน เเล้วอยู่ๆวันนึงเขาก็คอลมาหาเเล้วร้องไห้กับเราบอกว่า

เรานอนคิดถึงแฟนทุกคืน บางทีอยู่คนเดียวคิดถึงก็ร้องไห้ อีกตั้ง2เดือนกว่าเค้าจะกลับมา อยากให้เวลาเดินเร็วๆกว่านี้จัง ในแต่ละวันเราคุยกันแต่ก็น้อยมากๆๆๆ น้อยมากจริงๆ ว่วนมากเป็นการส่งข้อความ โทรหากันอาท

เรากับแฟนคบกันมาประมาณ 1 ปี พอดีมีเรื่องให้ทะเลาะกัน แล้วเราเลยถามเขาไปว่า เรา: รักเรามั้ย แฟน: ไม่แน่ใจเหมือนกัน มันสับสน เรา : เกิดขึ้นตั้งแต่เมื่อไหร่ หรือเป็นแบบนี้ตั้งแต่แรก แฟน :ไม่แน่ใจเหมือนก

คือเรื่องมันมีอยู่ว่า เรามีเพื่อนอยู่คนนึง ที่เที่ยวอยู่ด้วยกัน มีอยู่วันหนึ่ง เราได้คอลคุยกับแฟนเก่า ซึ่ง ผู้ชายคนนี้เป็นแฟนเก่าที่เรารักมาก มากกว่าใครที่ผ่านเข้ามาในชีวิต ประมาณว่า ฝั่งใจกับคนๆนี้ (

ตามหัวข้อเลยค่ะ ท้าวความก่อนว่าคนนี้เราคุยกับเขาได้ประมาณ1อาทิตย์ค่ะ เจอกับเขาจากช่องทางออนไลน์ซึ่งรูปเขาก็ค่อนข้างโอเค คุยกันในแชทก็เข้ากันได้เลยค่ะศีลเสมอกัน จนเรากับเขานัดไปเจอกันค่ะ ซึ่งพอเจอกันเร

ทำไงดีค่ะ หนูไม่ไว้เเล้วหนูนั่งร้องให้ทุกวันหนูเหนื่อยจังกหนูเกลียดครอบครัวของหนูมากหนูอยากจะตายไปเลยหนูมี พี่สาว1คน คนนี้หนูมักจะไว้ใจเค้ามากเเละจะเล่าทุกอย่างให้เค้าฟังหนูเเอบชอบผู้ชายคนหนึ่งล่ะจะเล

คือเราเป็นคนกลืนยายากมากๆ มากจนเวลาเห็นยาที่จะต้องกินตั้งอยู่ด้านหน้าก็กลัวเเละวิตกกังวล เราพยายามกลืนมันมากเเต่ก็ล้มเหลวอยู่บ่อยครั้งทำให้ไม่อยากเป็นไข้ไม่สบายเพราะจะต้องกินยา เราต้องบดหรือเเบ่งครึ่ง