คือว่า เราคบกับแฟนเรามาประมาณ 1ปี 3-4เดือน แล้วเรา(ทอม)อยู่นครสวรรค์ แฟนเรา(ดี้)อยู่หัวหิน ไม่เคยเจอหน้า ไม่เคยคุยกล้อง คุยได้แต่โทรศัพตอนกลางวัน ตอนกลางคืนก้อคุยไม่ได้ คุยแต่เฟส แล้วช่วงนี้ เหมือนความรักมันอิ่มตัว บางทีเราก้อเริ่มเบื่อก่อนหน้านี้ เราเคยเลิกกันไปสองเดือน โดยที่เราไปมีคนใหม่ แต่พอผ่านไปสองเดือน เราคิดดูแล้ว เรายังรักคนนี้ เราเลยขอเขากลับมา เขาก้อให้อภัยเรานะ ยอมกลับมา แต่พอสักพัก เขาก้อไปคุยกับคนอื่นแล้วก้อเลิกกับเราไป ไม่นาน เขาก้อกลับมาขอเราคืนดีใหม่ แต่พออีกสักพัก เราเจอคนใหม่อีกแล้ว เป็นรุ่นน้องที่วิลัย น้องเค้าปลื้มเรา แต่น้องเค้ามีแฟนแล้ว คบกันมาปีนึง อยู่ไกลเหมือนกัน ทีแรกเราไม่ได้คิดจะจริงจัง เพราะเห็นว่ามีแฟนแล้ว แต่ความรู้สึก เวลาอยู่ใกล้ๆ เวลาคุยกัน เจอหน้ากัน น้องเค้าใส่ใจเรามาก เวลาแฟนน้องเค้ามาหา น้องเค้าก้อห่วงเรา แคร์เรา ว่าอย่าคิดมากนะ ยิ่งคุย เรายิ่งรู้สึกดี อีกใจก้อรู้ว่าทำแบบนี้มันผิดเพราะต่างคนก้อต่างมีแฟนอยู่แล้ว แต่อีกใจนึงอยากคุยกับน้องเค้าไปตลอด ไม่ใช่ว่าเพราะเหงา แต่จะเรียกว่ารักได้รึป่าวก้อไม่รุ้ แต่ทุกอย่างที่เราไม่เคยทำให้คัย เราก้อทำให้น้องเค้า ทั้งไปนั่งรอ ไปรับไปส่ง เวลาไม่สบายก้อรีบหายาให้ เป็นห่วง หวง ตลอด เราจะทำยังไงกับสิ่งที่เป็นอยู่ รึว่าเราควรอยู่คนเดียว ?
คนไกลแต่ผูกพัน กับคนใกล้ที่มีเจ้าของ