การเป็นห่วงแบบเถื่อนๆของผู้ชายไม่โรแมนติก

เป็นห่วงแบบเถื่อนๆ เล่าให้ฟังเพราะคิดว่าตลกดีค่ะ
เลิกงานฝนตกเราขี่มอไซมาเค้าขับรถยนต์มา (ทำงานที่เดียวกันค่ะ แค่ปิดที่ทำงานว่าคบกัน) เราก็กำลังจะกลับบ้านบ่นกับเพื่อนว่าทำไมต้องตกด้วยเนี้ยเสื้อกันฝนก็ไม่มี เค้าก็ได้ยินค่ะเพราะเดินไปมาใกล้ๆเรา เราก็เอากระเป่าไว้ใต้เบาะค่ะ เราก็เห็นเราโทรศัพท์แต่ไม่รู้โทรหาใคร เราก็เตรียมจะออกคุยกับเพื่อน รอเพื่อน เค้าก็เดินไปที่รถเค้า เรากำลังจะสตาร์รถหันไปดูเค้าก็ยังไม่ขับรถออกไปเราก็คิดในใจทำไมยังไม่ไปหว่า แต่เราก็ขี่รถออกมาเลยไม่ได้สนใจอะไร เราขี่รถลุยฝนกลับถึงบ้านดูโทรศัพท์ เค้าโทรหาเราสองสาย ไลน์มาถามทำไมไม่รับโทรศัพท์ เราเลยโทรกลับไปถาม
เรา: โทรมามีไรหรอ
เค้า: ทำไมไม่รับโทรศัพท์
เรา: ก็เอาโทรศัพท์ไว้ใต้เบาะกลัวเปียก
เค้า: ไม่เอะใจเลยรึไงว่าทำไมกูยังไม่ออกไป
เรา: อ้าวก็นึกว่าคุยโทรศัพท์อยู่เห็นโทรหาใครไม่รู้
เค้า: ก็โทรหาไง อีชิหาย ตั้งแต่รอบที่แล้วและ (ฝนตกตอนเลิกงานแบบนี้แหละ โทรหาเราแปดรอบ และจอดรถรออยู่กำลังตะวนกลับมารับ แต่เราไม่ได้รับสาย )
เรา: อ้าวไม่รู้อ่ะขอโทษค่ะ ไว้รอบหน้าแก้ตัวนะ (คิดในใจเป็นห่วงทำไมต้องด่าด้วยเนี้ย) เราก็แอบดีใจ ขำๆด้วยแหละ

สรุป คือจะให่ไปขึ้นรถ จะมาส่งที่บ้านค่ะ เราไม่รู้ขี่รถออกมาเองเลยตอนคุยกันใหม่ๆ เราเคยขี่รถลุยฝนแบบนี้แหละค่ะ แล้วเกิดอุบัติเหตุ เค้าเลยเป็นห่วงตอนขี่รถเป็นพิเศษ ทุกครั้งที่เราขี่รถไปหาเค้า เค้าจะบอกตลอดว่าขี่เรื่อยๆ ไม่ต้องห้าว