เราใส่ใจเพื่อนน้อยลงใช่ไหม?? เรานิสัยแปลกใช่ไหม?

.....ขอบคุณทุกคนนะคะ  ที่หลงเข้ามาอ่านกระทู้นี้  เราแค่อยากระบายเฉยๆ  มันเป็นความรู้สึกที่อัดอั้นมากๆ
เราไม่รู้ว่าเราใส่ใจเพื่อนน้อยไปหรือป่าว??  เราเหมือนว่าเราอยู่ตรงข้ามกับทุกคนทั่วๆไปที่เค้าทำ เราถูกมองว่า "แปลก"???

****เรามีเพื่อนสนิทคนนึง คบกันตั้งแต่ ม.ต้น(ห้องเดียวกัน) - ม.ปลาย(คนละห้อง ค่ะ)  นิสัยเราจะเป็นคนที่เข้ากับทุกคนง่าย  
บ้าบอ ร่าเริง กับเพื่อนให้เต็มที่ทุกคน คุยเล่นได้กับทุกคนในห้อง ***ไม่ได้ฟิกค่ะว่าทำอะไรต้องไปเป็นแก๊ง แค่แก๊งชั้นนะ คนอื่นอย่าวุ่นวายให้มาก
คล้ายๆกับกลุ่ม  เพื่อนเต้ย ใน HORMONES อะไรเทือกนั้น เพื่อน ผญส่วนใหญ่  ในห้องเรา เค้าจะไปเป็นกลุ่ม แบบโตๆแล้ว

......แต่เราเป็นคนชิลๆ  ไปไหนไปกัน ไปกับเพื่อนคนไหนได้หมด ผช-ผญ สนิทหมด  วันนี้อยากไปนู่น ก็ไป อยากอยู่ตรงนี้เราก็ไป
ไม่ค่อยชอบอยู่กับที่ บางทีอยู่กับเพื่อน ม.ปลาย ทั้งวันอยู่แล้ว  กลัวเพื่อนเก่าน้อยใจ เราก็ไปหาประจำ คาบว่างเราก็ไปหาทุกครั้ง
กินข้าวก็กับเพื่อนสมัย ม.ต้น จนบางทีเราคิดว่า เราใส่ใจบางคนน้อยไปเหรอ??

---ส่วนเพื่อนเราคนนี้ที่จะกล่าวถึงนิสัยดีค่ะ  ลุคผู้หญิงเรียบร้อย  ร่าเริงแต่แอบเก็บกด  บ้าดาราฝรั่งมาก จินตนาการสูง โรคส่วนตัวสูง
เวลาอยู่กับเพื่อนชอบดูหนัง  หรือดู MV  เป็นแนวฝรั่งๆ  ไม่สุงสิงกับใครมาก  ซื่อๆคือถ้าเพื่อนเม้าคนอื่น เรากับเค้าจะไม่ค่อยรู้เรื่องค่ะ 555
แต่ชอบขี้น้อยใจมากๆ  ขี้ประชด  ไม่มีเหตุผล ไม่ชอบฟังคำแนะนำ ชอบให้แฟน หรือไม่ก็เรา  ง้อเค้าใส่ใจเค้ามากๆ

**เราเคยทะเลาะกัน พอดีกัน เค้าบอกกับเราเสมอว่า ไม่ชอบที่เห็นเราไปกับเพื่อนคนนู้นคนนี้บ่อย ชวนคนนั้นคนนี้ ไม่ชวนเค้าไป คือ เค้าไม่ชอบไปไหน
อารมณ์เค้าแบบขี้เกียจขี่รถตอนกลางวัน  เราชวนไปห้างก็ไม่ไปแบบว่าแดดร้อน แล้วเราอยู่บ้านใกล้ใครเราก็ไปกับคนนั้น  
แล้วเค้าชอบบอกว่า ...  

"เวลาขึ้น status ประชดอะไรไปใน FB เราก็ไม่เคยรับรู้หรอก"

"เวลาเราเรียกร้องความสนใจอะไรไป  แกก็ไม่เคยรู้หรอก"  ----เวลาเค้าน้อยใจอะไรเค้าจะบ่นในทวิต ไม่ก็เฟสค่ะ

คำตอบคือ : เราทราบนะคะ แต่ก็ไม่อยากคิดเข้าข้างตัวเอง บางทีไม่ได้ทะเลาะกันด้วยซ้ำ แต่เค้าชอบน้อยใจ
คิดว่าเราทิ้งเค้า  เราก็เหมือนวางฟอร์ม ไม่ง้อ ..ก็เราไม่ผิดอะไร เราไปกับคนอื่นผิดยังไงวะ???

---เราไม่ได้ทิ้งเค้าเลย ไม่เคยคิดเลย รักมากยังไงก็อย่างนั้น  ไม่เคยคิดว่าเพื่อนเป็นแค่เพื่อนมาๆแล้วก็ไป ไม่เคยคิดเลย

......จนมีอยู่งานหนึ่งเราต้องไปแข่งแต่งเพลง  ซึ่งเราก็แต่งไม่เป็น แต่ครูก็บังคับให้เราลงแข่ง เราก็ทำเต็มที่ค่ะ ไม่อยาก
ให้เพื่อนในทีมเหนื่อย  ดังนนั้นเราจะต้องกลับบ้านเร็วกว่าปกติ คือเลิกเรียนแล้วกลับบ้านเลย  ปกติกลับ 17.00-18.00 น. ค่ะ
แล้วทีนี้เพื่อนคนนี้เค้าก็งอนเราค่ะ  เค้าบอกว่าเราเปลี่ยนไป  น้อยใจงู้นงี้  ....แต่เราบ่นให้เค้าฟังทุกวันเลยนะคะว่า
งานนี้เราไม่เก่ง เราท้อ เราเหนื่อย เราทำไม่เป็น  ต้องกลับบ้านเร็ว  พูดอยู่ทุกวัน ...แต่เค้าคงฟังผ่านๆ  ตอนนั้นแบบมรสุมค่ะ

---ไหนจะเรื่องเรียน เรื่องแต่งเพลง เรื่องเพื่อนอีกโอยปวดหัว  เรื่องแต่งเพลงคือ เราแต่งไม่เป็น เราทั้งร้องไห้ตอนแต่ง
ฟังเพลง ศรัทธา ไป นั่งร้องไห้ คือทำไม่ได้  แล้ววินาทีนั้น เราก็อยากให้เค้ารับฟังปัญหาของเรา  ..แต่เค้ากลับมาน้อยใจเรางู้นงี้
เราเลยแบบไม่อยากคิดไร จึงทำห้าที่ตรงนั้นก่อน กลัวครูว่าด้วย แล้วช่วงนั้นคือหลังเลิกเรียนเราไปกับเพื่อนในทีมแข่งบ่อย
เค้าคงรู้สึกแบบนั้นมั้งคะ  เราอธิบายเท่าไหร่เค้าไม่ฟังเลย จนเราก็เออ ช่าง พักหลังๆเค้าก็มาขอโทษเราค่ะ  แต่ก็ไม่ฟังเหตุผลเราอยู่ดี

เค้าชอบบอกว่า...
v
v
v
v
เราขอโทษที่ทำตัวแย่ๆ นิสัยๆแย่ๆ บลาๆๆๆ  พอเราจะอธิบายว่าทำไม? ถึงเราต้องทำอย่างนั้น และเค้าควรแยกเรื่องงานของเราด้วย

เค้าจะบอก >>>> พอๆๆ ไม่ต้องพูดไรละ จบๆ ดีกันก็พอละ - -

สำหรับเราเราคิดว่า เออถ้าไม่เข้าใจกันก็ควรคุยกันด้วยเหตุผลดีๆ  ไม่ใช่ใช้แต่อารมณ์ หลายครั้งที่เราจะบอกเค้าว่า มีอะไรให้ถามตรงๆ
ไม่ใช่เก็บไปคิดเอง คิดว่าเราเป็นอย่างงู้นอย่างนี้  แล้วเอาเราไปบ่นในทวิต ขึ้นชื่อเรา ขึ้นเฟส (แต่เราไม่ค่อยเล่นทวิต รู้มาจากเพื่อ
น)  จนบางทีคนอื่นมองเราไม่ดีเลย โดยเฉพาะตอนทะเลาะกันตอนที่เราแต่งเพลง  ...เค้ามีแต่คำว่า ขอโทษ ที่นิสัยเค้าไม่ดี

---ส่วนเราเองคงจะเรื่องมากมั้งคะ ที่อยากให้เค้าแก้ไขเรื่องควรมีเหตุผล ไม่ใช้อารมณ์ ตรงนี้  หรือให้เค้าพูดมาว่าเราเปลี่ยนไปยังไง
เราจะได้แก้ไข อะไรที่เค้าคิดว่าเราผิด  ..เพราะบางทีเราก็อยากพูดอยากอธิบายเหมือนกันกับบางเรื่องที่เค้าคิดไปเอง ว่าเรางู้นงี้

แต่ไม่เคยไม่โอกาสได้อธิบาย เค้าจะพูดตัดบทมา "พอๆ ไม่อยากฟังละ เรารู้ว่าเราผิด ขอโทษละกัน"  ---เราก็เออ แล้วแต่ว่ะเหนื่อยละ

****แต่เราไม่เคยคิดทิ้งเพื่อนคนนี้เลยนะคะ ไม่เคยเลย  ไม่เคยเปลี่ยนไปด้วยซ้ำไม่ว่ากับคนนี้หรือคนไหน  เราเองขึ้น ม.ปลาย มา
มาอยู่ห้องใหม่คนเดียว  เพื่อนห้องเดิม ส่วนใหญ่อยู่ด้วยกัน แล้วเวลาว่าง เค้าไม่ค่อยเดินมาหาเราหรอกค่ะ  มีแต่เราไปหาเค้า
เลิกเรียนก็โทรหาว่าอยู่ไหน  เราคอยตามตลอด เค้าไม่โทรตามไรเลย แต่เราไม่เคยน้อยใจนะ  ..แต่กลับบางเรื่อง

"เค้าคิดว่าเราเปลี่ยนไป ทั้งๆที่เราเหมือนเดิม เราพยามมาหาเพื่อนเก่าทุกวัน ทั้งๆที่มีงานที่ห้อง แต่มาคิดแบบนี้เหนื่อยอ่ะ"

.....แต่ตอนนี้ไม่ได้ทะเลาะกันนะคะ  เรื่องพวกนี้ไม่ค่อยมีแล้วค่ะ  แต่เพื่อนเราก็แอบน้อยใจเราอยู่นิดๆ

"ว่าเราสนใจเค้าน้อยลง บางทีเค้าเรียกร้องความสนใจก็แล้ว  เราก็ไม่รู้เรื่อง" จริงๆเรารู้นะคะ

แต่เราจะวางฟอร์มค่ะว่าทำเป็นไม่รู้  แต่ก็แอบทักแชทเฟสไปทำเหมือนปกติ 5555+

บางครั้งเค้าทะเลาะกับครอบครัวมา ระบายในเฟสบุ๊ค แต่ตั้งตัสให้เราเห็นคนเดียว ....เราก็เออวะเพื่อนเครียดจริง

ก็จะทักไปถามไถ่ว่าเป็นอะไรยังไงบ้างไม่ต้องเครียด  

---อ่านแบบนี้ดูเหมือนเพื่อนเราไม่ดีใช่ไหมคะ 555 แต่เพื่อนเรารักเรามากนะคะ เค้าบอกว่าเค้ารักเรามากที่สุดในบรรดาเพื่อนๆ
ไม่ต้องพูดเราก็รู้ค่ะ  จากที่เค้างอลอะไรบ่อยๆก็รู้ได้ 555+  เค้าจะสนิทกับเรามากที่สุด ..แต่เราเหมือนสนิทไปทั่วค่ะ 555
เวลาเค้ามีปัญหากับที่บ้านที่บอกใครไม่ได้  เค้าจะเล่าให้เราฟังทุกอย่าง (ปกติเค้าเล่าให้คนอื่นฟังได้ค่ะ  แต่พอเจอเรื่องหนักจริงๆ
เราเหมือนเป็นคนเดียว  ที่เค้านึกถึงค่ะ) เค้า บอกว่าอยากให้เราใส่ใจและรักเค้ามากๆเหมือนที่เค้ารักเรา

"เราจะบอกไงดีคะ  เรารักเค้ามาก แต่เราก็รักเพื่อนคนอื่นเหมือนกัน อาจจะผิดที่เราก็สนิทไปทั่ว แต่เรารักเค้ามาก
ไม่เคยเปลี่ยนไป  ไม่เคยคิดเลย แม้แต่จะทิ้ง หรือประชด เราไม่เคยคิดที่จะทำเลย"


ตอนนี้เราเลยอยากถามว่า แบบนี้เรียกว่าเราใส่ใจเค้าน้อยลงหรือป่าวคะ? แบบว่าไม่ค่อยใส่ใจความรู้สึก
หรือสนใจเค้าหรือป่าวคะ???   ...ส่วนเรื่องที่เราบอกว่าคนอื่นคิดว่าเราแปลก  เดี๋ยวมาพิมพ์ต่อค่ะ

----นี่ก็ 03.04 แล้ว  ขอบคุณทุกคนที่หลงเข้ามาฟังเราบ่นนะคะ 55  และก็ขอบคุณทุกคำติชม นะคะ