ความรักของผมนั้นเป็นเรื่องราวความรักระหว่าง ชาย กับ ชายครับ
เมื่อสมัยก่อน ตอนที่ผมเริ่มมีความรักครั้งแรก
ตัวผมเองก็เป็น ผู้ชายเหมือนคนปกติทั่วๆไปนะครับ มีแฟนเป็นเด็กผู้หญิง
แต่เรื่องราวมันกลับเปลี่ยนไป เมื่อครั้งที่ผมเลิกกันกับแฟนคนนี้ครับ
ย้อนกลับไปเมื่อ 10 ปีก่อน เรื่องราวมันก็มีอยู่ว่า ........
ย้อนกลับไป สมัยเรยน มัธยม ตัวผมเองเป็นเด็กผู้ชายธรรมดาๆ ไม่ได้หน้าตาดีหรือว่าหล่อถึงขั้นโดดเด่นอะไรในหมู่เพื่อนๆ นะครับ
ผมได้รู้จักกับเด็กผู้หญิงคนนึง เราเรียนคนละห้องกัน แต่ เรามักจะยืนเข้าแถวเครพธงชาติข้างๆ กันทุกเช้า
ครั้งแรก ที่เราได้เริ่มพูดคุยกัน คือ วันนั้นผมมา รร สาย วิ่งมาตั้งแต่หน้า รร เลย แต่ผมเห็นเทอชะโงกหัวออกมาจากแถวเพื่อมองมาหาผมแล้วยิ้มให้ครั้งนึง
ผมเองก็ยิ้มตอบ และไปเข้าแถว แต่เราไม่ได้ ยืนข้างๆกันเหมือนปกตินะครับ
ตอนนั้นผมนึกสนุกเลยลองกระตุกผมเธอเล่นเบาๆ เทอจึงหันมา เราจึงได้เริ่มคุยกัน ตามประสา คนที่เริ่มรู้จักกัน
และเหตุการณ์เหล่านี้ก็เกิดขึ้นแบบเดิมๆ ทุกๆเช้าเราจะแอบคุยกันเบาๆ เพื่อที่ อาจารย์จะได้ไม่ว่า ว่าคุยกันหน้าเสาธง
พอผมเริ่มขึ้น ม.2 เราทั้งสองคนได้เรียนห้องเดียวกัน ซึ่งตอนนั้นเอง ผมดีใจมากครับ แต่ไม่รู้ว่าเทอจะดีใจเหมือนผมหรือไม่ ?
เราเรียนห้องเดียวกัน ทำให้ความสัมพันธ์ของเรา เริ่มดีขึ้นๆๆๆๆ จนกระทั่งรู้สึกพิเศษมากกว่าความเป็นเพื่อน
มันเป็นความรักที่อ่อนโยน มากเลยครับ Poppy Love สุดๆ
เวลากินข้าวกลางวัน เราก็จะแอบออกมากินด้วยกัน สองคน (คือ ผมก็มีกลุ่มเพื่อนของผม ส่วนเทอก็มีกลุ่มเพื่อนของเทอ)
เรามักจะเลือกอาหารให้กันกิน แบบว่า วันนี้ผมอยากกินก๋วยเตี๋ยว เทอก็จะต้องกินก๋วยเตี๋ยว ที่ผมเลือก มันเป็นการกินข้าวที่ไร้สาระดีนะครับ
เพราะเราจะไม่ได้กินของที่เราอยากกิน ...... แต่ผมก็มีความสุขเวลาที่ได้นั่งกินข้าวกับคนที่ผมรัก
เมื่อถึงเวลาเรียน เราก็จะนั่งเรียนกับเพื่อนตามปกติ ไม่ได้นั่งข้างกันหรอกนะครับ
แต่เวลากลับบ้าน เราสองคนจะกลับบ้านด้วยกันทุกๆ วัน โดยผมจะซื้อน้ำแดงแฟนต้าใส่ถุงใส่น้ำแข็งให้เทอกินทุกวัน
และนั่งรอรถเมล์เพื่อกลับบ้านด้วยกัน เราสองคนนั่งคุยกัน ซื้อขนมกินกันจน ประมาณ 4 โมงครึ่ง ก็จะนั่งรถกลับบ้านด้วยกัน
แต่เมื่อถึงบ้าน พอหกโมงครึ่งเราก็จะโทรหากันครับ ตอนนั้นผมเองก้ไม่รู้ว่า เราคุยอะไรกันมากมายขนาดนั้น
ทั้งๆ ที่เราเจอกับแทบจะตลอดวันอยู่แล้ว
เราจะผลัดกันโทร วันคู่ วันคี่นะครับ วันคู่ผมจะเป็นฝ่ายโทรไปหาเทอ ส่วนวันคู่เทอจะโทรมาหาผม
แม่ผมก็บ่นๆ นะครับ ว่าเจอกันทั้งวัน แล้วจะโทรคุยอะไรกันอีก
ผมเองตอนนั้นไม่รู้จริงๆ ว่าเราคุยอะไรกัน แต่ที่พอจะจำได้ ผมก็คุยไปกินข้าวไปด้วยนะครับ
เราคุยกัน ประมาณ 1-2 ชม. ซึ่งถือว่าเยอะนะครับ สมัยนั้น แต่ผมรู้เพียงว่า ช่วงเวลานั้น ผมมีความสุขมาก
ที่มีคนรักเป็นผู้หญิงคนนี้ เทออ่อนหวาน นิสัยดี และที่สำคัญเราเป็นแฟนกันและเราต่างก็เป็นรักแรกของกันด้วยครับ
........................................................................................
เรื่องราวความรักที่แสนวุ่นวาย บอกก่อนเลยนะครับ ตัวผมเองไม่ใช่คนดีนะครับเรื่องนี้
เมื่อสมัยก่อน ตอนที่ผมเริ่มมีความรักครั้งแรก
ตัวผมเองก็เป็น ผู้ชายเหมือนคนปกติทั่วๆไปนะครับ มีแฟนเป็นเด็กผู้หญิง
แต่เรื่องราวมันกลับเปลี่ยนไป เมื่อครั้งที่ผมเลิกกันกับแฟนคนนี้ครับ
ย้อนกลับไปเมื่อ 10 ปีก่อน เรื่องราวมันก็มีอยู่ว่า ........
ย้อนกลับไป สมัยเรยน มัธยม ตัวผมเองเป็นเด็กผู้ชายธรรมดาๆ ไม่ได้หน้าตาดีหรือว่าหล่อถึงขั้นโดดเด่นอะไรในหมู่เพื่อนๆ นะครับ
ผมได้รู้จักกับเด็กผู้หญิงคนนึง เราเรียนคนละห้องกัน แต่ เรามักจะยืนเข้าแถวเครพธงชาติข้างๆ กันทุกเช้า
ครั้งแรก ที่เราได้เริ่มพูดคุยกัน คือ วันนั้นผมมา รร สาย วิ่งมาตั้งแต่หน้า รร เลย แต่ผมเห็นเทอชะโงกหัวออกมาจากแถวเพื่อมองมาหาผมแล้วยิ้มให้ครั้งนึง
ผมเองก็ยิ้มตอบ และไปเข้าแถว แต่เราไม่ได้ ยืนข้างๆกันเหมือนปกตินะครับ
ตอนนั้นผมนึกสนุกเลยลองกระตุกผมเธอเล่นเบาๆ เทอจึงหันมา เราจึงได้เริ่มคุยกัน ตามประสา คนที่เริ่มรู้จักกัน
และเหตุการณ์เหล่านี้ก็เกิดขึ้นแบบเดิมๆ ทุกๆเช้าเราจะแอบคุยกันเบาๆ เพื่อที่ อาจารย์จะได้ไม่ว่า ว่าคุยกันหน้าเสาธง
พอผมเริ่มขึ้น ม.2 เราทั้งสองคนได้เรียนห้องเดียวกัน ซึ่งตอนนั้นเอง ผมดีใจมากครับ แต่ไม่รู้ว่าเทอจะดีใจเหมือนผมหรือไม่ ?
เราเรียนห้องเดียวกัน ทำให้ความสัมพันธ์ของเรา เริ่มดีขึ้นๆๆๆๆ จนกระทั่งรู้สึกพิเศษมากกว่าความเป็นเพื่อน
มันเป็นความรักที่อ่อนโยน มากเลยครับ Poppy Love สุดๆ
เวลากินข้าวกลางวัน เราก็จะแอบออกมากินด้วยกัน สองคน (คือ ผมก็มีกลุ่มเพื่อนของผม ส่วนเทอก็มีกลุ่มเพื่อนของเทอ)
เรามักจะเลือกอาหารให้กันกิน แบบว่า วันนี้ผมอยากกินก๋วยเตี๋ยว เทอก็จะต้องกินก๋วยเตี๋ยว ที่ผมเลือก มันเป็นการกินข้าวที่ไร้สาระดีนะครับ
เพราะเราจะไม่ได้กินของที่เราอยากกิน ...... แต่ผมก็มีความสุขเวลาที่ได้นั่งกินข้าวกับคนที่ผมรัก
เมื่อถึงเวลาเรียน เราก็จะนั่งเรียนกับเพื่อนตามปกติ ไม่ได้นั่งข้างกันหรอกนะครับ
แต่เวลากลับบ้าน เราสองคนจะกลับบ้านด้วยกันทุกๆ วัน โดยผมจะซื้อน้ำแดงแฟนต้าใส่ถุงใส่น้ำแข็งให้เทอกินทุกวัน
และนั่งรอรถเมล์เพื่อกลับบ้านด้วยกัน เราสองคนนั่งคุยกัน ซื้อขนมกินกันจน ประมาณ 4 โมงครึ่ง ก็จะนั่งรถกลับบ้านด้วยกัน
แต่เมื่อถึงบ้าน พอหกโมงครึ่งเราก็จะโทรหากันครับ ตอนนั้นผมเองก้ไม่รู้ว่า เราคุยอะไรกันมากมายขนาดนั้น
ทั้งๆ ที่เราเจอกับแทบจะตลอดวันอยู่แล้ว
เราจะผลัดกันโทร วันคู่ วันคี่นะครับ วันคู่ผมจะเป็นฝ่ายโทรไปหาเทอ ส่วนวันคู่เทอจะโทรมาหาผม
แม่ผมก็บ่นๆ นะครับ ว่าเจอกันทั้งวัน แล้วจะโทรคุยอะไรกันอีก
ผมเองตอนนั้นไม่รู้จริงๆ ว่าเราคุยอะไรกัน แต่ที่พอจะจำได้ ผมก็คุยไปกินข้าวไปด้วยนะครับ
เราคุยกัน ประมาณ 1-2 ชม. ซึ่งถือว่าเยอะนะครับ สมัยนั้น แต่ผมรู้เพียงว่า ช่วงเวลานั้น ผมมีความสุขมาก
ที่มีคนรักเป็นผู้หญิงคนนี้ เทออ่อนหวาน นิสัยดี และที่สำคัญเราเป็นแฟนกันและเราต่างก็เป็นรักแรกของกันด้วยครับ
........................................................................................