[เรื่องดีดีที่อยากเล่าสู่กันฟัง] ... ถ้าเป็นผม ผมก็ภูมิใจ!!!!

บ่ายๆวันนี้มีกล่องพัสดุถูกส่งไปรษณีย์มาที่ที่ทำงานผม ... ผมเดินออกไปรับ ... พัสดุถูกส่งมาจากเชียงใหม่ จ่าหน้าซองถึงพี่ที่ทำงานท่านหนึ่ง ... ผมรับพัสดุเสร็จก็เดินกลับเข้าออฟฟิตเอากล่องไปให้ พี่ที่ถูกระบุชื่อว่าเป็นผู้รับ ...


“พี่ A ครับมีพัสดุจากเชียงใหม่ส่งมาหาพี่ครับ”

“ขอบใจมากจ้า”

“อะไรหรือครับพี่?”

“เป็นกระเป๋าของลูกสาวพี่จ่ะ ... น้อง P เขาเป็นคนสั่ง”

พร้อมกับเปิดกล่องพัสดุให้ดู ในกล่องเป็นกระเป๋าผ้าแบบถือและสะพายข้างลายเรียบน่ารักๆสี่ห้าใบ

“หลายใบเชียว น้อง P ใช้กระเป๋าเยอะขนาดนี้เลยหรือครับ?”

พี่ A ยิ้มและตอบผมกลับมาว่า ...  “เปล่าจ่ะ ลูกสาวพี่เขาสั่งกระเป๋ามาจากอินเตอร์เน็ตแล้วเอาไปขายเพื่อน นี่สั่งมารอบที่ 3 แล้วนะ” ... พี่เขาพูดพลางยิ้มพลางแล้วหยิบกระเป๋าให้ใหญ่ขึ้นมาให้ผมดู “อย่างใบนี้ซื้อมา 180 บาทเขาก็ขาย 220 บาทประมาณนี้จ่ะ ” ...


ผมเห็นสีหน้าพี่ A แล้วผมรับรู้ได้เลยว่าพี่เขามีความสุขและภูมิใจในตัวน้อง P มากขนาดไหน ... เพราะ พี่ A แทบจะเรียกได้ว่าเป็น Single Mom เลี้ยงน้อง P มาด้วยตัวคนเดียวตลอดระยะเวลาหลายปีที่ผ่านมา ... ตอนนี้น้อง P อยู่ ม.3 และพยายามช่วยงานแม่เสมอๆ ... บ่อยครั้งที่ผมได้ฟังเรื่องเล่าที่น้อง P ออกไปช่วยแม่ของที่ตลาดนัดหลังเลิกงาน ... บ่อยครั้งที่ผมได้ฟังเรื่องเล่าที่น้อง P หาของไปขายเพื่อนๆ ... บ่อยครั้งที่ได้ยินว่าน้องพี่ช่วยงานบ้านได้เก่งแค่ไหน ... บ่อยครั้งที่ ...


ผมเข้าใจความรู้สึกในรอยยิ้มของพี่ A ดี ... เพราะ ถ้าเป็นผม ผมก็ภูมิใจ!!!!


…[^_^]…