เรียนอะไรดีน้า
ขอต้อนรับเข้าสู่ “แน่แค่ไหนจะไปซิดนีย์ ตอนที่2” สำหรับตอนที่ 2 นี้ ผมจะรวบรวมทุกสิ่งที่คุณ”ต้องรู้” ตั้งแต่การเดินเข้าประตูไปหาเอเจ้นย์ ยันเท้าคุณไปเหยียบสนามบิน Kingford Smith
ถ้าคุณได้อ่านตอนนี้ แสดงว่าคุณคงได้อ่านตอนแรกไปแล้ว ถ้ายัง ให้กลับไปอ่านตอนแรกก่อนจะดีมากครับ
http://pantip.com/topic/32325926
มาถึงตรงนี้ ผมขออนุมานไปว่า คุณพร้อมจะเจอ และ ยินดีที่จะทำงานที่ซิดนีย์แล้ว
แต่ทำยังไงถึงจะได้ไป?
ก่อนอื่นเลย ผมอยากให้คุณสำรวจตัวเอง ดังต่อไปนี้
1. มีเงินประมาณ 3 แสนบาท หรือถ้ายังไม่มี แต่คิดว่าหาได้ให้ไปข้อที่ 2 (ถ้ายังไงก็หาไม่ได้ ก็เลิกหวัง)
2. มีญาติที่ยินดีจะโชว์เงินในบัญชีธนาคาร เพื่อรับรองคุณ (เดี๋ยวจะอธิบายว่าทำไม ข้อนี้แหละยากสุด)
3. ไปคนเดียว หรือ แฟน จะตามไปด้วยหรือไม่ (วีซ่าติดตาม)
ถ้าคุณมี 2 ข้อแรก คุณก็ได้ไปซิดนีย์แล้ว 60% ส่วนข้อที่ 3 เป็น option เสริม
เริ่มกันเลย
“แค่คุณคิดจะมาซิดนีย์ คุณก็โดนหลอกแล้ว ไม่มากก็น้อย”
เมื่อคุณมีเงิน 3 แสนในมือ แน่นอน สิ่งที่คุณคิดอันดับแรกคือ ไปหาเอเจนซี่
เอเจนซี่มีมากมาย ทั่วไปหมด แต่ทุกๆที่ ก็เหมือนกัน
เอเจนซี่
ก้าวแรกที่คุณก้าวเท้าเข้าไปในนั้น คุณก็กลายเป็นหมูให้โดนเชือดแล้ว คำถามแรกที่เอเจนซี่จะถามคุณคือ อยากเรียนอะไร
แต่ในความเป็นจริง เรามีคำตอบไว้อยู่แล้ว แต่แค่ยังเก็บไว้ในใจ ยังวางฟอร์มไว้อยู่ คำตอบที่อยู่ในใจเรา 80% คือ “อะไรก็ได้ที่ไม่แพง และได้วีซ่าชัวร์ๆ”
เอเจนซี่เค้ารู้อยู่แล้ว เค้าก็ถามไปงั้น
แล้วเราก็จะต่อด้วยคำถาม “เรียนอะไรที่มีโอกาสขอ PR”
PR : Permanent Resident คือประชากรของออสเตรเลียนั่นเอง แต่ยังไม่เต็มตัว คุณจะต้องเป็น PR ก่อนที่จะข้ามไปสู่ Citizen นั่นคือประชากรออสเตรเลียเต็มตัว แต่ PR ได้สิทธิขั้นพื้นฐานเหมือน Citizen ทุกอย่าง เพียงแค่ PR มีสิทธิ์ถูกยกเลิกได้ ไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง
เด็กไทยส่วนมาก ฝันถึงการย้ายไปอยู่เมืองนอก เป็นค่านิยมที่มีมาช้านาน และจะอยู่ตลอดไป
ในความเป็นจริง ถ้าคุณมีเงินขั้นต่ำแค่ราวๆ 3 แสน คุณเลิกฝันถึงการได้ PR ไปได้เลย มันใช้เงินมากกว่านั้นมาก แต่ก็ไม่ใช่เป็นไปไม่ได้ แต่โอกาสประมาณ 1 ใน 100
ในอดีตกาล เมื่อน 7-10 ปีที่แล้ว ซิดนีย์เปิดโอกาสให้คนที่เรียนระดับ Diploma (อนุปริญญา) ในสายวิชาชีพ สามารถใช้สิ่งที่เรียน ขอ PR ได้ ซึ่ง สาขายอดฮิต ก็คือ Cookery Hairdressing IT Accounting ทำให้โรงเรียนทั้งหลาย แห่กันเปิดสาขาพวกนี้ เพื่อดึงดูดนักเรียนที่ฝันอยากเป็นคนออสเตรเลียมาเรียน
แต่อดีตเหล่านั้น มันเป็นอดีต มันเป็น Past tense มันไม่หวนคืนมาอีกแล้ว
แต่ไม่ใช่ว่า ยังไม่มีอีกเลย แต่จะเป็นสาขาวิชาเฉพาะทางมากๆ ทั้งเรียนยากจบยาก และแพง เช่น สาขาช่างฝีมือ สาขาเกี่ยวกับการแพทย์ เช่นพยาบาล (มีพยาบาลหลายคนอยากไปทำงานที่ออสเตรเลีย แต่แค่ต้องสอบภาษาให้ผ่านก็อ้วกเป็นเลือดแล้ว ยังไม่รวม Requirement อื่นๆอีก เงิน 3 แสนไม่พอหรอก)
เมื่อสาขายอดฮิตเหล่านี้ ไม่สามารถขอ PR ได้แล้ว จุดขายของโรงเรียนต่างๆ ก็ต้องเปลี่ยนไป
จุดขายที่ว่านั่นคือ “เรียนน้อย” หรือ “ได้วีซ่าง่ายขึ้น”
ซึ่งมันก็เข้าทางเด็กส่วนมากอยู่แล้ว คือ ไม่ได้คิดจะไปเรียนอะไรจริงจังเท่าไหร่ ยิ่งเรียนน้อยๆยิ่งดี ยิ่งถ้าได้วีซ่าง่ายขึ้น ยิ่งเข้าทาง
แต่....ของถูกไม่มีดี ของฟรีไม่มีในโลก
ยังไงที่ว่า เรียนน้อย
ในอดีตกาล (อีกละ) Immigration จะเข้ามายุ่มย่ามเรื่องการเข้าเรียนของนักศึกษามาก ทำให้เมื่อ 7-8 ที่แล้ว ระดับเรียนภาษาเรียกว่าต้องไปเรียนทุกวัน ระดับ Diploma เรียนอย่างน้อยอาทิตย์ละ 3 วัน
แต่ปัจจุบัน ทาง Immigration เปิดโอกาสให้โรงเรียนบริหารจัดการเรื่องการเข้าเรียนของนักเรียนด้วยตัวของโรงเรียนเองมากขึ้น ทำให้ระดับโรงเรียนภาษา บางที่เหลือเรียนแค่ 2 วัน ระดับ Diploma เรียนแค่วันเดียวยังมี เหมือน Immigration จะหลับตาข้างนึง ถ้าใครจำได้ มีช่วงนึงก่อนที่จะเป็นรัฐบาลนี้ Immigration เข้มงวดเรื่องนักเรียนมากถึงมากที่สุด จนทำให้นักเรียนหลายคนต้องโดนยกเลิกวีซ่าเพราะเข้าเรียนไม่พอ โรงเรียนหลายแห่งโดนปิดกิจการ มีการคัดกรองการออกวีซ่าที่เข้มงวดมากๆ เรียกว่า ถ้าคิดจะมาเรียนถูกๆ ห่วยๆ วีซ่าไม่ผ่านแน่นอน จนเป็นเหตุให้หลายโรงเรียนขาดทุนย่อยยับ จนเจ๊งไปหลายที่ เป็นเหตุให้ รัฐบาลเสียรายได้ไปมหาศาล มีการออกมาประท้วง เสียคะแนนเสียง จนต้องมีการผ่อนปรนเรื่องการออกวีซ่า และการเรียน ทำให้ช่วง 1-2 ปีมานี้ วีซ่าออกง่ายขึ้น และนักเรียนเริ่มกลับมาเรียนที่ออสเตรเลียอีกครั้ง
เงินที่นักเรียนเอาไปถวายให้ประเทศนี้ ปีนึงมันหลายพันล้านดอลล่าห์ เลยนะ
เมื่อเราบอกความต้องการของเราไปให้เอเจนซี่รับรู้แล้ว คือ ถูก และ เรียนน้อย ก็จะเข้าสู่กระบวนการ “เชือดหมู”
เชือดยังไง เดี๋ยวมาต่อตอนเย็นครับ
แน่(ใจ)แค่ไหนจะไปซิดนีย์ ตอนที่ 2 : ดินแดนลับแล
ขอต้อนรับเข้าสู่ “แน่แค่ไหนจะไปซิดนีย์ ตอนที่2” สำหรับตอนที่ 2 นี้ ผมจะรวบรวมทุกสิ่งที่คุณ”ต้องรู้” ตั้งแต่การเดินเข้าประตูไปหาเอเจ้นย์ ยันเท้าคุณไปเหยียบสนามบิน Kingford Smith
ถ้าคุณได้อ่านตอนนี้ แสดงว่าคุณคงได้อ่านตอนแรกไปแล้ว ถ้ายัง ให้กลับไปอ่านตอนแรกก่อนจะดีมากครับ
http://pantip.com/topic/32325926
มาถึงตรงนี้ ผมขออนุมานไปว่า คุณพร้อมจะเจอ และ ยินดีที่จะทำงานที่ซิดนีย์แล้ว
แต่ทำยังไงถึงจะได้ไป?
ก่อนอื่นเลย ผมอยากให้คุณสำรวจตัวเอง ดังต่อไปนี้
1. มีเงินประมาณ 3 แสนบาท หรือถ้ายังไม่มี แต่คิดว่าหาได้ให้ไปข้อที่ 2 (ถ้ายังไงก็หาไม่ได้ ก็เลิกหวัง)
2. มีญาติที่ยินดีจะโชว์เงินในบัญชีธนาคาร เพื่อรับรองคุณ (เดี๋ยวจะอธิบายว่าทำไม ข้อนี้แหละยากสุด)
3. ไปคนเดียว หรือ แฟน จะตามไปด้วยหรือไม่ (วีซ่าติดตาม)
ถ้าคุณมี 2 ข้อแรก คุณก็ได้ไปซิดนีย์แล้ว 60% ส่วนข้อที่ 3 เป็น option เสริม
เริ่มกันเลย
“แค่คุณคิดจะมาซิดนีย์ คุณก็โดนหลอกแล้ว ไม่มากก็น้อย”
เมื่อคุณมีเงิน 3 แสนในมือ แน่นอน สิ่งที่คุณคิดอันดับแรกคือ ไปหาเอเจนซี่
เอเจนซี่มีมากมาย ทั่วไปหมด แต่ทุกๆที่ ก็เหมือนกัน
เอเจนซี่
ก้าวแรกที่คุณก้าวเท้าเข้าไปในนั้น คุณก็กลายเป็นหมูให้โดนเชือดแล้ว คำถามแรกที่เอเจนซี่จะถามคุณคือ อยากเรียนอะไร
แต่ในความเป็นจริง เรามีคำตอบไว้อยู่แล้ว แต่แค่ยังเก็บไว้ในใจ ยังวางฟอร์มไว้อยู่ คำตอบที่อยู่ในใจเรา 80% คือ “อะไรก็ได้ที่ไม่แพง และได้วีซ่าชัวร์ๆ”
เอเจนซี่เค้ารู้อยู่แล้ว เค้าก็ถามไปงั้น
แล้วเราก็จะต่อด้วยคำถาม “เรียนอะไรที่มีโอกาสขอ PR”
PR : Permanent Resident คือประชากรของออสเตรเลียนั่นเอง แต่ยังไม่เต็มตัว คุณจะต้องเป็น PR ก่อนที่จะข้ามไปสู่ Citizen นั่นคือประชากรออสเตรเลียเต็มตัว แต่ PR ได้สิทธิขั้นพื้นฐานเหมือน Citizen ทุกอย่าง เพียงแค่ PR มีสิทธิ์ถูกยกเลิกได้ ไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง
เด็กไทยส่วนมาก ฝันถึงการย้ายไปอยู่เมืองนอก เป็นค่านิยมที่มีมาช้านาน และจะอยู่ตลอดไป
ในความเป็นจริง ถ้าคุณมีเงินขั้นต่ำแค่ราวๆ 3 แสน คุณเลิกฝันถึงการได้ PR ไปได้เลย มันใช้เงินมากกว่านั้นมาก แต่ก็ไม่ใช่เป็นไปไม่ได้ แต่โอกาสประมาณ 1 ใน 100
ในอดีตกาล เมื่อน 7-10 ปีที่แล้ว ซิดนีย์เปิดโอกาสให้คนที่เรียนระดับ Diploma (อนุปริญญา) ในสายวิชาชีพ สามารถใช้สิ่งที่เรียน ขอ PR ได้ ซึ่ง สาขายอดฮิต ก็คือ Cookery Hairdressing IT Accounting ทำให้โรงเรียนทั้งหลาย แห่กันเปิดสาขาพวกนี้ เพื่อดึงดูดนักเรียนที่ฝันอยากเป็นคนออสเตรเลียมาเรียน
แต่อดีตเหล่านั้น มันเป็นอดีต มันเป็น Past tense มันไม่หวนคืนมาอีกแล้ว
แต่ไม่ใช่ว่า ยังไม่มีอีกเลย แต่จะเป็นสาขาวิชาเฉพาะทางมากๆ ทั้งเรียนยากจบยาก และแพง เช่น สาขาช่างฝีมือ สาขาเกี่ยวกับการแพทย์ เช่นพยาบาล (มีพยาบาลหลายคนอยากไปทำงานที่ออสเตรเลีย แต่แค่ต้องสอบภาษาให้ผ่านก็อ้วกเป็นเลือดแล้ว ยังไม่รวม Requirement อื่นๆอีก เงิน 3 แสนไม่พอหรอก)
เมื่อสาขายอดฮิตเหล่านี้ ไม่สามารถขอ PR ได้แล้ว จุดขายของโรงเรียนต่างๆ ก็ต้องเปลี่ยนไป
จุดขายที่ว่านั่นคือ “เรียนน้อย” หรือ “ได้วีซ่าง่ายขึ้น”
ซึ่งมันก็เข้าทางเด็กส่วนมากอยู่แล้ว คือ ไม่ได้คิดจะไปเรียนอะไรจริงจังเท่าไหร่ ยิ่งเรียนน้อยๆยิ่งดี ยิ่งถ้าได้วีซ่าง่ายขึ้น ยิ่งเข้าทาง
แต่....ของถูกไม่มีดี ของฟรีไม่มีในโลก
ยังไงที่ว่า เรียนน้อย
ในอดีตกาล (อีกละ) Immigration จะเข้ามายุ่มย่ามเรื่องการเข้าเรียนของนักศึกษามาก ทำให้เมื่อ 7-8 ที่แล้ว ระดับเรียนภาษาเรียกว่าต้องไปเรียนทุกวัน ระดับ Diploma เรียนอย่างน้อยอาทิตย์ละ 3 วัน
แต่ปัจจุบัน ทาง Immigration เปิดโอกาสให้โรงเรียนบริหารจัดการเรื่องการเข้าเรียนของนักเรียนด้วยตัวของโรงเรียนเองมากขึ้น ทำให้ระดับโรงเรียนภาษา บางที่เหลือเรียนแค่ 2 วัน ระดับ Diploma เรียนแค่วันเดียวยังมี เหมือน Immigration จะหลับตาข้างนึง ถ้าใครจำได้ มีช่วงนึงก่อนที่จะเป็นรัฐบาลนี้ Immigration เข้มงวดเรื่องนักเรียนมากถึงมากที่สุด จนทำให้นักเรียนหลายคนต้องโดนยกเลิกวีซ่าเพราะเข้าเรียนไม่พอ โรงเรียนหลายแห่งโดนปิดกิจการ มีการคัดกรองการออกวีซ่าที่เข้มงวดมากๆ เรียกว่า ถ้าคิดจะมาเรียนถูกๆ ห่วยๆ วีซ่าไม่ผ่านแน่นอน จนเป็นเหตุให้หลายโรงเรียนขาดทุนย่อยยับ จนเจ๊งไปหลายที่ เป็นเหตุให้ รัฐบาลเสียรายได้ไปมหาศาล มีการออกมาประท้วง เสียคะแนนเสียง จนต้องมีการผ่อนปรนเรื่องการออกวีซ่า และการเรียน ทำให้ช่วง 1-2 ปีมานี้ วีซ่าออกง่ายขึ้น และนักเรียนเริ่มกลับมาเรียนที่ออสเตรเลียอีกครั้ง
เงินที่นักเรียนเอาไปถวายให้ประเทศนี้ ปีนึงมันหลายพันล้านดอลล่าห์ เลยนะ
เมื่อเราบอกความต้องการของเราไปให้เอเจนซี่รับรู้แล้ว คือ ถูก และ เรียนน้อย ก็จะเข้าสู่กระบวนการ “เชือดหมู”
เชือดยังไง เดี๋ยวมาต่อตอนเย็นครับ