สินธรรรรร . . . . ไม่มีไรมากกกกก

ตลาดหุ้น คือ ตลาดอารมณ์ การที่มีคนขาย "ได้" แสดงว่าต้องมีคน "รับ" ซื้อไป
ไม่เคยมีแต่คนขาย และไม่เคยมีแต่คนซื้อ (ไม่นับเพดานและพื้น)

คนมีหุ้นย่อมเชียร์และมั่นใจ ส่วนคนไม่มีหุ้นย่อมแช่งเพื่อความสาแก่ใจ (เพราะ-
ในใจเองก็อยากได้หุ้น . . . ก็มี)

สิ่งสำคัญที่ นลท. ควรตระหนัก คือ การขจัดเอาอารมณ์และความกลัวออกจาก
กระบวนการตัดสินใจ เพราะความกลัวทำให้เสื่อม อารมณ์คือเมฆหมอกม่านบังที่
บดบังสติสัมปชัญญะ บ่อมทำให้สายตาเราพร่ามัว มองเห็นไม่ชัดเจน

อารมณ์ทำให้ขาดสติ ขาดสติทำให้กลัว กลัวทำให้เสื่อม ความเสื่อมทำให้ตัวเรา

"ประมาท"

ตัวห้องสินธรเอง ก็เป็นตลาดอารมณ์ ความเห็นต่างๆ นั้นย่อมฟังได้ แต่การตัดสิน-
ในขั้นสุดท้าย ก็คือตัวเราเองมิใช่หรือ ความแปรปรวนที่เกิดขึ้นจากความเห็นอันได้
ยินได้ฟังมามาก ก็อาจะทำให้เราขาดสติได้

บางครั้งการถอยออกจากความยุ่งเหยิงก็ทำให้เรามีสติมากขึ้น เสมือนมองดอกไม้
สวยงามหากเพ่งพินิจมากไปก็คงแลเห็นเพียงแต่เกสรขรุขระมิได้ยลโฉมความสวย
งามของกลีบเลี้ยงที่ต้องถอยออกมาสักหน่อย

สุดท้าย สิ่งที่อยากจะฝาก นลท. คือ ความชัดเจนของตัวตนที่ลงมาร่วมสังฆกรรม
ในตลาดหุ้นแห่งนี้

ท่านลงมาเพื่ออะไร?
ท่านลงมาทำอะไร?
ท่านต้องการอะไรจากที่นี่?

ท่านมาเพื่อลงทุน แล้วการกระทำของท่าน มันคือการลงทุนหรือไม่ ท่านมาเพื่อการ
เก็งกำไร แต่ท่านได้ลงมืออย่างนักเก็งกำไรหรือเปล่า

ความชัดเจนในตัวตน จะนำมาซึ่งการกระทำ หรือ action ที่ถูกต้อง เสมอ

สวัสดี