[แก้ไขคำผิด]
สวัสดีค่ะ
สำหรับกระทู้แรกของเรา อยากจะเล่าเรื่องราวของโคโค่ (หมาวัด) ซึ่งตอนนี้เป็นสมาชิกครอบครัว ว่องพิชิตกุล ค่ะ ^^
ขอโชว์คลิปความสามารถก่อนค่ะ
ในส่วนฝึกสอนกันยังไง จะตั้งกระทู้ให้อีกทีค่ะ ถ้ามีคนสนใจเยอะ (เพราะกลัวไม่มีคนสนใจค่ะ >.<)
เจอกันครั้งแรก
ปกติที่บ้านของ จขกท คุณแม่ไม่อยากรับสุนัขมาเพิ่ม เพราะเคยเลี้ยงไว้ 4 ตัว แล้วคุณแม่กลัวจะเสียใจเวลาสุนัขตายค่ะ (เผา ไป 4 ตัวแล้ว ไม่ได้เสียใจน้อยลงเลยสักที) จนอยู่มาวันนึง จขกท เปิดเฟสบุ้คเล่นตามปกติ ก็เจอโพสของคุณมิ้น จากเพจ UniDog
เห็นครั้งแรก อ๊าก หมาอะไรหน้าตาเหมือนหนูเลย ย่นๆ ถูกใจ น่ารัก แถมอยู่ใกล้บ้านมาก ขับรถไม่ถึง 10นาทีถึง
ก็เลยแอบคิดว่า ถ้าเรารับเค้า เข้าบ้านจะดีมั้ยนะ คุณแม่จะว่าอย่างไรน๊า
ว่าแล้วก็เริ่มคิดแผน(แผนพาหมาเข้าบ้าน)
ก่อนอื่นก็ต้องโทรไปถาม น้องมิ้น เจ้าของโพสก่อนว่าน้องหมายังอยู่ที่เดิมรึเปล่า ว่าจะพาน้องไปหาหมอหน่อย อาจจะรับเลี้ยงไม่ได้
แต่อย่างน้อยก็ไปตรวจสุขภาพก็ยังดี เพราะน้องหมาไม่มีแม่ดูแล
ตอนนั้นที่บ้านจกขทอาบาทอส(ชิสุ) ยังไม่ตายแต่ก็เริ่มป่วยเป็นภูมิแพ้หนักมาก เลยต้องไปหาหมอกันแทบจะทุกอาทิตย์เลยทีเดียว
จึงเรียกน้องสาวขึ้นรถตามปกติ เตรียมตัวพาอาบาทอสไปหาหมอ
บทสนทนาระหว่างขึ้นรถ
เรา: เธอ เจ๊จะแวะไปรับน้องหมากำพร้าแม่ ไปหาหมอกับอาบาทอสนะ
น้อง: หืม...งง หมา? ไหน?
เรา: ตามนั้นแหละ เจอโพสในเฟนบุค... (//มันจะเข้าข้างเรามั้ยหว่า)
น้อง: ไปสิ แต่อย่าเอาเข้าบ้านนะ ม๊าไม่อยากให้เลี้ยง
เรา: (แหนะ รู้ทัน) ไม่หรอก แค่หาหมอ
คุยยังไม่ทันจบก็ถึงวัด ก็จัดแจงไปยังจุดที่น้องมิ้นบอก ก็เจอเลย
เห็นน้องครั้งแรก โอ้ววว ทำไมตัวเล็กอย่างงี้เนี่ย
น้องสาวเราก็ไปอุ้มมาทันที เจ้าลูกหมาก็เริ่มร้องเลยจ้า อ้อนอยากกินนม พร้อมกับพยายามจะดูดนิ้วให้ได้
วินาทีนั้น น้องสาวจขกท ตกเป็นสาวกเจ้าลูกหมาโดยไม่รู้ตัว
เลยพาขึ้นรถ อยากจะรีบไปซื้อนมแพะมาให้เจ้าลูกหมากิน
บทสนทนาในรถ
น้อง: เจ๊ มันน่าสงสารมากเลยอะ
เรา: อื้อ ใช่มะ เอาเข้าบ้านมั้ย ให้ม๊าดูตัว แล้วค่อยตัดสินใจ
น้อง: ...
เรา: (ยังไม่ยอมใช่มั้ย) เอ เวลาไปหาหมอ หมอจะให้ทำประวัติ จะให้เขียนชื่อไรดีอะ ตั้งชื่อหน่อยจิ
น้อง: จะดีหรอ ถ้าตั้งละผูกพันอะ T_T
เรา: (มันรู้แผนเรา) ตั้งเหอะ ไม่เป็นไรหรอก
น้อง: โคโค่ ...
เรา: ดีๆ ชอบๆๆ น่ารัก สีก็เหมือน โกโก้ (อะไรก็เอาอะ)
ณ จุดนี้ เรามีพวกละจ้า น้องสาวเราไม่ยอมปล่อยโคโค่กลับวัดละแน่นอน
ระหว่างทางไปรพส เจ้าโคโค่ก็ร้องจะกินนมตลอดเวลา พร้อมกับพยายามจะกินนมอาบาทอส น่ารักสุดๆ
ข้ามไปตอนเอาเข้าบ้านเลย เพราะโคโค่แข็งแรงดี เว้นแต่ว่าเริ่มเป็นขี้เรื้อนแห้ง แค่รักษาความสะอาดก็หายเองได้ค่ะ
ก็ห่อผ้าเช็ดตัวหิ้วเข้าไป คุณแม่เห็นละตกใจ นึกว่าเราไปอุ้มหนูยักษ์เข้าบ้าน เราบอกว่าไม่ใช่นี่ลูกหมาค่ะ
แค่เอามาป้อนนม เพราะแม่หมาตาย แล้วโคโค่ก็หิวมาก แต่ถ้าม๊าไม่ชอบก็เอากลับไปที่เดิมก็ได้นะ
แต่ไม่มีคนดูแลนะ ต้องตายแน่ๆเลย แถมจากขี้เรื้อนแห้งจะกลายเปนขี้เรื้อนเปียก ร่ายยาว แหะๆ
โคโค่ รู้งานค่ะว่าควรจะทำตัวยังไง นางร้องอ้อนใหญ่เลยค่ะ แบ๊วสุดๆ
คุณแม่เงียบไม่พูดอะไรสักคำ เราก็ทำไรไม่ถูก ไม่อยากพาโคโค่กลับวัดจริงๆ
และก็ถึงเวลาป้อนนม เราป้อนเองไซลิงค์แรก ไซลิงค์ที่สองยื่นให้คุณแม่
คุณแม่ก็รับไปป้อน ตอนนั้นเริ่มคิดว่านี่คือสัญญานที่ดีแน่ๆ
หลังจากกินจนพุงกาง นางก็หลับ เราก็ไปดูแลอาบาทอสสักพัก กลับมาเจอภาพนี้ค่ะ
ห่อเป็นดักแด้เลย ถามไปถามมา คือคุณแม่จับอาบน้ำค่ะ แทบจะร้องกริ๊ด คือกลัวโคโค่จะป่วยอะม๊า!
สรุปคือการอาบน้ำแปลว่า คุณแม่อณุญาติให้โคโค่เป็นสมาชิกใหม่ของบ้านอย่างเป็นทางการค่ะ
ชีวิตประจำวันของโคโค่ ก็ไม่มีอะไรมากค่ะ
คอสเพลย์ครั้งแรก
ไม่ชอบอาบน้ำ
- ชอบเลียนแบบป้าทอส
โคโค่ติดแฟนเรามากค่ะ (ปัจจุบันเลยต้องแบ่งกันใช้ เอ้ย!)
ตอนนี้เราแต่งงานแล้วค่ะ ไม่ได้อยู่บ้านเดียวกับโคโค่แล้ว แต่ก็ยังไปเยี่ยมอย่างน้อยอาทิตย์ละครั้ง
จริงๆ ถ่ายรูปและคลิปไว้เยอะมาก ถ้ายังไงเพื่อนๆสนใจจะมาอัปเพิ่มให้นะคะ
สำหรับตอนนี้ก็ไว้เท่านี้ก่อนค่ะ
จากหมาวัด กลายเป็นที่รักของคนในครอบครัว ว่องพิชิตกุล
สวัสดีค่ะ
สำหรับกระทู้แรกของเรา อยากจะเล่าเรื่องราวของโคโค่ (หมาวัด) ซึ่งตอนนี้เป็นสมาชิกครอบครัว ว่องพิชิตกุล ค่ะ ^^
ขอโชว์คลิปความสามารถก่อนค่ะ
เจอกันครั้งแรก
ปกติที่บ้านของ จขกท คุณแม่ไม่อยากรับสุนัขมาเพิ่ม เพราะเคยเลี้ยงไว้ 4 ตัว แล้วคุณแม่กลัวจะเสียใจเวลาสุนัขตายค่ะ (เผา ไป 4 ตัวแล้ว ไม่ได้เสียใจน้อยลงเลยสักที) จนอยู่มาวันนึง จขกท เปิดเฟสบุ้คเล่นตามปกติ ก็เจอโพสของคุณมิ้น จากเพจ UniDog
เห็นครั้งแรก อ๊าก หมาอะไรหน้าตาเหมือนหนูเลย ย่นๆ ถูกใจ น่ารัก แถมอยู่ใกล้บ้านมาก ขับรถไม่ถึง 10นาทีถึง
ก็เลยแอบคิดว่า ถ้าเรารับเค้า เข้าบ้านจะดีมั้ยนะ คุณแม่จะว่าอย่างไรน๊า
ว่าแล้วก็เริ่มคิดแผน(แผนพาหมาเข้าบ้าน)
ก่อนอื่นก็ต้องโทรไปถาม น้องมิ้น เจ้าของโพสก่อนว่าน้องหมายังอยู่ที่เดิมรึเปล่า ว่าจะพาน้องไปหาหมอหน่อย อาจจะรับเลี้ยงไม่ได้
แต่อย่างน้อยก็ไปตรวจสุขภาพก็ยังดี เพราะน้องหมาไม่มีแม่ดูแล
ตอนนั้นที่บ้านจกขทอาบาทอส(ชิสุ) ยังไม่ตายแต่ก็เริ่มป่วยเป็นภูมิแพ้หนักมาก เลยต้องไปหาหมอกันแทบจะทุกอาทิตย์เลยทีเดียว
จึงเรียกน้องสาวขึ้นรถตามปกติ เตรียมตัวพาอาบาทอสไปหาหมอ
บทสนทนาระหว่างขึ้นรถ
เรา: เธอ เจ๊จะแวะไปรับน้องหมากำพร้าแม่ ไปหาหมอกับอาบาทอสนะ
น้อง: หืม...งง หมา? ไหน?
เรา: ตามนั้นแหละ เจอโพสในเฟนบุค... (//มันจะเข้าข้างเรามั้ยหว่า)
น้อง: ไปสิ แต่อย่าเอาเข้าบ้านนะ ม๊าไม่อยากให้เลี้ยง
เรา: (แหนะ รู้ทัน) ไม่หรอก แค่หาหมอ
คุยยังไม่ทันจบก็ถึงวัด ก็จัดแจงไปยังจุดที่น้องมิ้นบอก ก็เจอเลย
เห็นน้องครั้งแรก โอ้ววว ทำไมตัวเล็กอย่างงี้เนี่ย
น้องสาวเราก็ไปอุ้มมาทันที เจ้าลูกหมาก็เริ่มร้องเลยจ้า อ้อนอยากกินนม พร้อมกับพยายามจะดูดนิ้วให้ได้
วินาทีนั้น น้องสาวจขกท ตกเป็นสาวกเจ้าลูกหมาโดยไม่รู้ตัว
เลยพาขึ้นรถ อยากจะรีบไปซื้อนมแพะมาให้เจ้าลูกหมากิน
บทสนทนาในรถ
น้อง: เจ๊ มันน่าสงสารมากเลยอะ
เรา: อื้อ ใช่มะ เอาเข้าบ้านมั้ย ให้ม๊าดูตัว แล้วค่อยตัดสินใจ
น้อง: ...
เรา: (ยังไม่ยอมใช่มั้ย) เอ เวลาไปหาหมอ หมอจะให้ทำประวัติ จะให้เขียนชื่อไรดีอะ ตั้งชื่อหน่อยจิ
น้อง: จะดีหรอ ถ้าตั้งละผูกพันอะ T_T
เรา: (มันรู้แผนเรา) ตั้งเหอะ ไม่เป็นไรหรอก
น้อง: โคโค่ ...
เรา: ดีๆ ชอบๆๆ น่ารัก สีก็เหมือน โกโก้ (อะไรก็เอาอะ)
ณ จุดนี้ เรามีพวกละจ้า น้องสาวเราไม่ยอมปล่อยโคโค่กลับวัดละแน่นอน
ระหว่างทางไปรพส เจ้าโคโค่ก็ร้องจะกินนมตลอดเวลา พร้อมกับพยายามจะกินนมอาบาทอส น่ารักสุดๆ
ข้ามไปตอนเอาเข้าบ้านเลย เพราะโคโค่แข็งแรงดี เว้นแต่ว่าเริ่มเป็นขี้เรื้อนแห้ง แค่รักษาความสะอาดก็หายเองได้ค่ะ
ก็ห่อผ้าเช็ดตัวหิ้วเข้าไป คุณแม่เห็นละตกใจ นึกว่าเราไปอุ้มหนูยักษ์เข้าบ้าน เราบอกว่าไม่ใช่นี่ลูกหมาค่ะ
แค่เอามาป้อนนม เพราะแม่หมาตาย แล้วโคโค่ก็หิวมาก แต่ถ้าม๊าไม่ชอบก็เอากลับไปที่เดิมก็ได้นะ
แต่ไม่มีคนดูแลนะ ต้องตายแน่ๆเลย แถมจากขี้เรื้อนแห้งจะกลายเปนขี้เรื้อนเปียก ร่ายยาว แหะๆ
โคโค่ รู้งานค่ะว่าควรจะทำตัวยังไง นางร้องอ้อนใหญ่เลยค่ะ แบ๊วสุดๆ
คุณแม่เงียบไม่พูดอะไรสักคำ เราก็ทำไรไม่ถูก ไม่อยากพาโคโค่กลับวัดจริงๆ
และก็ถึงเวลาป้อนนม เราป้อนเองไซลิงค์แรก ไซลิงค์ที่สองยื่นให้คุณแม่
คุณแม่ก็รับไปป้อน ตอนนั้นเริ่มคิดว่านี่คือสัญญานที่ดีแน่ๆ
หลังจากกินจนพุงกาง นางก็หลับ เราก็ไปดูแลอาบาทอสสักพัก กลับมาเจอภาพนี้ค่ะ
ห่อเป็นดักแด้เลย ถามไปถามมา คือคุณแม่จับอาบน้ำค่ะ แทบจะร้องกริ๊ด คือกลัวโคโค่จะป่วยอะม๊า!
สรุปคือการอาบน้ำแปลว่า คุณแม่อณุญาติให้โคโค่เป็นสมาชิกใหม่ของบ้านอย่างเป็นทางการค่ะ
ชีวิตประจำวันของโคโค่ ก็ไม่มีอะไรมากค่ะ
คอสเพลย์ครั้งแรก
ไม่ชอบอาบน้ำ
- ชอบเลียนแบบป้าทอส
โคโค่ติดแฟนเรามากค่ะ (ปัจจุบันเลยต้องแบ่งกันใช้ เอ้ย!)
ตอนนี้เราแต่งงานแล้วค่ะ ไม่ได้อยู่บ้านเดียวกับโคโค่แล้ว แต่ก็ยังไปเยี่ยมอย่างน้อยอาทิตย์ละครั้ง
จริงๆ ถ่ายรูปและคลิปไว้เยอะมาก ถ้ายังไงเพื่อนๆสนใจจะมาอัปเพิ่มให้นะคะ
สำหรับตอนนี้ก็ไว้เท่านี้ก่อนค่ะ