เหตุการณ์เกิดวันที่ 27/07/2557 เวลาประมาณ 12.19 น.
เราได้รับโทรศัพท์จากแม่....
แม่:ฟังดีๆนะลูก น้องโดนรถชน
เรา:ห๊ะ!!ที่ไหน?เป็นไงมั่ง?
แม่:น้อง..(น้องสาวเรา) ไม่เปนไรมาก แต่น้องผู้ชาย(แฟนของน้องสาว)หนักอยู่ๆ
เรา:แล้วแม่อยู่ไหนอยู่กับน้องรึยัง?
แม่:แม่อยู่กับน้องแล้วลูก อยู่โรงพยาบาล...มาหาน้องนะน้องตกใจ มาอยู่เป็นเพื่อนน้อง
หลังจากนั้นเราจึงวางสายแล้วรีบออกไปหาน้องที่โรงพยาบาล
พอได้เห็นน้องคือแบบโชคดีที่น้องไม่ต้องอยู่ในห้องที่ใครหลายๆคนไม่อยากจะเข้าไป ที่เห็นคือน้องของเรามีแผลเต็มตัวมีผ้าพันไว้ ใบหน้าก็มีแผลช้ำถลอก สภาพน้องใส่ชุดนักศึกษานอนบนเตียงแบบไม่มีแรงน้ำตาไหลหน้าตาตกใจแบบขวัญหาย ด้วยว่าน้องก็ผอมๆตัวเล็กๆอยู่แล้ว ยิ่งมาเจอแบบนี้คนเป็นพี่และแม่แทบจะร้องไห้ สงสารน้อง ส่วนน้องผู้ชายแม่เล่าให้ฟังว่าหนัก อยู่ในห้องฉุกเฉิน มีสายอ๊อกซิเจนเต็มไปหมด ปากฉีดขาดต้องเย็บ คือง่ายๆว่ายังเยี่ยมไม่ได้ น้องโวยวายและถูกมัดไว้เพราะคงเจ็บปวดมาก แต่โชคดีที่น้องทั้ง2ยังฟื้นยังมีสติขึ้นมาได้
พอได้ฟังอาการเลยถามแม่กลับไปว่าชนที่ไหนอะไรยังไง เลยได้เรื่องว่า น้องกำลังจะไปทำรายงานที่หอสมุด รถของน้อง(เป็นมอเตอร์ไซด์บิ๊กไบท์)จอดอยู่ แล้วมีกระบะคันหนึ่งขับมากำลังจะเลี้ยว แต่เค้าไม่เปิดไฟเลี้ยว ไม่ทราบว่าขับอย่างไร ชนเข้ากับรถน้อง น้อง2คนหมดสติกับที่ มารู้ตัวอีกทีที่โรงพยาบาล ถามไรน้องน้องบอกจำไม่ได้ คือมันไวมาก แต่แน่ใจว่ารถเราจอดเฉยๆแล้วเห็นเค้าเลี้ยวมา (ทั้งหมดนี้ถามคนแถวนั้นแล้วคนแถวนั้นก็เห็นว่ารถจอดอยู่นิ่งๆ แต่กระบะคันนี้ขับมาไม่เปิดไฟเลี้ยว ทหารที่อยู่แถวนั้นก็เป็นพยาน)
เราจึงมีคำถามกลับไปว่าแล้วคนชนเค้าอยู่ไหน? แม่บอกอยู่โรงพัก เราเลยถามว่า เค้าไม่มาดูน้องหรอ เค้าเป็นใครชายหรือหญิง? แม่บอกว่าเค้าเป็นผู้ชาย เค้าบอกว่าเค้าเป็นข้าราชการเก่าปลดกระเษียร แล้วแม่บอกอีกว่ามาดูไรล่ะเค้ายังบอกเลยว่าเค้าไม่ผิด คือสิ่งที่ทางเราได้จากเค้าคือ เค้าไม่พูดไรซักคำ ไม่มาดู ไม่ไรเลย ทั้งๆที่โรงพักที่ว่ากับโรงพยาบาลที่ว่าฝั่งตรงข้ามกัน มีแต่ถนนเส้นเล็กๆ2เลนคาดกลางไว้ แค่คุณเดินข้ามมา แล้วช่วยค่าสินไหมพอเป็นน้ำใจ หรือไม่ก็แค่เอ่ยคำว่าลุงขอโทษนะ ผมขอโทษครับ กับทางเราซักหน่อยพอดูมีน้ำใจให้กันบ้างก็ยังดี แต่เค้าไม่ข้ามมาเลย ด้วยความที่อยากจะเห็นเราเลยข้ามไป กับกู๋ของน้องผู้ชาย เราก็ได้เห็นคือลุงแก่ๆคนนึงนั่งอยู่ ตอนแรกไม่คิดด้วยซ้ำว่าคือลุงคนนี้ คือเค้ากับเรามองหน้ากันนะ แล้วตำรวจก็ถามว่านี่เป็นอะไรกับคนเจ็บ เลยบอกพี่สาวค่ะ ลุงเค้าก็มองเราแล้วยิ้มแบบเบ้ๆปาก คือเค้าไม่พูดขอโทษไม่แสดงว่าตัวเองจะรู้สึกผิด ทั้งๆที่เรายืนอยู่ตรงหน้า เราเลยนิ่งปล่อยให้กู๋จัดการเรื่องคดีความ ตำรวจได้แค่ลงบันทึกประจำวัน แล้วบอกว่ารอคนเจ็บหายดีค่อยมาว่ากันอีกที คือ?เข้าใจความรู้สึกมั้ยคะ (มีคำถามมาว่าถ้าน้องไม่หายล่ะ ถ้าน้องเกิดเปนไรมากกว่านี้ล่ะ ถ้าน้องไม่ได้สติขึ้นมาล่ะ ทำไง? ชีวิตคนนะคะความเจ็บปวดของคน ไม่ใช่ถุงกระดาษไม่ใช่เศษขยะนะ) เราเลยนั่งฟังโอเคยังเคารพตำรวจให้เกียรติกับสถานที่(ปกติเราจะวีนไปแล้วแต่พยายามใจเย็น) แล้วก็หยิบโทสับคุยไลน์กับเพื่อนถามเรื่องนั้นนี้ แล้วอยู่ๆก็มีเสียงพูดขึ้นมาว่าถ้าจะถ่ายรูปน่ะก็ถ่ายเลยนะไม่ต้องแอบๆครับ เราเลยเงยหน้ามอง คนนั้นคือประกันของตาลุงนั่น ด้วยความโมโหเราเลย อ่อ ไม่จำเป็นค่ะ บัตรประชนก็มีขอกับตำรวจดูก็ได้ มีทั้งรูป มีทั้งชื่อ ทั้งบ้าน รู้ได้ทุกอย่างไม่จำเป็นต้องแอบ ไม่จำเป็นต้องถ่ายให้มันรกมันเปลือง อย่าสำคัญตัวนะคะ แล้วเราเลยยอ่ะงั้นก็ได้นะเดี๋ยวถ่าย แล้วแม่เราก็เดินเข้ามาพอดีแม่เลยถามมีอะไรคะทำไมหรอ ประกันเลยพูดแบบเดิมกับแม่เรา แม่เราก็บอกอ่อไม่จำเป็นนะน้อง แล้วมันก็เถียงๆกับแม่เรา จนเราทนไม่ไหวเลยตะโกนแทรกไปว่าเงียบ!เลิกเถียงแม่ชั้นได้ละหุบปากเถอะทำหน้าที่ตัวเองเถอะ จากนั้นเราก็เลยถ่ายรูปเค้าทั้ง2 แล้วออกไปถ่ายทะเบียนรถของลุงคนนั้น แล้วอีกประมาณ15นาทีพอกู๋ของน้องผัชายเซ็นอะไรเสร็จ ทางฝั่งนั้นเห็นว่าเรียบร้อยก็รีบพากันกลับอย่างไว ทำเหมือนไม่มีไรเกิดขึ้น ทำเหมือยแค่เล่นวิ่งไล่จับ แล้วทำใครหกล้มแค่นั้น
คือเราอยากรู้ว่าทำไมสิ่งแบบนี้มันถือว่าถูกหรอ?
คือลุงไม่รู้สึกไรเลยหรอ?
หรือมันต้องเกิดกับทางลุงบ้างคะ?
อยากรู้ว่าลุงมีลูกมีหลานมั้ย ทำไมไม่มีเมตตาไม่มีน้ำใจเลย?
ถ้าหนูได้เป็นลูกเป็นหลานลุงคงผิดหวังมากค่ะที่มีลุงมีพ่อแบบนี้ แค่คำว่า"ขอโทษ"พูดยากหรอคะ
แค่อยากเห็นน้ำใจเห็นความรับผิดชอบ ถ้าลุงรับผิดชอบซักนิดคงไม่มีคำถามมากมายเกิดขึ้น
นี่โชคดีมากนะที่น้องหนูใส่หมวกกันน๊อค ขนาดใส่หมวกยังเจ็บขนาดนี้ มันแรงขนาดไหนอยากทราบค่ะ?
ลุงรู้มั้ยคะน้องๆหนูเจ็บกันแค่ไหน พ่อแม่ญาติๆเสียน้ำตาเสียใจแค่ไหนที่เห็นลูกหลานตนเองโดนกระทำแบบนี้เหมือนไม่ใช่ชีวิตคนเลย
***ไม่ได้ตั้งใจที่จะประจารแต่ไม่อยากให้เหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นอีก ไม่สายที่จะขอโทษนะคะ***
สุดท้ายขอบคุณพี่ๆปอเต๊กตึ๊งข้างๆพาณิชย์สุโขทัยมากๆเลยนะคะพี่เป็นคนดีมาก ขอบคุณที่ช่วยดูน้องส่งน้องมาโรงพยาบาล นั่งเฝ้า นวดๆขาน้องให้จนน้องฟื้น ขอบคุณที่โทรติดต่อกับแม่ตลอด
ขอบคุณพี่พลทหาร พี่ๆทหารแถวนั้นที่ช่วยเป็นพยาน ที่โทรหาแม่คอยถามตลอด ขอบคุณทุกคนค่ะ
ทำแบบนี้ถูกแล้วหรอคะ?
เราได้รับโทรศัพท์จากแม่....
แม่:ฟังดีๆนะลูก น้องโดนรถชน
เรา:ห๊ะ!!ที่ไหน?เป็นไงมั่ง?
แม่:น้อง..(น้องสาวเรา) ไม่เปนไรมาก แต่น้องผู้ชาย(แฟนของน้องสาว)หนักอยู่ๆ
เรา:แล้วแม่อยู่ไหนอยู่กับน้องรึยัง?
แม่:แม่อยู่กับน้องแล้วลูก อยู่โรงพยาบาล...มาหาน้องนะน้องตกใจ มาอยู่เป็นเพื่อนน้อง
หลังจากนั้นเราจึงวางสายแล้วรีบออกไปหาน้องที่โรงพยาบาล
พอได้เห็นน้องคือแบบโชคดีที่น้องไม่ต้องอยู่ในห้องที่ใครหลายๆคนไม่อยากจะเข้าไป ที่เห็นคือน้องของเรามีแผลเต็มตัวมีผ้าพันไว้ ใบหน้าก็มีแผลช้ำถลอก สภาพน้องใส่ชุดนักศึกษานอนบนเตียงแบบไม่มีแรงน้ำตาไหลหน้าตาตกใจแบบขวัญหาย ด้วยว่าน้องก็ผอมๆตัวเล็กๆอยู่แล้ว ยิ่งมาเจอแบบนี้คนเป็นพี่และแม่แทบจะร้องไห้ สงสารน้อง ส่วนน้องผู้ชายแม่เล่าให้ฟังว่าหนัก อยู่ในห้องฉุกเฉิน มีสายอ๊อกซิเจนเต็มไปหมด ปากฉีดขาดต้องเย็บ คือง่ายๆว่ายังเยี่ยมไม่ได้ น้องโวยวายและถูกมัดไว้เพราะคงเจ็บปวดมาก แต่โชคดีที่น้องทั้ง2ยังฟื้นยังมีสติขึ้นมาได้
พอได้ฟังอาการเลยถามแม่กลับไปว่าชนที่ไหนอะไรยังไง เลยได้เรื่องว่า น้องกำลังจะไปทำรายงานที่หอสมุด รถของน้อง(เป็นมอเตอร์ไซด์บิ๊กไบท์)จอดอยู่ แล้วมีกระบะคันหนึ่งขับมากำลังจะเลี้ยว แต่เค้าไม่เปิดไฟเลี้ยว ไม่ทราบว่าขับอย่างไร ชนเข้ากับรถน้อง น้อง2คนหมดสติกับที่ มารู้ตัวอีกทีที่โรงพยาบาล ถามไรน้องน้องบอกจำไม่ได้ คือมันไวมาก แต่แน่ใจว่ารถเราจอดเฉยๆแล้วเห็นเค้าเลี้ยวมา (ทั้งหมดนี้ถามคนแถวนั้นแล้วคนแถวนั้นก็เห็นว่ารถจอดอยู่นิ่งๆ แต่กระบะคันนี้ขับมาไม่เปิดไฟเลี้ยว ทหารที่อยู่แถวนั้นก็เป็นพยาน)
เราจึงมีคำถามกลับไปว่าแล้วคนชนเค้าอยู่ไหน? แม่บอกอยู่โรงพัก เราเลยถามว่า เค้าไม่มาดูน้องหรอ เค้าเป็นใครชายหรือหญิง? แม่บอกว่าเค้าเป็นผู้ชาย เค้าบอกว่าเค้าเป็นข้าราชการเก่าปลดกระเษียร แล้วแม่บอกอีกว่ามาดูไรล่ะเค้ายังบอกเลยว่าเค้าไม่ผิด คือสิ่งที่ทางเราได้จากเค้าคือ เค้าไม่พูดไรซักคำ ไม่มาดู ไม่ไรเลย ทั้งๆที่โรงพักที่ว่ากับโรงพยาบาลที่ว่าฝั่งตรงข้ามกัน มีแต่ถนนเส้นเล็กๆ2เลนคาดกลางไว้ แค่คุณเดินข้ามมา แล้วช่วยค่าสินไหมพอเป็นน้ำใจ หรือไม่ก็แค่เอ่ยคำว่าลุงขอโทษนะ ผมขอโทษครับ กับทางเราซักหน่อยพอดูมีน้ำใจให้กันบ้างก็ยังดี แต่เค้าไม่ข้ามมาเลย ด้วยความที่อยากจะเห็นเราเลยข้ามไป กับกู๋ของน้องผู้ชาย เราก็ได้เห็นคือลุงแก่ๆคนนึงนั่งอยู่ ตอนแรกไม่คิดด้วยซ้ำว่าคือลุงคนนี้ คือเค้ากับเรามองหน้ากันนะ แล้วตำรวจก็ถามว่านี่เป็นอะไรกับคนเจ็บ เลยบอกพี่สาวค่ะ ลุงเค้าก็มองเราแล้วยิ้มแบบเบ้ๆปาก คือเค้าไม่พูดขอโทษไม่แสดงว่าตัวเองจะรู้สึกผิด ทั้งๆที่เรายืนอยู่ตรงหน้า เราเลยนิ่งปล่อยให้กู๋จัดการเรื่องคดีความ ตำรวจได้แค่ลงบันทึกประจำวัน แล้วบอกว่ารอคนเจ็บหายดีค่อยมาว่ากันอีกที คือ?เข้าใจความรู้สึกมั้ยคะ (มีคำถามมาว่าถ้าน้องไม่หายล่ะ ถ้าน้องเกิดเปนไรมากกว่านี้ล่ะ ถ้าน้องไม่ได้สติขึ้นมาล่ะ ทำไง? ชีวิตคนนะคะความเจ็บปวดของคน ไม่ใช่ถุงกระดาษไม่ใช่เศษขยะนะ) เราเลยนั่งฟังโอเคยังเคารพตำรวจให้เกียรติกับสถานที่(ปกติเราจะวีนไปแล้วแต่พยายามใจเย็น) แล้วก็หยิบโทสับคุยไลน์กับเพื่อนถามเรื่องนั้นนี้ แล้วอยู่ๆก็มีเสียงพูดขึ้นมาว่าถ้าจะถ่ายรูปน่ะก็ถ่ายเลยนะไม่ต้องแอบๆครับ เราเลยเงยหน้ามอง คนนั้นคือประกันของตาลุงนั่น ด้วยความโมโหเราเลย อ่อ ไม่จำเป็นค่ะ บัตรประชนก็มีขอกับตำรวจดูก็ได้ มีทั้งรูป มีทั้งชื่อ ทั้งบ้าน รู้ได้ทุกอย่างไม่จำเป็นต้องแอบ ไม่จำเป็นต้องถ่ายให้มันรกมันเปลือง อย่าสำคัญตัวนะคะ แล้วเราเลยยอ่ะงั้นก็ได้นะเดี๋ยวถ่าย แล้วแม่เราก็เดินเข้ามาพอดีแม่เลยถามมีอะไรคะทำไมหรอ ประกันเลยพูดแบบเดิมกับแม่เรา แม่เราก็บอกอ่อไม่จำเป็นนะน้อง แล้วมันก็เถียงๆกับแม่เรา จนเราทนไม่ไหวเลยตะโกนแทรกไปว่าเงียบ!เลิกเถียงแม่ชั้นได้ละหุบปากเถอะทำหน้าที่ตัวเองเถอะ จากนั้นเราก็เลยถ่ายรูปเค้าทั้ง2 แล้วออกไปถ่ายทะเบียนรถของลุงคนนั้น แล้วอีกประมาณ15นาทีพอกู๋ของน้องผัชายเซ็นอะไรเสร็จ ทางฝั่งนั้นเห็นว่าเรียบร้อยก็รีบพากันกลับอย่างไว ทำเหมือนไม่มีไรเกิดขึ้น ทำเหมือยแค่เล่นวิ่งไล่จับ แล้วทำใครหกล้มแค่นั้น
คือเราอยากรู้ว่าทำไมสิ่งแบบนี้มันถือว่าถูกหรอ?
คือลุงไม่รู้สึกไรเลยหรอ?
หรือมันต้องเกิดกับทางลุงบ้างคะ?
อยากรู้ว่าลุงมีลูกมีหลานมั้ย ทำไมไม่มีเมตตาไม่มีน้ำใจเลย?
ถ้าหนูได้เป็นลูกเป็นหลานลุงคงผิดหวังมากค่ะที่มีลุงมีพ่อแบบนี้ แค่คำว่า"ขอโทษ"พูดยากหรอคะ
แค่อยากเห็นน้ำใจเห็นความรับผิดชอบ ถ้าลุงรับผิดชอบซักนิดคงไม่มีคำถามมากมายเกิดขึ้น
นี่โชคดีมากนะที่น้องหนูใส่หมวกกันน๊อค ขนาดใส่หมวกยังเจ็บขนาดนี้ มันแรงขนาดไหนอยากทราบค่ะ?
ลุงรู้มั้ยคะน้องๆหนูเจ็บกันแค่ไหน พ่อแม่ญาติๆเสียน้ำตาเสียใจแค่ไหนที่เห็นลูกหลานตนเองโดนกระทำแบบนี้เหมือนไม่ใช่ชีวิตคนเลย
***ไม่ได้ตั้งใจที่จะประจารแต่ไม่อยากให้เหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นอีก ไม่สายที่จะขอโทษนะคะ***
สุดท้ายขอบคุณพี่ๆปอเต๊กตึ๊งข้างๆพาณิชย์สุโขทัยมากๆเลยนะคะพี่เป็นคนดีมาก ขอบคุณที่ช่วยดูน้องส่งน้องมาโรงพยาบาล นั่งเฝ้า นวดๆขาน้องให้จนน้องฟื้น ขอบคุณที่โทรติดต่อกับแม่ตลอด
ขอบคุณพี่พลทหาร พี่ๆทหารแถวนั้นที่ช่วยเป็นพยาน ที่โทรหาแม่คอยถามตลอด ขอบคุณทุกคนค่ะ