เริ่มตรงที่ เราคบกับแฟนมา5ปี ตั้งแต่สมัยเรียนจนเรียนจบ ทุกอย่างค่อนข้างดี
แต่เมื่อเข้าปีที่2 มีผญ.คนหนึ่งมาติดพันแฟนเรา เป็นช่วงเข้ามหาลัยปีแรก ผญ.คนนี้เรียนคนละวิชาเอก แต่คณะเดียวกัน เราซึ่งเรียนช้ากว่าเขา1ปี ก็ไปหาแฟนที่มหาลัยบ่อย เพราะเราไปหาเพื่อนด้วย หาแฟนด้วย ช่วยติวภาษาให้ จนวันหนึ่ง เราเข้าไปเปิดแชท(สมัยยังมี MSN ถ้ายังจำกันได้) ของแฟน เปิดเสร็จ ก็มีแชทเด้งขึ้นมาปั้ป เป็นแชทที่คุยค้างไว้เพราะแฟนเราsign out ออกไปแล้ว ว่า "ฝันดีนะคะ พรุ่งนี้เจอกันนะ" นี่ยังไม่รวมอิริยาบท จ้ะ จ๋า คะ ขา ที่รัก จุ๊บๆ !! เราเห็นเราก็ไม่พอใจ ถามว่ามันเป็นใคร คำตอบที่ได้กลับมาคือ "เพื่อนที่เรียนด้วยกัน ไม่มีอะไรหรอก คิดมาก" เราได้ยินแบบนี้ก็ใจเย็นลง แต่ไม่ได้ปล่อยไป คอยเช็คเรื่อยๆ จนเรื่อยมาก็ยังเป็นแบบนี้อีก เราเริ่มไม่ไหว ไม่พอใจ
เย็นวันหนึ่ง เราจะไปหาแฟนที่มหาลัย เพราะปกติเราไปนั่งรอทุกวันที่มีเรียน แต่วันนั้น เราบอกให้เขามารับเราที่บ้าน ไปพร้อมกัน แต่ไม่ยอมมา ทะเลาะกันแต่ก็ไม่มารับ ยังไงก็ไม่มา จนเราบอกว่า ไม่มาก็ไม่ต้องมา เดี๋ยวเราไปเอง แต่จะไปไหนเรื่องของเรา แล้วก้ไม่คุยด้วยเลย
จนกระทั่งเราไปหาเพื่อนที่หลังมหาลัย แฟนเราให้เพื่อนโทหาเราถามว่า"อยู่ไหน ทำไมไม่มาหามันที่มหาลัย " เอ้า บอกไม่ให้กุไป แล้วมาถามว่าทำไมไม่มา จะเอาอะไร? "มาที่นี่เดี๋ยวนี้เลย ถามไม่มา มันจะไม่ยอมขึ้นไปเรียน" อะ ความผิดกุ? แต่เราก็ไป คุยได้แปปเดียว คลาสเรียนก้เลิกแล้ว แล้วสิ่งที่เราไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น ผญ คนนั้นเดินตรงมาที่เรากะแฟนนั่ง แล้วตะโกนทักมาว่า "สวัสดีจ้าาา XX" แล้วก็ยิ้มแบบเยาะเย้ยมาทางเรา เราก็เริ่มฉุน ทะเลาะกันอีก เพื่อนเราเลยเสนอว่า ให้ไปเรียกมาคุยกันถ้าไม่มีอะไร เราเดินหนีออกจากตรงนั้น แต่ห่างกันคนละบล็อคกำแพง มันกลับมาพร้อมกับเพื่อนมัน แฟนเราเลยเดินมาตามให้ไปคุย เราก้บอกว่า ไม่มีไรต้องคุย แล้วนางก็แหลมมาเลยจ้า "ไม่คุยก็ไม่ต้องคุย อย่าใาปากดีทีหลังแล้วกัน" จบคำนั้นปุ๊ป เราพุ่งเข้าไปหมายจะตบ แต่แฟนดันคว้าตัวทันอุ้มพลาดบ่าไว้ก่อน จากนั้นกลับมาทะเลาะกันว่าจะเลิกยุ่งหรือไม่เลิก คำตอบคือ ไม่ ทำไม่ได้ เพราะต้องเรียนด้วยกัน เราทะเลาะเรื่องนี้ทุกวัน จากนั้นไม่พอ มันไปโพสในเฟสตัวเองว่า โดนเราด่า โดนเราขมขู่สารพัด ด่าพ่อแม่มัน เรากับมันไม่รุ้จักกัน ไม่ได้เป็นเพื่อนในเฟส แชทยังไม่เคย คุยก็ไม่เคย แต่จะตบอะเคย!! มันไปโพสเพื่อเรียกคะแนนความสงสาร ซึ่งได้ผล ทุกคนรุมด่าเราหมดเลย จนสุดท้ายเราทนไม่ไหวก็เลยเลิกกับแฟนในที่สุด จากนั้นไม่นาน นางเอาเฟสบุ๊คสามีมาแอดเราเป็นเพื่อน แต่ดันลืมลบรูปตัวเองในเฟสสามี เราเลยจัดเต็มซะ (อยากแคปมาให้ดู แต่ต้องไปคุ้ยจากคอม เราใช้มือถือ)จากนั้นไม่นานสามีแกน่าจะเห็นเข้า โดนสามีทิ้งเลยจ้าาาา หลังจากนั้นเป็นต้นมา นางก็ไม่กล้าสบตาเราอีกเลย แต่ยังไม่ลืมบอกเพื่อนว่าเราเป็นคนที่ด่ามัน
จบคนที่1 ยาวช้ะ แต่น่าจดจำมาก มาต่อที่ล่าสุดสดๆร้อนๆ
เรากลับมาคบกับแฟนหลังจากนั้นเกือบ1ปี ดำเนินมาเรื่อย แฟนเราก็มีเรื่องแบบนี้มาให้เจอบ่อย แต่ไม่ถี่ จนล่าสุดที่ทำให้ถึงจุดเปลี่ยนคือ
แฟนเราได้งานที่สถานีโทรทัศน์ ช่องดัง เป็นตากล้องประจำ ได้เจอกับคนมีหน้ามีตามากมาย จนกระทั่งมันเกิดขึ้น
เราเป็นคนชอบเช็คโทรศัพท์และเฟสบุ๊ค แล้วไปเจอแชทที่เขาคุยกับผญ หลายคนซึ่งทำงานด้วย และด้วยความที่ต่างคนต่างทำงาน นานๆเจอกันที เราไม่เคยรู้เลยว่าเขาได้คุยกับใครบ้าง จนกระทั่งเห็นในเฟส ในไลน์ เราเข้าใจว่าผญ.คนนี้เป็นคนที่ต้องทำงานด้วย เราก็ไม่ได้อะไร จนกระทั้งออกไปไหนด้วยกัน กินข่าวด้วยกัน ล่าสุดที่เราทำให้เรารุสึกเจ็บที่สุดคือ รูปที่ถ่ายด้วยกันกับครอบครัวแฟน แค่เห็นเราก็แบบ อ่อ นี่ใช่มั้ย ที่บอกว่าไปทานข้าวกับครอบครัว แม้คุณจะบอกว่าบังเอิญมาเจอกัน ผญ.คนนั้นแวะมาเดินเล่นซื้อของที่นี้ แต่ในรูปเป็นร้านอาหารนะ มันเอิญไปไหม ที่เขาเดินมาเห็นคุนอยุ่ในร้านอาหาร เลยเดินเข้ามาถ่ายรูปด้วย ไม่รู้ว่าเราคิดมากเองรึป่าว แต่เราเชื่ออย่างนั้น เพราะหลังจากที่เราถามว่ามีคนอื่นรึป่าว แฟนเราตอนว่ามีคุยกันอยู่ ไปไหนมาไหนด้วยกัน แต่ยังไม่ได้คบกัน
หลังจากนั้นเราให้โอกาสเขาแก้ตัว หาวิธีแก้ไขเรื่อง คำตอบที่ได้มาก็ไม่ต่างจากครั้งแรกเท่าไหร่ คือ ทำไม่ได้ ต้องคุยกันเรื่องงาน เราเลยย้อนกลับไปว่า เรื่องงานก็เรื่องงาน เรื่องส่วนตัวก้เรื่องของใครของมัน แยกแยะให้ออกสิ แฟนเราบอกเราว่าเค้าทำอะไรไม่ถูก ไม่รุ้จะทำยังไง ถ้ารับปากก็กลัวทำไม่ได้ เลยขอห่างกับเราเพราะสับสน ยังไม่อยากคิดอะไร เราก็บอกไปว่าถ้างั้นห่างกันก็ได้ แล้วถ้าเจอคนที่ดีกว่าอยากจะอยุ่ด้วยกันก็ไปได้เลย แล้วมันก็ตอบกลับมาว่า ขอให้เรามีกันตลอดไปได้มั้ย. อะ! ดีออก อินั่นก้จะเอา กุก้จะเอา คิดว่าตัวเองหล่อเลือกได้รึไง เราก้ตอบว่า ไม่อะ เราไม่ใช่ของตายสำหรับใคร แต่ถ้าเทออยากสบายใจ ไปไหนก็ได้ คุยกับใครก็ได้ เอากับใครก็ได้ ก็เลิกกับเราเถอะ สุดท้ายมันตอบกลับมาว่า ชั้นขอบคุณแกมากนะ เท่านั้นแหละ เราถึงกับต้องพึ่งยานอนหลับเลยทีเดียว ไม่คิดว่าคนที่ตัวเองรัก เต้าจะรักผญ.คนนั้นถึงขนาดไม่ยอมแก้ไขปันหา ยอมเลิกกับเรา
สุดท้าย เราอยากจะบอกกับผญ.คนนั้นว่า ขอบคุณที่เข้ามาทำให้รักเราต้องล่มอีกครั้ง
ขอบคุณที่ทำให้รู้ว่าโอกาสที่ให้ไปมันไม่มีค่า
ขอบคุณจริงๆ คุณ ผปกข.
ปล. ไม่ใช่นิยายนะคะ ถ้าเป็นคนสนิทได้อ่านเรื่องแรก จะรู้เลยว่าเราเป็นใคร
ปล.2 ขอแค่ความเห็นพอนะคะ ไม่อยากขุดคุ้ยเรื่องราว
และแล้วก็มาถึงคิวของฉันสินะ ตอบหน่อยว่าฉันผิดอะไร
แต่เมื่อเข้าปีที่2 มีผญ.คนหนึ่งมาติดพันแฟนเรา เป็นช่วงเข้ามหาลัยปีแรก ผญ.คนนี้เรียนคนละวิชาเอก แต่คณะเดียวกัน เราซึ่งเรียนช้ากว่าเขา1ปี ก็ไปหาแฟนที่มหาลัยบ่อย เพราะเราไปหาเพื่อนด้วย หาแฟนด้วย ช่วยติวภาษาให้ จนวันหนึ่ง เราเข้าไปเปิดแชท(สมัยยังมี MSN ถ้ายังจำกันได้) ของแฟน เปิดเสร็จ ก็มีแชทเด้งขึ้นมาปั้ป เป็นแชทที่คุยค้างไว้เพราะแฟนเราsign out ออกไปแล้ว ว่า "ฝันดีนะคะ พรุ่งนี้เจอกันนะ" นี่ยังไม่รวมอิริยาบท จ้ะ จ๋า คะ ขา ที่รัก จุ๊บๆ !! เราเห็นเราก็ไม่พอใจ ถามว่ามันเป็นใคร คำตอบที่ได้กลับมาคือ "เพื่อนที่เรียนด้วยกัน ไม่มีอะไรหรอก คิดมาก" เราได้ยินแบบนี้ก็ใจเย็นลง แต่ไม่ได้ปล่อยไป คอยเช็คเรื่อยๆ จนเรื่อยมาก็ยังเป็นแบบนี้อีก เราเริ่มไม่ไหว ไม่พอใจ
เย็นวันหนึ่ง เราจะไปหาแฟนที่มหาลัย เพราะปกติเราไปนั่งรอทุกวันที่มีเรียน แต่วันนั้น เราบอกให้เขามารับเราที่บ้าน ไปพร้อมกัน แต่ไม่ยอมมา ทะเลาะกันแต่ก็ไม่มารับ ยังไงก็ไม่มา จนเราบอกว่า ไม่มาก็ไม่ต้องมา เดี๋ยวเราไปเอง แต่จะไปไหนเรื่องของเรา แล้วก้ไม่คุยด้วยเลย
จนกระทั่งเราไปหาเพื่อนที่หลังมหาลัย แฟนเราให้เพื่อนโทหาเราถามว่า"อยู่ไหน ทำไมไม่มาหามันที่มหาลัย " เอ้า บอกไม่ให้กุไป แล้วมาถามว่าทำไมไม่มา จะเอาอะไร? "มาที่นี่เดี๋ยวนี้เลย ถามไม่มา มันจะไม่ยอมขึ้นไปเรียน" อะ ความผิดกุ? แต่เราก็ไป คุยได้แปปเดียว คลาสเรียนก้เลิกแล้ว แล้วสิ่งที่เราไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น ผญ คนนั้นเดินตรงมาที่เรากะแฟนนั่ง แล้วตะโกนทักมาว่า "สวัสดีจ้าาา XX" แล้วก็ยิ้มแบบเยาะเย้ยมาทางเรา เราก็เริ่มฉุน ทะเลาะกันอีก เพื่อนเราเลยเสนอว่า ให้ไปเรียกมาคุยกันถ้าไม่มีอะไร เราเดินหนีออกจากตรงนั้น แต่ห่างกันคนละบล็อคกำแพง มันกลับมาพร้อมกับเพื่อนมัน แฟนเราเลยเดินมาตามให้ไปคุย เราก้บอกว่า ไม่มีไรต้องคุย แล้วนางก็แหลมมาเลยจ้า "ไม่คุยก็ไม่ต้องคุย อย่าใาปากดีทีหลังแล้วกัน" จบคำนั้นปุ๊ป เราพุ่งเข้าไปหมายจะตบ แต่แฟนดันคว้าตัวทันอุ้มพลาดบ่าไว้ก่อน จากนั้นกลับมาทะเลาะกันว่าจะเลิกยุ่งหรือไม่เลิก คำตอบคือ ไม่ ทำไม่ได้ เพราะต้องเรียนด้วยกัน เราทะเลาะเรื่องนี้ทุกวัน จากนั้นไม่พอ มันไปโพสในเฟสตัวเองว่า โดนเราด่า โดนเราขมขู่สารพัด ด่าพ่อแม่มัน เรากับมันไม่รุ้จักกัน ไม่ได้เป็นเพื่อนในเฟส แชทยังไม่เคย คุยก็ไม่เคย แต่จะตบอะเคย!! มันไปโพสเพื่อเรียกคะแนนความสงสาร ซึ่งได้ผล ทุกคนรุมด่าเราหมดเลย จนสุดท้ายเราทนไม่ไหวก็เลยเลิกกับแฟนในที่สุด จากนั้นไม่นาน นางเอาเฟสบุ๊คสามีมาแอดเราเป็นเพื่อน แต่ดันลืมลบรูปตัวเองในเฟสสามี เราเลยจัดเต็มซะ (อยากแคปมาให้ดู แต่ต้องไปคุ้ยจากคอม เราใช้มือถือ)จากนั้นไม่นานสามีแกน่าจะเห็นเข้า โดนสามีทิ้งเลยจ้าาาา หลังจากนั้นเป็นต้นมา นางก็ไม่กล้าสบตาเราอีกเลย แต่ยังไม่ลืมบอกเพื่อนว่าเราเป็นคนที่ด่ามัน
จบคนที่1 ยาวช้ะ แต่น่าจดจำมาก มาต่อที่ล่าสุดสดๆร้อนๆ
เรากลับมาคบกับแฟนหลังจากนั้นเกือบ1ปี ดำเนินมาเรื่อย แฟนเราก็มีเรื่องแบบนี้มาให้เจอบ่อย แต่ไม่ถี่ จนล่าสุดที่ทำให้ถึงจุดเปลี่ยนคือ
แฟนเราได้งานที่สถานีโทรทัศน์ ช่องดัง เป็นตากล้องประจำ ได้เจอกับคนมีหน้ามีตามากมาย จนกระทั่งมันเกิดขึ้น
เราเป็นคนชอบเช็คโทรศัพท์และเฟสบุ๊ค แล้วไปเจอแชทที่เขาคุยกับผญ หลายคนซึ่งทำงานด้วย และด้วยความที่ต่างคนต่างทำงาน นานๆเจอกันที เราไม่เคยรู้เลยว่าเขาได้คุยกับใครบ้าง จนกระทั่งเห็นในเฟส ในไลน์ เราเข้าใจว่าผญ.คนนี้เป็นคนที่ต้องทำงานด้วย เราก็ไม่ได้อะไร จนกระทั้งออกไปไหนด้วยกัน กินข่าวด้วยกัน ล่าสุดที่เราทำให้เรารุสึกเจ็บที่สุดคือ รูปที่ถ่ายด้วยกันกับครอบครัวแฟน แค่เห็นเราก็แบบ อ่อ นี่ใช่มั้ย ที่บอกว่าไปทานข้าวกับครอบครัว แม้คุณจะบอกว่าบังเอิญมาเจอกัน ผญ.คนนั้นแวะมาเดินเล่นซื้อของที่นี้ แต่ในรูปเป็นร้านอาหารนะ มันเอิญไปไหม ที่เขาเดินมาเห็นคุนอยุ่ในร้านอาหาร เลยเดินเข้ามาถ่ายรูปด้วย ไม่รู้ว่าเราคิดมากเองรึป่าว แต่เราเชื่ออย่างนั้น เพราะหลังจากที่เราถามว่ามีคนอื่นรึป่าว แฟนเราตอนว่ามีคุยกันอยู่ ไปไหนมาไหนด้วยกัน แต่ยังไม่ได้คบกัน
หลังจากนั้นเราให้โอกาสเขาแก้ตัว หาวิธีแก้ไขเรื่อง คำตอบที่ได้มาก็ไม่ต่างจากครั้งแรกเท่าไหร่ คือ ทำไม่ได้ ต้องคุยกันเรื่องงาน เราเลยย้อนกลับไปว่า เรื่องงานก็เรื่องงาน เรื่องส่วนตัวก้เรื่องของใครของมัน แยกแยะให้ออกสิ แฟนเราบอกเราว่าเค้าทำอะไรไม่ถูก ไม่รุ้จะทำยังไง ถ้ารับปากก็กลัวทำไม่ได้ เลยขอห่างกับเราเพราะสับสน ยังไม่อยากคิดอะไร เราก็บอกไปว่าถ้างั้นห่างกันก็ได้ แล้วถ้าเจอคนที่ดีกว่าอยากจะอยุ่ด้วยกันก็ไปได้เลย แล้วมันก็ตอบกลับมาว่า ขอให้เรามีกันตลอดไปได้มั้ย. อะ! ดีออก อินั่นก้จะเอา กุก้จะเอา คิดว่าตัวเองหล่อเลือกได้รึไง เราก้ตอบว่า ไม่อะ เราไม่ใช่ของตายสำหรับใคร แต่ถ้าเทออยากสบายใจ ไปไหนก็ได้ คุยกับใครก็ได้ เอากับใครก็ได้ ก็เลิกกับเราเถอะ สุดท้ายมันตอบกลับมาว่า ชั้นขอบคุณแกมากนะ เท่านั้นแหละ เราถึงกับต้องพึ่งยานอนหลับเลยทีเดียว ไม่คิดว่าคนที่ตัวเองรัก เต้าจะรักผญ.คนนั้นถึงขนาดไม่ยอมแก้ไขปันหา ยอมเลิกกับเรา
สุดท้าย เราอยากจะบอกกับผญ.คนนั้นว่า ขอบคุณที่เข้ามาทำให้รักเราต้องล่มอีกครั้ง
ขอบคุณที่ทำให้รู้ว่าโอกาสที่ให้ไปมันไม่มีค่า
ขอบคุณจริงๆ คุณ ผปกข.
ปล. ไม่ใช่นิยายนะคะ ถ้าเป็นคนสนิทได้อ่านเรื่องแรก จะรู้เลยว่าเราเป็นใคร
ปล.2 ขอแค่ความเห็นพอนะคะ ไม่อยากขุดคุ้ยเรื่องราว