อยากระบายใน Facebook ก้อไม่ได้ทั้งเพื่อนคนรุ้จักเค้าเต็มไปหมด
เรากับแฟนทำงานที่เดียวกันตอนแรกเปนแค่เจ้านายลูกน้อง อยู่ๆเค้ามาบอกชอบเราแต่เราไม่ปักใจเพราะเค้าเพิ่งเลิกกับแฟนเก่าได้ไม่นาน.
แต่ไปๆมาเราก้อใจอ่อนคบเค้าแต่เค้าไม่บอกใครเลยเพราะกลัวเสียการปกค รองในออฟฟิศ ใช้ชีวิตแบบเหมือนสามีภรรยาเลยทางบ้านก้อรับรุ้
เราก้อทำหน้าที่ลูกน้องกับแฟนผสมๆ กันมา ตลอด ทะเลาะบ้าง แต่ก้อรุ้สึกดีมากใน 4 ปีที่ผ่านมา
แต่แล้วเมื่อเมษาดันเอะใจไงไม่รุ้เช็คไลน์เค้าต้องตะลึง
ข้อความคิดถึงส่งหาอีกคนตลอดเวลา(ทั้งที่กำลังจะไปฉลอง 4 ปีกัน) แล้วคนนั้นคือ เด็กในออฟฟิศที่สนิทกับเรามาก ช๊อคทำตัวไม่ถูกมีอะไรเราก้อคุยกับเด็กคนนี้ รู้สึกเหมือนคนสองคนทำหน้าตายอยุ่ข้างๆ กายเราตลอดเวลา
พอจับได้เราก้อใจอ่อนเค้างัดคำพูดคำสาบานสารพัด ว่าขาดเราไม่ได้ เอามีดกรีดข้อมือส่งมาให้ โอเคยอมก้อได้ แต่ต้องบอกกับคนนั้นว่าแค่สนุกด้วย แกล้งอำเล่น
พอผ่านไปอีกเดือนพฤติกรรมแปลกๆเริ่มมา เอาอีกแล้วไงเหมือนตัดขาดกานไม่ได้แต่เค้าเล่นไปสาบานต่อหน้าพระว่า ถ้าคิดอะไรขอให้ตกนรก สงสัยเหมือนกันว่าเราควายรึเปล่าคราวนี้เรากลับเสียใจมากหัวใจเจ็บแ ปล็ปๆ แบบเจ็บมาก แต่สุดท้ายก้อยอม
จนมาถึงช้อทสุดท้ายสองเดือนก่อนพ่อเราเข้าโรงบาลเค้ากลับแทบไม่มีเค้ามาคอยช่วยข้างๆ เราเข้าใจเพราะเราเปนเหมือนลูกน้องมือขวาพอพ่อเราเกิดเรื่องก้อใช้สิทธิ์หยุดทำให้งานออฟฟิศไม่เดินจนเกิดปัญหา แต่แล้วอยุ่ดีๆพ่อเราจากไปอย่างกระทันหัน เราเสียใจมากเลยถามเค้าไปคำว่าต่อไป..เราไม่มีใครแล้วพี่ยังจะดูแลเรามั้ย แต่เค้าอ้ำอึ้ง (ตอนนั้นไม่เกท ตอนนี้ถึงบางอ้อ)
จัดการเรื่องที่บ้านเสจเราก้อเหมือนอยากให้ทุกอย่างเหมือนใช้ชีวิตเ หมือนคนอยุ่ด้วยกัน แต่เค้ากลับไม่ค่อยอยู่บ้านกลับบ้านดึกมาก(เมื่อก่อนต่อให้หิวยังไงเค้าก้อจะกลับมากินกับเรา) เราเหมือนแค่คนเฝ้าบ้านให้เค้ามากๆ จนความจริงมาเฉลยเมื่อวานนี้เราเปิดมือถือเค้าเจอรูปที่เค้าถ่ายกับ เด็กที่ออฟฟิศตอนนอนกอดกัน
ความรุ้สึกเหมือนคนอยากตายความรักที่ให้มาตลอดกลับเจอหลอก เราเลยตัดสินใจแยกกับเค้าจริงๆสักที งานจะพังก้อช่างแล้วไม่สน
แต่แล้วเจ็บซ้ำเมื่อเค้าเขียนขอโทษเรื่องมานเกิดตั้งแต่ตอนพ่อเราป่วยเค้าเริ่มเปิดใจให้คนนั้นไปแล้ว แต่ไม่กล้าบอกเราจะเลือกคนนั้นเพราะพ่อเราดันมาเสียเค้าแค่สงสารเรา กับความผูกพันเท่านั้น
เราสงสัยคนเราอยุ่ดีความรักที่อยู่ด้วยกันทุกวันจะเปลี่ยนไปเร็วขนาดนั้นเลยเหรอ
เรายังดีไม่พอเหรอทุกวันทำงานให้เค้าทุกอย่างต่อให้เหนื่อยก้อไม่บ่น
แล้วทำไมคนที่เสียใจต้องเป็นเราคนที่ยังไม่ได้ทำอะไรผิดเลย (เราไม่เหนน้ำตาเค้าสักนิด)
ขอโทษที่มาบ่นในนี้ค่ะอึดอัดมากมีแต่คนถามว่าทำไมลาออก แต่ไม่มีใครรุ้เราคบกัน เลยไม่รุว่าจะตอบไปยังไงดี
ชีวิตมานเคว้งๆยังไงไม่รุค่ะ
ขอบคุณค่ะ
ทำไมเราต้องเาียใจในเมื่อคนที่ทำเลวคือเค้า
เรากับแฟนทำงานที่เดียวกันตอนแรกเปนแค่เจ้านายลูกน้อง อยู่ๆเค้ามาบอกชอบเราแต่เราไม่ปักใจเพราะเค้าเพิ่งเลิกกับแฟนเก่าได้ไม่นาน.
แต่ไปๆมาเราก้อใจอ่อนคบเค้าแต่เค้าไม่บอกใครเลยเพราะกลัวเสียการปกค รองในออฟฟิศ ใช้ชีวิตแบบเหมือนสามีภรรยาเลยทางบ้านก้อรับรุ้
เราก้อทำหน้าที่ลูกน้องกับแฟนผสมๆ กันมา ตลอด ทะเลาะบ้าง แต่ก้อรุ้สึกดีมากใน 4 ปีที่ผ่านมา
แต่แล้วเมื่อเมษาดันเอะใจไงไม่รุ้เช็คไลน์เค้าต้องตะลึง
ข้อความคิดถึงส่งหาอีกคนตลอดเวลา(ทั้งที่กำลังจะไปฉลอง 4 ปีกัน) แล้วคนนั้นคือ เด็กในออฟฟิศที่สนิทกับเรามาก ช๊อคทำตัวไม่ถูกมีอะไรเราก้อคุยกับเด็กคนนี้ รู้สึกเหมือนคนสองคนทำหน้าตายอยุ่ข้างๆ กายเราตลอดเวลา
พอจับได้เราก้อใจอ่อนเค้างัดคำพูดคำสาบานสารพัด ว่าขาดเราไม่ได้ เอามีดกรีดข้อมือส่งมาให้ โอเคยอมก้อได้ แต่ต้องบอกกับคนนั้นว่าแค่สนุกด้วย แกล้งอำเล่น
พอผ่านไปอีกเดือนพฤติกรรมแปลกๆเริ่มมา เอาอีกแล้วไงเหมือนตัดขาดกานไม่ได้แต่เค้าเล่นไปสาบานต่อหน้าพระว่า ถ้าคิดอะไรขอให้ตกนรก สงสัยเหมือนกันว่าเราควายรึเปล่าคราวนี้เรากลับเสียใจมากหัวใจเจ็บแ ปล็ปๆ แบบเจ็บมาก แต่สุดท้ายก้อยอม
จนมาถึงช้อทสุดท้ายสองเดือนก่อนพ่อเราเข้าโรงบาลเค้ากลับแทบไม่มีเค้ามาคอยช่วยข้างๆ เราเข้าใจเพราะเราเปนเหมือนลูกน้องมือขวาพอพ่อเราเกิดเรื่องก้อใช้สิทธิ์หยุดทำให้งานออฟฟิศไม่เดินจนเกิดปัญหา แต่แล้วอยุ่ดีๆพ่อเราจากไปอย่างกระทันหัน เราเสียใจมากเลยถามเค้าไปคำว่าต่อไป..เราไม่มีใครแล้วพี่ยังจะดูแลเรามั้ย แต่เค้าอ้ำอึ้ง (ตอนนั้นไม่เกท ตอนนี้ถึงบางอ้อ)
จัดการเรื่องที่บ้านเสจเราก้อเหมือนอยากให้ทุกอย่างเหมือนใช้ชีวิตเ หมือนคนอยุ่ด้วยกัน แต่เค้ากลับไม่ค่อยอยู่บ้านกลับบ้านดึกมาก(เมื่อก่อนต่อให้หิวยังไงเค้าก้อจะกลับมากินกับเรา) เราเหมือนแค่คนเฝ้าบ้านให้เค้ามากๆ จนความจริงมาเฉลยเมื่อวานนี้เราเปิดมือถือเค้าเจอรูปที่เค้าถ่ายกับ เด็กที่ออฟฟิศตอนนอนกอดกัน
ความรุ้สึกเหมือนคนอยากตายความรักที่ให้มาตลอดกลับเจอหลอก เราเลยตัดสินใจแยกกับเค้าจริงๆสักที งานจะพังก้อช่างแล้วไม่สน
แต่แล้วเจ็บซ้ำเมื่อเค้าเขียนขอโทษเรื่องมานเกิดตั้งแต่ตอนพ่อเราป่วยเค้าเริ่มเปิดใจให้คนนั้นไปแล้ว แต่ไม่กล้าบอกเราจะเลือกคนนั้นเพราะพ่อเราดันมาเสียเค้าแค่สงสารเรา กับความผูกพันเท่านั้น
เราสงสัยคนเราอยุ่ดีความรักที่อยู่ด้วยกันทุกวันจะเปลี่ยนไปเร็วขนาดนั้นเลยเหรอ
เรายังดีไม่พอเหรอทุกวันทำงานให้เค้าทุกอย่างต่อให้เหนื่อยก้อไม่บ่น
แล้วทำไมคนที่เสียใจต้องเป็นเราคนที่ยังไม่ได้ทำอะไรผิดเลย (เราไม่เหนน้ำตาเค้าสักนิด)
ขอโทษที่มาบ่นในนี้ค่ะอึดอัดมากมีแต่คนถามว่าทำไมลาออก แต่ไม่มีใครรุ้เราคบกัน เลยไม่รุว่าจะตอบไปยังไงดี
ชีวิตมานเคว้งๆยังไงไม่รุค่ะ
ขอบคุณค่ะ