เคยมีความรู้สึกนี้กันบ้างมั้ยค่ะ
ฉันเคยคบกับผู้ชายคนนึงเกือบๆ3ปี
ก่อนหน้าที่เราจะได้คบกัน ฉันเคยแอบชอบเค้าอยู่มา 8 ปี และสุดท้ายเราก็ได้มาคบกันเป็นแฟน เป็นแฟนคนแรกที่คบกันแบบจริงจัง เค้าคือทุกๆอย่าง เป็นคที่คอยสอน คอยให้กำลังใจ ช่วยเหลือ ทุกอย่าง ช่วงเวลาที่อยู่กับเค้ามันคือความอบอุ่น ปลอดภัย แล้ววันนึงก็มีเรื่องที่ทำให้เราต้องเลิกกัน ซึ่งมันเป็นความผิดของฉันเอง จนทำให้เสียเค้าไป แล้ววันที่คิดได้มันก็สายไปเสียแล้ว เค้าไปเจอคนที่ใช่สำหรับเค้า คนที่เค้าอยู่ด้วยแล้วมีความสุข สบยใจมากกว่าอยู่กับฉัน
แม้กระทั่งเลิกกันไปแล้ว เค้าก็ยังคอยให้คำปรึกษาเวลาที่ฉันมีปัญหาต่างๆในชีวิต เป็นคนที่รู้จักตัวฉันดีมากที่สุดคนนึง เวลามีปัญหาฉันก็เลือกที่จะปรึกษากับเค้า เพราะรู้ว่าเค้ารู้จักตัวฉันดีและมีอะไรมาสอนฉันอยู่เสมอ คุยกันทีไรก็มีเสียงหัวเราะ แหย่กันไปแหย่กันมาเหมือนเดิม (นานๆทีถึงจะคุย ฉันจะโทรไปปรึกษาเวลามีปัยหาชีวิต) และไม่เคยโกรธที่ฉันเคยทำให้เค้าเสียใจ จนวันนี้ฉันก็มีคนรักของฉัน ( ทำให้เราก็ห่างหายกันไปใช้ชีวิตของตัวเอง )ซึ่งเค้าก็เป็นคนดีคนนึง แต่อาจจะไม่ได้รู้จักทุกอย่างในตัวฉันเท่าคนเก่า ไม่ได้มองตาแล้วรู้ใจ อาจจะเพราะเวลายังไม่นานพอ แต่ฉันก็รักคนของฉัน ส่วนเค้ามันเหมือนกับว่าเป็นที่อยู่ลึกๆในใจ เป็นคนที่เราได้แค่รับรู้ข่าวคราวของเค้าบ้าง ได้เห็นเค้ามีชีวิตที่ดี มีความสุขกับงานที่ทำ มีความรักที่ดี แค่นั้นก็ทำให้เรายิ้มได้แล้ว ไม่เคยคาดหวังว่าจะกลับมาคบกัน ขอแค่มองเค้าอยู่ไกลๆก็พอแล้ว และยังนึกถึงเรื่องราวในอดีตที่เคยร่วมทุกข์ ร่วมสุข ผ่านความยากลำบากต่างๆมาด้วยกัน มันเป็นความทรงจำที่มีความสุขมาก เพราะไม่เคยคิดว่าครั้งนึงเราจะรักใครได้มากขนาดนี้ มันก็เป็นความรักที่แท้จริง รักที่ไม่ได้อยากครอบครอง แค่เห้นเค้ามีความสุขในชีวิตก็เพียงพอแล้ว
อยากรู้ว่าใครเคยมีความรู้สึกแบบนี้กับคนรักเก่าบ้างมั้ยค่ะ
จากคนรักเก่า ...
ฉันเคยคบกับผู้ชายคนนึงเกือบๆ3ปี
ก่อนหน้าที่เราจะได้คบกัน ฉันเคยแอบชอบเค้าอยู่มา 8 ปี และสุดท้ายเราก็ได้มาคบกันเป็นแฟน เป็นแฟนคนแรกที่คบกันแบบจริงจัง เค้าคือทุกๆอย่าง เป็นคที่คอยสอน คอยให้กำลังใจ ช่วยเหลือ ทุกอย่าง ช่วงเวลาที่อยู่กับเค้ามันคือความอบอุ่น ปลอดภัย แล้ววันนึงก็มีเรื่องที่ทำให้เราต้องเลิกกัน ซึ่งมันเป็นความผิดของฉันเอง จนทำให้เสียเค้าไป แล้ววันที่คิดได้มันก็สายไปเสียแล้ว เค้าไปเจอคนที่ใช่สำหรับเค้า คนที่เค้าอยู่ด้วยแล้วมีความสุข สบยใจมากกว่าอยู่กับฉัน
แม้กระทั่งเลิกกันไปแล้ว เค้าก็ยังคอยให้คำปรึกษาเวลาที่ฉันมีปัญหาต่างๆในชีวิต เป็นคนที่รู้จักตัวฉันดีมากที่สุดคนนึง เวลามีปัญหาฉันก็เลือกที่จะปรึกษากับเค้า เพราะรู้ว่าเค้ารู้จักตัวฉันดีและมีอะไรมาสอนฉันอยู่เสมอ คุยกันทีไรก็มีเสียงหัวเราะ แหย่กันไปแหย่กันมาเหมือนเดิม (นานๆทีถึงจะคุย ฉันจะโทรไปปรึกษาเวลามีปัยหาชีวิต) และไม่เคยโกรธที่ฉันเคยทำให้เค้าเสียใจ จนวันนี้ฉันก็มีคนรักของฉัน ( ทำให้เราก็ห่างหายกันไปใช้ชีวิตของตัวเอง )ซึ่งเค้าก็เป็นคนดีคนนึง แต่อาจจะไม่ได้รู้จักทุกอย่างในตัวฉันเท่าคนเก่า ไม่ได้มองตาแล้วรู้ใจ อาจจะเพราะเวลายังไม่นานพอ แต่ฉันก็รักคนของฉัน ส่วนเค้ามันเหมือนกับว่าเป็นที่อยู่ลึกๆในใจ เป็นคนที่เราได้แค่รับรู้ข่าวคราวของเค้าบ้าง ได้เห็นเค้ามีชีวิตที่ดี มีความสุขกับงานที่ทำ มีความรักที่ดี แค่นั้นก็ทำให้เรายิ้มได้แล้ว ไม่เคยคาดหวังว่าจะกลับมาคบกัน ขอแค่มองเค้าอยู่ไกลๆก็พอแล้ว และยังนึกถึงเรื่องราวในอดีตที่เคยร่วมทุกข์ ร่วมสุข ผ่านความยากลำบากต่างๆมาด้วยกัน มันเป็นความทรงจำที่มีความสุขมาก เพราะไม่เคยคิดว่าครั้งนึงเราจะรักใครได้มากขนาดนี้ มันก็เป็นความรักที่แท้จริง รักที่ไม่ได้อยากครอบครอง แค่เห้นเค้ามีความสุขในชีวิตก็เพียงพอแล้ว
อยากรู้ว่าใครเคยมีความรู้สึกแบบนี้กับคนรักเก่าบ้างมั้ยค่ะ