คนต่างจังหวัดครับ รถก็ทะเบียนต่างจังหวัดครับ
เมื่อวานนี้ หลังจากที่เลิกสัมนา ก็เป็นเวลาที่ค่อนข้างเย็นมากแล้ว คือ 17.30 น.
ฝนก็กำลังจะตก ...แน่นอน ช่วงเลิกงาน รถใน กทม. ถนนแทบจะทุกสาย รถติด!!
ผมก็ต้องขับรถกลับ ตจว. เนื่องด้วย นานๆเข้า กทม.สักทีนึง ก็เลยยอมเสียเงินเพื่อจะขึ้นทางด่วนกลับบ้าน
ปรากฎว่า ออกจากที่สัมนามา รถแทบจะไม่ได้ขยับไปสักเท่าไหร่ รถผมติดอยู่เลนส์กลาง (เพราะปกติเข้า กทม.มักจะขับเลนส์กลาง เผื่อมีแยกซ้าย/ขวาจะได้ไม่โดนบังคับเลี้ยว)
พอใกล้ถึงจุดขึ้นทางด่วน มีป้ายแสดง ก็พยายามชิดช้าย แต่!!!!! เชื่อไหมว่า รถที่ค่อยๆขยับทีล่ะนิดๆ พอมีช่องที่จะเปลี่ยนเลนได้ ผมให้สัญญาณไฟ
แต่!!!ทันใดนั้นก็มีรถพุ่งมาอย่างไว เพื่อปิดช่องนั้น และมันก็เป็นแบบนั้นในอีกหลายๆคัน จน....เริ่มคิดในใจว่า.....เฮ่ออออ
"ไฟเลี้ยวรถเราเสียป่าวว่ะ? ทำไมเขาไม่ให้ทางเราเลย"
"โดนแกล้งป่าวว่ะ รถเราทะเบียน ตจว.ด้วย"
"คน กทม.ทำไมไม่มีน้ำใจเลยว่ะ"
"ยอมให้เราอยู่ข้างหน้า แค่คันเดียวนี่ มันจะถึงบ้านช้าลงหรือไง?" ฯลฯ
ณ.ตอนนั้น ความคิดพลั่งพลูออกมามากมาย จนรถเริ่มขยับอีกครั้ง มองกระจกซ้าย BENZ เสียด้วย ดูสิจะให้ทางไหม? ฝนก็เริ่มตกแล้ว
ปรากฎว่า พอรถขยับ BENZ ยังไม่ขยับตามคันที่เทียบข้างกับรถผมขึ้นมา จนคันที่เทียบข้างกับรถผมเลยหน้ารถผมไปแล้ว ซึ่งพอที่ผมจะเบนหัวออกได้
BENZ คันนั้นก็ยังจอดอยู่ ผมก็เข้าใจเป็นนัยว่า เขาให้ทางผมออกเพื่อจะชิดซ้ายขึ้นทางด่วนได้ พอผมเปลี่ยนเลนมาได้ รถBENZ คันนั้นก็ขับตามมา
จนมาถึงทางขึ้นทางด่วน เขาก็เบนออกซ้ายไป....
ผมกลับมาคิดว่า อืม...คนขับรถใน กทม.ไม่ค่อยให้ทางกันเลย ในรถที่เราคิดว่าเขาจะให้ทางเรา อย่างพวก Eco car citycar กลับไม่ยอมให้
แต่ในรถที่ ไม่คิดว่าเขาจะให้ทาง อย่าง BENZ เขากลับให้ทางเรา เรื่องนี้มันเลยยิ่งทำให้ผมเห็นชัดเจนขึ้นว่า .....
"คำว่าน้ำใจ บนท้องถนน มันไม่ได้อยุ่ที่รถราคาถูก หรือรถราคาแพง เพียงแต่มันอยู่ที่ตัวบุคคล ว่าบุคคลนั้นเขาจะมีน้ำใจต่อเพื่อนร่วมทางมาก/น้อยแค่ไหน"
น้ำใจ!!ที่ไม่คิดว่าจะได้ จาก ....!!
เมื่อวานนี้ หลังจากที่เลิกสัมนา ก็เป็นเวลาที่ค่อนข้างเย็นมากแล้ว คือ 17.30 น.
ฝนก็กำลังจะตก ...แน่นอน ช่วงเลิกงาน รถใน กทม. ถนนแทบจะทุกสาย รถติด!!
ผมก็ต้องขับรถกลับ ตจว. เนื่องด้วย นานๆเข้า กทม.สักทีนึง ก็เลยยอมเสียเงินเพื่อจะขึ้นทางด่วนกลับบ้าน
ปรากฎว่า ออกจากที่สัมนามา รถแทบจะไม่ได้ขยับไปสักเท่าไหร่ รถผมติดอยู่เลนส์กลาง (เพราะปกติเข้า กทม.มักจะขับเลนส์กลาง เผื่อมีแยกซ้าย/ขวาจะได้ไม่โดนบังคับเลี้ยว)
พอใกล้ถึงจุดขึ้นทางด่วน มีป้ายแสดง ก็พยายามชิดช้าย แต่!!!!! เชื่อไหมว่า รถที่ค่อยๆขยับทีล่ะนิดๆ พอมีช่องที่จะเปลี่ยนเลนได้ ผมให้สัญญาณไฟ
แต่!!!ทันใดนั้นก็มีรถพุ่งมาอย่างไว เพื่อปิดช่องนั้น และมันก็เป็นแบบนั้นในอีกหลายๆคัน จน....เริ่มคิดในใจว่า.....เฮ่ออออ
"ไฟเลี้ยวรถเราเสียป่าวว่ะ? ทำไมเขาไม่ให้ทางเราเลย"
"โดนแกล้งป่าวว่ะ รถเราทะเบียน ตจว.ด้วย"
"คน กทม.ทำไมไม่มีน้ำใจเลยว่ะ"
"ยอมให้เราอยู่ข้างหน้า แค่คันเดียวนี่ มันจะถึงบ้านช้าลงหรือไง?" ฯลฯ
ณ.ตอนนั้น ความคิดพลั่งพลูออกมามากมาย จนรถเริ่มขยับอีกครั้ง มองกระจกซ้าย BENZ เสียด้วย ดูสิจะให้ทางไหม? ฝนก็เริ่มตกแล้ว
ปรากฎว่า พอรถขยับ BENZ ยังไม่ขยับตามคันที่เทียบข้างกับรถผมขึ้นมา จนคันที่เทียบข้างกับรถผมเลยหน้ารถผมไปแล้ว ซึ่งพอที่ผมจะเบนหัวออกได้
BENZ คันนั้นก็ยังจอดอยู่ ผมก็เข้าใจเป็นนัยว่า เขาให้ทางผมออกเพื่อจะชิดซ้ายขึ้นทางด่วนได้ พอผมเปลี่ยนเลนมาได้ รถBENZ คันนั้นก็ขับตามมา
จนมาถึงทางขึ้นทางด่วน เขาก็เบนออกซ้ายไป....
ผมกลับมาคิดว่า อืม...คนขับรถใน กทม.ไม่ค่อยให้ทางกันเลย ในรถที่เราคิดว่าเขาจะให้ทางเรา อย่างพวก Eco car citycar กลับไม่ยอมให้
แต่ในรถที่ ไม่คิดว่าเขาจะให้ทาง อย่าง BENZ เขากลับให้ทางเรา เรื่องนี้มันเลยยิ่งทำให้ผมเห็นชัดเจนขึ้นว่า .....
"คำว่าน้ำใจ บนท้องถนน มันไม่ได้อยุ่ที่รถราคาถูก หรือรถราคาแพง เพียงแต่มันอยู่ที่ตัวบุคคล ว่าบุคคลนั้นเขาจะมีน้ำใจต่อเพื่อนร่วมทางมาก/น้อยแค่ไหน"