หนังแนวโรแมนติก ละครรักหลังข่าวที่มีให้ดูกันทุกวัน แทบจะทั้งหมดเป็นการขายฝันในเรื่องความรัก ความจริงของความรักอาจต่างกันไกล
"ความลับนางมารร้าย" เป็นหนังไทยแนวโรแมนติกคอมเมดี้อีกเรื่องที่ขายความฝันนั้น เหมาะสำหรับดูเพื่อผ่อนคลายเคลิบเคลิ้มลืมโลกชั่วขณะหนึ่ง
สิ่งที่น่าสนใจใน "ความลับนางมารร้าย" คือบทบาทของตัวละครผู้หญิง เมื่อหนังสลับบทบาทให้ผู้หญิงเป็น "ผู้ล่า" ก๋ากั่น เล่ห์เหลี่ยมมารยาแพรวพราว "สตรอว์เบอร์รี่" แต่ตัวละครผู้ชาย "พระเอก" กลับเป็นชายหนุ่มเรียบร้อยอ่อนหวาน เป็นลูกแหง่ติดแม่ จนดูเผินๆเหมือนพระเอกจะกลายเป็น "นางเอก" แทน พลิกโครงสร้างของหนังรักแบบไทยๆ พระเอกในหนังเรื่องนี้มีสถานะที่ต่ำกว่านางเอกและผู้หญิงคนอื่นอย่างเห็นได้ชัด "ความลับนางมารร้าย" จึงเป็นหนังในโลกแฟนตาซีที่ "ผู้หญิงเป็นใหญ่" ที่จะสามารถตามล่าและเป็นฝ่ายเลือกคู่ครองด้วยตนเอง โดยผู้ชายเป็นฝ่ายสยบยอมแทบเท้าอย่างง่ายดาย เป็นการพลิกโฉมจากเดิมที่นางเอกจะโดนพระเอกหลอกยังไง (หรือปล้ำ) ก็ยังรัก ครั้งนี้"นางเอกในขนบ" แบบนั้นกลับมาในคราบผู้ชายกลายเป็น "ผู้ชายในฝัน" รูปหล่อ หน้าที่การงานดี ฐานะดี รักจริงที่เป็น “ลูกไก่ในกำมือ”ของผู้หญิง
ถ้าใครเคยดูหนังไทยเล็กๆที่เพิ่งฉายตอนต้นปีในแบบจำกัดโรงอย่าง "The End ผู้หญิงเลือกได้" จะรู้สึกว่าหนังมีความใกล้เคียงกันมากในการนำเสนอภาพของผู้หญิงไทยยุคใหม่ที่เป็นฝ่ายเลือกและมีบทบาทเป็นผู้ล่า ทั้งอารมณ์อ้อยอิ่งเรื่อยเปื่อยเลื่อนลอยไร้ทิศทาง การถ่ายภาพที่ให้บรรยากาศฟุ้งฝันฟู่ฟ่าในหนังทั้งสองเรื่องก็ยังคล้ายกันอีก เพียงแต่เรื่อง “The End ผู้หญิงเลือกได้” ออกมาในแนวทางอินดี้พยายามอาร์ต และไม่ได้เน้นความโรแมนติกระหว่าง ชาย-หญิงมากนัก ส่วน “ความลับนางมารร้าย”เป็นรูปแบบหนังรักรอมคอมตลาดๆที่มีกลิ่นติสท์หลุดโลกอยู่ แต่ก็เน้นความโรแมนติกระหว่างชายหญิงอย่างเต็มที่
สิ่งที่รู้สึกอย่างหนึ่งในความเป็นผู้หญิงใน “ความลับนางมารร้าย” คือตอนแรกๆจะเบื่อ รำคาญทั้งเหล่าเพื่อนนางเอก ตัวละครผู้หญิงสามสาวพริตตี้ หรือแม้กระทั่งตัวนางเอกเอง ในหลายๆฉากที่กรี๊ดกร๊าด พูดจาแอ๊บๆเสียงปรี๊ดแสบจิต หรือการตะโกนแบบเอาแต่ใจ แต่เมื่อดูเลยไปถึงกลางเรื่อง กลับรู้สึกว่านี่แหละคือภาพผู้หญิงยุคใหม่ในสังคมไทยจริงๆ กระโดกกระเดก ไม่มีความเรียบร้อย ไม่ใช่ภาพหวานตามแบบฉบับ “นางเอกหนังไทย”อนุรักษ์นิยม แต่คือผู้หญิงจริงๆที่มีตัวตน ผู้หญิงก็เป็นเพศที่น่ารำคาญเอาแต่ใจเช่นนี้แหละ คุณรับได้หรือเปล่า
ความลับนางมารร้าย จึงเป็นทั้งหนังที่สะท้อนภาพจริงของความเป็นหญิง และโลกแฟนตาซีของความรักไปพร้อมๆกัน แต่ด้วยบทหนังที่เลื่อนลอยไม่หนักแน่น ทำให้ประเด็นต่างๆที่น่าสนใจกลับด้อยลงอย่างน่าเสียดาย ความสัมพันธ์ของพระเอกนางเอก รวมถึงปมของแต่ละคนถ้ามีการเน้นและขยี้อารมณ์มากกว่านี้น่าจะดี ในด้านความบันเทิง จังหวะของหนังก็ไม่ถือว่าดีมากนัก ยังสามารถทำให้สนุกสนานได้มากกว่านี้ แต่ที่หนังทำได้ดีคืออารมณ์หวานซ่อนเปรี้ยว บทจะเปรี้ยวก็เปรี้ยว บทจะหวานก็สร้างความเคลิบเคลิ้มในแบบหนังขายฝันได้ เรียกว่า “ฟิน” ในระดับหนึ่ง แต่ยังไม่ถึงกับน่าประทับใจนักด้วยความขาดๆเกินๆในตัวหนัง ถ้าเปรียบเทียบกับหนังโรแมนติกคอมเมดี้ของค่ายเดียวกันอย่าง “30 กำลังแจ๋ว” เรื่องนั้นมีการกำกับที่จังหวะและทิศทางดีกว่า กลมกล่อมกว่า
การแสดงของ มิน พีชญา วัฒนามนตรี ถือว่าดีในระดับหนึ่ง แม้บางครั้งจะดูไม่ค่อยเข้ากับบทมากนัก ส่วน อาเล็ก ธีรเดช เมธาวรายุทธ เรื่องนี้ถือว่าหล่อออร่าจับกว่าเรื่องอื่นๆที่ผ่านมา
และที่แทบจะเป็นธรรมเนียมของหนังโรแมนติกคอมเมดี้ของไทยไปแล้ว คือ ต้องมีตัวละครเกย์ เพศที่สามมาสร้างสีสัน (จริงๆก็คือมาเป็นตัวตลกนั่นเอง ประเด็นนี้ขอละไว้ไม่ดราม่าในตอนนี้) แต่เรื่องนี้ก็มาแปลกตรงที่ให้เกย์เป็นเพื่อนพระเอก ทั้งที่เรื่องที่แล้วๆมาสร้างตัวละครเกย์ให้เป็นเพื่อนนางเอกมากกว่า
สุดท้าย "ความลับนางมารร้าย"เป็นหนังโรแมนติกคอมเมดี้ที่พอดูได้เรื่องหนึ่ง ดูเพื่อความฝันที่สวยงามชั่วคราว เพื่อหลีกหนีจากความเป็นจริง ดังเช่นหนังรักขายฝันทั่วไปที่มีพระเอกหล่อนางเอกสวย ตัวละครหน้าตาดี ดูแล้วเคลิบเคลิ้ม แต่สุดท้ายเราก็กลับมาสู่ความเป็นจริง ความจริงที่อาจจะไม่ใช่ “สตรอว์เบอร์รี่” หรือ “ลูกกวาด” แต่อาจเป็น “บอระเพ็ด”
คะแนน 5/10
[CR] ความลับนางมารร้าย : โลกของผู้หญิงสตรอว์เบอร์รี่หวานซ่อนเปรี้ยว
"ความลับนางมารร้าย" เป็นหนังไทยแนวโรแมนติกคอมเมดี้อีกเรื่องที่ขายความฝันนั้น เหมาะสำหรับดูเพื่อผ่อนคลายเคลิบเคลิ้มลืมโลกชั่วขณะหนึ่ง
สิ่งที่น่าสนใจใน "ความลับนางมารร้าย" คือบทบาทของตัวละครผู้หญิง เมื่อหนังสลับบทบาทให้ผู้หญิงเป็น "ผู้ล่า" ก๋ากั่น เล่ห์เหลี่ยมมารยาแพรวพราว "สตรอว์เบอร์รี่" แต่ตัวละครผู้ชาย "พระเอก" กลับเป็นชายหนุ่มเรียบร้อยอ่อนหวาน เป็นลูกแหง่ติดแม่ จนดูเผินๆเหมือนพระเอกจะกลายเป็น "นางเอก" แทน พลิกโครงสร้างของหนังรักแบบไทยๆ พระเอกในหนังเรื่องนี้มีสถานะที่ต่ำกว่านางเอกและผู้หญิงคนอื่นอย่างเห็นได้ชัด "ความลับนางมารร้าย" จึงเป็นหนังในโลกแฟนตาซีที่ "ผู้หญิงเป็นใหญ่" ที่จะสามารถตามล่าและเป็นฝ่ายเลือกคู่ครองด้วยตนเอง โดยผู้ชายเป็นฝ่ายสยบยอมแทบเท้าอย่างง่ายดาย เป็นการพลิกโฉมจากเดิมที่นางเอกจะโดนพระเอกหลอกยังไง (หรือปล้ำ) ก็ยังรัก ครั้งนี้"นางเอกในขนบ" แบบนั้นกลับมาในคราบผู้ชายกลายเป็น "ผู้ชายในฝัน" รูปหล่อ หน้าที่การงานดี ฐานะดี รักจริงที่เป็น “ลูกไก่ในกำมือ”ของผู้หญิง
ถ้าใครเคยดูหนังไทยเล็กๆที่เพิ่งฉายตอนต้นปีในแบบจำกัดโรงอย่าง "The End ผู้หญิงเลือกได้" จะรู้สึกว่าหนังมีความใกล้เคียงกันมากในการนำเสนอภาพของผู้หญิงไทยยุคใหม่ที่เป็นฝ่ายเลือกและมีบทบาทเป็นผู้ล่า ทั้งอารมณ์อ้อยอิ่งเรื่อยเปื่อยเลื่อนลอยไร้ทิศทาง การถ่ายภาพที่ให้บรรยากาศฟุ้งฝันฟู่ฟ่าในหนังทั้งสองเรื่องก็ยังคล้ายกันอีก เพียงแต่เรื่อง “The End ผู้หญิงเลือกได้” ออกมาในแนวทางอินดี้พยายามอาร์ต และไม่ได้เน้นความโรแมนติกระหว่าง ชาย-หญิงมากนัก ส่วน “ความลับนางมารร้าย”เป็นรูปแบบหนังรักรอมคอมตลาดๆที่มีกลิ่นติสท์หลุดโลกอยู่ แต่ก็เน้นความโรแมนติกระหว่างชายหญิงอย่างเต็มที่
สิ่งที่รู้สึกอย่างหนึ่งในความเป็นผู้หญิงใน “ความลับนางมารร้าย” คือตอนแรกๆจะเบื่อ รำคาญทั้งเหล่าเพื่อนนางเอก ตัวละครผู้หญิงสามสาวพริตตี้ หรือแม้กระทั่งตัวนางเอกเอง ในหลายๆฉากที่กรี๊ดกร๊าด พูดจาแอ๊บๆเสียงปรี๊ดแสบจิต หรือการตะโกนแบบเอาแต่ใจ แต่เมื่อดูเลยไปถึงกลางเรื่อง กลับรู้สึกว่านี่แหละคือภาพผู้หญิงยุคใหม่ในสังคมไทยจริงๆ กระโดกกระเดก ไม่มีความเรียบร้อย ไม่ใช่ภาพหวานตามแบบฉบับ “นางเอกหนังไทย”อนุรักษ์นิยม แต่คือผู้หญิงจริงๆที่มีตัวตน ผู้หญิงก็เป็นเพศที่น่ารำคาญเอาแต่ใจเช่นนี้แหละ คุณรับได้หรือเปล่า
ความลับนางมารร้าย จึงเป็นทั้งหนังที่สะท้อนภาพจริงของความเป็นหญิง และโลกแฟนตาซีของความรักไปพร้อมๆกัน แต่ด้วยบทหนังที่เลื่อนลอยไม่หนักแน่น ทำให้ประเด็นต่างๆที่น่าสนใจกลับด้อยลงอย่างน่าเสียดาย ความสัมพันธ์ของพระเอกนางเอก รวมถึงปมของแต่ละคนถ้ามีการเน้นและขยี้อารมณ์มากกว่านี้น่าจะดี ในด้านความบันเทิง จังหวะของหนังก็ไม่ถือว่าดีมากนัก ยังสามารถทำให้สนุกสนานได้มากกว่านี้ แต่ที่หนังทำได้ดีคืออารมณ์หวานซ่อนเปรี้ยว บทจะเปรี้ยวก็เปรี้ยว บทจะหวานก็สร้างความเคลิบเคลิ้มในแบบหนังขายฝันได้ เรียกว่า “ฟิน” ในระดับหนึ่ง แต่ยังไม่ถึงกับน่าประทับใจนักด้วยความขาดๆเกินๆในตัวหนัง ถ้าเปรียบเทียบกับหนังโรแมนติกคอมเมดี้ของค่ายเดียวกันอย่าง “30 กำลังแจ๋ว” เรื่องนั้นมีการกำกับที่จังหวะและทิศทางดีกว่า กลมกล่อมกว่า
การแสดงของ มิน พีชญา วัฒนามนตรี ถือว่าดีในระดับหนึ่ง แม้บางครั้งจะดูไม่ค่อยเข้ากับบทมากนัก ส่วน อาเล็ก ธีรเดช เมธาวรายุทธ เรื่องนี้ถือว่าหล่อออร่าจับกว่าเรื่องอื่นๆที่ผ่านมา
และที่แทบจะเป็นธรรมเนียมของหนังโรแมนติกคอมเมดี้ของไทยไปแล้ว คือ ต้องมีตัวละครเกย์ เพศที่สามมาสร้างสีสัน (จริงๆก็คือมาเป็นตัวตลกนั่นเอง ประเด็นนี้ขอละไว้ไม่ดราม่าในตอนนี้) แต่เรื่องนี้ก็มาแปลกตรงที่ให้เกย์เป็นเพื่อนพระเอก ทั้งที่เรื่องที่แล้วๆมาสร้างตัวละครเกย์ให้เป็นเพื่อนนางเอกมากกว่า
สุดท้าย "ความลับนางมารร้าย"เป็นหนังโรแมนติกคอมเมดี้ที่พอดูได้เรื่องหนึ่ง ดูเพื่อความฝันที่สวยงามชั่วคราว เพื่อหลีกหนีจากความเป็นจริง ดังเช่นหนังรักขายฝันทั่วไปที่มีพระเอกหล่อนางเอกสวย ตัวละครหน้าตาดี ดูแล้วเคลิบเคลิ้ม แต่สุดท้ายเราก็กลับมาสู่ความเป็นจริง ความจริงที่อาจจะไม่ใช่ “สตรอว์เบอร์รี่” หรือ “ลูกกวาด” แต่อาจเป็น “บอระเพ็ด”
คะแนน 5/10