***อ่านวัยรุ่นฯ บทที่แล้ว***
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้http://pantip.com/topic/32149224
“เป็นชายผู้ยิ่งใหญ่ที่สุดเหนือกว่าใครๆ ในโรงเรียนนี้ให้จงได้!!!”
แค่เพียงคาบแรกของชั้นเรียนเริ่มต้นขึ้น ก็ดูเหมือนว่านี่คงจะไม่ใช่ห้องเรียนธรรมดาๆ อีกต่อไปแล้ว เมื่อจู่ๆ กัน นักเรียนใหม่ที่เพิ่งจะก้าวเข้ามาในห้องได้ไม่ถึงนาที แต่กลับแหกปากลั่นประโยคนี้ จนดังลั่นสนั่นไปทั่วทั้งห้อง ม.๔/๘ โดยไม่สนใจใดๆ ทั้งสิ้น เมื่อนั้น แค่เพียงประโยคประโยคเดียว ก็สร้างอาการตระหนกตกใจอย่างหนักให้แก่ทุกคนในที่นี้แบบไม่ทันให้ตั้งตัว จนทั้งห้องได้แต่อึ้งไปตามๆ กันเลยทีเดียว
ทว่า นั่นเป็นเพียงชั่วครู่เท่านั้น เพราะหลังจากนั้นไม่นานนัก สีหน้าอันตกตะลึงกลับแปรเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มกว้างบนใบหน้าทีละน้อย บางคนนั่งยิ้มไม่ก็หัวเราะเสียงดังคนเดียว บ้างเริ่มจับกลุ่มคุยกันถกถึงเรื่องชายปริศนาผู้นี้ เห็นชัดว่า ทุกคนคงจะชอบใจการกระทำของเขาเป็นอย่างมาก และที่สำคัญกว่าก็คือ ตัวกันเองก็คงจะชอบใจไม่ยิ่งหย่อนไปกว่ากันด้วย
“แซ่ดๆๆๆๆ”
แต่ถึงกระนั้น กลับยังมีอีกสองคนในห้องนี้ที่มีอาการแตกต่างไปจากคนอื่นๆ หนึ่งคือติ๊ก ผู้ได้แต่นั่งนิ่งด้วยอาการตกตะลึงอยู่หลังห้องคนเดียว พร้อมใจอันเริ่มกลัดกลุ้มถึงอนาคตในห้องเรียนแห่งนี้ เมื่อต้องพบกับเพื่อนร่วมห้องผู้พิลึกพิลั่นคนนี้
/อะ... ไอ้เห้นี่.... มันเป็น... ใคร.../
ส่วนอีกคนนั้น กำลังตกอยู่ในอาการเดือดดาลจนแทบจะลุกเป็นไฟ เขาคือ ครูชรัส อาจารย์ประจำชั้นผู้ถูกลืม ทั้งๆ ที่เข้ามายืนหัวโด่อยู่หน้าห้องก่อนแท้ๆ ก็คงไม่แปลกหรอก เพราะคงไม่มีใครชอบคำแนะนำจากอาจารย์ ไปกว่าการแสดงอันแสนประหลาดของเพื่อนคนหนึ่งเป็นแน่
ทว่า สิ่งที่ทำให้อาจารย์ท่านนี้โกรธคงไม่ใช่การถูกลืมหรือถูกเมิน ซึ่งคงพบเจอบ่อยจนคุ้นชินอยู่แล้ว แต่กลับเป็นพฤติกรรมอันแสนไร้มารยาท ไม่เห็นหน้าอินทร์หน้าพรหมของนักเรียนคนนี้ต่างหาก
และแล้ว ในขณะที่กันกำลังยืนเหยียบโต๊ะอยู่หน้าห้องพร้อมรับเสียงชื่นชมจากคนอื่นๆ ด้วยความยินดีปรีดาอยู่นั้นเอง ฝ่าเท้าของครูชรัสทั้งสองข้างก็ได้ลอยตัวสูงขึ้นมา จากนั้นจึงถีบขาคู่เข้าใส่ที่สีข้างซ้ายของนักเรียนคนนี้โดยไม่ทันให้ตั้งตัวแม้ซักนิด จนถึงกับกระเด็นลงไปนอนกองกับพื้นใกล้ๆเลยทีเดียว นับเป็นบทลงโทษแรกอันแสนสาหัสของห้อง ม.๔/๘ นั่นแหละ ทั้งตัวนักเรียนทั้งตัวอาจารย์ ห้องเรียนนี้คงไม่ธรรมดาดังที่กล่าวเอาไว้แน่ๆ
วัยรุ่นหิมพานต์
บทที่ ๒ ชีวิตวัยรุ่น
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
กลับมาแล้วนะครับสำหรับวัยรุ่นหิมพานต์บทใหม่ล่าสุด!!! 
ก่อนอื่น ก็ต้องขออภัยด้วยนะครับที่ทิ้งช่วงไม่ได้เขียนมาเป็นเดือนได้
(พอดีคนเขียนติดทำกิจกรรมที่โรงเรียนจนไม่มีเวลาเขียนเลย 
)
แต่เอาเถอะ มาช้าก็ยังดีกว่าไม่มาล่ะวะ
ตอนนี้ผมก็จะพยายามทำตัวให้ว่างที่สุด เพื่อจะได้มาเขียนนิยายเรื่องนี้ให้ชาวพันทิพย์ทุกคนอ่านกันครับ!!! 
แล้วก็ต้องขอขอบคุณทุกท่านนะครับที่ให้ผลตอบรับกันเป็นอย่างดีกับนิยายเรื่องนี้ 
ยังไงก็จะทำให้สุดความสามารถครับ!!!
ปล.ยังไม่จบนะครับ เดี๋ยวมาต่ออีกทีประมาณบ่ายโมง
วัยรุ่นหิมพานต์ บทที่ ๒ ชีวิตวัยรุ่น
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
“เป็นชายผู้ยิ่งใหญ่ที่สุดเหนือกว่าใครๆ ในโรงเรียนนี้ให้จงได้!!!”
แค่เพียงคาบแรกของชั้นเรียนเริ่มต้นขึ้น ก็ดูเหมือนว่านี่คงจะไม่ใช่ห้องเรียนธรรมดาๆ อีกต่อไปแล้ว เมื่อจู่ๆ กัน นักเรียนใหม่ที่เพิ่งจะก้าวเข้ามาในห้องได้ไม่ถึงนาที แต่กลับแหกปากลั่นประโยคนี้ จนดังลั่นสนั่นไปทั่วทั้งห้อง ม.๔/๘ โดยไม่สนใจใดๆ ทั้งสิ้น เมื่อนั้น แค่เพียงประโยคประโยคเดียว ก็สร้างอาการตระหนกตกใจอย่างหนักให้แก่ทุกคนในที่นี้แบบไม่ทันให้ตั้งตัว จนทั้งห้องได้แต่อึ้งไปตามๆ กันเลยทีเดียว
ทว่า นั่นเป็นเพียงชั่วครู่เท่านั้น เพราะหลังจากนั้นไม่นานนัก สีหน้าอันตกตะลึงกลับแปรเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มกว้างบนใบหน้าทีละน้อย บางคนนั่งยิ้มไม่ก็หัวเราะเสียงดังคนเดียว บ้างเริ่มจับกลุ่มคุยกันถกถึงเรื่องชายปริศนาผู้นี้ เห็นชัดว่า ทุกคนคงจะชอบใจการกระทำของเขาเป็นอย่างมาก และที่สำคัญกว่าก็คือ ตัวกันเองก็คงจะชอบใจไม่ยิ่งหย่อนไปกว่ากันด้วย
“แซ่ดๆๆๆๆ”
แต่ถึงกระนั้น กลับยังมีอีกสองคนในห้องนี้ที่มีอาการแตกต่างไปจากคนอื่นๆ หนึ่งคือติ๊ก ผู้ได้แต่นั่งนิ่งด้วยอาการตกตะลึงอยู่หลังห้องคนเดียว พร้อมใจอันเริ่มกลัดกลุ้มถึงอนาคตในห้องเรียนแห่งนี้ เมื่อต้องพบกับเพื่อนร่วมห้องผู้พิลึกพิลั่นคนนี้
/อะ... ไอ้เห้นี่.... มันเป็น... ใคร.../
ส่วนอีกคนนั้น กำลังตกอยู่ในอาการเดือดดาลจนแทบจะลุกเป็นไฟ เขาคือ ครูชรัส อาจารย์ประจำชั้นผู้ถูกลืม ทั้งๆ ที่เข้ามายืนหัวโด่อยู่หน้าห้องก่อนแท้ๆ ก็คงไม่แปลกหรอก เพราะคงไม่มีใครชอบคำแนะนำจากอาจารย์ ไปกว่าการแสดงอันแสนประหลาดของเพื่อนคนหนึ่งเป็นแน่
ทว่า สิ่งที่ทำให้อาจารย์ท่านนี้โกรธคงไม่ใช่การถูกลืมหรือถูกเมิน ซึ่งคงพบเจอบ่อยจนคุ้นชินอยู่แล้ว แต่กลับเป็นพฤติกรรมอันแสนไร้มารยาท ไม่เห็นหน้าอินทร์หน้าพรหมของนักเรียนคนนี้ต่างหาก
และแล้ว ในขณะที่กันกำลังยืนเหยียบโต๊ะอยู่หน้าห้องพร้อมรับเสียงชื่นชมจากคนอื่นๆ ด้วยความยินดีปรีดาอยู่นั้นเอง ฝ่าเท้าของครูชรัสทั้งสองข้างก็ได้ลอยตัวสูงขึ้นมา จากนั้นจึงถีบขาคู่เข้าใส่ที่สีข้างซ้ายของนักเรียนคนนี้โดยไม่ทันให้ตั้งตัวแม้ซักนิด จนถึงกับกระเด็นลงไปนอนกองกับพื้นใกล้ๆเลยทีเดียว นับเป็นบทลงโทษแรกอันแสนสาหัสของห้อง ม.๔/๘ นั่นแหละ ทั้งตัวนักเรียนทั้งตัวอาจารย์ ห้องเรียนนี้คงไม่ธรรมดาดังที่กล่าวเอาไว้แน่ๆ
บทที่ ๒ ชีวิตวัยรุ่น
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้