สวัสดีครับผม นี่เป็นกระทู้แรกของผมเลยสมัครสมาชิกเพื่อการนี้โดยเฉพาะ
เอาเป็นว่าเล่าตั้งแต่แรกเลยกันนะครับ คือเรื่องมันเป็นอย่างนี้
โดยปกติเนี้ยผมก็ไม่มีแฟนอย่างใครเค้ามาสักพักใหญ่ๆแล้วนะครับเพราะผมรู้สึกยังไม่ถูกใจใครจริงๆ แต่ก็มีคุยบ้างนิดหน่อยครับเรื่อยเปื่อยไปตามประสา แล้วมีอยู่วันนึงมีผู้หญิงคนนึงแอ้ดเฟชบุ้กผมมา สมมุติว่าเธอชื่อนิกครับ เธอไม่สวยเลยนะแต่น่ารักผมก็ติดตามอยู่สักพักใหญ่ๆนะ ดูว่าเค้าเช้คอินที่ไหนทำอะไร มีแฟนหรือยัง นิสัยยังไง ดูจากรูปโปรและการที่เค้าคุยอะไรกับเพื่อนหรือสถานะอะไรต่างๆเธอดูเพี้ยนๆครับเป็นคนสนุกสนานรั่วๆไรประมานนี้ เธอดูน่าเข้าไปคุยด้วยมากอะ วันนึงผมเลยตัดสินใจทักไป เราคุยกันอยู่สักพักครับซึ่งเป็นไปอย่างที่คิดเลยเธอเฟรนลี่มาก คุยสนุกและบ้าๆบอๆอะครับไม่เหมือนผู้หญิงคนอื่น ผมเริ่มรู้สึกดีครับจากที่แค่คุยปกติผมเริ่มรู้สึกอยากติดตามอยากดูแลอยากรุ้อะไรเกี่ยวกับนิกไปทุกๆอย่าง แต่ด้วยความที่นิกเค้าเป็นคนแบบที่ผมบอกอะเข้ากับคนง่ายเฮฮาเพี้ยนๆแบบนี้แหละครับทำให้นิกมีเพื่อนเยอะพอมีเพื่อนเยอะนิกก็ติดเพื่อนครับ ซึ่งติดมาก่อนจะเจอผมอยู่ตั้งแต่แรกแล้วครับแต่ผมพึ่งรู้นี่แหละ ตอนปิดเทอมที่ผ่านมานิกไม่ค่อยเจอเพื่อนเราคุยกันทุกวัน ผมอยากได้คนนี้เป็นแฟนมากครับผมจึงตัดสินใจขอเบอร์ซึ่งเธอก็ให้ครับ คุยไปคุยมาแค่ในเฟชผมก็รู้สึกโคตรจะดีแล้วนี่ได้ยินเสียงด้วยเสียงน่ารักครับจากนั้นก็คุยกันเรื่อยๆมาจนได้คบกัน พอว่างตรงกันเราก็นัดเจอกันครับ เจอครั้งแรกผมรู้สึกดีมากอะถึงจะไม่สวยแต่มองยังไงก็น่ารักอะ นิกนิสัยน่ารักมากครับขี้อ้อนเหมือนเด็กๆเป็นผู้หญิงตลกอะครับอยู่ด้วยแล้วโคตรจะมีความสุขเลยจนผมรู้สึกว่าผมรักนิก คบกันไปเรื่อยๆเราก็เริ่มมีทะเลาะกันบ้างครับหนักๆหน่อยก็เรื่องเฟชบุ้กเนี้ยแหละ เวลาที่ทะเลาะกันเค้าก็งอนตามประสาผู้หญิงอะครับสุดท้ายก็มาดีกันอยู่ดี คบกันนิกไม่เคยมีเรื่องคนอื่นครับเพราะวันๆเธอสนใจแต่เพื่อนไม่เคยนอกใจผมเลยอาจจะมีคุยบ้างเพราะเธอนิสัยแบบนี้อะครับคนก็อยากคุยด้วยอยากรู้จักไอเราก็มีหวงเป็นธรรมดา กลัวจะชอบเธอแบบที่ผมชอบ
พอเปิดเทอมครับ นิกอยู่แต่กับเพื่อนจนลืมไปว่าในชีวิตมีผมอยู่ไปเลยก็ว่าได้ผมก็ไปคุยกับคนอื่นครับอันนี้ผมยอมรับว่าไม่ดีเอง พอเธอจับได้เธอก็ขอเลิกกับผม ผมก็ยอม ปกติผมไม่ค่อยง้อเค้าอยู่แล้วเหมือนกลัวเสียฟอร์มไรประมาณนี้อะครับ แล้วเธอก็หายไปเลยครับเราไม่ได้คุยกันเลยจากที่คุยกันทุกวัน ผมเสียใจมากครับแต่ก็ไม่ได้แสดงออกอะไรมีแค่บอกกับเพื่อนสนิทผม
มีอยู่วันนึงผมคิดถึงนิกมากครับเลยเข้าไปดูเฟชเค้า เธอไม่มีคุยกับผู้ชายคนไหนนะครับมีแต่เพื่อน เพื่อน เพื่อน อัพรูป เช้คอิน อัพสถานะกันสนุกสนานเธอไม่ได้มีไรเกี่ยวกับผมเลยสักนิด ผมเห็นรุปก็คิดถึงครับเลยทักไป แต่รอบนี้ไม่เหมือนทุกครั้งตรงที่ว่าเวลาผมง้อเธอ เธอจะอ้อนเหมือนกับว่าคิดถึงผมประมาณนี้ครับ รอบนี้นี่สิครับเธอเฉยชากับผมมากกกกกกกกกกก ถามคำตอบคำถ้าผมไม่ชวนคุยเธอจะหายไปเลย ผมเริ่มสงสัยครับว่าเธอมีคนคุยคนใหม่หรือเปล่า เลยให้เพื่อนสนิทผมลองถามดู ด้วยความใจร้อนครับอยากรู้ว่านิกจะตอบยังไง เลยล้อกอินรหัสเฟชเพื่อนสนิทไปดูสดๆเลย
รู้ไหมครับว่าผมเห็นอะไรบ้าง เพื่อนสนิทผมกับนิกเค้าคุยกันมากตั้งแต่คืนที่ผมเลิกกับนิกแล้วครับซึ่งตอนแรกเหมือนกับว่าเพื่อนผมถามถึงปัญหาที่เลิกกันเธอก็เล่าๆๆๆๆๆๆๆ เพื่อนเราก็นิสัยดีครับปลอบใจคุยกันไปกันมาผมเริ่มรู้สึกว่าเริ่มมีใจให้กันครับ ผมรู้เลยว่าเพื่อนผมชอบนิกแน่ๆ แต่ผมก็แกล้งทำเป็นไมรู้อะไรแล้วคบคนใหม่ไปเลยจริงๆผมไม่ได้รักคนใหม่นี้เลยนะครับแค่ต้องการประชดเฉยๆ แต่ด้วยความที่ผมคิดถึงนิกมากๆๆๆ ผมต้องเลิกครับในเมื่อใจผมไม่ได้รักคนใหม่เลย ผมยอมอยู่คนเดียวดีกว่า
จากนั้นหลายวันต่อมาผมเลยบอกกับเพื่อนสนิทผมประมาณว่า เออกูคิดถึงนิกว่ะ กูรักนิกมากเลยว่ะ เพื่อนผมก็แนะนำให้ไปง้อครับ ผมก็ไปดูเฟชเพื่อนผมครับว่าคุยอะไรกับนิกบ้าง ปรากฏว่าเค้าเลิกคุยกันแล้วครับ ในแชทนั้นนิกบอกยังรักผมอยู่ เราผูกพันธ์กันนะครับตอนปิดเทอมเราเจอกันค่อนข้างบ่อย ไปเที่ยวด้วยกันอยู่ด้วยกันบ่อยมาก แล้วนิกก็บอกต่อว่าแต่คงไม่กลับมาคบกับผมแล้ว เพราะผมเลิกกับนิกก็มีคนใหม่ได้เลย เธอบอกเธอจะไม่กลับมาคบกับผมแน่นอนครับ ตอนนั้นใจมันเคว้งคว้างมากครับแบบว่ารุ้สึกผิดที่ตัดสินใจเร็วไป ผมไม่รู้จะทำไงคืนนั้นนอนคิดทั้งคืน ตอนนี้ผมอยากให้นิกกลับมาหาผมมาก ไม่รู้จะทำยังไงเพื่อนผมก็มีท่าทีว่าชอบนิกอะครับ เช้าวันต่อมาผมไปหานิกที่บ้านเลย แม่เธออยู่บ้านครับ ผมขอแม่นิกเข้าไปหาแม่นิกเป็นคนใจดีครับนิสัยน่ารักเหมือนนิก พอผมเปิดห้องเข้าไปนิกหลับอยู่ผมก็นั่งมองเธออะครับด้วยความคิดถึงนั่งเฝ้านิกตื่นตั้งแต่หกโมงเช้าจนแปดโมงกว่าๆเธอตกใจมากที่เห็นผมมา ผมเลยรีบเข้าประเด็นเลยครับว่า ผมคิดถึงนิกจนทนไม่ไหว อยากให้กลับมาคบกันและขอโทษทุกๆเรื่องครับ นิกก็ใจอ่อนครับเราก็กลับมาคบกันแต่ไม่เหมือนเดิม คือนิกจะหวงผมมากเราทะเลาะกันเรื่องหึงหวงบ่อยๆครับ พอนานๆไปผมรู้สึกหน่ายที่นิกเริ่มงี่เง่าขึ้นทุกวัน ทะเลาะกันทุกวัน ตอนนั้นผมไม่เคยเข้าใจเลยครับว่าเค้าจะหาเรื่องทะเลาะกับผมทำไมทุกวัน พองอนผมหนักๆหน่อยเริ่มไม่ยอมมาหาผม ปกติผมไม่ค่อยง้อเค้าอยู่แล้วเพราะเค้าโกรธง่ายหายเร็วพอเค้าหายเค้าจะมาคุยกับผมแต่พักหลังมันเริ่มไม่ใช่ละครับ ผมละเลยเธอเกินไปปล่อยให้เธอเสียความรู้สึกบ่อยไป ช่วงนั้นผมก็เริ่มมีคุยกับคนอื่นบ้างแล้วครับ เวลาทะเลาะกับนิกมันก็เบื่อๆเลยไปคุยกับคนอื่นในเฟชบ้าง คุยทำนองจีบเค้าเลยครับอารมณ์ตอนนั้น จากนั้นไม่นานนิกก็จับได้อีกแล้วครับ ผมปล่อยเลยครับช่วงนั้น รู้สึกทุกๆอย่างที่มันเป็นแบบนี้เพราะความงี่เง่าของนิกเอง แล้วเราก็เลิกกันอย่างเด็ดขาดเลยครับ ผมรู้สึกสบายใจที่จะคุยกับใครก็ได้แต่จากนั้นไม่นานก็เริ่มรู้สึกตัวครับว่า คนที่ดีกับผมมากๆหวงผมมากๆงี่เง่ากับผมมากๆก็เพราะเค้ารักผมมากๆหรือเปล่า พอมานอนคิดมันเริ่มคิดได้ครับว่าผม
โคตรจะโง่ที่ทำให้โอกาสครั้งนี้ที่กลับมาคบกันมันพังลงไปอีก ผมเริ่มเข้าใจความงี่เง่าของผู้หญิง เริ่มคิดถึงความรู้สึกนิกผมก็เสียใจ แต่จะกลับไปง้อมันคงไม่ทันผมมาคิดได้มันก็สายไปแล้วครับ ผมปล่อยให้เวลาผ่านไปนานเกินไป นิกคงลืมผมได้แล้วแต่ผมไม่เลย ไม่อยากลืมด้วย ความโง่ของผมทั้งนั้นเลยครับนิกดีกับผมมากๆแท้ๆ
ที่ผมเล่านี่ผมไม่ได้ต้องการอะไรนะครับ แค่อยากจะฝากเตือนคนอื่นๆไว้ ที่ผมมีรักก็เพราะเฟชบุ้กและรักของผมก็พังเพราะเฟชบุ้กด้วยครับ หากใครมีคนที่รักคุณอยู่แล้วดูแลเค้าให้ดีๆนะครับอย่าให้สังคมออนไลน์หรือใครต่างๆมามีผลกับใจเราครับ อยู่กับคนที่เรารักและรักเรามันก็มากพอแล้วครับอย่าไปลองคุยอย่าไปลองนอกใจเลย มันมีแต่เสียใจครับเค้าก็เสียใจคุณก็เสียใจ ให้เฟชบุ้กทำให้มีรักดีๆดีกว่านะครับอย่าให้มันมาทำให้รักพังเลย
มีรักเพราะเฟชบุ้ก...รักพังก็เพราะเฟชบุ้ก
เอาเป็นว่าเล่าตั้งแต่แรกเลยกันนะครับ คือเรื่องมันเป็นอย่างนี้
โดยปกติเนี้ยผมก็ไม่มีแฟนอย่างใครเค้ามาสักพักใหญ่ๆแล้วนะครับเพราะผมรู้สึกยังไม่ถูกใจใครจริงๆ แต่ก็มีคุยบ้างนิดหน่อยครับเรื่อยเปื่อยไปตามประสา แล้วมีอยู่วันนึงมีผู้หญิงคนนึงแอ้ดเฟชบุ้กผมมา สมมุติว่าเธอชื่อนิกครับ เธอไม่สวยเลยนะแต่น่ารักผมก็ติดตามอยู่สักพักใหญ่ๆนะ ดูว่าเค้าเช้คอินที่ไหนทำอะไร มีแฟนหรือยัง นิสัยยังไง ดูจากรูปโปรและการที่เค้าคุยอะไรกับเพื่อนหรือสถานะอะไรต่างๆเธอดูเพี้ยนๆครับเป็นคนสนุกสนานรั่วๆไรประมานนี้ เธอดูน่าเข้าไปคุยด้วยมากอะ วันนึงผมเลยตัดสินใจทักไป เราคุยกันอยู่สักพักครับซึ่งเป็นไปอย่างที่คิดเลยเธอเฟรนลี่มาก คุยสนุกและบ้าๆบอๆอะครับไม่เหมือนผู้หญิงคนอื่น ผมเริ่มรู้สึกดีครับจากที่แค่คุยปกติผมเริ่มรู้สึกอยากติดตามอยากดูแลอยากรุ้อะไรเกี่ยวกับนิกไปทุกๆอย่าง แต่ด้วยความที่นิกเค้าเป็นคนแบบที่ผมบอกอะเข้ากับคนง่ายเฮฮาเพี้ยนๆแบบนี้แหละครับทำให้นิกมีเพื่อนเยอะพอมีเพื่อนเยอะนิกก็ติดเพื่อนครับ ซึ่งติดมาก่อนจะเจอผมอยู่ตั้งแต่แรกแล้วครับแต่ผมพึ่งรู้นี่แหละ ตอนปิดเทอมที่ผ่านมานิกไม่ค่อยเจอเพื่อนเราคุยกันทุกวัน ผมอยากได้คนนี้เป็นแฟนมากครับผมจึงตัดสินใจขอเบอร์ซึ่งเธอก็ให้ครับ คุยไปคุยมาแค่ในเฟชผมก็รู้สึกโคตรจะดีแล้วนี่ได้ยินเสียงด้วยเสียงน่ารักครับจากนั้นก็คุยกันเรื่อยๆมาจนได้คบกัน พอว่างตรงกันเราก็นัดเจอกันครับ เจอครั้งแรกผมรู้สึกดีมากอะถึงจะไม่สวยแต่มองยังไงก็น่ารักอะ นิกนิสัยน่ารักมากครับขี้อ้อนเหมือนเด็กๆเป็นผู้หญิงตลกอะครับอยู่ด้วยแล้วโคตรจะมีความสุขเลยจนผมรู้สึกว่าผมรักนิก คบกันไปเรื่อยๆเราก็เริ่มมีทะเลาะกันบ้างครับหนักๆหน่อยก็เรื่องเฟชบุ้กเนี้ยแหละ เวลาที่ทะเลาะกันเค้าก็งอนตามประสาผู้หญิงอะครับสุดท้ายก็มาดีกันอยู่ดี คบกันนิกไม่เคยมีเรื่องคนอื่นครับเพราะวันๆเธอสนใจแต่เพื่อนไม่เคยนอกใจผมเลยอาจจะมีคุยบ้างเพราะเธอนิสัยแบบนี้อะครับคนก็อยากคุยด้วยอยากรู้จักไอเราก็มีหวงเป็นธรรมดา กลัวจะชอบเธอแบบที่ผมชอบ
พอเปิดเทอมครับ นิกอยู่แต่กับเพื่อนจนลืมไปว่าในชีวิตมีผมอยู่ไปเลยก็ว่าได้ผมก็ไปคุยกับคนอื่นครับอันนี้ผมยอมรับว่าไม่ดีเอง พอเธอจับได้เธอก็ขอเลิกกับผม ผมก็ยอม ปกติผมไม่ค่อยง้อเค้าอยู่แล้วเหมือนกลัวเสียฟอร์มไรประมาณนี้อะครับ แล้วเธอก็หายไปเลยครับเราไม่ได้คุยกันเลยจากที่คุยกันทุกวัน ผมเสียใจมากครับแต่ก็ไม่ได้แสดงออกอะไรมีแค่บอกกับเพื่อนสนิทผม
มีอยู่วันนึงผมคิดถึงนิกมากครับเลยเข้าไปดูเฟชเค้า เธอไม่มีคุยกับผู้ชายคนไหนนะครับมีแต่เพื่อน เพื่อน เพื่อน อัพรูป เช้คอิน อัพสถานะกันสนุกสนานเธอไม่ได้มีไรเกี่ยวกับผมเลยสักนิด ผมเห็นรุปก็คิดถึงครับเลยทักไป แต่รอบนี้ไม่เหมือนทุกครั้งตรงที่ว่าเวลาผมง้อเธอ เธอจะอ้อนเหมือนกับว่าคิดถึงผมประมาณนี้ครับ รอบนี้นี่สิครับเธอเฉยชากับผมมากกกกกกกกกกก ถามคำตอบคำถ้าผมไม่ชวนคุยเธอจะหายไปเลย ผมเริ่มสงสัยครับว่าเธอมีคนคุยคนใหม่หรือเปล่า เลยให้เพื่อนสนิทผมลองถามดู ด้วยความใจร้อนครับอยากรู้ว่านิกจะตอบยังไง เลยล้อกอินรหัสเฟชเพื่อนสนิทไปดูสดๆเลย
รู้ไหมครับว่าผมเห็นอะไรบ้าง เพื่อนสนิทผมกับนิกเค้าคุยกันมากตั้งแต่คืนที่ผมเลิกกับนิกแล้วครับซึ่งตอนแรกเหมือนกับว่าเพื่อนผมถามถึงปัญหาที่เลิกกันเธอก็เล่าๆๆๆๆๆๆๆ เพื่อนเราก็นิสัยดีครับปลอบใจคุยกันไปกันมาผมเริ่มรู้สึกว่าเริ่มมีใจให้กันครับ ผมรู้เลยว่าเพื่อนผมชอบนิกแน่ๆ แต่ผมก็แกล้งทำเป็นไมรู้อะไรแล้วคบคนใหม่ไปเลยจริงๆผมไม่ได้รักคนใหม่นี้เลยนะครับแค่ต้องการประชดเฉยๆ แต่ด้วยความที่ผมคิดถึงนิกมากๆๆๆ ผมต้องเลิกครับในเมื่อใจผมไม่ได้รักคนใหม่เลย ผมยอมอยู่คนเดียวดีกว่า
จากนั้นหลายวันต่อมาผมเลยบอกกับเพื่อนสนิทผมประมาณว่า เออกูคิดถึงนิกว่ะ กูรักนิกมากเลยว่ะ เพื่อนผมก็แนะนำให้ไปง้อครับ ผมก็ไปดูเฟชเพื่อนผมครับว่าคุยอะไรกับนิกบ้าง ปรากฏว่าเค้าเลิกคุยกันแล้วครับ ในแชทนั้นนิกบอกยังรักผมอยู่ เราผูกพันธ์กันนะครับตอนปิดเทอมเราเจอกันค่อนข้างบ่อย ไปเที่ยวด้วยกันอยู่ด้วยกันบ่อยมาก แล้วนิกก็บอกต่อว่าแต่คงไม่กลับมาคบกับผมแล้ว เพราะผมเลิกกับนิกก็มีคนใหม่ได้เลย เธอบอกเธอจะไม่กลับมาคบกับผมแน่นอนครับ ตอนนั้นใจมันเคว้งคว้างมากครับแบบว่ารุ้สึกผิดที่ตัดสินใจเร็วไป ผมไม่รู้จะทำไงคืนนั้นนอนคิดทั้งคืน ตอนนี้ผมอยากให้นิกกลับมาหาผมมาก ไม่รู้จะทำยังไงเพื่อนผมก็มีท่าทีว่าชอบนิกอะครับ เช้าวันต่อมาผมไปหานิกที่บ้านเลย แม่เธออยู่บ้านครับ ผมขอแม่นิกเข้าไปหาแม่นิกเป็นคนใจดีครับนิสัยน่ารักเหมือนนิก พอผมเปิดห้องเข้าไปนิกหลับอยู่ผมก็นั่งมองเธออะครับด้วยความคิดถึงนั่งเฝ้านิกตื่นตั้งแต่หกโมงเช้าจนแปดโมงกว่าๆเธอตกใจมากที่เห็นผมมา ผมเลยรีบเข้าประเด็นเลยครับว่า ผมคิดถึงนิกจนทนไม่ไหว อยากให้กลับมาคบกันและขอโทษทุกๆเรื่องครับ นิกก็ใจอ่อนครับเราก็กลับมาคบกันแต่ไม่เหมือนเดิม คือนิกจะหวงผมมากเราทะเลาะกันเรื่องหึงหวงบ่อยๆครับ พอนานๆไปผมรู้สึกหน่ายที่นิกเริ่มงี่เง่าขึ้นทุกวัน ทะเลาะกันทุกวัน ตอนนั้นผมไม่เคยเข้าใจเลยครับว่าเค้าจะหาเรื่องทะเลาะกับผมทำไมทุกวัน พองอนผมหนักๆหน่อยเริ่มไม่ยอมมาหาผม ปกติผมไม่ค่อยง้อเค้าอยู่แล้วเพราะเค้าโกรธง่ายหายเร็วพอเค้าหายเค้าจะมาคุยกับผมแต่พักหลังมันเริ่มไม่ใช่ละครับ ผมละเลยเธอเกินไปปล่อยให้เธอเสียความรู้สึกบ่อยไป ช่วงนั้นผมก็เริ่มมีคุยกับคนอื่นบ้างแล้วครับ เวลาทะเลาะกับนิกมันก็เบื่อๆเลยไปคุยกับคนอื่นในเฟชบ้าง คุยทำนองจีบเค้าเลยครับอารมณ์ตอนนั้น จากนั้นไม่นานนิกก็จับได้อีกแล้วครับ ผมปล่อยเลยครับช่วงนั้น รู้สึกทุกๆอย่างที่มันเป็นแบบนี้เพราะความงี่เง่าของนิกเอง แล้วเราก็เลิกกันอย่างเด็ดขาดเลยครับ ผมรู้สึกสบายใจที่จะคุยกับใครก็ได้แต่จากนั้นไม่นานก็เริ่มรู้สึกตัวครับว่า คนที่ดีกับผมมากๆหวงผมมากๆงี่เง่ากับผมมากๆก็เพราะเค้ารักผมมากๆหรือเปล่า พอมานอนคิดมันเริ่มคิดได้ครับว่าผม
ที่ผมเล่านี่ผมไม่ได้ต้องการอะไรนะครับ แค่อยากจะฝากเตือนคนอื่นๆไว้ ที่ผมมีรักก็เพราะเฟชบุ้กและรักของผมก็พังเพราะเฟชบุ้กด้วยครับ หากใครมีคนที่รักคุณอยู่แล้วดูแลเค้าให้ดีๆนะครับอย่าให้สังคมออนไลน์หรือใครต่างๆมามีผลกับใจเราครับ อยู่กับคนที่เรารักและรักเรามันก็มากพอแล้วครับอย่าไปลองคุยอย่าไปลองนอกใจเลย มันมีแต่เสียใจครับเค้าก็เสียใจคุณก็เสียใจ ให้เฟชบุ้กทำให้มีรักดีๆดีกว่านะครับอย่าให้มันมาทำให้รักพังเลย