คุณเคยเจอกับรักแบบทรมาณแบบผมไม

ผมคบกับแฟนอยู่ด้วยกันมา 5 ปี วันเวลาผ่านไปเธอก็เริ่มเบื่อผม ทั้งๆที่ทุกสิ่งทุกอย่างก็สร้างร่วมกันมา เธอบอกผมว่าผมไม่แมน เพราะเธอได้คุยกับผู้ชายคนไหม่ที่เธอบอกว่าแมน ผมทำดีทุกอย่างกับเธอ อาจเป็นเพราะผมไม่มีเงิน แต่ก่อนผมทำงานบริษัท ได้เงินมาทุกบาท ผมให้เธอเก็บ จนเราได้ออกรถ มีเงินมาเปิดทำธุรกิจต่างๆ แต่ธุรกิจที่ผมทำ มันต้องใช้เวลา กลับกลายเป็นว่าเธอหาเงินได้เยาะกว่าผม เธอทำธุกิจขายตรง เธอชอบว่าผมไอคนไม่มีรายได้ เวลาเธอเนื่อยมาผมก็ช่วยเธอหลายๆอย่าง งานบ้านงานเรือน ผมเป็นคนจัดการหมด ปวดหลังก็นวดให้ แต่พอมีคนอืนๆเข้ามา ผมกลับถูกมองว่าปัญญาออ่นอีก เธอพูดถึงผู้ชายคนที่คุยด้วยให้ฟัง บอกให้ผมทำใจไว้ ผมก็รู้ว่าเธอคุยกับเขาคนนันเสมอ ผมก็ยอมรับ ผมไม่อย่ากให้เกิดเรื่องนี้ อย่ากเลิก แ่ต่ก็ติดตรงมีบ่วงกรรม ทั้งหนี้สินที่ร่วมช่วยกันกู้มาทำธุรกิจ และลูกที่ผมรักมาก ลูกของผมไม่ใช้ลูกแท้ๆ แต่เป็นอุ้มบุญมา แต่ผมก็รักลูกคนนี้มาก เพราะผมเป็นคนเลื้ยงเอง ส่วนแฟนเขาก็รักลูกคนนี้เหมือนกัน ผมต้องทำเห็นแฟนผมคุยกันกับคนอื่น ผมเหมือนตายทั้งเป็น แต่ทุกครั้งเธอก็บอกอาจจะไม่เกิดขึ้นก็ได้ เพราะเราต้องช่วยกันรับผิดชอบหนี้สินที่เกิดขึ้น ผมเคยบอกให้เธอช่วยไม่ต้องคุยกันได้ใหม นานๆคอยคุยกัน ถ้าหมดหนี้หมดสินเมื่อไหร่ คงจะดี่ขึ้นก่วานี้ เเต่เธอไม่เคยฟังผมเลย ผู้ชายคนนั้นก็ไม่มีดีอะไรหรอก ลูกเมียก็มี เขาบอกคุยแล้วรู้สุกว่ารัก เพราะว่าเคยเป็นแฟนกันตอนม.ต้น เขามีทุกสิ่งทุกอย่าง ส่วนผม พอไม่มีรายได้ก็กลายเป็นคนไม่เท่ ไม่แมน ปัญญาอ่อน ปรึกษาอะไรไม่ได้ เธอพูดมาหมด แต่ก่อนไม่เห็นเป็น ทุกวันนี้แค่ผมอ่าปากก็ดาแล้ว ไม่ฟังเหตุผล ผมเจ็บตลอดเจ็บทุกครังที่เธอด่าผม ผมไปทำอะไรให้ คุยกันก็แล้ว แต่เธอบอกว่าอย่ากให้ผมตัดสินใจทำอะไรเองโดยไม่ตอ้งสั่ง แต่พอผมทำอะไรไป เธอก็จะบอกว่า ใครสั่งให้ทำ พอมีเรื่องปรึกษาผม ผมแค่พูดออกไป เธอก็บอกปรึกษาอะไรไม่ได้ ทั้งที่ ทุกสิ่งทุกอย่างที่สร้างมาด้วยกันผมก็เป็นคนเสนอมาตลอด แต่ผมทำไม่สำเร็จเพราะว่าเปิดร้านต้องใช้เวลา ผมคิดถูกรึเปล่า ถ้าผมมีเงินกายกอง คงไม่เกิดเรื่องอย่างนี้ ทุกสิ่งทุกอย่างมันกำลังจะุจบ ผมได้แต่ทรมาณทุกวัน ทำไม่เธอเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้ เธอไม่สนใจผม เธอไม่เคยเกรงใจเลย อยากคุยก็คุย ทั้งๆที่ผมอยู่ข้างกาย ผมก็ได้แต่เดินหนี และบางทีก็แสดงอาการออกมาว่า อย่าคุยกันต้อนนี้ได้ใหม เธอก็บอกผมอีกว่าทำไมต้องแสดงอาการด้วย ดูแล่วปัญญาอ่อน ผมผิดอีก ทำดีทุกอย่าง แต่กลับเป็นแบบนี ผมว่าเลือกเป้นคนเลวดีกว่า ผมอุตสาปฎิญานตนว่า ถ้าผมมีครอบครัวผมจะเลิกเที่ยว จะไม่ยุ่งเกี่ยบกับผู้หญิงอื่น รักเดียวใจเดียวตลอด ทุกสิ่งทุกอย่างให้เธอตลอด  แต่ก่อนเงินทุกบาทผมหามาได้ผมให้เธอเป็นคนเก็บหมด ทุกว้ันนี้ผมเจ็บจนเบอ มืดไปหมด ทำอะไรก็ผิด ผมต้องทำอย่างไรดี ผมต้องทนรับความเจ็บนี้ไปอีก เป็น 2-3 ปี ผมบอกกับเธอไว้ว่า ผมจะไม่ทิ้งใครไว้ข้างหลัง ผมจะต้องช่วยกันรับผิดชอบ ถึงตัวผมจะทรมานแค่ใหน ผมคิดอยู่เสมอ ผมจะทำเพื่อลูก เพราะผมรักลูกมาก ชีวิตผมไม่เหลือแล้วคำว่าครอบครัว ทุกสิ่งที่ผมตั้งใจไว้ ต้องล่มสลายเพราะ อะไร เจ็บตลอด เวลา ผมก็จะทนให้ใด้ เพื่อนๆคิดว่าผมต้องทำอย่างไรความเจ็บนี้จะจางได้บ้าง