ช่วงนี้รู้สีกนอยด์ๆ และท้อๆ อย่างไงไม่รู้ค่ะ ไม่รู้มีใครคิดเหมือนกันบ้างหรือเปล่า จขกท อายุก็สามสิบต้นๆ แล้ว ทำงานมาก็ตั้งหลายปี
แต่รู้สึกว่ายังไม่ไปถึงไหนซักที ทำงานตอนนี้ก็สองหมื่นต้นๆ จากเงินเดือนแปดพันกว่าบาทเมื่อเกือบสิบปีก่อน แต่ก้ทำให้รู้สึกว่าทำไมเราไม่ไปถึงไหนเลย
อาจจะเป็นด้วยสายงานที่ทำในแวดวงสิ่งพิมพ์ หนังสือ แต่เพราะเป็นความชอบ ไม่ได้หวังในความก้าวหน้าเรื่องงานมากนัก ทั้งชีวิตเปลี่ยนงานมาสามที่ ที่แรกทำนานหน่อยกับบริษัทญี่ปุ่นเกือบสิบปี แต่ก็ออกมาเพราะพ่อป่วย ประกอบกับอาการเบื่อกับงานสุดๆ ตอนนี้ทำที่ที่สามแล้ว งานก็ไปได้เรื่อยๆ ค่ะ ค่อนข้างสบายใจดี เงินเดือนก็อย่างที่บอกข้างต้น (อาจจะน้อยไปสำหรับคนที่รุ่นเดียวกัน) ทุกวันนี้มีแต่ค่าใช้จ่ายรุมเร้าค่ะ ก้ปกติของมนุษย์เงินเดือนทั่วไป ค่าห้อง ค่ากิน ค่าโทรศัพท์ ค่าเดินทาง ค่าบัตรเครดิต ค่าผ่อนรถ (กับพี่ชายคนละครึ่ง) กยศ กับส่งให้ที่บ้านซึ่งก็เหลือพ่อเพียงคนเดียวค่ะ โดย จขกท ส่งที่บ้านมาตั้งแต่ทำงานเดือนแรกจนถึงปัจจุบัน (ไม่เคยขาดส่งซักเดือน) เหลือเก็บเดือนละแค่สองสามพันบาท ที่เหลือก็ชนเดือนทุกเดือน ทั้งๆ ที่เมื่อก่อนทำงเงินเดือนน้อยกว่านี้ ยังมีเงินเหลือเก็บมากกว่านี้ค่ะ ปัจจุบันนอกจากกองทุนสำรองเลี้ยงชีพก็พยายามเก็บให้ได้ทุกเดือน แต่ก็อย่างที่บอกค่ะ มันต้องมีค่าใช้จ่ายที่เหนือความคาดหมายทุกที แต่เมื่อเช้าค่ะได้คุยกับแฟนถึงเรื่องแฟนเก่าของแฟนว่า ถ้าเทอยังคบกับแฟนเก่าอยู่เทอคงสบายกว่านี้ เพราะแฟนเก่าของแฟนเราเค้าค่อนข้างมีฐานะ เงินเดือนสูง มีรถขับ แต่ส่วนเราคิดว่าบางทีเรายังช่วยอะไรเค้าได้ไม่มากค่ะ อะไรหลายอย่างๆ บางทีก้อยากพาเค้าไปกินอะไรดีๆ บ้าง อยากซื้อของให้เค้าบ้าง ทำโน่นนี่นั่นให้ แต่เพราะตัวเองไม่ได้เงินเดือนมากขนาดนั้นค่ะ ทำให้สุรุ่ยสุร่ายไม่ได้ ทั้งชีวิตเรายืนด้วยขาตัวเองมาตลอด ไม่เคยขอความช่วยเหลือทางบ้านเลยตั้งแต่ทำงานได้ บางทีก้น้อยใจตัวเองค่ะ ส่วนแฟนเราก้บอกว่า ตอนแรกที่อยู่กับแฟนเก่าก็ยอมรับว่าสบายดี แต่นั่นไม่ใช่สิ่งสำคัญ ถ้าเค้าเป็น ผช เลวๆ ก็คงจะคบเพราะความสบายและเงิน ยอมรับค่ะ ว่าก่อนที่เราจะมาคบกับแฟนคนนี้ แฟนคนเก่าเราเค้าค่อนข้างมีฐานะนิดนึงค่ะ พลอยทำให้เราสบายไปด้วย แต่ก้ไม่เคยเบียดเบียนเค้านะคะ ส่วนใหญ่เค้าจะเต็มใจออกเอง ส่วนกับแฟนคนนี้ก็ไม่ถึงกับไม่มีค่ะ เค้าก้ทำงานเงินเดือนมากกว่าเรา แต่ก็มีค่าใช้จ่ายเยอะเหมือนกัน เวลาไปไหนเราก็หารสองตลอดเพราะคิดว่าคนทำงานเหมือนกัน แต่เรากับคิดและนอยด์ว่า บางเรื่องเราน่าจะช่วยเหลือเค้าได้มากกว่านี้ หรือเรานอยด์และคิดมากไปเอง ต้นทุนชีวิตคนเรามันไม่เท่ากัน และแฟนเราเค้าจะคิดถึงตรงจุดนี้มั้ยคะ ตอนนี้เราก็เครียดนิดนึง วางแผนถึงอนาคตข้างหน้า ซึ่งที่ผ่านมาค่อนข้างผิดแผนไปเยอะ เลยอยากทำให้มันดีกว่านี้
ปล.เราเป็น ผญ ที่ค่อนข้างพึ่งตัวเอง ไม่ได้คิดว่าจะหาแฟนรวยเพื่อทำให้ตัวเองสบาย แต่ต้องทำไปด้วยกัน อยากเป็นที่พึ่งให้แฟน ครอบครัว และญาติพี่น้องได้ค่ะ
เคยมั้ย ที่รู้สึกท้อ และน่าจะทำให้ได้มากกว่านี้
แต่รู้สึกว่ายังไม่ไปถึงไหนซักที ทำงานตอนนี้ก็สองหมื่นต้นๆ จากเงินเดือนแปดพันกว่าบาทเมื่อเกือบสิบปีก่อน แต่ก้ทำให้รู้สึกว่าทำไมเราไม่ไปถึงไหนเลย
อาจจะเป็นด้วยสายงานที่ทำในแวดวงสิ่งพิมพ์ หนังสือ แต่เพราะเป็นความชอบ ไม่ได้หวังในความก้าวหน้าเรื่องงานมากนัก ทั้งชีวิตเปลี่ยนงานมาสามที่ ที่แรกทำนานหน่อยกับบริษัทญี่ปุ่นเกือบสิบปี แต่ก็ออกมาเพราะพ่อป่วย ประกอบกับอาการเบื่อกับงานสุดๆ ตอนนี้ทำที่ที่สามแล้ว งานก็ไปได้เรื่อยๆ ค่ะ ค่อนข้างสบายใจดี เงินเดือนก็อย่างที่บอกข้างต้น (อาจจะน้อยไปสำหรับคนที่รุ่นเดียวกัน) ทุกวันนี้มีแต่ค่าใช้จ่ายรุมเร้าค่ะ ก้ปกติของมนุษย์เงินเดือนทั่วไป ค่าห้อง ค่ากิน ค่าโทรศัพท์ ค่าเดินทาง ค่าบัตรเครดิต ค่าผ่อนรถ (กับพี่ชายคนละครึ่ง) กยศ กับส่งให้ที่บ้านซึ่งก็เหลือพ่อเพียงคนเดียวค่ะ โดย จขกท ส่งที่บ้านมาตั้งแต่ทำงานเดือนแรกจนถึงปัจจุบัน (ไม่เคยขาดส่งซักเดือน) เหลือเก็บเดือนละแค่สองสามพันบาท ที่เหลือก็ชนเดือนทุกเดือน ทั้งๆ ที่เมื่อก่อนทำงเงินเดือนน้อยกว่านี้ ยังมีเงินเหลือเก็บมากกว่านี้ค่ะ ปัจจุบันนอกจากกองทุนสำรองเลี้ยงชีพก็พยายามเก็บให้ได้ทุกเดือน แต่ก็อย่างที่บอกค่ะ มันต้องมีค่าใช้จ่ายที่เหนือความคาดหมายทุกที แต่เมื่อเช้าค่ะได้คุยกับแฟนถึงเรื่องแฟนเก่าของแฟนว่า ถ้าเทอยังคบกับแฟนเก่าอยู่เทอคงสบายกว่านี้ เพราะแฟนเก่าของแฟนเราเค้าค่อนข้างมีฐานะ เงินเดือนสูง มีรถขับ แต่ส่วนเราคิดว่าบางทีเรายังช่วยอะไรเค้าได้ไม่มากค่ะ อะไรหลายอย่างๆ บางทีก้อยากพาเค้าไปกินอะไรดีๆ บ้าง อยากซื้อของให้เค้าบ้าง ทำโน่นนี่นั่นให้ แต่เพราะตัวเองไม่ได้เงินเดือนมากขนาดนั้นค่ะ ทำให้สุรุ่ยสุร่ายไม่ได้ ทั้งชีวิตเรายืนด้วยขาตัวเองมาตลอด ไม่เคยขอความช่วยเหลือทางบ้านเลยตั้งแต่ทำงานได้ บางทีก้น้อยใจตัวเองค่ะ ส่วนแฟนเราก้บอกว่า ตอนแรกที่อยู่กับแฟนเก่าก็ยอมรับว่าสบายดี แต่นั่นไม่ใช่สิ่งสำคัญ ถ้าเค้าเป็น ผช เลวๆ ก็คงจะคบเพราะความสบายและเงิน ยอมรับค่ะ ว่าก่อนที่เราจะมาคบกับแฟนคนนี้ แฟนคนเก่าเราเค้าค่อนข้างมีฐานะนิดนึงค่ะ พลอยทำให้เราสบายไปด้วย แต่ก้ไม่เคยเบียดเบียนเค้านะคะ ส่วนใหญ่เค้าจะเต็มใจออกเอง ส่วนกับแฟนคนนี้ก็ไม่ถึงกับไม่มีค่ะ เค้าก้ทำงานเงินเดือนมากกว่าเรา แต่ก็มีค่าใช้จ่ายเยอะเหมือนกัน เวลาไปไหนเราก็หารสองตลอดเพราะคิดว่าคนทำงานเหมือนกัน แต่เรากับคิดและนอยด์ว่า บางเรื่องเราน่าจะช่วยเหลือเค้าได้มากกว่านี้ หรือเรานอยด์และคิดมากไปเอง ต้นทุนชีวิตคนเรามันไม่เท่ากัน และแฟนเราเค้าจะคิดถึงตรงจุดนี้มั้ยคะ ตอนนี้เราก็เครียดนิดนึง วางแผนถึงอนาคตข้างหน้า ซึ่งที่ผ่านมาค่อนข้างผิดแผนไปเยอะ เลยอยากทำให้มันดีกว่านี้
ปล.เราเป็น ผญ ที่ค่อนข้างพึ่งตัวเอง ไม่ได้คิดว่าจะหาแฟนรวยเพื่อทำให้ตัวเองสบาย แต่ต้องทำไปด้วยกัน อยากเป็นที่พึ่งให้แฟน ครอบครัว และญาติพี่น้องได้ค่ะ