ประสบการณ์บีบหัวใจ กับรถตู้โดยสาร

สดๆร้อนๆเช้านี้เลยครับ วันนี้ไปขึ้นรถตู้ที่อนุสาวรีย์ครับ พอดีในรถที่นั่งแถวสุดท้ายเหลือว่างที่นึง ตอนแรกโชเฟอร์บอกพี่นั่งหน้าก็ได้นะ แต่ผมเห็นมีน้องนักศึกษานั่งติดกับที่ว่างข้างหลังที่ผมกำลังจะไปนั่งพอดี ผมเลยอยากนั่งข้างหลัง โชเฟอร์เลยอมยิ้มบอกว่าพี่นั่งหน้าเถอะ ผมบอกไม่เป็นไร นั่งหลังดีกว่า
เลยขึ้นไปนั่งข้างน้องนักศึกษา น้องเค้าหน้าตาจัดว่าสวยดีครับ ใส่กระโปรงสั้นมากๆ พอรถออกไปได้สัก15นาทีน้องเค้าก็หันมายิ้มให้ผม ผมก็แกล้งเล่นมือถือ ตาก็แอบมองขาน้องเค้า และดูเหมือนน้องเค้าจะนั่งมาเบียดๆผมซะด้วย ผมคิดในใจวันนี้ตรูเฮงจริงๆ เบียดเข้ามาเรื่อยๆจนผมยิ้มให้เค้า เค้าก็ยิ้มตอบ
เลยชวนคุยถามว่าลงไหนเหรอ พอน้องเค้าตอบมาเท่านั้นแหละผมอยากกระโดดหน้าต่างลงทันที เสียงมันผู้ชายชัดๆ ผมเลยมองที่กระจกมองหลังเห็นโชเฟอร์ก็เหมือนจะมองผมอยู่แล้วก็อมยิ้ม ประมาณสมน้ำหน้าผม แอร์ในรถก็เย็นดีครับ แต่ผมเหงื่อแตกครับพี่น้อง เป็นเวลาครึ่งชั่วโมงที่เลวร้ายที่สุดในการนั่งรถตู้โดยสารของผม พอตอนลงโชเฟอร์ยังส่งยิ้มให้ผมอีกดอก คงจะสมน้ำหน้าผมในใจ