แฟนกับผมเราทำงานตอนช่วงปิดเทอมคนล่ะที่กันครับ
ห่างกันคนล่ะจังหวัด ทำให้ไม่มีโอกาสได้คุยกันเลย
คุยกันทางเฟสบุ๊คบ้าง โทรหากันบ้าง ผมไม่ค่อยได้โทรหาเธอเลยครับ เดือนนึงประมาณ3-4ครั้งได้
เธอโทรหาผมอาทิตย์ล่ะ3-4ครั้ง สาเหตุที่ผมไม่ค่อยโทรหาเพราะผมรู้สึกเบื่อ
เบื่อที่ต้องคุย เบื่อที่ต้องตอบคำถามว่าทำไมไม่โทรหา เบื่อที่ต้องง้อ
เบื่อที่ต้องบอกว่าคิดถึง แต่ผมยังไม่ได้หมายถามว่าผมไม่ได้รักเค้านะครับ
ผมคิดว่ามันถึงจุดอิ่มตัวแล้วครับ
หลังจากนั้นเราก็เริ่มไม่ค่อยได้คุยกันเลยครับ
จนกระทั่งเธอแชทมาหาบอกว่าจะเอายังไง
ไม่รัก ไม่คิดถึง หรือเฉยๆ
ผมบอกว่าผมไม่รู้ ผมหาคำอธิบายจังหวะนั้นไม่ออก
ผมเลยบอกเธอเราลองห่างกันสัก 3-4อาทิตย์ดูไหม
ผมลองอยากอยู่คนเดียวดูบ้าง ไม่ต้องแชท ไม่ต่องโทร ไม่ต้องทัก
เธอเลยบอกว่าจะอยู่กี่เดือนกี่ปีก็เชิญ
หลังจากนั้นเราก็ไม่ได้คุยกันเลยครับ
ผมยอมรับว่า ช่วงแรกผมมีความสุขกับการอยู่คนเดียวมาก ไม่ต้องโทรหาใคร
ไม่ต้องแชทกับใคร ไม่ต้องรายงานใคร แต่ตอนนี้ผมคิดว่ามันไม่ใช่แล้วครับ
ผมต้องบอกให้เพื่อนแคปหน้าจอเฟสบุ๊คเธอให้ผมดูอยู่ประจำ(เราอันเฟรนกันครับ)
พอพูดเรื่องไหนผมก็คิดถึงเธอตลอด คิดถึงว่าเราเคยมีโมเม้นท์แบบนี้
เคยบอกกันว่าจะไปเที่ยวที่ไหน กลับมาจะไปไหนกัน
แต่ผมก็กลัวอีกเหตุผล เพราะผมเป็นคนที่เบื่ออะไรเร็ว กลัวถ้าผมง้อเธอกลับมาแล้วผมจะเบื่อเธอแบบเดิมอีก
ผมไม่ได้อยากโมเม้นท์เติม เบื่อที่ต้องไปรับไปส่ง เบื่อที่ต้องอยู่ด้วยกันตลอดเวลา
แต่ผมก็ไม่อยากให้เธอไปคบกับใคร ผมกลัวการที่เราเห็นแฟนเก่าไปกับแฟนใหม่ใครครับ
หรือบางที่ผมควรปล่อยเธอไป หรือผมแค่ต้องการคนมาแก้เหงา?
ผมควรกลับไปง้อเธอดีมั๊ย?
ห่างกันคนล่ะจังหวัด ทำให้ไม่มีโอกาสได้คุยกันเลย
คุยกันทางเฟสบุ๊คบ้าง โทรหากันบ้าง ผมไม่ค่อยได้โทรหาเธอเลยครับ เดือนนึงประมาณ3-4ครั้งได้
เธอโทรหาผมอาทิตย์ล่ะ3-4ครั้ง สาเหตุที่ผมไม่ค่อยโทรหาเพราะผมรู้สึกเบื่อ
เบื่อที่ต้องคุย เบื่อที่ต้องตอบคำถามว่าทำไมไม่โทรหา เบื่อที่ต้องง้อ
เบื่อที่ต้องบอกว่าคิดถึง แต่ผมยังไม่ได้หมายถามว่าผมไม่ได้รักเค้านะครับ
ผมคิดว่ามันถึงจุดอิ่มตัวแล้วครับ
หลังจากนั้นเราก็เริ่มไม่ค่อยได้คุยกันเลยครับ
จนกระทั่งเธอแชทมาหาบอกว่าจะเอายังไง
ไม่รัก ไม่คิดถึง หรือเฉยๆ
ผมบอกว่าผมไม่รู้ ผมหาคำอธิบายจังหวะนั้นไม่ออก
ผมเลยบอกเธอเราลองห่างกันสัก 3-4อาทิตย์ดูไหม
ผมลองอยากอยู่คนเดียวดูบ้าง ไม่ต้องแชท ไม่ต่องโทร ไม่ต้องทัก
เธอเลยบอกว่าจะอยู่กี่เดือนกี่ปีก็เชิญ
หลังจากนั้นเราก็ไม่ได้คุยกันเลยครับ
ผมยอมรับว่า ช่วงแรกผมมีความสุขกับการอยู่คนเดียวมาก ไม่ต้องโทรหาใคร
ไม่ต้องแชทกับใคร ไม่ต้องรายงานใคร แต่ตอนนี้ผมคิดว่ามันไม่ใช่แล้วครับ
ผมต้องบอกให้เพื่อนแคปหน้าจอเฟสบุ๊คเธอให้ผมดูอยู่ประจำ(เราอันเฟรนกันครับ)
พอพูดเรื่องไหนผมก็คิดถึงเธอตลอด คิดถึงว่าเราเคยมีโมเม้นท์แบบนี้
เคยบอกกันว่าจะไปเที่ยวที่ไหน กลับมาจะไปไหนกัน
แต่ผมก็กลัวอีกเหตุผล เพราะผมเป็นคนที่เบื่ออะไรเร็ว กลัวถ้าผมง้อเธอกลับมาแล้วผมจะเบื่อเธอแบบเดิมอีก
ผมไม่ได้อยากโมเม้นท์เติม เบื่อที่ต้องไปรับไปส่ง เบื่อที่ต้องอยู่ด้วยกันตลอดเวลา
แต่ผมก็ไม่อยากให้เธอไปคบกับใคร ผมกลัวการที่เราเห็นแฟนเก่าไปกับแฟนใหม่ใครครับ
หรือบางที่ผมควรปล่อยเธอไป หรือผมแค่ต้องการคนมาแก้เหงา?