แค่ต้องการความมั่นใจแต่กลับถูกไล่...

เรื่องของเราอาจจะยาวนิดนึงนะคะ... ^^

เรื่องมีอยู่ว่าเราคุยกับคนคนนึงที่ทำงานอยู่บริษัทเดียวกันได้มาเกือบ 2 เดือน ซึ่งเค้าดูแลเราดีค่ะ อยากไปไหนเค้าก็จะไปด้วย อยากกินอะไรก็จะพาไป คือจะใช้เวลาอยู่กับเราให้มากที่สุด คุยไลน์จนดึกดื่น ตอนแรกเราไม่แน่ใจและกลัวว่าจะคิดไปเองคนเดียวเราก็เลยถามเค้าว่าเค้าคิดอะไรกับเราหรือเปล่า ซึ่งคำตอบก็เป็นบวกค่ะ ซึ่งเราก็สบายใจเพราะเคยมีประสบการณ์ว่าคบไปเรื่อยๆ เข้าใจว่าคิดตรงกันและการกระทำทุกอย่างก็เหมือนคนคบกัน แม้แต่เพื่อนรอบข้างก็คิดว่าเราคบกัน แต่สุดท้ายคุณผู้ชายมาบอกเราว่า ผมเผลอไปทำอะไรให้คุณเข้าใจผิดหรือเปล่า มันเลยกลายเป็นความกลัวที่ติดมาค่ะ พอคำตอบของคนนี้เป็นบวกเราก็ดีใจค่ะ เราคบกันเงียบๆ ไม่ได้บอกใครแต่ว่าการกระทำของเค้าเวลาที่อยู่กับคนอื่นจะชัดเจนค่ะ เช่นว่า เค้าจะพูดให้คนอื่นรู้ได้ว่าเรากับเค้าคุยกันถึงดึก หรือไม่ก็จะพูดถึงคนรอบตัวเราที่เค้าไปเจอมาต่อหน้าเพื่อนๆ อีกกลุ่มซึ่งไม่รู้จักหรือเคยใจคนรอบตัวเราที่เค้าพูดถึง ความสัมพันธ์ก็ราบเรียบดีค่ะ

ถึงจะทำงานบริษัทเดียวกันแต่ก็ไม่ได้เจอหน้ากันบ่อยๆ ช่วงแรกๆ เราจะไปกินข้าวกลางวันด้วยกันเกือบทุกวัน เป็นช่วง 1 ชั่วโมงที่มีความสุขค่ะ บางครั้งเราก็นัดกันไปกินข้าว ดูหนังหลังเลิกงาน แต่ระยะหลังๆ งานเค้าเริ่มหนักขึ้น จากที่เคยกินข้าวกลางวันด้วยกันบ่อยๆ ก็เริ่มห่างขึ้น บางครั้งก็ไม่ได้กินด้วยกันเลยแต่เค้าก็จะส่งข้อความมาขอโทษเราถ้าวันไหนไปกินข้าวกลางวันด้วยกัน เราก็เข้าใจค่ะ ไม่งอน ไม่ต่อว่าอะไร...ช่วงเวลาเที่ยวหลังเลิกงานก็น้อยลงตามไปด้วย เราก็เหงาบ้างค่ะแต่เราก็เข้าใจและไม่เคยกวนเวลาเค้า ถ้าช่วงที่เราคิดว่าเค้ายังไม่เลิกงานเราจะไม่แม้แต่ไลน์ไปกวน เวลาเค้าเล่นเกมส์เราก็ไม่กวน หรือเวลาเค้าไปสังสรรค์กับเพื่อนเราก็จะปล่อยเค้า ไม่ถามว่าไปกับใคร กลับกี่โมง เราให้เค้าเต็มที่ค่ะ

แต่ระยะหลังๆ เรารู้สึกถึงความเย็นชาในไลน์ที่เค้าส่งมา ข้อความมันดูห้วนๆ พิลึกค่ะ เราเลยตัดสินใจถามเค้าว่า " เราเข้าใจนะว่าเธองานยุ่ง แต่บางครั้งเรารู้สึกได้ถึงความเย็นชาและเราไม่แน่ใจว่าเธอและเรายังคิดเหมือนกันอยู่ไหม เพราะเรากลัวว่าจะได้ยินคำถามที่บอกว่า ผมเผลอทำอะไรให้คุณเข้าใจผิด จากเธอ " เค้าก็ตอบมาค่ะว่าเราไม่ได้เข้าใจอะไรผิด เราเลยถามเค้าว่า ไม่ได้เข้าใจผิดส่วนที่เย็นชาหรือเรายังคิดตรงกัน แต่คำตอบของเค้าทำให้เราเงิบค่ะ...
เค้าตอบมาว่า " เราและเค้ามีสิ่งที่มองหาต่างกันและในระยะยาวเค้าไม่คิดว่าเราและเค้าจะไปด้วยกันได้ ไม่ใช่ว่าเค้าไม่ชอบเรา แต่ในระยะยาวมันจะยากสำหรับเราและเค้า " ตรงนี้เรางงไปเลยค่ะ เราเลยโทรไปเคลียร์กับเค้า ซึ่งเค้าตอบเรามาว่า :

" การใช้ชีวิตของเราและเค้าต่างกัน เราเลยอธิบายไปว่า คนที่ใช้ชีวิตเหมือนกันก็ไม่ได้หมายความว่าจะไปกันรอด และคนที่ใช้ชีวิตต่างกันก็ไม่ได้หมายความว่าไปด้วยกันไม่ได้ " เค้าก็พูดอีกว่า " เพราะเค้ารู้สึกผิดที่เค้าไม่มีเวลาให้เรา ไม่มีเวลาดูแล เพราะงานเค้ายุ่งมากและไม่อยากให้เราต้องรอ เพื่อเราเจอคนที่คุยแล้วคลิ๊กจะได้ไม่มีสถานะมารั้ง เค้าบอกว่าตอนนี้อย่าว่าแต่ดูแลคนอื่นเลย เค้าดูแลตัวเองก็ยังแทบไม่รอด และไม่พร้อมจะดูแลใครตอนนี้ -- เราถามเค้ากลับว่า เธอเลยคิดว่ามันดีกว่าที่จะผลักชั้นออกไปไกลๆ ใช่ไหม เค้าบอก...ก็ช่ายยยย (เรียนแบบเสียงเค้าค่ะ ^^ )

เราเลยถามกลับว่า แล้วเธอถามเราไหมว่าเราคิดอะไร รู้สึกยังไง และต้องการอะไร...เราบอกเค้าว่าที่เราถามไม่ได้ต้องการเร่งรัดอะไร แค่ต้องการความมั่นใจว่าเรายังคิดเหมือนกัน แค่เธอยืนยันเราก็สบายใจ หลังจากนั้นเธอก็ใช้ชีวิตของเธอตามปกติไป จะไปทำงานต่างจังหวัดหรือจะไปสังสรรค์ที่ไหนกับใครเราก็ไม่ว่า -- เค้าถามเรากลับว่า " เธอคิดว่าเราจีบคนอื่นอยู่เหรอ เราก็ตอบเค้าไปว่า...เปล่า " เราถามเค้ากลับว่า เราเคยกวนเวลาเธอเหรอ เค้าก็ตอบ ก็ม่ายยย...เราเลยเสริมว่า อะไรที่เธอทำแล้วมีความสุขเราไม่เคยเข้าไปกวนเธอ อย่างเธอไปสังสรรค์กับเพื่อน เราก็ไม่เคยว่าอะไร ขอแค่ให้เธอกลับมาให้ครบ 32 เราก็สบายใจแล้ว

เค้าบอกเราว่างานเค้ายุ่งมากและไม่รู้จะยุ่งแบบนี้ไปอีกนานแค่ไหนอาจจะ 3 เดือนหรือปีนึง เลยไม่อยากให้เรารอ แต่เหมือนกับเราก็มีเหตุผลให้เค้าทุกข้อ คำถามที่กรีดใจเราที่สุดคือ " เราจะทำยังไงกับเธอดี " คำถามนี้นี่เหมือนอยากเหวี่ยงเราออกไปเต็มที่แล้วมากๆ เลย เราคิด แต่เราก็ตอบเค้าไปว่า เราไม่รู้ เค้าเลยบอก...ถ้าอย่างนั้นก็คุยกันไปเรื่อยๆ และวันนึงที่งานเค้าหายยุ่งแล้วและความรู้สึกพวกเรายังเหมือนเดิมก็กลับมาคบกัน ก่อนวางสายเราขอให้เค้าบอกเราว่าเราสองคนยังคิดเหมือนกันอยู่ไหม เค้าบอก...ก็เหมือนนน

เราและเค้าไม่ได้คุยอะไรกัน 3 วันหลังจากคืนที่คุยกัน วันแรกที่กลับมาทำงานหลังจากหยุดยาวเราบ้าบอค่ะ เพราะถ้าเราเครียด เสียใจ เราจะลงที่ผม ซึ่งเราไปทำสีผทใหม่ ผททรงใหม่ แล้วถ่ายรูปลงเฟซ วันนั้นเราเตรียมใจแล้วว่า อะไรๆ จะไม่เหมือนเดิม เราจะต้องออกมาจากชีวิตเค้าเพราะเค้าไล่เราแล้ว แต่จู่ๆ เค้าก็มากดไลค์รูปเรา และส่งไลน์มาบอกว่า " น่ารักนะเรา " เราลังเลแต่ก็ไม่ตอบจน 4 โมงเย็นเค้าก็ส่งข้อความผ่านแชทบริษัทมาว่า " ไม่ยอมตอบไลน์เราเลย " ซึ่งเราก็ไม่ตอบ เพราะสิ่งแรกที่ผลุดเข้ามาในหัวคือ..." เค้าไล่เรา " แต่สุดท้ายเราตัดสินใจตอบเค้าไปตอนสี่ทุ่ม " ขอบคุณที่ชม " เค้าตอบกลับมาว่า " ก็มันจริง " เค้าบอกอีกว่า " สีผมใหม่เหมาะกับเธอ แต่ก็อีกนั่นแหละอะไรๆ ก็เหมาะกับเธอ " มีวันนึงหลังจากที่เกิดเรื่อวบังเอิญเจอเค้า เค้าไลน์มาบอกเราทีหลังว่าเราใช้คอนแท็คเลนส์สีเขียวแล้วน่ากลัว เราบอกเค้าไปว่า " แต่ใครๆ บอกว่ามันทำให้เราดูเหมือนลูกครึ่ง " เค้าก็ตอบเรามาว่า " ใช่ แต่ก็ยังสวย " หลังจากนั้นช่วงอาทิตย์ที่ผ่านมาก็คุยกันเรื่อยๆ แต่ไม่มากมายค่ะ เค้าก็ยังมาไลค์รูปเราตาม social network เหมือนปกติ

เราค่อนข้างสับสนค่ะว่าเค้าต้องการอะไร ถ้าจะรักษาระยะเพื่อน เค้าก็ไม่ต้องพูดชมเราก็ได้ เมื่อวานจู่ๆ เค้าก็ถามว่าเราอยู่ไหน เค้าอยู่ห้างใกล้ๆ บ้านเรานะ มากินข้าวฆ่าเวลา ซึ่งเราก็ไม่ละลาบละล้วงถามค่ะว่ามากับใคร อะไร ยังไง...ก็แค่บอกว่า ไม่ชวน...เค้าบอกมาว่า นึกว่าเธอยุ่ง...เรารู้ค่ะว่าเรื่องมันเพิ่งเกิดน่าจะต้องให้เวลากับมัน แต่ความรู้สึกเราตอนนี้สับสนค่ะ สองใจมันตีกัน อีกใจนึงอยากลองดูไปอีกว่าจะเป็นยังไงต่อ อีกใจนึงยังคงเตือนตัวเองว่า เค้าไล่ๆ...และทั้งข้อความที่เค้าส่งมาว่าเราคงไปกันไม่ได้และคำพูดที่เค้าบอกเราตอนโทรไป มันคนละเรื่องเลย...มีใครเคยเจออะไรแบบนี้ไหมคะ T^T