ออกตัวก่อนเลยว่า เฉยๆกับเด็ก คือเล่นด้วยได้แต่ไม่ถึงกับรักเด็ก เจอแล้วต้องไปเจ๊าะแจ๊ะเล่นด้วยความเอ็นดู
ผมอยู่ในวัยทำงานนะ เพื่อนๆบางคนก็แต่งงานมีลูกกันแล้ว
ปกติเวลานัดเจอกัน ก็มักจะมีคนในกลุ่มออกตัวก่อนว่า อย่าเอาเด็กมาด้วย เพราะไม่สะดวก คุยกันไม่รู้เรื่อง
ยกเว้นสนิทกัน และรู้ว่าลูกใครเป็นเด็กเรียบร้อย นิ่งๆว่านอนสอนง่าย อาจพามาได้เป็นกรณีพิเศษ
เพราะเท่าที่เจอ ลูกบางคนนี่ ซนมากๆ มาถึงก็ทำลายข้าวของ ร้องเสียงดัง วิ่งเล่น เอาน้ำลายมาป้ายของกิน ซึ่งหลายคนรับไม่ได้
หรือลูกยังเล็ก เอามาด้วยมันเป็นภาระไปไหม
เข้าใจนะว่าอยากมาเจอเพื่อนๆ แต่มาเจอในสภาพนี้ ถามว่ามีใครชอบบ้าง?
คุยด็คุยไม่ได้เต็มที่ ไม่ใช่ทุกคนจะรักเด็กนะ
ถ้าถามก่อนก็ดีว่าพาเด็กมาด้วยได้ไหม
หรือปฏิเสธว่าออกไปไม่ได้ ยกเว้นเพื่อนๆจะมานั่งกินที่บ้าน จะต้อนรับอย่างดี
วันนี้โดนเต็มๆ เพื่อนสาวโทรมาชวนไปกินข้าว ไอ้เราก็คิดว่าจะพักผ่อนให้เต็มวัน เพราะไม่เคยมีวันหยุดเลยมา2-3เดือนแล้ว
แต่คิดว่าก็ดี ไปนั่งคุยนั่งกินเล่น คงจะอารมณ์ดีกว่า ได้พักผ่อนเหมือนกัน
พอไปเจอกันที่ร้านอาหาร (ขับรถไปไกลเหมือนกัน) กลับเจอ พาหลานสาวมาด้วย ประมาณ ป.1 พามาด้วยกันจากบ้าน เพราะหลานอยากมาด้วย
พูดไม่หยุด พูด เล่น เอาแต่ใจ จนผมแทบไม่มีโอกาสคุยกับเพื่อนเลย
99% เด็กพูด พอผมพูด เด็กพูดแทรก เรียกร้องความสนใจ...
คิดในใจ สรุปเรียกผมมาทำไม? มาดูหลานสุดที่รักหรือยังไง?
นั่งอยู่ชั่วโมงกว่าๆ กลับบ้านแบบเซ็งๆ
ใครเคยเจอแบบผมบ้าง? รู้สึกยังไง (เฉพาะคนที่ไม่ได้รักเด็กนะ)
แล้วคนที่พาเด็กมาด้วยนี่ คิดยังไงกันครับ? คิดจะถามคนอื่นก่อนไหม หรือคิดว่าคนอื่นต้องใจกว้าง ต้องรักเด็ก
ปล ผมยังไม่มีลูกนะ แต่ผมคงไม่จำเป็นต้องเข้าใจ เพราะคนที่มีลูกหลายคนเค้าคิดได้นะว่าควรพาเด็กไปไหม ถ้ามีภาระก็ไม่ไป ก็แค่นั้น
ขอระบาย+พลีชีพ นัดเพื่อนไปทานข้าวข้างนอก พาเด็กเล็กมาทำไม?
ผมอยู่ในวัยทำงานนะ เพื่อนๆบางคนก็แต่งงานมีลูกกันแล้ว
ปกติเวลานัดเจอกัน ก็มักจะมีคนในกลุ่มออกตัวก่อนว่า อย่าเอาเด็กมาด้วย เพราะไม่สะดวก คุยกันไม่รู้เรื่อง
ยกเว้นสนิทกัน และรู้ว่าลูกใครเป็นเด็กเรียบร้อย นิ่งๆว่านอนสอนง่าย อาจพามาได้เป็นกรณีพิเศษ
เพราะเท่าที่เจอ ลูกบางคนนี่ ซนมากๆ มาถึงก็ทำลายข้าวของ ร้องเสียงดัง วิ่งเล่น เอาน้ำลายมาป้ายของกิน ซึ่งหลายคนรับไม่ได้
หรือลูกยังเล็ก เอามาด้วยมันเป็นภาระไปไหม
เข้าใจนะว่าอยากมาเจอเพื่อนๆ แต่มาเจอในสภาพนี้ ถามว่ามีใครชอบบ้าง?
คุยด็คุยไม่ได้เต็มที่ ไม่ใช่ทุกคนจะรักเด็กนะ
ถ้าถามก่อนก็ดีว่าพาเด็กมาด้วยได้ไหม
หรือปฏิเสธว่าออกไปไม่ได้ ยกเว้นเพื่อนๆจะมานั่งกินที่บ้าน จะต้อนรับอย่างดี
วันนี้โดนเต็มๆ เพื่อนสาวโทรมาชวนไปกินข้าว ไอ้เราก็คิดว่าจะพักผ่อนให้เต็มวัน เพราะไม่เคยมีวันหยุดเลยมา2-3เดือนแล้ว
แต่คิดว่าก็ดี ไปนั่งคุยนั่งกินเล่น คงจะอารมณ์ดีกว่า ได้พักผ่อนเหมือนกัน
พอไปเจอกันที่ร้านอาหาร (ขับรถไปไกลเหมือนกัน) กลับเจอ พาหลานสาวมาด้วย ประมาณ ป.1 พามาด้วยกันจากบ้าน เพราะหลานอยากมาด้วย
พูดไม่หยุด พูด เล่น เอาแต่ใจ จนผมแทบไม่มีโอกาสคุยกับเพื่อนเลย
99% เด็กพูด พอผมพูด เด็กพูดแทรก เรียกร้องความสนใจ...
คิดในใจ สรุปเรียกผมมาทำไม? มาดูหลานสุดที่รักหรือยังไง?
นั่งอยู่ชั่วโมงกว่าๆ กลับบ้านแบบเซ็งๆ
ใครเคยเจอแบบผมบ้าง? รู้สึกยังไง (เฉพาะคนที่ไม่ได้รักเด็กนะ)
แล้วคนที่พาเด็กมาด้วยนี่ คิดยังไงกันครับ? คิดจะถามคนอื่นก่อนไหม หรือคิดว่าคนอื่นต้องใจกว้าง ต้องรักเด็ก
ปล ผมยังไม่มีลูกนะ แต่ผมคงไม่จำเป็นต้องเข้าใจ เพราะคนที่มีลูกหลายคนเค้าคิดได้นะว่าควรพาเด็กไปไหม ถ้ามีภาระก็ไม่ไป ก็แค่นั้น