เคร่งมากไป ก็ขวางการบรรลุธรรมเหรอครับ?? แบบนี้วัดที่เคร่งมาก ก็ไม่ดีเหรอครับ

( ดูตัวอย่างจากพระอานนท์ )

ในเวลานั้น ท่านพระอานนท์ยังมิได้เป็นพระอรหันต์ ภิกษุเถระทั้งหลายจึงได้เตือนท่านว่า

“พรุ่งนี้จะทำการสังคายนาแล้ว ท่านยังเป็นเสกขะอยู่ ขอให้รีบเร่งทำความเพียรให้บรรลุเป็นพระอรหันต์เสียก่อน เพราะการไปสู่ที่ประชุมสังคายนาในเมื่อเป็นพระเสกขะอยู่ไม่สมควร ขอให้เพียรอย่าได้ประมาท”

ท่านพระอานนท์ก็ได้ปฏิบัติตาม เจริญกายคตาสติอยู่จนค่อนคืนก็ยังไม่บรรลุธรรมวิเศษ ท่านจึงคิดถึงพระดำรัสของพระผู้มีพระภาคเจ้าที่ตรัสกับท่านก่อนที่จะปรินิพพานว่า

“อานนท์ได้ทำบุญมาดีแล้ว จักสำเร็จพระอรหันต์ในไม่ช้า”

พระดำรัสของพระผู้มีพระภาคเจ้าไม่เคยผิด การที่เรายังไม่บรรลุอาจเป็นเพราะเพียรมากเกินไป จิตจึงฟุ้งซ่าน เราควรจะเพียรแต่พอดี ท่านคิดดังนั้นแล้วก็เลิกจงกรม ล้างเท้าแล้วเข้าไปในวิหาร นั่งลงบนเตียง หมายใจว่าจะพัก

พอเอนกายลงบนเตียง เท้าทั้งสองพ้นจากพื้น แต่ศีรษะยังไม่ถึงหมอน จิตของท่านก็หลุดพ้นเพราะไม่ถือมั่น บรรลุเป็นพระอรหันต์ เป็นอันว่าท่านพระอานนท์สำเร็จเป็นพระอรหันต์โดยเว้นจากอิริยาบถทั้ง 4 คือจะกล่าวว่าท่านสำเร็จเป็นพระอรหันต์ขณะยืน หรือเดิน หรือนั่ง หรือนอน อย่างใดอย่างหนึ่งย่อมไม่ได้สักอย่างเดียว เพราะฉะนั้นถ้าจะถามว่า ภิกษุรูปใดในศาสนานี้ที่บรรลุเป็นพระอรหันต์โดยไม่นอน ไม่นั่ง ไม่ยืน ไม่เดิน พึงตอบว่า ท่านพระอานนท์
http://www.oknation.net/blog/poo/2012/09/04/entry-1