ผมเกิดมาในครอบครัวระดับกลางครับ ที่บ้านมีธุรกิจรับเหมาก่อสร้างแต่ก็ไม่ค่อยมั่นคงครับ เนื่องจากอาจจะเป็นที่วิสัยทัศน์ของผู้บริหาร(ลุงของผมครับ)ที่เข้ามาบริหารต่อจากปู่ของผมที่เสียไปตอนที่ผมอายุไม่กี่ขวบที่จะรับงานจากคนที่รู้จักกันเท่านั้น และจะไม่ใช้แรงงานต่างด้าวด้วยเหตุผลว่าด้อยฝีมือเกินไป ทำให้จากเมื่อก่อนสมัยที่คุณปู่ผมยังอยู่ เรา รับเหมา งานสะพาน ถนน โรงงานใหญ่ๆ หมู่บ้านจัดสรรค์ ราคาตั้งแต่หลักล้านถึงร้อยล้านในสมัยก่อนมีลูกน้องคนงานนับร้อยชีวิต แต่บริษัทของเราปิดตัวลงหลังคุณปู่ผมเสียไม่นานซึ่งเราอาศัยทำงานในรูปแบบห้างหุ้นส่วน ซึ่งไม่มีพนักงานแผนกใดๆ นอกจากลุงของผม และกรรมกรเท่านั้นแทนครับ ตอนนี้เรารับงาน ได้เพียงการซ่อมแซมอาคาร และการสร้างอาคารขนาดเล็กๆราคาอยู่ในช่วงหลักแสน ถึงหลักล้านเท่านั้นเท่านั้น โดยที่ผมเองให้ข้อชี้แนะในหลายๆครั้งแต่ทุกครั้งคุณลุงของผมมักจะเมินเฉยและไม่ใส่ใจทุกครั้งและมักต่อว่าผมกลับต่างๆนานา ด้วยความที่ผลการเรียนของผมค่อนข้างอ่อนทำให้ผมคิดว่าการที่จบมาแล้วมาช่วยงานที่บ้านอาจไม่ใช่คำตอบสำหรับผมอีกต่อไป
สาระอยู่ตรงนี้ครับ>>> ตอนนี้ผมอายุ 19 กำลังเรียนอยู่ในระดับชั้นปีที่สามมหาวิทยาลัยทางด้านLandscpe architecture(ภูมิสถาปัตย์) แต่คิดว่าพอถ้าทำงานจริงเวลาไปสมัครงานก็คงไม่มีใครรับเข้าทำงานด้วยคะแนนที่น้อยเหลือเกินหรือหากทำฟรีเล้นท์อาจจะไปไม่รอดด้วยความที่ลูกค้าคงเลือกคนที่มีผลงานดีๆโปรไฟล์เริดๆซึ่งผมคงเสียเปรียบอย่างมาก เพราะว่าผลการเรียนค่อนข้างอ่อนเนื่องด้วยคะแนนวิชาปฏิบัติต่างๆเช่นวิขาสตู หรือวิชาคอนสตัค ค่อนข้างได้น้อยทุกเทอมที่เรียน(คะแนนน้อยสุดในรุ่น และในภาคด้วยครับมากสุดที่เคยได้คือC ซึ่งส่วนใหญ่วิชาปฏิบัติหน่วยกิจจะเยอะกว่าทฤษฏีด้วยครับแต่พวกที่เป็นทฤษฎีโอเคเลยครับไม่เคยต่ำกว่าB)ทั้งที่เราว่าเราก็ทุ่มเทให้กับงานที่เราได้รับมอบหมายอย่างเต็มที่ทุกครั้งอดหลับอดนอนในการทำงานตลอดแต่คุณภาพงานสวนทางกับความตั้งใจครับ คืองานออกมาห่วยและไม่ค่อยโดนใจอาจารย์ยิ่งตอนตรวจงานรวมกับเพื่อนๆนี่เห็นได้ชัดเลยครับคือเราก็ชอบงานที่เราทำทุกครั้งนะครับและเราเองก็อยากทำงานด้านนี้ต่อแต่คิดว่าผมคงไปไม่รอดแน่ๆถ้าเทียบฝีมือกับคนอื่นๆ เวลาอาจารณ์ติงานเราเราก็พยายามแก้ไขตลอดนะครับยอมรับว่าพอคะแนนออกมาหรือบางครั้งฟังอาจรย์วิจารณ์งานเราแรงๆเราก็ท้อเหมือนกันนะครับ แต่ทุกครั้งก็เก็บสิ่งเหล่านั้นมาเป็ฯแรงในการพัฒนาตัวเองอยู่ตลอดแต่ก็ยังไม่ดีขึ้นครับคะแนนและผลงานที่ออกมายังคงอยู่ในระดับเดิมตลอด และผมเองก็คิดว่าผมคงทำใจไม่ได้ถ้าลูกค้าจ้างผมด้วยเงินก้อนหนึ่งแต่กลับได้แค่งานออกแบบห่วยๆไปมันอาจส่งผลถึงคนที่ทำงานด้านนี้คนอื่นด้วยหน่ะครับไม่อยากทำให้วิชาชีพเสื่อมเสีย
ตอนนี้มีเงินออมส่วนตัวประมาณแค่ 15,000บาทเท่านั้นครับ ตัวผมนั้นนอกจากเรียนก็ไม่เคยทำอะไรเลยครับ เพราะเวลาจะทำงานอะไรลุงก็มักจะไม่อนุญาติ ด้วยเหตุผลที่ว่าอยากให้ผมตั้งหน้าตั้งตาเรียนก่อนเถอะ มีอยู่ช่วงนึงปิดเทอมไม่มีอะไรทำผมเคยลองปลูกต้นอ่อนทานตะวันขายและก็พวกถั่วงอกหัวโตออกมาขาย แต่ก็ไม่ค่อยประสปความสำเร็จเพราะไม่ค่อยมีคนซื้อผมขายถุงละ35 บาท บางวันขายไม่ได้ค่าน้ำมันรถเลยด้วยซ้ำเพราะที่บ้านผมห่างไกลกับเขตชุมชน เคยลองแต่งนิยายลงเว็บหวังว่าจะลองส่งสำนักพิมพ์ดูแต่ก็ไม่จบเล่มครับ ทำเบเกอรี่ขายในอินสตาร์แกรมขายก็ไม่มีใครซื้อเลยครับมีแต่พวกฝรั่งกับคนจีนเขามาโฟลโล่แต่ก็ขายไม่ออกเลย เคยคิดจะขายเสื้อผ้าครับแต่พอหักลบต้นทุนออกมาดูแล้วก็ได้ไม่คุ้มเสีย ผมเห็นหลายๆกระทู้ในนี้ บอกว่าอายุยังไม่ถึงเลขสามแต่มีเงินเก็บหลักแสนหลักล้านกันแล้ว ผมเลยอยากขอคำแนะนำบ้างครับว่า ผมควรจะเริ่มต้นอย่างไรดี หรือว่าใครจะมาแชร์ประสบการณ์ที่ทำให้เงินเก็บตัวเองงอกเงยขึ้นมาได้เพื่อเป็นแรงบรรดาลใจให้ผมก็ได้นะครับ ผมอยากมีเงินเก็บซักก้อนก่อนเรียนจบเพื่อที่ตอนเรียนจบผมจะได้มีเงินมาทำธุรกิจของตัวเองพวกอุปกรณ์แต่งสวนต่างๆเพราะอย่างน้อยจะได้นำความรู้ที่เรียยนมามาใช้บ้างหรืออาจจะทำธุรกิจร้านอาหารกับคุณแม่หน่ะครับไม่อยากจบมาแล้วไม่มีอะไรทำนั่งๆนอนๆเป็นภาระของคนอื่นหน่ะครับ
ขอบคุณร่วงหน้าสำหรับคำตอบและคำแนะนำครับ
ตอนนี้ผมอายุ 19 กำลังเรียนอยู่ในระดับมหาวิทยาลัย อยากมีเงินเก็บซักก้อนก่อนเรียนจบ
สาระอยู่ตรงนี้ครับ>>> ตอนนี้ผมอายุ 19 กำลังเรียนอยู่ในระดับชั้นปีที่สามมหาวิทยาลัยทางด้านLandscpe architecture(ภูมิสถาปัตย์) แต่คิดว่าพอถ้าทำงานจริงเวลาไปสมัครงานก็คงไม่มีใครรับเข้าทำงานด้วยคะแนนที่น้อยเหลือเกินหรือหากทำฟรีเล้นท์อาจจะไปไม่รอดด้วยความที่ลูกค้าคงเลือกคนที่มีผลงานดีๆโปรไฟล์เริดๆซึ่งผมคงเสียเปรียบอย่างมาก เพราะว่าผลการเรียนค่อนข้างอ่อนเนื่องด้วยคะแนนวิชาปฏิบัติต่างๆเช่นวิขาสตู หรือวิชาคอนสตัค ค่อนข้างได้น้อยทุกเทอมที่เรียน(คะแนนน้อยสุดในรุ่น และในภาคด้วยครับมากสุดที่เคยได้คือC ซึ่งส่วนใหญ่วิชาปฏิบัติหน่วยกิจจะเยอะกว่าทฤษฏีด้วยครับแต่พวกที่เป็นทฤษฎีโอเคเลยครับไม่เคยต่ำกว่าB)ทั้งที่เราว่าเราก็ทุ่มเทให้กับงานที่เราได้รับมอบหมายอย่างเต็มที่ทุกครั้งอดหลับอดนอนในการทำงานตลอดแต่คุณภาพงานสวนทางกับความตั้งใจครับ คืองานออกมาห่วยและไม่ค่อยโดนใจอาจารย์ยิ่งตอนตรวจงานรวมกับเพื่อนๆนี่เห็นได้ชัดเลยครับคือเราก็ชอบงานที่เราทำทุกครั้งนะครับและเราเองก็อยากทำงานด้านนี้ต่อแต่คิดว่าผมคงไปไม่รอดแน่ๆถ้าเทียบฝีมือกับคนอื่นๆ เวลาอาจารณ์ติงานเราเราก็พยายามแก้ไขตลอดนะครับยอมรับว่าพอคะแนนออกมาหรือบางครั้งฟังอาจรย์วิจารณ์งานเราแรงๆเราก็ท้อเหมือนกันนะครับ แต่ทุกครั้งก็เก็บสิ่งเหล่านั้นมาเป็ฯแรงในการพัฒนาตัวเองอยู่ตลอดแต่ก็ยังไม่ดีขึ้นครับคะแนนและผลงานที่ออกมายังคงอยู่ในระดับเดิมตลอด และผมเองก็คิดว่าผมคงทำใจไม่ได้ถ้าลูกค้าจ้างผมด้วยเงินก้อนหนึ่งแต่กลับได้แค่งานออกแบบห่วยๆไปมันอาจส่งผลถึงคนที่ทำงานด้านนี้คนอื่นด้วยหน่ะครับไม่อยากทำให้วิชาชีพเสื่อมเสีย
ตอนนี้มีเงินออมส่วนตัวประมาณแค่ 15,000บาทเท่านั้นครับ ตัวผมนั้นนอกจากเรียนก็ไม่เคยทำอะไรเลยครับ เพราะเวลาจะทำงานอะไรลุงก็มักจะไม่อนุญาติ ด้วยเหตุผลที่ว่าอยากให้ผมตั้งหน้าตั้งตาเรียนก่อนเถอะ มีอยู่ช่วงนึงปิดเทอมไม่มีอะไรทำผมเคยลองปลูกต้นอ่อนทานตะวันขายและก็พวกถั่วงอกหัวโตออกมาขาย แต่ก็ไม่ค่อยประสปความสำเร็จเพราะไม่ค่อยมีคนซื้อผมขายถุงละ35 บาท บางวันขายไม่ได้ค่าน้ำมันรถเลยด้วยซ้ำเพราะที่บ้านผมห่างไกลกับเขตชุมชน เคยลองแต่งนิยายลงเว็บหวังว่าจะลองส่งสำนักพิมพ์ดูแต่ก็ไม่จบเล่มครับ ทำเบเกอรี่ขายในอินสตาร์แกรมขายก็ไม่มีใครซื้อเลยครับมีแต่พวกฝรั่งกับคนจีนเขามาโฟลโล่แต่ก็ขายไม่ออกเลย เคยคิดจะขายเสื้อผ้าครับแต่พอหักลบต้นทุนออกมาดูแล้วก็ได้ไม่คุ้มเสีย ผมเห็นหลายๆกระทู้ในนี้ บอกว่าอายุยังไม่ถึงเลขสามแต่มีเงินเก็บหลักแสนหลักล้านกันแล้ว ผมเลยอยากขอคำแนะนำบ้างครับว่า ผมควรจะเริ่มต้นอย่างไรดี หรือว่าใครจะมาแชร์ประสบการณ์ที่ทำให้เงินเก็บตัวเองงอกเงยขึ้นมาได้เพื่อเป็นแรงบรรดาลใจให้ผมก็ได้นะครับ ผมอยากมีเงินเก็บซักก้อนก่อนเรียนจบเพื่อที่ตอนเรียนจบผมจะได้มีเงินมาทำธุรกิจของตัวเองพวกอุปกรณ์แต่งสวนต่างๆเพราะอย่างน้อยจะได้นำความรู้ที่เรียยนมามาใช้บ้างหรืออาจจะทำธุรกิจร้านอาหารกับคุณแม่หน่ะครับไม่อยากจบมาแล้วไม่มีอะไรทำนั่งๆนอนๆเป็นภาระของคนอื่นหน่ะครับ
ขอบคุณร่วงหน้าสำหรับคำตอบและคำแนะนำครับ