ใครเคยมีประสบการณ์จากที่เคยมีเงินเก็บ แต่อยู่ๆต้องมาต้องสิ้นเนื้อประดาตัวบ้าง?

เครียดมากค่ะ ตอนนี้เราไม่มีเงินเก็บเลย มีแค่พอใช้จ่ายไปวันๆ ปกติจะเป็นคนที่ช้อปปิ้งบ้าง อาจจะซื้อคสอ.ของใช้ กระเป๋าแพงๆ แต่ก็ใช้จ่ายแบบพอดี รู้ประมาณตัวเอง มีเงินเก็บพอสมควร แต่ไม่นานมานี้มีเหตุให้ต้องเอาเงินที่มีทั้งหมดไปช่วยเหลือญาติ(จำเป็นต้องช่วยเหลือจริงๆ) จนตอนนี้ไม่เหลือเงินแล้ว ควรคิดยังไงเพื่อปลอบใจตัวเองดีคะ? ตอนนี้ก็ผ่านช่วงที่ไม่ค่อยมีเงินมาสักพักแล้ว ก็พอทำใจได้บ้าง แต่ช่วงแรกๆร้องไห้ตลอดเลย มันกดดันแบบบอกไม่ถูก เงินเรา..เราใช้ถนอมแต่อยู่ๆก็ต้องสูญไป และก็ไม่รู้ว่าคนที่เราช่วยเหลือจะหามาคืนได้เมื่อไหร่ คาดว่าคงจะทยอยส่งให้เราทีละเล็กละน้อย หรือไม่เค้าก็อาจไม่คืนแล้วอ่ะค่ะ จากนี้คงต้องปรับเปลี่ยนวิธีการดำเนินชีวิตใหม่ ใครเคยประสบปัญหาแบบนี้บ้างคะ เราไปไม่ถูกเลย

ปล.คนที่เราช่วยเหลือเค้ามีปัญหาจริงๆนะคะเราเลยช่วย และก็รู้เห็นทุกอย่างว่าเค้าเดือนร้อนมากจริงๆ

สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 9
เป็นกำลังใจให้ จขกท ผมก็เคยผ่านช่วงเวลาแบบนี้ คือ เงินล้านหายไปต่อหน้าต่อตา
คำปลอบใจที่ดีที่สุดเท่าที่ผมมีในเวลานั้น "สิ่งใดเกิดขึ้น สิ่งนั้นดีเสมอ"

สิ่งที่ผมทำในช่วงนั้น คือ ตั้งเป้าหมายการสะสมเงินออม ผมเลือกใช้ชีวิตต่ำกว่ารายรับระดับหนึ่ง ซึ่งจำต้องยอมสละความสบายบางอย่าง เช่น การใช้รถยนต์ การใช้แอร์และตู้เย็น ตอนนั้นผมถือคติ
" ยังไม่จน อยู่อย่างจน จะไม่มีวันจน , ยังไม่รวย อยู่อย่างรวย จะไม่มีวันรวย"

สุดท้าย ผมเรียนรู้ money management ไปด้วย

.... หลังจากประมาณ สองปี เงินออมก็กลับมาครับ
มีเงินสำรองหกเดือน มีทรัพย์สินลงทุน ที่สำคัญ มีความเข้าใจในเรื่องการบริหารจัดการเงินครับ

โดยหลักการขอแนะนำให้ยึดหลัก อริยสัจ 4 ไว้และทำตาม ปัญหาก็จะผ่านไปได้ครับ
ขอให้โชคดีครับ
ความคิดเห็นที่ 3
จิตใจที่ดี...คุณได้ช่วยคนที่เดือดร้อน

คุณไม่มีวันตกต่ำ มีแต่จะสูงขึ้น เพียงแต่เป็นช่วงปรับตัวเท่านั้น

โลกไม่โหดร้ายสำหรับคนดีๆอย่างคุณแน่นอน

ผ่าน....
ความคิดเห็นที่ 11
อันนี้ตัวผมเองนะ เกิดมาพ่อสอนให้รู้จักรักตัวเองก่อน  แม่สอนให้เผื่อแผ่ช่วยเหลือผู้อื่นก่อน
พ่อรวยเอาๆ  แม่จนแต่รวยความสุข เด็กๆผมเชื่อแม่ จนเพื่อนๆรักมีคนคบหามาก ขนาดเพื่อนๆไม่มีค่าเทอม
ผมยังเอาทองไปขายให้เอาไปจ่ายค่าเทอมแล้วสุดท้ายไม่ได้คืนด้วย ตอนนั้นคิดว่าของนอกกายหาใหม่ได้ แล้วจริงๆตังไม่ได้หาเอง
เอาจากพ่อเพราะเรียนอยู่ ต่อมาวัยทำงานเริ่มมีภาระผ่อนรถชิ้นแรก ตังให้เพื่อนยืมไม่ได้คืน หรือบางทีคืนช้า
ทำเอาเราติดขัดเหมือนกัน  ต่อมาแต่งงานผ่อนบ้านเพิ่มอีก แล้วมาเจอวิกฤตปี40 เพื่อนหายเกลี้ยง คนที่ช่วยเหลือ
ได้จริงคือพ่อกับพี่สาว  พอมีลูกต้องมีค่าใช้จ่ายเพิ่มผมบอกตรงๆตอนนี้ผมเชื่อพ่อละ บอกเพื่อนตรงๆถ้าจะคบกันห้ามยืมเงิน
จากคนมีเพื่อนมากจนเดียวนี้มีไม่เกิน5คน แต่สบายใจไม่มีเรื่องยืมเงิน
ผมเข้าใจคนที่มายืมเขาลำบากจริงๆ แต่ผมเสี่ยงที่จะครอบครัวมากลำบากเพราะให้คุณยืมเงินไม่ได้
ความคิดเห็นที่ 12
เริ่มเก็บใหม่  ที่แล้วไปถือว่าทำบุญไปค่ะ

แต่อยากบอกเหมือนกันว่า  คุณไม่น่าจะให้เขายืมจนหมดเลย  แล้วถ้าคุณเกิดเหตุฉุกเฉินขึ้นมาจะทำอย่างไร
อยากช่วยก็ช่วยได้  เอาทำที่ทำแล้วสบายใจ  ไม่เบียดเบียนตัวเองนะคะ  ครั้งนี้ทำไปแล้วถือเป็นบทเรียนชีวิตเลยค่ะ

จะเมตตาต่อคนอื่น  ก็ต้องเมตตาต่อตนเองด้วยค่ะ   อย่างไรก็ตามขอให้คุณโชคดีได้เงินคืนและเก็บเงินได้เร็วไวนะคะ
ความคิดเห็นที่ 8
หึหึ. ข้าพเจ้าเหมือนกัน
ให้ใครยืมเงินไม่เคยได้คืนเลย
ตั้งแต่เพื่อนสนิท ไปจนถึงแม่ค้าหน้าปากซอย
ไม่รู้กี่คนไม่เคยได้คืนหายจ๋อมเลย

เข็ดแล้วเข็ดอีก เราไม่ได้เอาดอกเบี้ยเขาหรอกเจตนา
ช่วยเขา โดนตั้งแต่หลักพัน หลักหมื่น และหลักแสน
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่