ถึงจะผ่านมาได้ แต่...ก็ยังไม่หายดี

เมื่อเราไม่ใช่คนที่เข้มแข็งในทุกเรื่อง โดยเฉพาะในเรื่องความรัก แต่ชะตากำหนดให้เราต้องเจ็บช้ำกับความรักครั้งแล้วครั้งเล่า จนเราต้องฝืนให้เป็นคนเข้มแข็งเพื่อจะใช้ชีวิตต่อไปให้ได้อย่างปกติสุข

จากวันนั้นจนถึงวันนี้ ไม่มีวันไหนที่เราไม่ร้องไห้ ไม่รู้เพราะอะไร เพราะเรื่องมันยังเกิดขึ้นไม่นาน หรือเพราะเรายอมรับความจริงไม่ได้ ก็ไม่อาจรู้

ตลอดระยะเวลาสามปีเต็มที่ผ่านมา เรารักและซื่อสัตย์กับผู้ชายคนนี้มาตลอด ไม่ว่าเขาจะผิดกี่ครั้ง ทุกครั้งเราก็ยอมอภัยให้เขาเสมอ ไม่ว่าเขาจะทิ้งเราไปกี่ครั้งเมื่อเขากลับมา เราก็ยอมใจอ่อนกับเขาเสมอ เพราะอะไรก็ยังไม่อาจหาคำตอบให้ตัวเองได้ รู้สึกเพียงแค่เพราะว่า เรารักเขามาก รักมากพอที่ผู้หญิงคนหนึ่งจะรักผู้ชายคนหนึ่งได้

ในตลอดเวลาที่เราคบกันทุกเรื่องเป็นไปได้ดี เราไม่เคยทะเลาะกัน เขาดูแลเทคแคร์เราดีทุกอย่าง แต่อาจผิดที่เราใจดีเกินไป ไว้ใจและเชื่อมั่นในตัวเขามากเกินไปโดยที่ไม่คิดระแวง รู้ทั้งรู้ว่าเขาคุยกับแฟนเก่า เราก็ยังเฉย สุดท้ายเขาก็ต้องหายไปจากเรา เมื่อเราจับได้ว่าเขาติดต่อกับแฟนเก่าของเขาคนนั้น และนี่มันไม่ใช่แค่ครั้งเดียว ตลอดสามปีมันเกิดขึ้นหลายครั้ง เขาจะหายไปเฉยๆ แล้วสักพักเขาจะกลับมา และเราก็ยอมให้อภัยและกลับไปเริ่มต้นใหม่กับเขาทุกครั้งด้วยความเห็นใจเขาในปัญหาที่เกิดขึ้น

เรารู้ตลอดว่าเขากับแฟนเก่ายังติดต่อกัน แต่เราก็ยังนิ่งเฉยเพราะคิดว่า สักวัน...เขาจะคิดได้ ว่าผู้หญิงซึ่งเป็นแฟนเก่าของเขาคนนั้น ทำอะไรกับเขาไว้บ้าง แต่เปล่าเลย เขาไม่เคยคิด เขายังรักและเทิดทูลผู้หญิงคนนั้น ทั้งที่ผู้หญิงคนนั้นทิ้งเขาไปอยู่กับผู้ชายคนใหม่ ทำแท้งลูกของเขาเพราะประชดแค่ว่าแฟนเราไม่มีเงินให้  ทุกครั้งที่เราคุยกับแฟนเรา เราต้องฝืนใจทำเหมือนไม่รู้อะไร ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทำทุกอย่างให้เป็นปกติ แต่สุดท้ายก็ต้องมานั่งกลืนน้ำตาตัวเอง เจ็บอยู่มากเหมือนกัน ที่รู้ทุกอย่างแต่พูดออกมาไม่ได้ เก็บไว้ในใจอยู่คนเดียว เพราะอะไรก็ไม่รู้ อาจจะกลัวเสียเขาไป เลยเลือกที่จะมีความสุขเพียงน้อยนิดเวลาที่ได้อยู่กับเขา เลือกที่จะมีความสุขบนความทุกข์ของตัวเอง

ครั้งที่ 4 ในการกลับมาคบกัน ครั้งนี้เราทุ่มเทให้เขามากเพราะคิดว่าเราให้โอกาสเขาหลายครั้งและครั้งนี้ดูท่าว่า เขาจะคิดได้แล้ว  แต่สุดท้ายไม่ใช่เลย กลับกลายเป็นว่าเรากลับให้โอกาสเขา "มาทำร้ายเราอีกครั้ง" ครั้งนี้เขาได้เลิกกันกับแฟนเก่าคนนั้นของเขาอย่างจริงจัง เขาเปิดใจทุกอย่างกับเราซึ่งเราก็เข้าใจดี เรื่องราวดำเนินไปได้ดีถึงดีมาก ทุกอย่างดูลงตัวและเหมือนว่าจะไม่มีปัญหาอะไร เขาพาเราไปหาที่บ้านของเขา ทุกคนที่บ้านเขาพอใจในตัวเรามากโดยเฉพาะแม่ของเขา เมื่อคุยกันได้เกือบปีในครั้งนี้ เขาพูดแต่เรื่องจะขอหมั้น เราก็ผลัดเขาไปอยู่หลายครั้งเหมือนกัน จนวันนึงเราคิดว่าเรามั่นใจในตัวเขาแล้วว่าเขาคงไม่กลับไปทำแบบนั้นอีก ช่วงสงกรานต์ เขาให้แม่ของเขามาหาครอบครัวเราที่บ้าน เพื่อขอหมั้น เราตกลงจะหมั้นกันในเดือนนี้ (ก.ค.)

ให้หลังจากวันที่ผู้ใหญ่คุยกันไม่ถึงสามวัน เขาโทรมาหาเราว่า แฟนเก่าเขาโทรมาขอเงิน ให้ช่วยค่ารักษาพยาบาล(โรคไต) เขาถามเราว่าเขาจะช่วยดีไหม เราเลยบอกว่าเงินเขาเราแล้วแต่ จะช่วยไม่ว่า ถ้าอยากจะชดเชยให้ชีวิตหนึ่งเพื่อชดใช้ให้อีกชีวิตหนึ่งที่เสียไป(ลูกเขาที่ ผญ.คนนี้แอบไปทำแท้ง) แต่ขอให้นึกว่าตอนนี้เราอยู่ตรงนี้ ถ้าช่วยแล้วจะไม่กลับไปคบกันอีกก็ช่วยไป แต่ก็ให้ไปถามแม่เขาด้วยเพราะผู้หญิงคนนั้นเคยมาชี้หน้าด่าแม่เขา

มาวันหนึ่งเราก็ถามเขาว่า ตกลงจะช่วยไหม เขาตอบเราว่า เขาว่าจะไม่ช่วยเพราะเขาอยากตัดให้ขาด เขากลัวใจตัวเอง เราดูสีหน้าเขาตอนนั้นเราเริ่มทำใจไว้อีกครั้งว่าเขาต้องไปแน่ๆ และมันก็ไม่ผิดเลยเขากลับไปคบกัน หลังจากวันนั้นเขาหลบหน้าหลบตาเราไม่ยอมพูดคุย เราได้คุยกับแม่เขา เล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟัง แม่เขาบอกเราว่าขอให้เราหนักแน่นเพราะเขาพูดกับแม่เขาว่าเขาจะไม่กลับไปเขาจะเลือกอยู่กับเรา  ต่อมาเขาบล็อกเฟสเรา และกลับเป็นเฟรนกับผู้หญิงคนนั้น เราจับได้คราวนี้ มันเจ็บช้ำที่สุดในชีวิตแล้ว เราจัดสินใจโทรไปและบอกเขาว่า ในเมื่อเลือกที่จำทำแบบนี้แล้วทำไมไม่บอก ทำไมต้องหนี เรารวบรวมความเข้มแข็งบอกเลิกเขาให้เราจบกันแค่นี้  ในเมื่อใจเขารักผู้หญิงคนนั้น เราก็จะไม่อะไรอีกต่อไปเพราะมันไม่มีประโยชน์อะไรแล้ว  พูดเสร็จก็ปริ่มจะขาดใจโทรไปร้องไห้กับเพื่อนพร้อมกับพร่ำพรรณนาถามเพื่อนว่า "เราทำถูกแล้วใช่ไหม เราทำแบบนี้ถูกแล้วใช่ไหม" แต่เขาไม่ยอมจบกับเรา

แต่มันไม่จบแค่นั้นสิคะ ผ่านมาเกือบหนึ่งอาทิตย์ที่เราทรมานมาก ก็มีเบอร์โทรของเขาโทรเข้ามา แต่ปลายสายเป็นผู้หญิงพูดด่าทอเราสารพัด หาว่าเราไปทำลายครอบครัวเขา ไปแย่งแฟนเขามา ด้วยตอนนั้นสภาพจิตใจไม่ดีพอที่จะเถียงสู้ เราก็ขอเลือกที่จะเงียบเพื่อยุติทุกอย่าง แต่ผู้หญิงคนนั้นไม่หยุด โทรมาหาเราเรื่อยๆ พอเราไม่รับเขาก็บังคับให้ผู้ชายโทรมา พอเราไม่รับ  ผู้ชายก็ส่งข้อความมาต่อว่าเราอีกหาว่าเราไปทำลายชีวิตคู่เขา ทำครอบครัวเขาพัง ทำลายชีวิตเขา (คงจะทำตามใจผู้หญิงคนนั้นเพื่อแสดงความบริสุทธิ์ใจอันจอมปลอม) เจ็บค่ะ เจ็บที่สุด คิดว่านี่หรอคนที่เรารักและเคยบอกว่ารักเรา สุดท้ายมาด่าว่าเราแบบนี้หรือ ทั้งๆที่เขาก็รู้อยู่แก่ใจว่าเขาทำอะไรไว้

หลายวันต่อมาเขาก็โทรมาหาเราพร้อมกับพูดที่ว่า  "พี่ขอโทษ พี่ตัดใจจากเขาไม่ได้จริง  พี่กับเขามันเกินกว่าคำว่ารักมาแล้ว"  เมื่อเราถามว่าที่ผ่านมาคืออะไรแล้วจะให้ทำอย่างไง เราก็ได้คำตอบจากเขาว่า " ก็ให้จบไง พี่กับหนูจบกันแค่นี้ ที่ผ่านมาพี่ฝืนใจตัวเองมาตลอด ไม่ว่าตัวพี่จะอยู่กับใครแต่ใจพี่อยู่กับเขาคนนั้น (แฟนเก่า) " เราได้ยินแบบนี้ สมองตื้อไปหมดเลยค่ะ คิดอะไรไม่ออก แม้น้ำตายังไหลไม่ได้ ตัวสั่นเทาไปทั้งตัว แม้แต่คำถามที่จะถามต่อยังคิดไม่ออก พูดไม่ได้ พูดแต่ว่า "หนูเข้าใจแล้วๆ และวางโทรศัพท์ไป

จากวันนั้นถึงวันนี้มันผ่านมาสองเดือนกว่าแล้วค่ะ  แต่เรายังรู้สึกว่าเหมือนเรื่องเกิดขึ้นเมื่อวาน ทุกวันนี้เราดีขึ้นมากเรียกว่าผ่านมาได้แล้วในระดับหนึงแต่ยังไม่หายดีค่ะ และก็ไม่รู้ว่าอีกนานแค่ไหนถึงจะหายดี  ทุกวันนี้เราใช้ชีวิตให้มีความสุข ทำตัวเองให้มีรอยยิ้ม ดูเข้มแข็ง และมองอะไรหลายๆมุม ผู้ชายคนนี้สอนบทเรียนชีวิตในเรื่องความรักที่แสนล้ำค่าให้กับเรา อยากจะขอบคุณเขาที่ทำให้เรามองอะไรชัดขึ้น เราเชื่อว่าหลายคนก็โดนมาแบบเรา หรืออาจจะหนักหนาสาหัสกว่าเรา จะขอเป็นกำลังใจให้นะคะ คิดซะว่าอดีตคือครูที่ดีที่สุดของเราคนหนึ่ง อย่าปล่อยให้คนคนหนึ่งมาทำร้ายเราจนเกินไป รู้สึกได้นะคะ แต่เราต้องรักษาความรู้สึกของเราด้วย เมื่อเรื่องราวแบบนี้เกิดขึ้นไม่ว่ากับใครผลลัพธ์ที่ได้ย่อมเป็นน้ำตา  แต่เชื่อเถอะนะคะว่า สักวันคุณจะผ่านไปได้และมันจะหายดีในที่สุดค่ะ  มีคำพูดคำหนึ่งค่ะที่ทำให้เราคิดได้และยอมปล่อยว่าง เป็นคำพูดของพี่ชายเขาพูดกับเราว่า " คนรักกันน่ะ จะทำผิดแค่ไหนก็ให้อภัยได้ แต่วันนี้เราต้องยอมปล่อยเขาไปและเอาหัวใจเรากลับมา ไม่ใช่เพราะเขาทำผิด แต่เพราะเขาไม่ได้รักเราเลย "

เหตุการณ์ในครั้งนี้คนที่เสียใจที่สุดคือเรา และอีกคนที่เสียไม่ไม้แพ้เราหรืออาจจะมากกว่าเราคือแม่ของเขาค่ะ แม่ของเขาไม่สามารถทำใจยอมรับได้เลย ทุกวันนี้แม่เขายังโทรมาหาเราอยู่และพูดว่าเขารับไม่ได้ ก็ปลอบใจกันไปค่ะ แต่ระลึกไว้เสมอว่าเราแค่คนอื่น. ฝากทั้งคุณผู้หญิงและคุณผู้ชายไว้อีกเรื่องนะคะถ้าคุณไม่มั่นใจจริงๆกับใครสักคนอย่าเอาพ่อแม่มาเกี่ยวเลยค่ะ ท่านจะเสียใจ เสียหน้าและเสียความรู้สึกมาก ถ้าเจอที่ที่เข้าใจมันก็ดีไป แต่ถ้าไม่เขาอาจจะมีชี้หน้าด่าพ่อแม่คุณได้อีกเหมือนกัน

ปล. กระทู้ยาวไปหน่อยนะคะ ขอโทษด้วย เราแค่อยากระบายให้มันออกไปจากหัวใจเราบ้าง บางครั้งบางทีก็รู้สึกว่ามันหนักเหลือเกินค่ะ

ปล.2 ไม่ว่าทุกคนจะเจอเรื่องราวร้ายแค่ไหนก็ขอให้ผ่านไปให้ได้และขอให้หายดีเร็วๆนะคะ ^^ ขอบคุณทุกคนที่กรุณามาอ่านค่ะ