ก่อนอื่นเลย กระทู้นี้เพียงแค่ระบายเท่านั้น
ใครอยากจะออกความเห็นอย่างไรก็ตามแต่เลยค่ะ
เรื่องมันเกิดเมื่อเราขึ้นม.ปลาย เธอคนนี้เคยเป็นเพื่อนสนิทของเพื่อนร่วมห้องเราตอนสมัยม.ต้น
เราสนใจในสิ่งที่เหมือนกัน เราก็เลยคุยกันได้ เรามักจะไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด
ตอนแรกไม่ได้อะไรค่ะ เพราะปกติจะไปไหนยังไงก็ได้อยู่แล้ว
เธอคนนี้มีหวานใจอยู่คนหนึ่งซึ่งเธอก็ไม่ยอมรับ เธอมักจะอยู่กับเขาบ่อยๆ เราก็ไม่ได้มีปัญหาอะไร
เธอสนิทกับกลุ่มพี่กลุ่มหนึ่งที่เราไม่คุ้นเคย ซึ่งตอนแรกมันก็เป็นเรื่องปกติค่ะ เราต่างก็มีที่ของเราทั้งคู่
พอเวลาผ่านมาปีหนึ่ง ช่วงปิดเทอมเราก็ได้ใช้เวลาร่วมกัน มีเวลาได้อยู่ด้วยกันแทบทั้งวัน
ก็เริ่มเห็นว่าจริงๆแล้วเขาเป็นคนยังไงกัน
1. เขาจะไม่เชื่อในสิ่งที่เขาไม่ชอบ และขัดกับความคิดของตัวเอง // ชอบพูดว่าความคิดของเขานั้นถูกต้องแล้ว
ถ้าเป็นเรื่องปกติเราจะไม่ว่าอะไรเลย ส่วนใหญ่จะเป็นเรื่องที่ใครๆก็รู้กันแล้ว(อย่างเรื่องเกี่ยวกับวิทยาศาสตร์ทั่วไป) แต่เขาจะคิดต่างออกไป
ตอนแรกเราก็ยอมรับได้นะ แต่มันก็มากไป
บางเรื่องเขาก็พยายามอธิบายว่ามันไม่ใช่นะ ทั้งๆที่มันก็เป็นเรื่องที่ใครๆก็รู้อยู่แล้ว
2. เขาเป็นประเภท ทำอะไรแล้วไม่ยอมรับ // อย่างถ้าเขาเข้าห้องน้ำคนแรก แล้วคนต่อมาเดินเข้าไปก็บ่นว่านี่ใครทำอะไรๆเอาไว้ เขาก็จะเงียบ แล้วก็จะพูดว่าเขาไม่ได้ทำนะ ทั้งๆที่ใครๆก็รู้ แต่ก็เป็นอย่างนี้อยู่ตลอดเวลา
3. เขาชอบเที่ยว // เราเป็นประเภทไม่ชอบออกไปไหน แต่เขากลับชอบเที่ยว ชอบบ่นว่าเงินไม่มี แต่ลากเราไปห้างแทบทุกวันที่ว่างเลย พอไปบางครั้งก็เดินแล้วก็ไม่ซื้ออะไร แล้วก็กลับ ไปให้เสียค่ารถเฉยๆนี่แหละ
4. เขาชอบเอาเปรียบ // เวลาที่เราแบ่งบางอย่าง หรือแม้กระทั่งเรื่องบทพูด หรือร้องเพลงที่เขาชอบ เขาจะชอบให้ตัวเองเยอะๆ แต่หากมีเรื่องให้แสดงออกก็จะปัดตลอด อย่างถ้าละครเขาได้บทเด่น ถ้าจะให้แสดงจริงก็ไม่เอา แล้วก็ปัดให้คนอื่นทำ
5. เขาขี้เกียจ // เวลาอยู่ด้วยกัน หรือจะไปเรียน เขาบอกให้เราปลุก พอปลุกก็ไม่ยอมลุก บางครั้งเราก็ต้องใช้เสียงเพลงปลุก แต่เขาก็ไม่เคยตื่นเลย บางครั้งเราก็ต้องไปเรียนคนเดียว พอเริ่มได้สักพักเขาก็จะค่อยมาถึง หรือวันไหนที่เขามีเรียนพิเศษคนเดียว เราก็ช่วยปลุกให้เพราะเห็นเขานอนอยู่ แต่ถ้าวันไหนเขาหลับ ขอบอกเลยว่าคำตอบที่ได้มาคือ "ไม่ไปล่ะ"
ยังมีอีกมากไม่รู้จะสรรหายังไง หลังจากนั้นมาก็มีปัญหาเขามาเรื่อยๆ มีครั้งหนึ่ง เขาเคยบอกให้เรารอเขาแปปหนึ่ง เขาจะไปคุยกับหวานใจตัวเองนั้นแหละ แล้วเขาก็ปล่อยให้เรายืนรอจนขาแข็ง จนเหมือนเขาลืมว่าให้เรา 'รอ' เราก็ทำใจรอได้ จนกระทั่งเธอคนนี้ นั่งลงข้างๆเขา เราก็หยุดเลย เออมันคงไม่ไปกับกูแล้วล่ะ เราก็ทิ้งเขาไว้เลย แบบ ถ้ามีธุระก็ให้เราไปก็ได้ไม่ต้องให้เรารอหรอก
มันมีเรื่องกัน มีคนไปสร้างข่าวลือต่างๆนาๆขึ้น เกี่ยวกับการจัดกิจกรรม แล้วพวกพี่ๆที่สนิทกับเพื่อนเราก็เลยพากันด่าว่า
มา
อะไรงานของพวกเขา พวกเขาจะทำเอง ใครใช้ให้มายุ่ง แล้วก็มาด่าไปทุกๆคนที่มีข่าวลือว่าจะมายุ่งกิจกรรมพี่แก
แบบพี่แกด่าแรงมาก แล้วหนึ่งในนั้นคือมาโดนครูที่เราสนิทด้วย ซึ่งโดนใส่ความว่าจะมายุ่งกับกิจกรรม
พี่แกก็เอามาพูดเสียๆหายๆ เราเลยไปเล่าต่อให้เธอฟัง เธอก็มาพูดเขาข้างแก้ตัวให้อย่างนั้นอย่างนี้
อย่างกับคำพูดที่พี่แกใช้พูดกับหมากับสัตว์ มันกลายมาเป็นคำประเสริฐ เริศเลอ เราก็เออ เข้าใจ สนิทกันนี่
แบบ มันก็ไม่ลืมหูลืมตาไปนะ อย่างกับรู้เหตุผล อย่างนั้นแหละ
แล้วมันมีงานใหญ่ ที่ต้องช่วยกันทำทั้งห้อง ปรากฎว่าเธอคนนี้ไม่ทำค่ะ หัวหน้าห้องเคยเห็นว่าเขาเดินมาดูเพื่อนๆทำงานก็ร้องใส่ว่า มาๆมาทำงานกัน เธอก็บอกว่าเดี๋ยวไปช่วยนะคะ แต่ปรากฎว่า ไม่มา ไม่เห็นเลยแม้แต่หัว ยังมีหน้ามาคุยให้เราฟังอีกนะว่างานมันยุ่งยาก อะไรก็ไม่รู้ ทำไมต้องทำด้วย อื่นๆอีกมากมาย วันนำเสนองานวันสุดท้าย เพื่อนบอกให้ช่วยกันพูด มันไม่พูดค่ะ ขยับปาก เราก็ตะโกนๆ จนมันพูดแบบ เก็บเสียงไว้ดีกว่า เราก็แบบ เออกูไม่ได้อยากรู้ จากนั้นก็โครตอ่ะ พยายามไม่คิดถึงแล้ว
หลังๆไม่ได้อะไรกับเธอก็ยังมีเรื่องมาให้เรื่อยๆ เธอชอบพูดเหมือนเธอไม่ใช่คนธรรมดาทั่วไป
อย่างกับวิเศษมาจากไหน ชอบใช้คำประมาณว่า เขาว่าเขาไม่เหมือนคนอื่น แล้วก็จะมีประเด็นอย่างนู้นอย่างนี้เข้ามา
ไหนจะเรื่องอื่นๆอีก ชอบพูดยกย่อบางสิ่งของตัวเอง อย่างบางครั้งก็บอกว่า เสียงตัวเองเล็กๆน่ารัก
เราก็ไม่เข้าใจว่าเมื่อไหร่เธอจะทำตัวให้ดีกว่านี้สักที
ระบาย เธอคนนี้เป็นทั้งคู่ซี้ และคู่แค้น
ใครอยากจะออกความเห็นอย่างไรก็ตามแต่เลยค่ะ
เรื่องมันเกิดเมื่อเราขึ้นม.ปลาย เธอคนนี้เคยเป็นเพื่อนสนิทของเพื่อนร่วมห้องเราตอนสมัยม.ต้น
เราสนใจในสิ่งที่เหมือนกัน เราก็เลยคุยกันได้ เรามักจะไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด
ตอนแรกไม่ได้อะไรค่ะ เพราะปกติจะไปไหนยังไงก็ได้อยู่แล้ว
เธอคนนี้มีหวานใจอยู่คนหนึ่งซึ่งเธอก็ไม่ยอมรับ เธอมักจะอยู่กับเขาบ่อยๆ เราก็ไม่ได้มีปัญหาอะไร
เธอสนิทกับกลุ่มพี่กลุ่มหนึ่งที่เราไม่คุ้นเคย ซึ่งตอนแรกมันก็เป็นเรื่องปกติค่ะ เราต่างก็มีที่ของเราทั้งคู่
พอเวลาผ่านมาปีหนึ่ง ช่วงปิดเทอมเราก็ได้ใช้เวลาร่วมกัน มีเวลาได้อยู่ด้วยกันแทบทั้งวัน
ก็เริ่มเห็นว่าจริงๆแล้วเขาเป็นคนยังไงกัน
1. เขาจะไม่เชื่อในสิ่งที่เขาไม่ชอบ และขัดกับความคิดของตัวเอง // ชอบพูดว่าความคิดของเขานั้นถูกต้องแล้ว
ถ้าเป็นเรื่องปกติเราจะไม่ว่าอะไรเลย ส่วนใหญ่จะเป็นเรื่องที่ใครๆก็รู้กันแล้ว(อย่างเรื่องเกี่ยวกับวิทยาศาสตร์ทั่วไป) แต่เขาจะคิดต่างออกไป
ตอนแรกเราก็ยอมรับได้นะ แต่มันก็มากไป บางเรื่องเขาก็พยายามอธิบายว่ามันไม่ใช่นะ ทั้งๆที่มันก็เป็นเรื่องที่ใครๆก็รู้อยู่แล้ว
2. เขาเป็นประเภท ทำอะไรแล้วไม่ยอมรับ // อย่างถ้าเขาเข้าห้องน้ำคนแรก แล้วคนต่อมาเดินเข้าไปก็บ่นว่านี่ใครทำอะไรๆเอาไว้ เขาก็จะเงียบ แล้วก็จะพูดว่าเขาไม่ได้ทำนะ ทั้งๆที่ใครๆก็รู้ แต่ก็เป็นอย่างนี้อยู่ตลอดเวลา
3. เขาชอบเที่ยว // เราเป็นประเภทไม่ชอบออกไปไหน แต่เขากลับชอบเที่ยว ชอบบ่นว่าเงินไม่มี แต่ลากเราไปห้างแทบทุกวันที่ว่างเลย พอไปบางครั้งก็เดินแล้วก็ไม่ซื้ออะไร แล้วก็กลับ ไปให้เสียค่ารถเฉยๆนี่แหละ
4. เขาชอบเอาเปรียบ // เวลาที่เราแบ่งบางอย่าง หรือแม้กระทั่งเรื่องบทพูด หรือร้องเพลงที่เขาชอบ เขาจะชอบให้ตัวเองเยอะๆ แต่หากมีเรื่องให้แสดงออกก็จะปัดตลอด อย่างถ้าละครเขาได้บทเด่น ถ้าจะให้แสดงจริงก็ไม่เอา แล้วก็ปัดให้คนอื่นทำ
5. เขาขี้เกียจ // เวลาอยู่ด้วยกัน หรือจะไปเรียน เขาบอกให้เราปลุก พอปลุกก็ไม่ยอมลุก บางครั้งเราก็ต้องใช้เสียงเพลงปลุก แต่เขาก็ไม่เคยตื่นเลย บางครั้งเราก็ต้องไปเรียนคนเดียว พอเริ่มได้สักพักเขาก็จะค่อยมาถึง หรือวันไหนที่เขามีเรียนพิเศษคนเดียว เราก็ช่วยปลุกให้เพราะเห็นเขานอนอยู่ แต่ถ้าวันไหนเขาหลับ ขอบอกเลยว่าคำตอบที่ได้มาคือ "ไม่ไปล่ะ"
ยังมีอีกมากไม่รู้จะสรรหายังไง หลังจากนั้นมาก็มีปัญหาเขามาเรื่อยๆ มีครั้งหนึ่ง เขาเคยบอกให้เรารอเขาแปปหนึ่ง เขาจะไปคุยกับหวานใจตัวเองนั้นแหละ แล้วเขาก็ปล่อยให้เรายืนรอจนขาแข็ง จนเหมือนเขาลืมว่าให้เรา 'รอ' เราก็ทำใจรอได้ จนกระทั่งเธอคนนี้ นั่งลงข้างๆเขา เราก็หยุดเลย เออมันคงไม่ไปกับกูแล้วล่ะ เราก็ทิ้งเขาไว้เลย แบบ ถ้ามีธุระก็ให้เราไปก็ได้ไม่ต้องให้เรารอหรอก
มันมีเรื่องกัน มีคนไปสร้างข่าวลือต่างๆนาๆขึ้น เกี่ยวกับการจัดกิจกรรม แล้วพวกพี่ๆที่สนิทกับเพื่อนเราก็เลยพากันด่าว่า
มา
แบบพี่แกด่าแรงมาก แล้วหนึ่งในนั้นคือมาโดนครูที่เราสนิทด้วย ซึ่งโดนใส่ความว่าจะมายุ่งกับกิจกรรม
พี่แกก็เอามาพูดเสียๆหายๆ เราเลยไปเล่าต่อให้เธอฟัง เธอก็มาพูดเขาข้างแก้ตัวให้อย่างนั้นอย่างนี้
อย่างกับคำพูดที่พี่แกใช้พูดกับหมากับสัตว์ มันกลายมาเป็นคำประเสริฐ เริศเลอ เราก็เออ เข้าใจ สนิทกันนี่
แบบ มันก็ไม่ลืมหูลืมตาไปนะ อย่างกับรู้เหตุผล อย่างนั้นแหละ
แล้วมันมีงานใหญ่ ที่ต้องช่วยกันทำทั้งห้อง ปรากฎว่าเธอคนนี้ไม่ทำค่ะ หัวหน้าห้องเคยเห็นว่าเขาเดินมาดูเพื่อนๆทำงานก็ร้องใส่ว่า มาๆมาทำงานกัน เธอก็บอกว่าเดี๋ยวไปช่วยนะคะ แต่ปรากฎว่า ไม่มา ไม่เห็นเลยแม้แต่หัว ยังมีหน้ามาคุยให้เราฟังอีกนะว่างานมันยุ่งยาก อะไรก็ไม่รู้ ทำไมต้องทำด้วย อื่นๆอีกมากมาย วันนำเสนองานวันสุดท้าย เพื่อนบอกให้ช่วยกันพูด มันไม่พูดค่ะ ขยับปาก เราก็ตะโกนๆ จนมันพูดแบบ เก็บเสียงไว้ดีกว่า เราก็แบบ เออกูไม่ได้อยากรู้ จากนั้นก็โครตอ่ะ พยายามไม่คิดถึงแล้ว
หลังๆไม่ได้อะไรกับเธอก็ยังมีเรื่องมาให้เรื่อยๆ เธอชอบพูดเหมือนเธอไม่ใช่คนธรรมดาทั่วไป
อย่างกับวิเศษมาจากไหน ชอบใช้คำประมาณว่า เขาว่าเขาไม่เหมือนคนอื่น แล้วก็จะมีประเด็นอย่างนู้นอย่างนี้เข้ามา
ไหนจะเรื่องอื่นๆอีก ชอบพูดยกย่อบางสิ่งของตัวเอง อย่างบางครั้งก็บอกว่า เสียงตัวเองเล็กๆน่ารัก
เราก็ไม่เข้าใจว่าเมื่อไหร่เธอจะทำตัวให้ดีกว่านี้สักที