หน้าเปิด
ต่อจากตอนที่แล้ว ฮายาเตะเหมือนจะคิดอะไรออกระหว่างที่กำลังเถียงกับฟุมิและยูคิจิ ฮายาเตะคิดว่าวิธีการที่น่าขำอย่างที่ฟุมิคิดนั้น พอมาลองคิดถึงจุดเริ่มที่หนี้ 8 ล้านใน 3 วันแล้ว.... ในที่สุดฮายาเตะก็เข้าใจ
พอเข้าใจแล้วฮายาเตะก็พูดกับยูคิจิบอกว่าฮินะอยู่ที่โรงแรมและมาเรียกำลังดูแลอยู่ ยูคิจิถึงกับงงเลย แล้วฮายาเตะกับไปพูดกับฟุมิต่อ ฟุมิกำลังจะเถียงว่าวิธีของเธอมีปัญหารึไง ฮายาเตะก็บอกไม่เป็นไรแล้ว เขาคิดว่าเป็นเรื่องที่วิเศษที่ฟุมิต้องการจะช่วยเหลือคนอื่นโดยไม่หวังสิ่งตอบแทน และฟุมิก็ได้ช่วยเขาแล้วจริงๆ และบอกอีกว่าคงยังมีคนอื่นๆที่ชายหาดแห่งนี้ที่ต้องการความช่วยเหลืออยู่ เพราะงั้นให้ฟุมิไปช่วยคนเหล่านั้นต่อเถอะ แล้วฮายาเตะก็ขอบคุณฟุมิ ทำเอาฟุมิกับยูคิจิยืนงงตากลมพูดกันเลยว่าฮายาเตะเอ๋อไปแล้วรึเปล่า ฮายาเเตะบอกเขาไม่เป็นไรและขอบคุณทั้งสองคนอีกครั้ง ทั้งสองคนก็เลยขอตัว
ทันทีที่ทั้งสองคนไป โคเท็ตสึก็โผล่มาอีกรอบ ที่โคเท็ตสึมาเพราะเห็นว่าฮายาเตะกำลังมีปัญหาเลยบอกถ้าฮายาเตะต้องการเขาจะช่วยก็ได้....แลกกับจูบทีหนึ่ง แต่โคเท็ตสึก็แค่จะแหย่เล่นเท่านั้นเลยพอฮายาเตะส่งเสียงจะพูดก็เลยคิดว่าฮายาเตะจะโกรธเหมือนทุกทีเลยรีบป้องกันตัวและบอกล้อเล่นเท่านั้น แต่ฮายาเตะกลับขอบคุณโคเท็ตสึที่ช่วยซ่อมร้านให้ และขอโทษที่สร้างปัญหาให้ โคเท็ตสึถึงกับงงและใจเต้นคิดเลยว่ามันอะไรกัน ไหงฮายาเตะดูอ่อนน้อมขนาดนี้
ขณะที่คุยกันอยู่นั้นเอง โซยะก็เข้ามาทักทายถามฮายาเตะว่าทำอะไรอยู่คิดว่าจะจ่ายเลิน 8 ล้านได้รึเปล่า ฮายาเตะบอกคงไม่มีทางแล้ว แต่ก็ถามโซยะว่าเห็นพี่เขารึเปล่า โซยะบอกคงจะอยู่ที่ชายหาดนั้นแหละแต่ก็ใช่ว่าจะหาเจอง่ายๆด้วย ฮายาเตะก็พอเข้าใจ แต่โคเท็ตสึที่เงียบดูทั้งสองคนคุยกันจนเริ่มมีน้ำโหก็เลยถามฮายาเตะว่าคนๆนั้น(โซยะ)เป็นใคร ฮายาเตะเลยแนะนำให้รู้จักว่าเป็นอดีตเพื่อนร่วมชั้นเรียน แล้วฮายาเตะก็ขอร้องให้ช่วยดูแลร้านแทนเขาสักพักหน่อยเพราะเขาอยากจะไปคุยกับพี่หน่อย โคเท็ตสึกับโซยะก็รับปากพร้อมกันแต่โคเท็ตสึเหมือนจะไม่พอใจนิดหน่อยเลยหันมาจ้องโซยะใหญ่ แล้วฮายาเตะก็ขอตัวและฝากร้านกับทั้งคู่ชั่วคราว
อีกด้าน ยูคิจิมาหาฮินะและเจออิสึมิมาอยู่ก่อนแล้วแต่ไม่เจอมาเรีย อิสึมิบอกตอนนี้มาเรียไปซื้อยาอยู่ ยูคิจิเลยถามอิสึมิแทนว่าฮินะอาการเป็นยังไงบ้าง อิสึมิบอกเลยว่าไม่ดีเลย บอกดูเหมือนจะโดนวิญญาณร้ายสิงอยู่ ยูคิจิถึงกับงงที่ว่าไม่ใช่ว่าเป็นหวัดงั้นเหรอ อิสึมิพูดต่อว่าเมื่อถูกวิญญาณร้ายสิงก็จะรู้สึกเหมือนเป็นไข้หวัดและมีอาการปวดหัวเหมือนกันด้วย ยูคิจิตกใจรีบถามอิสึมิเลยว่าจะรักษาได้มั้ย อิสึมิบอกไม่ง่าย ต้องใช้ยาทำให้หลับเพื่อรักษา ยูคิจิฟังแล้วก็โวยเลยว่าแบบนั้นมันไข้หวัดไม่ใช่เหรอไง อิสึมิบอกมีแต่อีกว่ายังมีอีกวิธีที่จะรักษาได้ทันทีเลย พอยูคิจิถามว่าคืออะไร อิสึมิก็บอกว่า...
อิสึมิ: ก็เหมือนไข้หวัด
อิสึมิ: ถ้ามีใครคนอื่นเป็นแทน....
อิสึมิ: ก็จะรักษาได้ทันทีเลย
ยูคิจิ: เอ๊ะ?
อีกด้าน ฮายาเตะมาหาอิคุสะที่โขดหินริมทะเล อิคุสะก็ถามฮายาเตะก่อนเลยว่าต้องการอะไร ทำไมถึงไม่อยู่ทำที่ร้านล่ะ บอกถ้าเอาชนะไม่ได้ก็จะไม่ได้เครื่องรางของเขาไป แต่ฮายาเตะบอกอิคุสะจริงๆจะลืมก็ยังได้ อิคุสะถามฮายาเตะตกลงจะยอมแพ้เรื่องการแข่งแล้วเหรอไง แต่ฮายาเตะบอกเปล่าเลย เขาไม่ได้ตะยอมแพ้
ฮายาเตะ: แต่พี่คิดจะมอบให้ผมอยู่แล้ว.... ต่อให้ผมแพ้ก็ตามสินะ
อิคุสะเงียบกับครู่หนึ่ง ฮายาเตะก็เงียบรอคำตอบของอิคุสะ อิคุสะถามทำไมฮายาเตะคิดแบบนั้น ฮายาเตะบอกพอเขามาที่นี่ก็สูญเสียความเป็นตัวของตัวเอง คิดว่าตัวเองหวั่นไหวที่ได้พบอิคุสะอีกครั้ง แต่ก็ไม่ใช่แค่นั้น ปัญหาจริงๆไม่ใช่แค่เรื่องนี้ เขาอยากจะทำให้นางิได้มรดกกลับคืนมาไม่ว่ายังไงก็ตาม จนสูญเสียความเป็นตัวของตัวเอง พอมองกลับไปถึงการกระทำของตัวเองก็รู้สึกชวนขำที่ตัวเองทิ้งไปได้เพื่อให้เข้าใกล้มณีราชา กระทั้ง...เรื่องที่ได้พบพี่ของตัวเองที่ไม่ได้เจอกันมา 10 ปี
ฮายาเตะบอกตอนที่เจออิคุสะอีกครั้ง ตอนนั้นอาเธเน่บอกเขาว่าการกลับมาเจอกันหลังจาก 10 ปีแบบนี้มันน่าหัวเราะจริงๆ ฮายาเตะก็คิดว่าอาเธเน่พูดถูก เขารู้สึกได้แล้ว เรื่องการแข่งไม่ใช่สิ่งที่ควรจะเกิดจริงๆ แต่เป็นคำพูดที่จะช่วยถมช่องว่างมาตลอด 10 ปีต่างหาก
ฮายาเตะ: ไม่ได้พบกันนานเลยนะ พี่
ฮายาเตะ: 10 ปีมานี่... เป็นยังไงบ้าง
อิคุสะเงียบไปครู่หนึ่ง แล้วก็บอกเหมือนเดิมว่า
อิคุสะ: ฉันไม่ใช่พี่ของนาย
อิคุสะ: แล้วฉันก็ทิ้งอดีตและครอบครัวของตัวเองไปแล้ว
อิคุสะ: แต่ถ้านายเป็นน้องของฉันจริงๆ...
อิคุสะ: ความทรงจำที่เลือนลางของครอบครัวของฉันและสถานการณ์ของครอบครัวเป็นเรื่องจริง...
อิคุสะ: ฉันก็ภูมิใจในฐานะพี่ชายที่นายเอาตัวรอดมาถึงตรงนี้ได้
อิคุสะ: และเป็นคนที่จริงใจได้แบบนี้
ฮายาเตะ: พี่...
แต่ตอนนั้นเองก็มีเสียงใครบางคนตะโกนว่า "เจอตัวแล้ว" ขึ้นมาจนฮายาเตะตกใจหันไปดูทันที
จบตอน
[Spoil] Hayate no Gotoku! - 457
ต่อจากตอนที่แล้ว ฮายาเตะเหมือนจะคิดอะไรออกระหว่างที่กำลังเถียงกับฟุมิและยูคิจิ ฮายาเตะคิดว่าวิธีการที่น่าขำอย่างที่ฟุมิคิดนั้น พอมาลองคิดถึงจุดเริ่มที่หนี้ 8 ล้านใน 3 วันแล้ว.... ในที่สุดฮายาเตะก็เข้าใจ
พอเข้าใจแล้วฮายาเตะก็พูดกับยูคิจิบอกว่าฮินะอยู่ที่โรงแรมและมาเรียกำลังดูแลอยู่ ยูคิจิถึงกับงงเลย แล้วฮายาเตะกับไปพูดกับฟุมิต่อ ฟุมิกำลังจะเถียงว่าวิธีของเธอมีปัญหารึไง ฮายาเตะก็บอกไม่เป็นไรแล้ว เขาคิดว่าเป็นเรื่องที่วิเศษที่ฟุมิต้องการจะช่วยเหลือคนอื่นโดยไม่หวังสิ่งตอบแทน และฟุมิก็ได้ช่วยเขาแล้วจริงๆ และบอกอีกว่าคงยังมีคนอื่นๆที่ชายหาดแห่งนี้ที่ต้องการความช่วยเหลืออยู่ เพราะงั้นให้ฟุมิไปช่วยคนเหล่านั้นต่อเถอะ แล้วฮายาเตะก็ขอบคุณฟุมิ ทำเอาฟุมิกับยูคิจิยืนงงตากลมพูดกันเลยว่าฮายาเตะเอ๋อไปแล้วรึเปล่า ฮายาเเตะบอกเขาไม่เป็นไรและขอบคุณทั้งสองคนอีกครั้ง ทั้งสองคนก็เลยขอตัว
ทันทีที่ทั้งสองคนไป โคเท็ตสึก็โผล่มาอีกรอบ ที่โคเท็ตสึมาเพราะเห็นว่าฮายาเตะกำลังมีปัญหาเลยบอกถ้าฮายาเตะต้องการเขาจะช่วยก็ได้....แลกกับจูบทีหนึ่ง แต่โคเท็ตสึก็แค่จะแหย่เล่นเท่านั้นเลยพอฮายาเตะส่งเสียงจะพูดก็เลยคิดว่าฮายาเตะจะโกรธเหมือนทุกทีเลยรีบป้องกันตัวและบอกล้อเล่นเท่านั้น แต่ฮายาเตะกลับขอบคุณโคเท็ตสึที่ช่วยซ่อมร้านให้ และขอโทษที่สร้างปัญหาให้ โคเท็ตสึถึงกับงงและใจเต้นคิดเลยว่ามันอะไรกัน ไหงฮายาเตะดูอ่อนน้อมขนาดนี้
ขณะที่คุยกันอยู่นั้นเอง โซยะก็เข้ามาทักทายถามฮายาเตะว่าทำอะไรอยู่คิดว่าจะจ่ายเลิน 8 ล้านได้รึเปล่า ฮายาเตะบอกคงไม่มีทางแล้ว แต่ก็ถามโซยะว่าเห็นพี่เขารึเปล่า โซยะบอกคงจะอยู่ที่ชายหาดนั้นแหละแต่ก็ใช่ว่าจะหาเจอง่ายๆด้วย ฮายาเตะก็พอเข้าใจ แต่โคเท็ตสึที่เงียบดูทั้งสองคนคุยกันจนเริ่มมีน้ำโหก็เลยถามฮายาเตะว่าคนๆนั้น(โซยะ)เป็นใคร ฮายาเตะเลยแนะนำให้รู้จักว่าเป็นอดีตเพื่อนร่วมชั้นเรียน แล้วฮายาเตะก็ขอร้องให้ช่วยดูแลร้านแทนเขาสักพักหน่อยเพราะเขาอยากจะไปคุยกับพี่หน่อย โคเท็ตสึกับโซยะก็รับปากพร้อมกันแต่โคเท็ตสึเหมือนจะไม่พอใจนิดหน่อยเลยหันมาจ้องโซยะใหญ่ แล้วฮายาเตะก็ขอตัวและฝากร้านกับทั้งคู่ชั่วคราว
อีกด้าน ยูคิจิมาหาฮินะและเจออิสึมิมาอยู่ก่อนแล้วแต่ไม่เจอมาเรีย อิสึมิบอกตอนนี้มาเรียไปซื้อยาอยู่ ยูคิจิเลยถามอิสึมิแทนว่าฮินะอาการเป็นยังไงบ้าง อิสึมิบอกเลยว่าไม่ดีเลย บอกดูเหมือนจะโดนวิญญาณร้ายสิงอยู่ ยูคิจิถึงกับงงที่ว่าไม่ใช่ว่าเป็นหวัดงั้นเหรอ อิสึมิพูดต่อว่าเมื่อถูกวิญญาณร้ายสิงก็จะรู้สึกเหมือนเป็นไข้หวัดและมีอาการปวดหัวเหมือนกันด้วย ยูคิจิตกใจรีบถามอิสึมิเลยว่าจะรักษาได้มั้ย อิสึมิบอกไม่ง่าย ต้องใช้ยาทำให้หลับเพื่อรักษา ยูคิจิฟังแล้วก็โวยเลยว่าแบบนั้นมันไข้หวัดไม่ใช่เหรอไง อิสึมิบอกมีแต่อีกว่ายังมีอีกวิธีที่จะรักษาได้ทันทีเลย พอยูคิจิถามว่าคืออะไร อิสึมิก็บอกว่า...
อิสึมิ: ก็เหมือนไข้หวัด
อิสึมิ: ถ้ามีใครคนอื่นเป็นแทน....
อิสึมิ: ก็จะรักษาได้ทันทีเลย
ยูคิจิ: เอ๊ะ?
อีกด้าน ฮายาเตะมาหาอิคุสะที่โขดหินริมทะเล อิคุสะก็ถามฮายาเตะก่อนเลยว่าต้องการอะไร ทำไมถึงไม่อยู่ทำที่ร้านล่ะ บอกถ้าเอาชนะไม่ได้ก็จะไม่ได้เครื่องรางของเขาไป แต่ฮายาเตะบอกอิคุสะจริงๆจะลืมก็ยังได้ อิคุสะถามฮายาเตะตกลงจะยอมแพ้เรื่องการแข่งแล้วเหรอไง แต่ฮายาเตะบอกเปล่าเลย เขาไม่ได้ตะยอมแพ้
ฮายาเตะ: แต่พี่คิดจะมอบให้ผมอยู่แล้ว.... ต่อให้ผมแพ้ก็ตามสินะ
อิคุสะเงียบกับครู่หนึ่ง ฮายาเตะก็เงียบรอคำตอบของอิคุสะ อิคุสะถามทำไมฮายาเตะคิดแบบนั้น ฮายาเตะบอกพอเขามาที่นี่ก็สูญเสียความเป็นตัวของตัวเอง คิดว่าตัวเองหวั่นไหวที่ได้พบอิคุสะอีกครั้ง แต่ก็ไม่ใช่แค่นั้น ปัญหาจริงๆไม่ใช่แค่เรื่องนี้ เขาอยากจะทำให้นางิได้มรดกกลับคืนมาไม่ว่ายังไงก็ตาม จนสูญเสียความเป็นตัวของตัวเอง พอมองกลับไปถึงการกระทำของตัวเองก็รู้สึกชวนขำที่ตัวเองทิ้งไปได้เพื่อให้เข้าใกล้มณีราชา กระทั้ง...เรื่องที่ได้พบพี่ของตัวเองที่ไม่ได้เจอกันมา 10 ปี
ฮายาเตะบอกตอนที่เจออิคุสะอีกครั้ง ตอนนั้นอาเธเน่บอกเขาว่าการกลับมาเจอกันหลังจาก 10 ปีแบบนี้มันน่าหัวเราะจริงๆ ฮายาเตะก็คิดว่าอาเธเน่พูดถูก เขารู้สึกได้แล้ว เรื่องการแข่งไม่ใช่สิ่งที่ควรจะเกิดจริงๆ แต่เป็นคำพูดที่จะช่วยถมช่องว่างมาตลอด 10 ปีต่างหาก
ฮายาเตะ: ไม่ได้พบกันนานเลยนะ พี่
ฮายาเตะ: 10 ปีมานี่... เป็นยังไงบ้าง
อิคุสะเงียบไปครู่หนึ่ง แล้วก็บอกเหมือนเดิมว่า
อิคุสะ: ฉันไม่ใช่พี่ของนาย
อิคุสะ: แล้วฉันก็ทิ้งอดีตและครอบครัวของตัวเองไปแล้ว
อิคุสะ: แต่ถ้านายเป็นน้องของฉันจริงๆ...
อิคุสะ: ความทรงจำที่เลือนลางของครอบครัวของฉันและสถานการณ์ของครอบครัวเป็นเรื่องจริง...
อิคุสะ: ฉันก็ภูมิใจในฐานะพี่ชายที่นายเอาตัวรอดมาถึงตรงนี้ได้
อิคุสะ: และเป็นคนที่จริงใจได้แบบนี้
ฮายาเตะ: พี่...
แต่ตอนนั้นเองก็มีเสียงใครบางคนตะโกนว่า "เจอตัวแล้ว" ขึ้นมาจนฮายาเตะตกใจหันไปดูทันที
จบตอน