ผมมีเรื่องอยากระบาย เรื่องราวของผมกับเพื่อนสนิทคนนึง
คือผมกับเพื่อนคนนี้รู้จักกันตอนผมเข้ามหาลัย แบบเป็นเพื่อนที่สนิทกันมากๆครับ มีอะไรผมก็จะช่วยเหลือเพื่อนคนนี้ตลอด กินเหล้า เมา อ้วก ผมก็ดูแล เช็ดให้ ถึงขนาดที่มันเมาแล้วไปฉี่ใส่กำแพงที่หอพัก ผมก็ต้องเป็นคนเช็ดให้ แล้วพอตอนจะจบปี 1 มันก็ออกมาเช่าหออยู่กับผมสองคน แล้วจู่ๆพอมันมมีแฟน มันก็ไม่เคยมานอนห้องเลย ไอเราก็เข้าใจผมก็ไม่ได้ติดใจอะไร ถ้ามันมีความสุขผมก็ไม่ว่า แล้วทีนี้มันก็ขอออกจากหอไปอยู่หอแฟนมัน ผมก็บอกไม่ว่าไร แต่ผมก็ต้องย้ายไปอยู่หอกับเพื่อนอีกคนเพราะหอเดิมผมจ่ายคนเดียวไม่ไหว (อันนี้ครั้งแรกที่มันทิ้งผมตอนมันมีแฟน) พอมันเลิกกับแฟนคนนี้มันก็ขนของกลับมาอยู่กับผมอีกที ตอนปี 3 พอครั้งนี้ครั้งล่าสุดผมได้มีโอกาสไปฝึกงาน ที่ต่างประเทศ ก็ไปกับมัน และก็เพื่อน ผญ อีก 2 คน รวมเป็น พอไปถึง ทางที่ฝึกงานก็แบ่งห้องให้ 2 ห้อง ผญ 2 คนนอนห้องในบ้าน ส่วนผมสองคนนอนห้องที่ยื่นมาจากนอกบ้าน แล้วเรื่องของเรื่องคือว่าช่วงอาทิดแรกๆ เพื่อนสนิทผม สมมุติว่าชื่อ A ละกันครับ คือเวลาที่พวกผมสี่คนจะเดินไปหาอะไรกินหรือเดินเที่ยวไหน มันก็ชอบเงียบๆไม่พูด ทำตัวให้ผมอึดอัดและไม่กล้าพูด มีหลายครั้งที่เดินอยู่มันจะบอกว่าให้ผมกลับก่อนได้เลยแต่ไม่ได้บอกผมว่าไปไหน เออผมก็พยักหน้าไป แต่ไม่เคยถาม พอผมกลับมาถึงหอ สี่ทุ่ม ห้าทุ่มมันก็ยังไม่กลับ ผมก็เป็นห่วง ผมก็เดินตามหาบ้าง ปั่นจักรยานตามหาบ้างแล้วส่วนมากมันจะไปนั่งกินเหล้าคนเดียว แล้วก็มีบางครั้งที่ผมปั่นจักรยานตามหามัน พอเจอผมก็จูงจักรยานไปพร้อมกับที่มันเดิมโดยไม่พูดอะไรกัน จนผมได้รู้เมื่อตอนไปกินเหล้ากับมัน มันก็บอกว่า มันอ่ะคบกับเพื่อน ผญ ที่มาด้วย คนนึงซึ่งก้เป็นเพื่อนผมเหมือนกัน แต่มันบอกว่าเรื่องนี้อ่ะบอกใครไม่ได้ คือถ้าคนอื่นรู้มันจะต้องเลิก ครับนี่เป็นแค่จุดเริ่มต้น พอหลังจากนั้นมา หลายครั้งที่มันจะไปนอนรวมกับเพื่อนผู้หญิงในบ้านและทิ้งผมไว้คนเดียว (ผมไปฝึกงานอยู่ประเทศที่ไม่ค่อยเจริญ อินเตอร์เน็ตที่หอก็ไม่มีถ้าจะเล่นต้องออกมาเล่นหน้าบ้านใช้เน็ตของโรงเรียนในห้องก็ไม่มีทีวี ) แล้วมันก็รู้นะครับว่าผมไม่ชอบให้ใครไล่ผม แบบใส่อารมณ์ ผมไม่ชอบจริงๆ แล้ววันนั้นมันก็ออกไปกินเหล้า ผมก็ห่วงก็เดินไปหา ผมเห็นมันเมามาก ผมเลยบอกว่า "ไอ A กลับหอเหอะเมามากแล้วอะ" ผมพูดไม่ทันจบมันก็ขึ้นเสียงใส่ผมทันที "ไปเลยไป" ตอนนั้นผมเสียใจมากแบบไม่คิดว่าเพื่อนสนิทที่ผมรักมากจะพูดกับผมแบบนี้ .... หลังจากนั้น สักพักกว่าผมจะคุยกับมัน จนหลังๆ มันก็ทิ้งให้ผมนอนที่ห้องคนเดียว แล้ว ผญ สองคนนั้นก็สนิทกัน ไอ A ก้ติดแฟน เพื่อนผญ อีกคนก็ชอบเล่นกับ A กลายเป็นว่าเวลาจะทำอะไรไปไหน ก็จะมีพวกนั้นแค่สามคน เวลากินข้าวคือช่วงเวลาที่อึดอัดมาก ผมมักจะนั่งกินเงียบๆ เพราะเวลาพวกนั้นคุยกันจะคุยเรื่องที่รู้เรื่อง ช่วงแรกนี่ผมเครียด ร้องไห้บ่อยมาก ไม่อยากอยู่ แต่ทุกครั้งที่ผมร้องไห้ หรือทุกข์ มันก็ไม่เคยรู้เลย จนผ่านมาได้สักพักผมก็เริ่มชิน แต่เวลาทำงาน มันก้ทำตัวปกติ เหมือนไม่มีปัญหาไรกัน แต่พอกลับหอ มันก็เป็นอีกแบบนึง ทุกครั้งที่ไปทำงาน ผมจะต้องเป็นคนที่รอมัน อย่างน้อย 1 ชม หรือไม่ก้ 2 ชม กว่าจะได้ไปทำงาน เพราะมัวแต่ไปช่วยแฟนมันตากผ้าบ้าง ทำกับข้าวกินบ้าง ผมก้ไม่พูดอะไร แต่ใจผมนี่อยากจะต่อยมัน แล้ววันนั้นผมยังไม่ได้กินข้าว ผมก็ชวนมันไปกินข้าวเป็นเพื่อนหน่อย มันก็บอกว่ามันอิ่มแล้ว ผมก็เลยไม่ไปเพราะผมไม่ชอบกินข้าวคนเดียว มีครั้งนึง วันนั้นที่ออฟฟิศผม (ผมกับมันทำงานคนละที่กับผญอีก2คนนะครับ) มีเลี้ยง เขาให้มอไซผมกับไอ A มาใช้ ผมก็ซ้อนมันมาถึงที่งานเลี้ยง ถึงประมาณหกโมง แปบนึงมันก็บอกว่าเดี๋ยวไปเล่นบาสเดี๋ยวไงเดี๋ยวมันมา ผมก็เออๆ แล้วมันก็เอามอไซไป วันนั้นทั้งวันผมยังไม่กินข้าวแล้วหัวหน้าผมก็ใช้ให้ผมบริการแขกที่มาเลี้ยง ผมก็วิ่งเติมเหล้าบ้างยกเบีย เติมน้ำแข็ง แล้วผมทำอยู่คนเดียว เหนื่อยมากครับ หิวก็หิว แล้วหัวหน้าผมก้กลับ ผมก็ว่าจะกลับ แต่ หัวหน้าดันทิ้งให้ผมอยู่บริการเพื่อนของเขา จนเกือบสามทุ่ม มันก็ยังไม่มา ผมไม่ไหวแล้ว เลยขอตัวกลับก่อน ผมวิ่งมาจากงานเลี้ยง จนถึงหอ พอกลับมาก้ไม่เจอใคร ผมเลยต้มมาม่ากิน พอผมกินเสจพวกนั้น 3 คนก็กลับมาพอดี รู้ไหมครับว่าไปไหนมา มันไปกินพิซซ่า กันมาครับ มันหนีพาแฟนกับเพื่อนอีกคนไปกินกันมา ผมนี่น้ำตาคลอเลย ซึ้งใจเพื่อน คืนนั้นผมก็นอน เกือบเช้ากว่าผมจะหลับ พอมาตอนเช้า ไอ A ซื้อข้าวมาให้ถึงห้อง ผมถึงกับน้ำตาคลออีกรอบ ผมงง ว่ามันทำแบบนี้ทำไม ทำเพื่อลบความผิดเมื่อวานหรืออะไร มันจานช้อนมาให้พร้อม ครั้งนั้นผมก็เสียใจไม่น้อยเลยครับ หลังจากนั้น มันมักจะไปหาไรกินกันแค่สามคน ผมก้กินแต่มาม่า เกือบเดือน หลังๆ มันก้เริ่มซื้อมาฝากผมบ้าง แบบถามว่าผมจะกินอะไร แต่ผมไม่เคยได้มีโอกาสออกไปได้กินข้าวข้างนอกห้องเลย ผมก้ยังกินคนเดียวในห้องเสมอ เหมือนหมาที่รอข้าว ทุกวัน ตอนนั้นผมรู้สึกงั้นจริงๆ เป็นอย่างนี้จนผมกลับเมืองไทย ก็นั่งเครื่องไปลง จ.ที่บ้านของมัน ซึ่งผมก็ให้มันไปส่งที่หอเพื่อนอีกคน ซึ่งก้เป็นเพื่อนของมัน ตอนนั้น เพื่อนผญ 2 คนนั้น ก้มาด้วย แล้วพอถึงวันที่ผมจะกลับบ้าน จะต้องไปซื้อตั๋วผมก็บอกมันว่าให้พาไปซื้อหน่อย มันก็บอกไม่ต้องเดี๋ยวกูซื้อให้ ผมก็เออ ๆๆ สรุปได้รอบสองทุ่ม พอ 1 ทุ่มผมโทรไปมันบอกออกมาแล้ว ผมก็อาบน้ำเก็บของรอ จน ทุ่มสี่สิบมันก้ยังไม่มา มันก็โทรมาบอกให้ผมไปเองได้ไม๊ เดี๋ยวมันเอาตั๋วไปให้ ผมก้อ้าวว ทำไมมาบอกตอนนี้ นี้จะสองทุ่มแล้ว แถวนั้นก็ไม่ค่อยมีรถผ่าน ผมก้ลงมารอหน้าหอเพื่อนสักพัก จนรถผ่านมาพอดี ผมเสียค่ารถไป 150 เพื่อไปท่ารถ พอถึงท่ารถ ก้ 2 ทุ่มพอดี มันก้โทรมาบอกว่า อยู่ไหน ผมก้บอกว่าถึงแล้ว มันก้บอกว่าเอ้า "กูจะไปรับพอดี " ผมก็งง เมื่อกี๊บอกให้กูมาเอง อะไรของวะ มันก็บอกชานชาลา ที่รถออก ผมก้รีบวิ่งไป รถกำลังออกพอดี ผมต้องวิ่งไปดัก แล้วทั้งรถก้ต้องรอผมคนเดียวเพราะมันยังไม่เอาตั๋วรถมาให้ จนเจ๊ที่ส่งรถ ออกมาด่าผม ผมต้องขอโทด พวกพนักงานขับรถและเจ๊ที่ส่งรถ ตอนนั้นโมโหมาก เพราะเจ๊แมร่งด่ากู จิงจังมาก พอมันวิ่งมา ผมก้ไปดึงตั๋วจากมือมัน แล้วยัดตังค่าตั๋ว แล้วพูดแค่ว่า กูโดนด่าเพราะไอสัส จากนั้นมันพูดอะไรไม่รู้แต่ผมไม่ฟัง ผมวิ่งขึ้นรถเลย .. ผมเหนื่อยกับเพื่อนคนนี้มาก เคยสนิทกันมากๆ เมื่อก่อนมันก้ดีกับผม แต่หลัง ๆ เป็นแบบนี้ ผมอยากจะเลิกคบมันด้วยซ้ำ แต่ผมก็ไม่อยากมีปัญหา ตลอดช่วงเวลาที่ฝึกงานที่มีชีวิตอยู่แบบนั้น ผมไม่เคยมีความสุขเลย มันเป็นเรื่องที่แย่ที่สุดในชีวิตที่ผมเคยเจอ ผมไม่เคยทุกข์ใจเท่านี้มาก่อน ผมควรทำยังไงกับเพื่อนคนนี้ดีครับ
เพื่อนสนิทไม่น่าทำกันแบบนี้
คือผมกับเพื่อนคนนี้รู้จักกันตอนผมเข้ามหาลัย แบบเป็นเพื่อนที่สนิทกันมากๆครับ มีอะไรผมก็จะช่วยเหลือเพื่อนคนนี้ตลอด กินเหล้า เมา อ้วก ผมก็ดูแล เช็ดให้ ถึงขนาดที่มันเมาแล้วไปฉี่ใส่กำแพงที่หอพัก ผมก็ต้องเป็นคนเช็ดให้ แล้วพอตอนจะจบปี 1 มันก็ออกมาเช่าหออยู่กับผมสองคน แล้วจู่ๆพอมันมมีแฟน มันก็ไม่เคยมานอนห้องเลย ไอเราก็เข้าใจผมก็ไม่ได้ติดใจอะไร ถ้ามันมีความสุขผมก็ไม่ว่า แล้วทีนี้มันก็ขอออกจากหอไปอยู่หอแฟนมัน ผมก็บอกไม่ว่าไร แต่ผมก็ต้องย้ายไปอยู่หอกับเพื่อนอีกคนเพราะหอเดิมผมจ่ายคนเดียวไม่ไหว (อันนี้ครั้งแรกที่มันทิ้งผมตอนมันมีแฟน) พอมันเลิกกับแฟนคนนี้มันก็ขนของกลับมาอยู่กับผมอีกที ตอนปี 3 พอครั้งนี้ครั้งล่าสุดผมได้มีโอกาสไปฝึกงาน ที่ต่างประเทศ ก็ไปกับมัน และก็เพื่อน ผญ อีก 2 คน รวมเป็น พอไปถึง ทางที่ฝึกงานก็แบ่งห้องให้ 2 ห้อง ผญ 2 คนนอนห้องในบ้าน ส่วนผมสองคนนอนห้องที่ยื่นมาจากนอกบ้าน แล้วเรื่องของเรื่องคือว่าช่วงอาทิดแรกๆ เพื่อนสนิทผม สมมุติว่าชื่อ A ละกันครับ คือเวลาที่พวกผมสี่คนจะเดินไปหาอะไรกินหรือเดินเที่ยวไหน มันก็ชอบเงียบๆไม่พูด ทำตัวให้ผมอึดอัดและไม่กล้าพูด มีหลายครั้งที่เดินอยู่มันจะบอกว่าให้ผมกลับก่อนได้เลยแต่ไม่ได้บอกผมว่าไปไหน เออผมก็พยักหน้าไป แต่ไม่เคยถาม พอผมกลับมาถึงหอ สี่ทุ่ม ห้าทุ่มมันก็ยังไม่กลับ ผมก็เป็นห่วง ผมก็เดินตามหาบ้าง ปั่นจักรยานตามหาบ้างแล้วส่วนมากมันจะไปนั่งกินเหล้าคนเดียว แล้วก็มีบางครั้งที่ผมปั่นจักรยานตามหามัน พอเจอผมก็จูงจักรยานไปพร้อมกับที่มันเดิมโดยไม่พูดอะไรกัน จนผมได้รู้เมื่อตอนไปกินเหล้ากับมัน มันก็บอกว่า มันอ่ะคบกับเพื่อน ผญ ที่มาด้วย คนนึงซึ่งก้เป็นเพื่อนผมเหมือนกัน แต่มันบอกว่าเรื่องนี้อ่ะบอกใครไม่ได้ คือถ้าคนอื่นรู้มันจะต้องเลิก ครับนี่เป็นแค่จุดเริ่มต้น พอหลังจากนั้นมา หลายครั้งที่มันจะไปนอนรวมกับเพื่อนผู้หญิงในบ้านและทิ้งผมไว้คนเดียว (ผมไปฝึกงานอยู่ประเทศที่ไม่ค่อยเจริญ อินเตอร์เน็ตที่หอก็ไม่มีถ้าจะเล่นต้องออกมาเล่นหน้าบ้านใช้เน็ตของโรงเรียนในห้องก็ไม่มีทีวี ) แล้วมันก็รู้นะครับว่าผมไม่ชอบให้ใครไล่ผม แบบใส่อารมณ์ ผมไม่ชอบจริงๆ แล้ววันนั้นมันก็ออกไปกินเหล้า ผมก็ห่วงก็เดินไปหา ผมเห็นมันเมามาก ผมเลยบอกว่า "ไอ A กลับหอเหอะเมามากแล้วอะ" ผมพูดไม่ทันจบมันก็ขึ้นเสียงใส่ผมทันที "ไปเลยไป" ตอนนั้นผมเสียใจมากแบบไม่คิดว่าเพื่อนสนิทที่ผมรักมากจะพูดกับผมแบบนี้ .... หลังจากนั้น สักพักกว่าผมจะคุยกับมัน จนหลังๆ มันก็ทิ้งให้ผมนอนที่ห้องคนเดียว แล้ว ผญ สองคนนั้นก็สนิทกัน ไอ A ก้ติดแฟน เพื่อนผญ อีกคนก็ชอบเล่นกับ A กลายเป็นว่าเวลาจะทำอะไรไปไหน ก็จะมีพวกนั้นแค่สามคน เวลากินข้าวคือช่วงเวลาที่อึดอัดมาก ผมมักจะนั่งกินเงียบๆ เพราะเวลาพวกนั้นคุยกันจะคุยเรื่องที่รู้เรื่อง ช่วงแรกนี่ผมเครียด ร้องไห้บ่อยมาก ไม่อยากอยู่ แต่ทุกครั้งที่ผมร้องไห้ หรือทุกข์ มันก็ไม่เคยรู้เลย จนผ่านมาได้สักพักผมก็เริ่มชิน แต่เวลาทำงาน มันก้ทำตัวปกติ เหมือนไม่มีปัญหาไรกัน แต่พอกลับหอ มันก็เป็นอีกแบบนึง ทุกครั้งที่ไปทำงาน ผมจะต้องเป็นคนที่รอมัน อย่างน้อย 1 ชม หรือไม่ก้ 2 ชม กว่าจะได้ไปทำงาน เพราะมัวแต่ไปช่วยแฟนมันตากผ้าบ้าง ทำกับข้าวกินบ้าง ผมก้ไม่พูดอะไร แต่ใจผมนี่อยากจะต่อยมัน แล้ววันนั้นผมยังไม่ได้กินข้าว ผมก็ชวนมันไปกินข้าวเป็นเพื่อนหน่อย มันก็บอกว่ามันอิ่มแล้ว ผมก็เลยไม่ไปเพราะผมไม่ชอบกินข้าวคนเดียว มีครั้งนึง วันนั้นที่ออฟฟิศผม (ผมกับมันทำงานคนละที่กับผญอีก2คนนะครับ) มีเลี้ยง เขาให้มอไซผมกับไอ A มาใช้ ผมก็ซ้อนมันมาถึงที่งานเลี้ยง ถึงประมาณหกโมง แปบนึงมันก็บอกว่าเดี๋ยวไปเล่นบาสเดี๋ยวไงเดี๋ยวมันมา ผมก็เออๆ แล้วมันก็เอามอไซไป วันนั้นทั้งวันผมยังไม่กินข้าวแล้วหัวหน้าผมก็ใช้ให้ผมบริการแขกที่มาเลี้ยง ผมก็วิ่งเติมเหล้าบ้างยกเบีย เติมน้ำแข็ง แล้วผมทำอยู่คนเดียว เหนื่อยมากครับ หิวก็หิว แล้วหัวหน้าผมก้กลับ ผมก็ว่าจะกลับ แต่ หัวหน้าดันทิ้งให้ผมอยู่บริการเพื่อนของเขา จนเกือบสามทุ่ม มันก็ยังไม่มา ผมไม่ไหวแล้ว เลยขอตัวกลับก่อน ผมวิ่งมาจากงานเลี้ยง จนถึงหอ พอกลับมาก้ไม่เจอใคร ผมเลยต้มมาม่ากิน พอผมกินเสจพวกนั้น 3 คนก็กลับมาพอดี รู้ไหมครับว่าไปไหนมา มันไปกินพิซซ่า กันมาครับ มันหนีพาแฟนกับเพื่อนอีกคนไปกินกันมา ผมนี่น้ำตาคลอเลย ซึ้งใจเพื่อน คืนนั้นผมก็นอน เกือบเช้ากว่าผมจะหลับ พอมาตอนเช้า ไอ A ซื้อข้าวมาให้ถึงห้อง ผมถึงกับน้ำตาคลออีกรอบ ผมงง ว่ามันทำแบบนี้ทำไม ทำเพื่อลบความผิดเมื่อวานหรืออะไร มันจานช้อนมาให้พร้อม ครั้งนั้นผมก็เสียใจไม่น้อยเลยครับ หลังจากนั้น มันมักจะไปหาไรกินกันแค่สามคน ผมก้กินแต่มาม่า เกือบเดือน หลังๆ มันก้เริ่มซื้อมาฝากผมบ้าง แบบถามว่าผมจะกินอะไร แต่ผมไม่เคยได้มีโอกาสออกไปได้กินข้าวข้างนอกห้องเลย ผมก้ยังกินคนเดียวในห้องเสมอ เหมือนหมาที่รอข้าว ทุกวัน ตอนนั้นผมรู้สึกงั้นจริงๆ เป็นอย่างนี้จนผมกลับเมืองไทย ก็นั่งเครื่องไปลง จ.ที่บ้านของมัน ซึ่งผมก็ให้มันไปส่งที่หอเพื่อนอีกคน ซึ่งก้เป็นเพื่อนของมัน ตอนนั้น เพื่อนผญ 2 คนนั้น ก้มาด้วย แล้วพอถึงวันที่ผมจะกลับบ้าน จะต้องไปซื้อตั๋วผมก็บอกมันว่าให้พาไปซื้อหน่อย มันก็บอกไม่ต้องเดี๋ยวกูซื้อให้ ผมก็เออ ๆๆ สรุปได้รอบสองทุ่ม พอ 1 ทุ่มผมโทรไปมันบอกออกมาแล้ว ผมก็อาบน้ำเก็บของรอ จน ทุ่มสี่สิบมันก้ยังไม่มา มันก็โทรมาบอกให้ผมไปเองได้ไม๊ เดี๋ยวมันเอาตั๋วไปให้ ผมก้อ้าวว ทำไมมาบอกตอนนี้ นี้จะสองทุ่มแล้ว แถวนั้นก็ไม่ค่อยมีรถผ่าน ผมก้ลงมารอหน้าหอเพื่อนสักพัก จนรถผ่านมาพอดี ผมเสียค่ารถไป 150 เพื่อไปท่ารถ พอถึงท่ารถ ก้ 2 ทุ่มพอดี มันก้โทรมาบอกว่า อยู่ไหน ผมก้บอกว่าถึงแล้ว มันก้บอกว่าเอ้า "กูจะไปรับพอดี " ผมก็งง เมื่อกี๊บอกให้กูมาเอง อะไรของวะ มันก็บอกชานชาลา ที่รถออก ผมก้รีบวิ่งไป รถกำลังออกพอดี ผมต้องวิ่งไปดัก แล้วทั้งรถก้ต้องรอผมคนเดียวเพราะมันยังไม่เอาตั๋วรถมาให้ จนเจ๊ที่ส่งรถ ออกมาด่าผม ผมต้องขอโทด พวกพนักงานขับรถและเจ๊ที่ส่งรถ ตอนนั้นโมโหมาก เพราะเจ๊แมร่งด่ากู จิงจังมาก พอมันวิ่งมา ผมก้ไปดึงตั๋วจากมือมัน แล้วยัดตังค่าตั๋ว แล้วพูดแค่ว่า กูโดนด่าเพราะไอสัส จากนั้นมันพูดอะไรไม่รู้แต่ผมไม่ฟัง ผมวิ่งขึ้นรถเลย .. ผมเหนื่อยกับเพื่อนคนนี้มาก เคยสนิทกันมากๆ เมื่อก่อนมันก้ดีกับผม แต่หลัง ๆ เป็นแบบนี้ ผมอยากจะเลิกคบมันด้วยซ้ำ แต่ผมก็ไม่อยากมีปัญหา ตลอดช่วงเวลาที่ฝึกงานที่มีชีวิตอยู่แบบนั้น ผมไม่เคยมีความสุขเลย มันเป็นเรื่องที่แย่ที่สุดในชีวิตที่ผมเคยเจอ ผมไม่เคยทุกข์ใจเท่านี้มาก่อน ผมควรทำยังไงกับเพื่อนคนนี้ดีครับ