พอดีนั่งอ่านข่าวใน twitter ไปเจอที่คุณท็อป ดารณีนุช โพสใน IG พอดี
เราถูกกกกใจกับสิ่งที่คุณท็อปโพส มันเหมือนแทงใจอย่างจัง...ใครจะบอกว่า #ข่มขืนโดนประหาร ถือเป็นการแก้ที่ปลายเหตุ...ถึงแม้ว่าเหยื่อข่มขืนบางคนไม่โดนฆ่าตาย แต่ชีวิตที่เหลืออยู่เหมือน "ตายทั้งเป็น" เปล่าละ
ขอย้อนไปสมัยเราเรียนปี 2 น่าจะพ.ศ. 2542-43 นี่แหล่ะ ท้ายหมู่บ้านเราซึ่งเป็นหมู่บ้านร้าง
มีเด็กอายุ 6 ขวบลูกสาวคนเดียว...ที่ตามพ่อแม่ที่เป็นช่างตัดกระจกมาทำงานด้วยในหมู่บ้านเรา
หายตัวไปตั้งแแต่เช้า จนถึงบ่าย 2-3 เรากลับจากหอช่วงสายๆ พอดี เห็นคนพลุกพล่านวุ่นวายมาก
เลยเข้าไปถาม เลยรู้ว่าเด็กหาย น้องคนที่หายไป ชื่อ น้องโบว์ เด็กผู้หญิง อวบๆ ขาวๆ หน้าตาน่ารัก
ดูโตกว่าเด็ก 6 ขวบทั่วไปนิดนึง....เราก็ช่วยตามหานะ พ่อแม่เค้าใจจะขาด ร้องไห้จะเป็นลม
ไปตามในหมู่บ้านร้าง 2-3 รอบ สุดท้ายมีเด็กผู้ชายมาให้ข้อมูล ว่าน้องโบว์ไปกะคนชิ่อหรั่ง
ที่เป็นลูกจ้างฉายหนังกลางแปลง คนในวัดท่าเสานี่แหล่ะ ก็เลยเอาคนชื่อหรั่งมาเค้นสอบ
พาน้องโบว์ไปไหน....เอาคนที่ไอ้หรั่งนับถือ มาหลอกว่า ถ้าบอกว่าเอาน้องไปไหน
จะไม่เอาโทษ สรุปว่ามันพาน้องโบว์ไปข่มขืนใน มบ.ร้างหลังท้ายสุด
พอน้องร้องด้วยความเจ็บปวด มันจะน้องคว่ำหน้า เอาเข่ากระแทกหลังน้อง
หน้าน้องไถไปกะดินทราย เศษดินทรายอุดตาปากจมูกน้อง คาดว่าน้องสลบหรือตาย
ไม่รู้ ณ ตอนนั้น ลงมันก็ลงมือข่มขืนน้องจนเสร็จ แล้วมันเห็นว่าน้องสลบหรือตายไปแล้ว
มันจับเอาน้องโยนลงไปใต้บ้าน ที่มีโพรงเล็กๆ แค่หมาของเราเคยไปคลอดได้ เราเป็นคนนึงที่วิ่งไปดูศพน้อง
สภาพน้องเริ่มเขียวละ เศษดินทรายเต็มหน้าไปหมด เรานี่แหล่ะที่วิ่งไปเอาธูปเทียนที่บ้านให้ไอ้หรั่งมาขอขมาศพน้อง
เราพยายามจะฝ่าวงล้อมไปเหยียบมันให้ได้ แต่เข้าไม่ถึงตัวโดนตำรวจกันตัวออกมา.....
หลังจากติดคุกไม่กี่เดือน 1-2 เดือนนี่แหล่ะ...ได้ข่าวว่ามันโดนนักโทษในคุกกระทืบตายตามน้องไป พ่อแม่เค้าทำใจไม่ได้ทิ้งงานกลับบ้านตจว.เลย อีกอย่าน้องโบว์เป็นลูกสาวคนเดียวของครอบครัวด้วย...
ตอนนี้ถ้าเด็กคนนี้ "น้องโบว์" ยังอยู่น่าจะอายุ 21-22 น่าจะเรียนจบแล้ว มีอนาคตที่สดใส ถึงเหตุการณ์นี้จะผ่านมา 15-16 ปีแล้ว ภาพศพน้องโบว์ มันไม่เคยเลือนหายไปจากความทรงจำเราเลย...
ปล.คดีน้องโบว์ขึ้นหน้า 1 ไทยรัฐด้วย เราเกือบอยู่ในข่าวตอนช่วงขอขมา แต่ายติดมาแค่รองเท้าเรา ไม่เห็นหน้า และ เหมือนน้องจะโดนข่มขืนทางทวารหนักด้วย
>>> เหตุการณ์นี่ที่เล่าให้ฟัง เป็นเรื่องใกล้ตัวเรา แต่ยังมีเหตุการณ์นึง ที่เกี่ยวกับตัวเราตรงๆ
เราก็เคยเกือบตกอยู่ในสถานการณ์ที่เฉียดโดนข่มขืน แต่ที่รอดมาได้ เพราะ สติ และ คัตเตอร์ที่พกติดตัวตลอด
เอาไว้รอจังหวะดีๆ จะมาเล่าให้เพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ที่เป็นผู้หญิง ได้ระวัง และจะบอกถึงวิธีการเอาตัวรอดมาได้อย่างปลอดภัย
ไร้รอยบุบสลาย เพื่อเอาไว้อุทธาหรณ์ให้เราตั้งอยุ่ในความไม่ประมาทจ้า <<<
::ขอเกาะกระแสคดีข่มขืนน้องแก้ม เล่าอยากเรื่องใกล้ตัวเราให้ฟังจ้า ::
เราถูกกกกใจกับสิ่งที่คุณท็อปโพส มันเหมือนแทงใจอย่างจัง...ใครจะบอกว่า #ข่มขืนโดนประหาร ถือเป็นการแก้ที่ปลายเหตุ...ถึงแม้ว่าเหยื่อข่มขืนบางคนไม่โดนฆ่าตาย แต่ชีวิตที่เหลืออยู่เหมือน "ตายทั้งเป็น" เปล่าละ
ขอย้อนไปสมัยเราเรียนปี 2 น่าจะพ.ศ. 2542-43 นี่แหล่ะ ท้ายหมู่บ้านเราซึ่งเป็นหมู่บ้านร้าง
มีเด็กอายุ 6 ขวบลูกสาวคนเดียว...ที่ตามพ่อแม่ที่เป็นช่างตัดกระจกมาทำงานด้วยในหมู่บ้านเรา
หายตัวไปตั้งแแต่เช้า จนถึงบ่าย 2-3 เรากลับจากหอช่วงสายๆ พอดี เห็นคนพลุกพล่านวุ่นวายมาก
เลยเข้าไปถาม เลยรู้ว่าเด็กหาย น้องคนที่หายไป ชื่อ น้องโบว์ เด็กผู้หญิง อวบๆ ขาวๆ หน้าตาน่ารัก
ดูโตกว่าเด็ก 6 ขวบทั่วไปนิดนึง....เราก็ช่วยตามหานะ พ่อแม่เค้าใจจะขาด ร้องไห้จะเป็นลม
ไปตามในหมู่บ้านร้าง 2-3 รอบ สุดท้ายมีเด็กผู้ชายมาให้ข้อมูล ว่าน้องโบว์ไปกะคนชิ่อหรั่ง
ที่เป็นลูกจ้างฉายหนังกลางแปลง คนในวัดท่าเสานี่แหล่ะ ก็เลยเอาคนชื่อหรั่งมาเค้นสอบ
พาน้องโบว์ไปไหน....เอาคนที่ไอ้หรั่งนับถือ มาหลอกว่า ถ้าบอกว่าเอาน้องไปไหน
จะไม่เอาโทษ สรุปว่ามันพาน้องโบว์ไปข่มขืนใน มบ.ร้างหลังท้ายสุด
พอน้องร้องด้วยความเจ็บปวด มันจะน้องคว่ำหน้า เอาเข่ากระแทกหลังน้อง
หน้าน้องไถไปกะดินทราย เศษดินทรายอุดตาปากจมูกน้อง คาดว่าน้องสลบหรือตาย
ไม่รู้ ณ ตอนนั้น ลงมันก็ลงมือข่มขืนน้องจนเสร็จ แล้วมันเห็นว่าน้องสลบหรือตายไปแล้ว
มันจับเอาน้องโยนลงไปใต้บ้าน ที่มีโพรงเล็กๆ แค่หมาของเราเคยไปคลอดได้ เราเป็นคนนึงที่วิ่งไปดูศพน้อง
สภาพน้องเริ่มเขียวละ เศษดินทรายเต็มหน้าไปหมด เรานี่แหล่ะที่วิ่งไปเอาธูปเทียนที่บ้านให้ไอ้หรั่งมาขอขมาศพน้อง
เราพยายามจะฝ่าวงล้อมไปเหยียบมันให้ได้ แต่เข้าไม่ถึงตัวโดนตำรวจกันตัวออกมา.....
หลังจากติดคุกไม่กี่เดือน 1-2 เดือนนี่แหล่ะ...ได้ข่าวว่ามันโดนนักโทษในคุกกระทืบตายตามน้องไป พ่อแม่เค้าทำใจไม่ได้ทิ้งงานกลับบ้านตจว.เลย อีกอย่าน้องโบว์เป็นลูกสาวคนเดียวของครอบครัวด้วย...
ตอนนี้ถ้าเด็กคนนี้ "น้องโบว์" ยังอยู่น่าจะอายุ 21-22 น่าจะเรียนจบแล้ว มีอนาคตที่สดใส ถึงเหตุการณ์นี้จะผ่านมา 15-16 ปีแล้ว ภาพศพน้องโบว์ มันไม่เคยเลือนหายไปจากความทรงจำเราเลย...
ปล.คดีน้องโบว์ขึ้นหน้า 1 ไทยรัฐด้วย เราเกือบอยู่ในข่าวตอนช่วงขอขมา แต่ายติดมาแค่รองเท้าเรา ไม่เห็นหน้า และ เหมือนน้องจะโดนข่มขืนทางทวารหนักด้วย
>>> เหตุการณ์นี่ที่เล่าให้ฟัง เป็นเรื่องใกล้ตัวเรา แต่ยังมีเหตุการณ์นึง ที่เกี่ยวกับตัวเราตรงๆ
เราก็เคยเกือบตกอยู่ในสถานการณ์ที่เฉียดโดนข่มขืน แต่ที่รอดมาได้ เพราะ สติ และ คัตเตอร์ที่พกติดตัวตลอด
เอาไว้รอจังหวะดีๆ จะมาเล่าให้เพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ที่เป็นผู้หญิง ได้ระวัง และจะบอกถึงวิธีการเอาตัวรอดมาได้อย่างปลอดภัย
ไร้รอยบุบสลาย เพื่อเอาไว้อุทธาหรณ์ให้เราตั้งอยุ่ในความไม่ประมาทจ้า <<<