ทุกข์ที่ตนเอง เพราะความรัก

ผมรักผู้หญิงคนนึงมาก ผมคบกับเค้า3 รอบ ตอนนี้กำลังคบรอบที่3อยู่ 2 ครั้งแรก เธอขอเลิกผม พอเธอเลิกกับผม ผมก็จีบเธอใหม่ ทำดีจนกว่าเธอจะชอบผม จนมาครั้งนี้ คบมา 6 เดือนนิดๆแล้ว เธอรักผมมาก ผมก้รักเธอมาก แต่ผมชอบคิกไปเอง ทุกข์อยู่คนเดียว เธอไม่ได้บกพร่องไรเลย นอกจากเวลา เรามีเวลาอยุ่ด้วยกัน คุยดันไม่ถึง2 ชั่วโมง อยู่โรงเรียนเดียวกัน ก็ไม่ค่อยได้เจอหน้า เจอแค่ตอนเย็น ตอนเยนเธอมาซ้อมกีฬา ซึ้งกว่าจะกลับ กว่าจะทำไรเสร็จก็ปาไป 5ทุ่มกว่าจะได้คุยกัน ผมเหนื่อยมาก ที่ต้องคิดถึงเค้า  เราเคยไปเที่ยวกันล่าสุด 2 คน เมื่อ4 เดือนที่แล้ว นอกจากนั้นไม่ได้เจอเลย แม่เธอหวง และกิจกรรมเธอเยอะ ผมเป็นผู้ชายงี่เง่า ขี้น้อยใจ แต่โรแมนติกนะ 55555
นิสัยของผมเหมือนผู้หญิงเลย แต่กลับกัน เค้าเหมือนผู้ชายที่ ง่ายๆ ผมกับเวิ่นเว้อ ที่ต้องการเวลาจากเค้าอย่างเดียว ดราม่าใส่เค้าบ่อย ชวนทะเลาะก็บ่อย จนเค้าเอือม แต่ก้ยังคบกัน เพราะ เรารักกัน แต่ผมสงสารเค้า และก็เหนื่อย ที่ต้องเป็นผู้ชายแบบนี้  ขี้นัอยใจมากๆไป และผมกับเค้าต่างกันไป เหมือนคบกันไปเพราะฝืนทั้งคู่ ผมไม่อยากเลิกกับเค้า แต่อยากจะปล่อยวาง ไม่ให้ไปหมกมุ่นมาก ไม่อยากชวนทะเลาะ อยากสงบ ไม่ต้องคิดถึงเค้า ครั่งมาก ไรงี้ อยู่ได้โดยไม่มีเค้า ผมต้องทำยังไงดีครับ

ปล.นี่เป็นกระทู้แรกของผม อาจจะพิมพ์ตระกุกตระกัก ขออภัยด้วยนะครับ