[CR] มหากาพย์ US Road Trip คนหนึ่งคน เวลา 6 อาทิตย์ กับระยะทาง 13,000 ไมล์

กระทู้รีวิว

เที่ยวภูเขา บันทึกนักเดินทาง เที่ยวต่างประเทศ เดินป่า Backpack

ทริปนี้จริงๆ แล้วเกิดขึ้นเมื่อปี 2011 ครับ ซึ่งถึงปัจจุบันนี้ก็นับว่าเป็นเวลาครบสามปีพอดีครับ แต่ว่าทริปนี้ก็ยังคงเป็นประสปการณ์ที่น่าจดจำที่สุดครั้งหนึ่งในชีวิตของผม ได้ทำอะไรบ้าๆ มากมาย ได้ใช้ชีวิตในแบบที่ไม่เคยทำมาก่อน และนอกจากนั้น ทริปนี้ก็เป็นทริปที่ทำให้ผมหันมาถ่ายรูปอย่างจริงจังครับ เนื่องในโอกาสครบรอบสามปี ผมเลยขอมาแบ่งประสปการณ์เล่าให้เพื่อนๆฟังแล้วกันครับ ^^

**แรงบันดาลใจอะไรที่ทำให้ออกเดินทางทริปนี้?**

ตอบแบบสั้นๆ ก็คือว่างครับ ตอนนั้นเป็นช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อของชีวิต บวกกับมรสุมชีวิตมากมาย กำลังเรียนจบจากอเมริกา รู้สึกว่าเราเรียนมาเกือบสิบปี แทบไม่ได้ออกไปจากมหาลัยเลย มีที่ที่อยากไปตั้งมากมาย แต่ไม่เคยหาเวลาไป เก็บเงินเอาไว้ แต่ไม่เคยมีโอกาสได้ใช้ บวกกับหลงทางกับมรสุมชีวิต อยากจะออกไปค้นหาตัวเอง ก็เลยออกไปครับ

**มีการวางแผนการเดินทางอย่างไร**

ไม่มีครับ ไม่ได้พูดเล่นครับ คือว่าผมไม่ได้วางแผนอะไรเลยจริงๆ รู้แค่ว่าตัวเองชอบเที่ยวธรรมชาติ อยากจะไป backpack กางเต้นท์ เปิดหนังสือดูรู้ว่ามี US national park ที่อยากไปหลายอัน แต่ไม่เคยได้จดเป็นลิสต์ หรือลงตารางเวลา พอพร้อมแล้ว เอาของขึ้นรถ แล้วก็ขับรถออกเลยครับ ทุกๆ วันอย่างแรกที่ตื่นมาตอนเช้าก็คือ เปิดแผนที่ แล้วก็คิดว่า "ไปไหนดีวะ?" จำได้ว่าเคยไปกินข้าวที่นึง แล้วพนง. เสริฟถามว่ากำลังจะไปไหนเนี่ย ผมนั่งคิดซักพัก แล้วก็ตอบเขาไปว่า "North" -.-

แต่ส่วนมากในทริปนี้ดูจากแผนที่จะเห็นว่าเป็นฝั่งตะวันตกเสียส่วนมากครับ สาเหตุนึงเป็นเพราะว่าผมเคยขับอีกทริปนึงลงทางใต้ไปบ้างแล้ว ครั้งนี้ก็เลยอยากจะเจาะไปทางตะวันตกดูบ้าง แต่เอาเข้าจริงๆ แล้วผมว่าฝั่งตะวันตกของ rocky มานี่ อลังการสร้างที่สุดแล้วครับ

**หมดไปทั้งหมดเท่าไหร่?**

ในตอนก่อนออกเดินทาง ผมรู้สึกว่าผมเรียนมานาน เอาแต่เก็บเงินอย่างเดียว ไม่ค่อยได้ใช้อะไรเท่าไหร่ เลยมีเงินเก็บพอสมควรครับ บอกกับตัวเองว่าเอาวะ ใช้ๆ มันไปเหอะ เท่าไหร่ก็ได้ แต่พอเอาเข้าจริงๆ หลังจากกลับมานับเงินแล้วใช้ไปนิดเดียวครับ ประมาณคร่าวๆ ว่าเสียค่าน้ำมันไปน่าจะราวๆ $2000 ค่าอาหารราวๆ $1000 ค่าที่พักประมาณ $300 ไม่ได้ล้อเล่นครับ หกอาทิตย์ สี่สิบกว่าวัน เสียค่าที่พักไปไม่ถึง $300 นี่เป็นเพราะว่าส่วนมากผมนอนในเต้นท์กับจอดรถนอนข้างทาง หรือนอนบ้านเพื่อนเอาครับ จริงๆ คงจะต้องมีค่าเช่ารถด้วย แต่เนื่องจากเป็นรถผมเอง ผมเลยไม่ต้องเสีย จบทริปนี้วิ่งหลักไมล์เกินครึ่งนึงของที่เคยขับมาทั้งหมดตั้งแต่ซื้อครับ (แล้วก็ขายทิ้งเลย) สรุปว่าทั้งทริปใช้เงินไปประมาณไม่เกิน $3500 หรือประมาณแสนนึงครับ ส่วนมากๆ หมดไปกับค่าน้ำมันและอาหาร

**ทั้งทริปไปทั้งหมดกี่คน?**

คนเดียวครับ มีอยู่ช่วงนึงที่เพื่อนตามมาแจมด้วย แต่ส่วนมากๆ ก็ขับรถคนเดียว หมื่นกว่าไมล์

**ทำไมถึงไปคนเดียว เหงาบ้างไหม?**

เพราะว่าใครมันจะว่างนั่งรถเล่นไปด้วยกันหกอาทิตย์ครับ -.- ส่วนตัวผมชอบอยู่คนเดียวอยู่แล้วครับ เลยไม่ค่อยเหงาเท่าไหร่ แถมคนอเมริกันส่วนมากนิสัยก็ friendly ดี ระหว่างเดินป่าเจอก็นั่งคุยกัน นั่งจิบเหล้ากันรอบกองไฟก็เคยครับ ได้รู้จักคนแปลกๆ เยอะเลย

แต่ปัญหาหลักๆ คือความเปลี่ยว กับอ้างว้างครับ มีคนบอกว่า ไปเที่ยวไหน ไม่สำคัญ อยู่ที่เพื่อนร่วมทาง กับบทสนทนาระหว่างทางมากกว่า ถ้าบังเอิญว่าเพื่อนร่วมทางมันมีแต่ตัวเอง แล้วมันก็ดันไม่ค่อยจะมีอะไรสร้างสรรค์จะพูดสักเท่าไหร่ มันก็แอบหดหู่อยู่เหมือนกันครับ แล้วก็การขับรถที่ไม่เคยสิ้นสุดเสียที ผมเคยขับรถเจ็ดแปดชั่วโมงมาก็หลายครั้ง แต่เจอยิงยาวยี่สิบกว่าชั่วโมงไม่หยุดนี่ ความรู้สึกมันคนละเรื่องไปเลยครับ

**ใช้กล้องอะไร**

ต้องบอกตรงๆ ว่า ตอนนั้นผมยังไม่ได้เล่นกล้องเลยครับ กล้องเป็นของตัวเองสักกล้องก็ไม่มี ภาพเกือบทั้งหมดที่โพสต์ในที่นี้ถ่ายด้วยกล้อง Nikon D60 ของพี่ผม พร้อมกับเลนส์ kit 18-55 หิ้วตัวเดียวมันทั้งทริปครับ ขาตั้งกล้องก็ไม่มี มีอยู่บ้างสองสามรูปที่ยืมกล้องเพื่อนถ่ายเอาครับ

**ทำไมถ่ายรูปกากจริง? ถ่ายไม่เป็น ไม่ได้เรื่อง เห็นแล้วเสียดายวิวดีๆหมด**

เห็นด้วยทุกประการครับ มองย้อนกลับไปแล้วผมเองก็เสียดาย ตอนนั้นมีวิวดีๆ เต็มไปหมด แต่ถ่ายรูปไม่เป็น ก่อนหน้าทริปนี้ผมไม่ชอบถ่ายรูป กล้องสักตัวก็ไม่มีด้วยซ้ำ รู้สึกว่ากล้องมันเกะกะ ทำให้เราลืมซึมซับสิ่งที่อยู่ตรงหน้าไป รู้แค่การปรับ f-number shutter speed, ISO แล้วก็แค่นี้ ส่วนมากจะถ่ายด้วยโหมด P ด้วยความขี้เกียจ เล็งๆ กด แล้วก็ไปต่อครับ แต่ว่าทริปนี้นี่เอง ที่ทำให้ผมหันมาประทับใจกับการถ่ายภาพ landscape แล้วนับแต่นั้นมาก็หันมาถ่ายภาพ ค่อยๆ พัฒนาฝีมือขึ้นไปเรื่อยๆ จนถึงตอนนี้ฝีมือต่างกับตอนนั้นมากครับ ถึงอาจจะยังไม่ดีมาก แต่ก็ยังค่อยๆ เรียนรู้มันต่อไป ส่วนตัวแล้วผมไม่อายนะครับ ที่จะถ่ายแล้วผิดพลาด เพราะทุกๆ ความผิดพลาดมันก็คือโอกาสที่จะเรียนรู้ แล้วพัฒนาตัวเองครับ

**ถ้ามีโอกาส จะกลับไปอีกไหม?**

แน่นอนครับ แล้วจะกลับไปถ่ายแก้ตัวใหม่ ด้วยกล้องและเทคนิคที่มีในปัจจุบัน