ถ้าคุณเจอแฟนแบบนี้ จะทำยังไงครับ มันจุก!!!!!

ก่อนอื่นเลยผมคบกับแฟนของผมมาประมาณ 3 ปีได้ครับ ระยะเวลาที่ผ่านมาเรามีความสุขและผ่านในหลายๆเรื่องมาด้วยกันมากมาย มีทั้งความทุกข์และความสุข ความขื่นขมตรมใจแต่เราก็ก้าวผ่านมันมาได้ จวบจนถึงวันนี้  และเขาก็ดูรักผมมาก เหมือนดั่งที่ผมรักเขาเช่นกัน เวลาผ่านไปจนถึงจุดเปลี่ยน เขาจำต้องขึ้นชั้นคลินิก ปีที่ 4 ในโรงพยาบาลแห่งหนึ่ง ระหว่างนั้นผมก็เรียนอยู่ที่มหาวิทยาลัย ด้วยความที่เราไม่เคยจะห่างกัน มันทำให้ผมนั่งรถไปหาเขาเกือบทุกวัน หลังเลิกเรียน 4 โมง ก็ออกไปรอรถ เพื่อที่จะไปหาเขา ใช้เวลาเดินทางประมาณ 2 ชั่วโมง และในตอนเช้าผมก็ต้องรีบขึ้นรถกลับรอบ 6 โมงเช้า เพื่อที่จะมาเรียน 8 โมงที่มหาวิทยาลัยให้ทัน ในบางครั้งผมนั่งรถไปเกือบห้าทุ่มกับจะถึงก็ตีหนึ่งเที่ยงคืน เช้าผมก็ต้องกลับมาเรียนให้ทัน ผมคิดว่าอย่างน้อยเจอกันสักนิดก็ยังดี และก็เป็นแบบนี้มาเกือบปีได้  จนเขาขึ้นปี 5 และผมก็ไปฝึกงานที่บ้าน ด้วยระยะทางมันก็ทำให้เราไม่ใกล้กันอยู่ดี แต่เราก็ผลัดกันไปมาหากันตลอด และภาระงานของเขาเริ่มหนักขึ้นเรื่อยๆ  จากที่เคยโทรหาทุกเช้า กลางวัน เย็น กลับห่างหายไปด้วยเพราะเวลาซึ่งเขาบอกว่าไม่มี และตัวผมเองก็ใช่จะมีเช่นกัน บางครั้งเราโทรไปเขาหลับ บอกครั้งเขาโทรมาเราก็หลับ วันๆแทบจะไม่ได้คุยกันเพราะภาระงานที่แปรผันตรงกับหน้าที่ที่ต้องทำมันมากขึ้นเหลือเกิน เหมือนว่าเราดูใส่ใจกันน้อยลง ไม่เห็นความสำคัญกันมากสักเท่าไร หรือไม่เหมือนเดิมแล้วนั้นเอง ทั้งๆที่เค้าบอกว่าเหมือนเดิม แต่ผมรู้สึกว่าไม่เหมือนเดิม  วันหนึ่งผมเปิด line เขาดู พบว่าประวัติการสนทนาของคนๆหนึ่งซึ่งเป็นเพื่อนเขานั่นเอง และเหมือนถูกลบไป แต่เค้าบอกว่าไม่ได้ลบและไม่มีอะไร ผมจึงเปิด line ที่เขาคุยกับเพื่อนคนอื่นๆ และสิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นเมื่อผมไปเจอการสนทนาของเขาและเพื่อน ว่าคิดถึงคนนั้นจัง (คนนั้น คือ คนที่ไม่มีประวัติการสนทนา) และซ้ำร้ายเค้าได้ส่งเป็นกระทู้ในพันทิปเกี่ยวกับคิดนอกใจแฟน เหมือนเขาคุยปรึกษากัน และก็พูดถึงคนนั้นว่าคิดถึง  ซึ่งเขาตอบผมมาว่าไม่มีอะไร เพื่อนก็แกล้งกันเล่นแบบนี้ ผมก็ยังไม่คิดอะไรยังจะโง่ต่อไปอีกหน่อย จนผมแอบดูประวัติการโทรของเขา คุณรู้ไหมครับ ว่าเขาโทรหาคนนั้นทุกวัน และก็โทรหาผมไปด้วย คือนึกออกไหมครับพอโทรหาผมเสร็จก็โทรหาคนนั้น และเป็นแบบนี้ทุกวัน ผมลองนึกย้อนไปที่เขาพูดว่า ไม่ว่าง เรียนหนัก เหนื่อย หลับ ไม่มีเวลา ไม่โทรหาเรา แต่สำหรับคนนั้นเขาโทร เขาโทรหาคนนั้นมากกว่าผมซึ่งเป็นแฟนเขาเสียอีก ผมจึงตัดสินใจโทรไปหาคนนั้น เขาได้เล่าให้ผมฟังทุกอย่าง และเขาก็รู้สึกแปลกๆเหมือนกันว่าแฟนผมชอบเขาหรือป่าว แต่เขาไม่ได้คิดอะไร เขาบอกว่าก็เห็นเป็นเพื่อน ให้ลองกลับไปคุยกันเถอะ

คุณมีความคิดเห็นอย่างไร ผมช๊อคคคคมากไม่คิดว่าคนที่เคยลำบากและผ่านอะไรมาหลายๆอย่างด้วยกันจะทำแบบนี้ได้ การกระทำของผมที่ต้องนั่งรถไปกลับ ระยะเวลาที่มันผ่านมามันไม่ได้ช่วยให้เขานึกถึงความทรงจำดีๆของเราก่อนที่จะคุยกับคนอื่นสักหน่อยเลยหรอ ผมรู้สึกเสียดายเวลาและความรู้สึกที่ให้เขาไป และผมไม่รู้จะทำอย่างไรเวลาผมนึกถึงตอนที่เค้าโทรมาหาผมบอกว่าเหนื่อยและจะหลับแล้ว แต่เขาก็โทรหาคนนั้น  นึกทีไรมันก็รู้สึกรับไม่ได้ทุกที

ปล.ผมไม่รู้จะพูดกับใคร ระบายที่ไหน ผมจึงสมัครและเลือกที่จะมาปรึกษาที่นี่เป็นครั้งแรก ขอความอนุเคราะห์ด้วยครับ
จาก คนไม่มีที่ไป