คือเราตั้งกระทู้นี้ กึ่งบ่น กึ่งถาม มันไม่ชัดเจน เพราะเราก็ยังหาสาเหตุความไม่สบายใจของเราไม่ถูกเหมือนกัน
เราให้เงินแม่เป็นประจำ เดือนละหมื่นห้า
แต่มันมีประวติว่า เราเคยให้มากกว่านี้ เริ่มจากสองหมื่นห้า มาเป็นสองหมื่น ก่อนจะมาจุดนี้
สาเหตุคือเราจำเป็นต้องใช้เงินเรียน และ เก็บออมค่ะ
อีกอย่าง เราไม่สามารถอยู่กับแม่ได้อีกต่อไป เพราะพฤติกรรมเค้า เข้าขั้น abusive มีปัญหาอะไร สิ่งผิดพลาดอะไร
เราเป็นต้นเหตุทั้งหมด คำต่อว่าของเค้า มันแรงขั้น เราเป็นผู้หญิงหากิน (คำหยาบ) และอื่นๆอีกมากมาย
เดี๋ยวนี้ดีที่ไม่ทำร้ายรางกาย แต่เรามีโรคกลัวการเข้าใกล้คนอื่น เพราะแต่ก่อนเกือบพิการ (นิ้วขาด) เพราะเค้าเอาอีโต้สับลงมาที่นิ้ว เป็นต้นค่ะ
ตอนนี้ แม่เรา ดิ้นรน ซื้อคอนโด จะขายบ้าน เค้าบอกว่าเราให้ไม่พอใช้
คือความฝันของเค้าคือ อยากมีเงินก้อน จะได้ไปช่วยคนจน
คือเรางง แต่เหนื่อยกับการแก้ปัญหาแล้วค่ะ ได้แต่บอกเค้าว่า บ้าน พ่อให้แม่ อยากทำอะไร ทำเถอะ ที่ไม่เดือดร้อนคนอื่น
แต่เราเชื่อว่า ถ้าเค้าไปอยู่คินโด สักพักเค้าจะอยากกลับมาอยู่บ้าน เราคงต้องผ่อนให้อีกแน่

กึ่งนึง เรารู้สึกอกตัญญู อีกกึ่งหนึ่ง เรารู้สึกเราลืมที่เค้าทำกับเราไม่ได้
และก้อเสียใจ ว่าเราทำอะไรให้เค้า เค้าไม่เคยเห็นค่าเลย
เราเองก็ไม่สามารถอยู่ใกล้ๆใครได้ เพราะเรารู้สึกเราดีไม่พอ ก็ต้องวางแผนดูแลตัวเองตอนแก่
ถ้าให้เราให้เงินเพิ่ม เราจะไม่ไหว
ทำยังไงดีคะ

ปล. เราไม่ได้เป็นผู้หญิงขายบริการนะคะ คือเเม่เค้าด่า โดยใช้คำนี้ เค้าชอบคำนี้มาก (มีอีกหลายคำ) เช่นถ้าเรากลับบ้านดึก ทุ่มสองทุ่ม ซึ่งแม่เราเคยกำหนดให้เรากลับสี่โมงครึ่ง ห้าโมง เราก็จะโดน
จริงๆ มันก็สร้างนิสัยที่ดีให้เรานะ แต่อีกด้าน มันทำให้เราเคร่งครัดมาก ทุกวันจะสามสิบ เรายังเลี่ยงพวกงานอะไรที่มันดึกเกินสองทุ่มเลย
เราลืมยากด้วย
เราเลี่ยงจะมีเพื่อนสนิท เพราะเราคิดว่าเราจะนำปัญหาไปให้เค้าและเราจะไม่มีแฟน แน่นอน เราสงสารอีกฝ่าย 5555
พูดตรงๆ เราแค้นแม่เรา ณ จุดนี้ คิดว่าเค้าทำกับเราขนาดนั้นแล้วยังมีหน้าจะมาเรียกร้องอะไรอีก