เป็นกระทู้แรกที่เขียนขึ้นมานะคะ ไม่รู้จะปรึกษาใครดี ตอนนี้เราสับสนมากคะ
เรื่องมันก็มีอยู่ว่า เรากับแฟนคบกันมาปีกว่าๆแล้ว ก็มีทะเลาะ มีโกรธ มีงอนกัน เป็นธรรมดาคะ ส่วนใหญ่เราจะเป็นคนงอนเค้ามากกว่า จนพาไปสู่การทะเลาะกัน เพราะนิสัยเราเป็นคนเอาแต่ใจ อารมณ์ร้อน ไม่ฟังใคร จนเคยมีครั้งนึง เค้าบอกเลิกเรา แต่เราก็บอกกับเค้าว่าเราไม่เลิกนะ ตอนนี้เรากำลังเปลี่ยนนิสัยตัวเองอยู่ เราก็เปลี่ยนนะคะ เปลี่ยนไปมากเลยคะ ไม่อารมณ์เสียใส่ ไม่เอาแต่ใจมากจนเกินไป ...บ้างครั้งอาจมีงอแงบ้าง เพราะยังไม่ชินกับการเปลี่ยน.... แต่เราก็คุยดีกันมาตลอด มาหา มาเจอกัน เกือบทุกอาทิตย์ เพราะเค้าไม่ได้เรียนซัมเมอร์ แต่เราเรียน เรามีความสุขมากนะคะ ตอนที่อยู่กับเค้า เราคุยกันดีมากขึ้น ไม่ทะเลาะกันเลย แต่ก็นะ พอไม่ทะเลาะ เรื่องที่จะคุยกันมันก็น้อย ไม่รู้ว่าจะพูดเรื่องไรกันดี ก็มีเงียบบ้างตอนคุยโทรศัพท์กัน แต่ก็ดีกันมาตลอดนะคะ
จนเวลาผ่านไปเป็นเดือน เราว่าเรามีความสุขมากตอนที่เราเปลี่ยนนิสัย เราเข้าใจกับแฟนมากขึ้น เมื่อเสาร์ที่ผ่านมา เค้าก็มาหาเราปกติ ดีทุกอย่างคะ แต่คืนนั้นวันพฤหัส เราเครียดคะ หลายๆเรื่อง เราปวดหัวมาก เราร้องไห้ตอนคุยกับเค้า เราบอกเราจะแก้ไขปัญหายังไงดี เค้าก็บอกให้เราพักก่อน ค่อยๆคิด เดี๋ยวงานก็ออกมาดีเอง เราก็เชื่อเค้าคะ กินยา แล้วเข้านอน บอกฝันดีกันปกติ แต่คืนนั้นเอง เราเป็นโรคหอบคะ เราหอบขึ้น หายใจไม่ออก เราต้องไปโรงพยาบาลตอน ตี 1 เรานอนที่โรงพยาบาลคืนนึง แฟนเราไม่รู้คะ เพราะเราไม่ได้เอาโทรศัพท์มา เรากลับมาตอนเที่ยงของอีกวัน เปิดไอแพดดู เห็นเค้าไลน์มา แค่ข้อความเดียว เราก็น้อยใจคะ เราหายไป ไม่ตอบเทอแบบนี้ ทำไมไม่ห่วงว่าเราจะเป็นไรไปบ้าง เพราะเราก็เป็นแบบนี้หายครั้งแล้ว จนต้องใช้เครื่องช่วยหายใจคะ เราก็เลยโทรไปนะคะ ถามเ้าว่าทำไมไม่สงสัยเลย ว่าเราหายไปไหน ไม่ห่วงเราบ้างเหรอ เฟสก็ออนเล่นอยู่ แต่ไม่คิดจะถามอ่ะ
เค้าบอกเราว่าพึ่งกลับจากทำงาน กินข้าวอยู่ ไม่ได้เล่น ไม่ได้ออน ด้วยความโกรธอ่ะคะ เราก็พูดว่า อย่ามาโกหกได้ป่ะ เห็นๆอยู่อ่ะ เค้าเลยให้เราคุยกับแม่เค้า แม่เค้าบอกว่าพึ่งกลับมานะลูก ไม่ได้ไปไหนเลย ไปทำงานมา เราก็โอเคอ่ะ ก็พูดกับเค้าดี บอกเค้าว่าเราไปนอนโรงบาลมา เค้าก็บอกเราให้หาข้าวกิน นอนพักไปก่อน เดี๋ยวเค้ากินข้าว อาบน้ำเสร็จ จะโทรหา เราก็ตกลงตามนั้นไป ผ่านไป ชม. กว่าๆ เราไปเปิดดูไลน์ เห็นเค้าอ่านนะคะ แต่เค้าไม่ตอบเรา เรเลยถามว่าทำไมอ่านไม่ตอบ สิ่งที่เราตกใจคือ คำตอบของเค้าคะ...
เค้าไลน์กลับมา บอกเลิก คะ เราอึ้งมาก ไลน์กลับไป แต่ไม่อ่านคะ เค้าบล็อกไลน์เรา โทรไปก็ปิดเครื่องคะ เฟสก็บล็อกคะ เรางงมากว่าเพราะอะไร เค้าหายไป เราเลยโทรหาเบอร์แม่เค้า แม่เค้าบอกว่าเค้าออกไปข้างนอกแล้ว ค่อยโทรมาใหม่นะลูก เราก็โอเคตามแม่ไป ตอนนั้นเราเครียดมาก เราไม่มีแรงจะทำอะไรเลย เราก็เลยสมัครไลน์ใหม่ แอดเค้าไป แล้วถามเค้า บอกเค้าในสิ่งที่เราอยากจะพูด เค้าอ่านคะ แต่เค้าไม่ตอบอะไรเลย เราทั้งส่งข้อความ และไลน์ไป เค้าอ่านตลอด แต่ไม่ตอบ ตอนนั้นเราสับสนมาก เราไม่อยากเลิกนะ กลับมาเถอะ เราผิดอะไร เราขอโทษ มันมีแค่นี้จริงๆที่คิดได้ เหมือนโลกเราพังสลายไปอ่ะคะ รู้สึกทำใจไม่ได้ เวลาผ่านไปทั้งวัน ทั้งคืน เรานอนไม่หลับ นอนร้องไห้คนเดียวในห้อง ตอนนั้นมันเจ็บปวดมากคะ ทรมานมากๆ เหมือนกำลังจะตายเลย เช้ามาเราจะรู้ว่าเค้าตื่นตอนไหน เราดูไลนืตลอดที่เราส่งไป ว่าเค้าอ่านมั้ย เค้าอ่านคะ ตอนเช้า เราไม่รู้จะทำไงคะ ตอนนั้นคิดแค่ ถ้าไม่มีเค้า เราจะอยู่ทำไม เราอยากตายมาก เราขึ้นไปยืนบนดาดฟ้าหอพัก สิ่งที่เราทำได้คือ เราอยากตายจริงๆ เราอยากหลุดพ้นจากความทุกข์ทรมานทั้งหมดที่มีตอนนี้ เราตัดสินใจอัดคลิปสุดท้ายให้เค้า และส่งไลนืไป เนื้อหาในคลิป เราบอกเค้าแค่ เราอยู่ไม่ไหวแล้วนะ เราอยากตายมาก ถ้าชาติหน้ามีจริง ขอให้เราได้เกิดมาคู่กัน อยู่ด้วยกันจนแก่ตายนะ เราส่งคลิปไป เค้าอ่านคะ แะเราก็ส่งข้อความสุดท้ายไปบอกเค้าว่า เราอยู่ไม่ได้นะ ทุกเรื่องราว ทุกภาพความทรงจำ ที่เราอยู่ด้วยกัน เราใช้ใจจำนะ คำสัญญาที่เทอบอกเรา ว่าเทอจะแต่งงานกับเรา มีลูกด้วยกัน และมีความสุขด้วยกัน หลังจากเรียนจบ เทอบอกให้เรารอวันนั้น วันที่เราจะได้อยู่ด้วยกันตลอดไป มันอยู่ในใจเราเสมอ เราพยายามลืมแล้ว มันลืมไม่ได้จริงๆ นอกจากเราต้องตายไป.... อโหสิกรรมให้เราด้วยนะ... ลาก่อน!!
แค่นั้นคะ เค้าตอบกลับมาเลยคะ ว่า...
A : อย่าทำแบบนี้นะตัวเอง อย่าคิดสั้น
B : จะให้เราอยู่ทำไม เราเจ็บปวดเหลือเกิน ปล่อยให้เราตายไปเถอะ เราจะได้ไม่ต้องมาทรมานแบบนี้
A : อย่าทำแบบนี้เถอะนะ กลับไป เราก็ไปด้วยกันไม่ได้
B : งั้นปล่อยเราไปเถอะ เราไม่อยากทนเจ็บอีกแล้ว
A : อย่าทำแบบนี้ เดี๋ยวมาคุยกันนะ รอแปปนึง เดี๋ยวมาคุยนะ รอก่อนนะ อย่าทำแบบนี้
แล้วเค้าก็หายไปเลยคะ หายไปประมาณ 3-4 ชั่วโมงได้ เค้ากลับมาอ่านนะคะ แต่เค้าไม่ตอบเรา เราก็เลยบอก ไหนบอกจะคุยไง เค้าก็เลยตอบเราว่า ให้กลับมาคุยอ่ะได้นะ แต่ให้กลับไปเป็นแฟน ยังไม่ได้จิงๆ ตอนนี้ขอเราอยู่กับตัวเองไปก่อนนะ เรายังไม่พร้อม ไม่อยากมีใคร อยากอยู่คนเดียว เราคุยไลน์กันแบบนี้ไปก่อน ตอนนั้นเรารู้สึกดีนะคะ ที่เค้ากลับมาคุย ถึงแค่จะคุยไลน์อย่างเดียว ก็ตาม แรกๆที่กลับมาคุย คำพุดเค้าบางคำก็แรงนะคะ เช่นบอกว่า ตอนนี้เราไม่ได้เป็นแฟนกันนะ เราแค่เป็นเพื่อน คุยและศึกษากันไปก่อนนะ อนาคตยังอีกนาน เราก็ยังร้องไห้อ่ะคะ มันเจ็บ... เราคุยดีกับเค้ามากคะ เค้าก็ทักมาตลอด ก่อนเราสอบ เค้าก็คุย บอกให้ตั้งใจทำข้อสอบ สอบเสดค่อยคุยกัน เราก็โอเค เราบอกเค้านะ เราคิดถึงเค้ามาก รักเค้ามาก เราจะเรียกเค้าว่าทีรักคะ เรียกทุกคำ ถึงตอนนี้ที่กลับมาเราก็เรียกเค้าแบบนี้ แต่เค้าไม่เรียกเราที่รักคะ เรียกแค่ตัวเอง เราก็โอเคนะ รู้สึกดีขึ้นมานิดนึง เราให้เวลาพิสูจน์ไปเรื่อยๆ ยอมรับว่าหวังให้เค้ากลับมาคะ ทำได้แค่รอคะตอนนี้ เราคุยกันดีมาก เค้าก็เหมือนเดิมนะคะ เป็นห่วงเรา ถามเราตลอด กินข้าวยัง เดี๋ยวปวดท้องอีก ทำข้อสอบได้มั้ย จะนอนตอนไหน คือคุยปกติเลยคะ เหมือนตอนที่เป็นแฟนกัน เราบอกเค้าก่อนนอน ว่าเราอยากได้ยินเสียง ขอโทษได้มั้ย เค้าก็บอกเราไม่ต้อง คุยในนี้ แล้วเค้าก็ ส่งข้อความเสียงมาคะ บอกว่าจะนอนแล้วนะ ฝันดีนะ... 5วินาที เราดีใจมากคะ แค่ได้ยินเสียงแค่นั้น มันดีมากแล้วคะ แต่ความรู้สึกเราก็ยังไม่ดีเต็ม100 หรอกนะคะ เพราะเรารักมาก อยากให้กับมาแบบเต็มๆเลย ไม่ใช่แบบนี้ แต่เราก็ต้องรอคะ นอนไม่หลับก็ยังมี เพื่อนมาดูบอลที่ห้อง เราเล่าให้ฟัง เราก็ร้องไห้ เพื่อนก็ได้แต่ปลอบใจเราคะ ร้องจนหลับไป ตื่นมาตอนเช้า ลืมตาขึ้นมา น้ำตาก็ยังไหล มันไม่ชินจริงๆคะ มันยังเจ็บอยู่ ยังอยากให้เค้ากลับมาแบบเดิมอยู่ เราก็ร้องไห้อ่ะคะ ทุกเช้าเค้าจะไลน์มาตลอด บอกให้เราตื่นๆได้แล้ววที่รัก วันนี้เราไม่รู้ว่าจะมีมั้ย เราหยิบขึ้นมาดู เค้าไลน์มาคะ เราไม่คิดนะคะ คนจะไปจากเรา แต่เค้าทำเหมือนเดิมทุกอย่าง ทำไม เราก็ตอบไลน์กลับไป เป็นคำพูดของเราเลยคะ ว่า.....
มันทำไม่ได้จริงๆ ที่ต้องตื่นมาแล้วพบว่าเทอไม่อยู่แล้ว อยากหลับแบบไม่ต้องตื่นมาคิดอะไร ถ้าในฝันมันมีเทอ เรามีความสุขที่ได้อยู่ด้วยกัน เราอยากหลับตลอดไป ไม่อยากตื่นมาเจอความจริงที่มันโหดร้ายแบบนี้เลย มันยอมรับไม่ได้ที่เราจะต้องมาเป็นแบบนี้จริงๆ เราพยายามคิดในแง่ดี พยายามคิดว่ารอนะ เดี๋ยวเทอจะกลับมา แต่เหมือนมันไม่มีทางไหนเลย ก่อนนอนก็ร้อง ลืมตาตื่นขึ้นมาก็ร้อง เรารู้สึกเจ็บปวดมาก รู้สึกเหมือนเรากำลังะขาดใจตายเลย ทำไมมันต้องเป็นแบบนี้ด้วยนะ เราถามตัวเองตลอด เราผิดเรื่องไหน เราอยากเวลากลับไปเริ่มต้นแก้ไขสิ่งต่างๆใหม่ อยากตื่นขึ้นมา แล้วมีเทอที่อยู่ข้างๆเราเหมือนเดิม เราต้องทำไงให้ความเจ็บปวดนี้มันหายไปดีนะ เราไม่ลืมเรื่องราวของเราสองคนเลย มันลืมไม่ได้จริงๆ หรือเราต้องตายไปจริงๆนะ มันถึงจะหายเจ็บปวดแบบนี้ กลับมาได้มั้ย ให้เราได้แก้ไขสิ่งที่พลาดไป ให้เราได้ทำมันให้ดี เราอยากได้ยินคำว่าที่รักจากปากเทอ อยากได้ยินเสียงเทออีก เราต้องเจ็บปวดแบบนี้ไปนานแค่ไหน ถึงจะลืมเทอ อีกกี่วัน กี่เดือน กี่ปี หรือเราต้องเจ็บแบบนี้ไปนานจนตาย กลับมาได้มั้ย เรารักเทอมากนะ....
เค้าตอบกลับคะ ว่าคุยกันแบบนี้ไปก่อนนะ ขอเค้าอยู่กับตัวเองสักพัก เค้าก็รู้สึกว่ามันขาดอะไรไปนะ ไม่ได้รู้สึกที่เลิกกัน แต่ตอนนี้ขออยู่แบบนี้ก่อนนะ เราได่อ่านแบบนั้น เราก็โอเค เรารอนะ ก็ปกติคะ เค้าบอกเราไปเข้าสวนก่อน สวนองุ่นอ่ะคะ เราก็ไม่ว่าอะไร เที่ยงเค้าก็ไลน์มา ถามเราทำไร กินข้าวยัง ถามดีทุกอย่างคะ เหมือนตอนรักกันเลยคะ เราก็คุยด้วย เรารู้สึกดีขึ้นคะ คำพูดเค้าไม่ค่อยรุนแรงเหมือนวันแรกที่กลับมาคุยเลยคะ คุยกันได้พักนึง เค้าก็ขอตัวไปกินข้าว แล้วสั่งเราให้ไปหาไรกินด้วย เราก็โอเคตามนั้นไป บ่าย3ก็ทักมาอีกคะ ถามว่าได้ไปกินข้าวมายัง แล้วได้นอนพักมั้ย กินยาที่หมอให้มายัง คือทุกคำพูดมันเหมือนกับว่า เค้าเป็นห่วงเรามากเลยคะ ดีมากจนเราก็สับสนคะ...
สับสนว่าถ้าเค้าจะไป จะเลิกกันขาดถึงขั้นบล็อกเฟส ปิดเครื่อง เค้าจะกลับมาคุยกับเราแบบนี้ทำไม เพราะเค้ายังรักเราอยู่ รอดูว่าเราจะเอานิสัยเดิมมาใช้อีกมั้ย หรือเค้าแค่สงสารเราคะ เราควรตัดใจจากเค้า หรือพิสูจน์ให้เค้าเห็นคะ ว่าเรารักเค้าแค่ไหน ตอนนี้สับสนมากคะ ไม่รู้ว่าเค้าจะเป็นแบบไหนคะ
.....................................ช่วยให้คำปรึกษาหน่อยนะคะ ขอบคุณที่ทนอ่านมาได้มากขนาดนี้นะคะ ขอบคุณมากๆคะ.......................................
เราจะมีโอกาสกลับไปเป็นแฟนกันอีกมั้ย ?
เรื่องมันก็มีอยู่ว่า เรากับแฟนคบกันมาปีกว่าๆแล้ว ก็มีทะเลาะ มีโกรธ มีงอนกัน เป็นธรรมดาคะ ส่วนใหญ่เราจะเป็นคนงอนเค้ามากกว่า จนพาไปสู่การทะเลาะกัน เพราะนิสัยเราเป็นคนเอาแต่ใจ อารมณ์ร้อน ไม่ฟังใคร จนเคยมีครั้งนึง เค้าบอกเลิกเรา แต่เราก็บอกกับเค้าว่าเราไม่เลิกนะ ตอนนี้เรากำลังเปลี่ยนนิสัยตัวเองอยู่ เราก็เปลี่ยนนะคะ เปลี่ยนไปมากเลยคะ ไม่อารมณ์เสียใส่ ไม่เอาแต่ใจมากจนเกินไป ...บ้างครั้งอาจมีงอแงบ้าง เพราะยังไม่ชินกับการเปลี่ยน.... แต่เราก็คุยดีกันมาตลอด มาหา มาเจอกัน เกือบทุกอาทิตย์ เพราะเค้าไม่ได้เรียนซัมเมอร์ แต่เราเรียน เรามีความสุขมากนะคะ ตอนที่อยู่กับเค้า เราคุยกันดีมากขึ้น ไม่ทะเลาะกันเลย แต่ก็นะ พอไม่ทะเลาะ เรื่องที่จะคุยกันมันก็น้อย ไม่รู้ว่าจะพูดเรื่องไรกันดี ก็มีเงียบบ้างตอนคุยโทรศัพท์กัน แต่ก็ดีกันมาตลอดนะคะ
จนเวลาผ่านไปเป็นเดือน เราว่าเรามีความสุขมากตอนที่เราเปลี่ยนนิสัย เราเข้าใจกับแฟนมากขึ้น เมื่อเสาร์ที่ผ่านมา เค้าก็มาหาเราปกติ ดีทุกอย่างคะ แต่คืนนั้นวันพฤหัส เราเครียดคะ หลายๆเรื่อง เราปวดหัวมาก เราร้องไห้ตอนคุยกับเค้า เราบอกเราจะแก้ไขปัญหายังไงดี เค้าก็บอกให้เราพักก่อน ค่อยๆคิด เดี๋ยวงานก็ออกมาดีเอง เราก็เชื่อเค้าคะ กินยา แล้วเข้านอน บอกฝันดีกันปกติ แต่คืนนั้นเอง เราเป็นโรคหอบคะ เราหอบขึ้น หายใจไม่ออก เราต้องไปโรงพยาบาลตอน ตี 1 เรานอนที่โรงพยาบาลคืนนึง แฟนเราไม่รู้คะ เพราะเราไม่ได้เอาโทรศัพท์มา เรากลับมาตอนเที่ยงของอีกวัน เปิดไอแพดดู เห็นเค้าไลน์มา แค่ข้อความเดียว เราก็น้อยใจคะ เราหายไป ไม่ตอบเทอแบบนี้ ทำไมไม่ห่วงว่าเราจะเป็นไรไปบ้าง เพราะเราก็เป็นแบบนี้หายครั้งแล้ว จนต้องใช้เครื่องช่วยหายใจคะ เราก็เลยโทรไปนะคะ ถามเ้าว่าทำไมไม่สงสัยเลย ว่าเราหายไปไหน ไม่ห่วงเราบ้างเหรอ เฟสก็ออนเล่นอยู่ แต่ไม่คิดจะถามอ่ะ
เค้าบอกเราว่าพึ่งกลับจากทำงาน กินข้าวอยู่ ไม่ได้เล่น ไม่ได้ออน ด้วยความโกรธอ่ะคะ เราก็พูดว่า อย่ามาโกหกได้ป่ะ เห็นๆอยู่อ่ะ เค้าเลยให้เราคุยกับแม่เค้า แม่เค้าบอกว่าพึ่งกลับมานะลูก ไม่ได้ไปไหนเลย ไปทำงานมา เราก็โอเคอ่ะ ก็พูดกับเค้าดี บอกเค้าว่าเราไปนอนโรงบาลมา เค้าก็บอกเราให้หาข้าวกิน นอนพักไปก่อน เดี๋ยวเค้ากินข้าว อาบน้ำเสร็จ จะโทรหา เราก็ตกลงตามนั้นไป ผ่านไป ชม. กว่าๆ เราไปเปิดดูไลน์ เห็นเค้าอ่านนะคะ แต่เค้าไม่ตอบเรา เรเลยถามว่าทำไมอ่านไม่ตอบ สิ่งที่เราตกใจคือ คำตอบของเค้าคะ...
เค้าไลน์กลับมา บอกเลิก คะ เราอึ้งมาก ไลน์กลับไป แต่ไม่อ่านคะ เค้าบล็อกไลน์เรา โทรไปก็ปิดเครื่องคะ เฟสก็บล็อกคะ เรางงมากว่าเพราะอะไร เค้าหายไป เราเลยโทรหาเบอร์แม่เค้า แม่เค้าบอกว่าเค้าออกไปข้างนอกแล้ว ค่อยโทรมาใหม่นะลูก เราก็โอเคตามแม่ไป ตอนนั้นเราเครียดมาก เราไม่มีแรงจะทำอะไรเลย เราก็เลยสมัครไลน์ใหม่ แอดเค้าไป แล้วถามเค้า บอกเค้าในสิ่งที่เราอยากจะพูด เค้าอ่านคะ แต่เค้าไม่ตอบอะไรเลย เราทั้งส่งข้อความ และไลน์ไป เค้าอ่านตลอด แต่ไม่ตอบ ตอนนั้นเราสับสนมาก เราไม่อยากเลิกนะ กลับมาเถอะ เราผิดอะไร เราขอโทษ มันมีแค่นี้จริงๆที่คิดได้ เหมือนโลกเราพังสลายไปอ่ะคะ รู้สึกทำใจไม่ได้ เวลาผ่านไปทั้งวัน ทั้งคืน เรานอนไม่หลับ นอนร้องไห้คนเดียวในห้อง ตอนนั้นมันเจ็บปวดมากคะ ทรมานมากๆ เหมือนกำลังจะตายเลย เช้ามาเราจะรู้ว่าเค้าตื่นตอนไหน เราดูไลนืตลอดที่เราส่งไป ว่าเค้าอ่านมั้ย เค้าอ่านคะ ตอนเช้า เราไม่รู้จะทำไงคะ ตอนนั้นคิดแค่ ถ้าไม่มีเค้า เราจะอยู่ทำไม เราอยากตายมาก เราขึ้นไปยืนบนดาดฟ้าหอพัก สิ่งที่เราทำได้คือ เราอยากตายจริงๆ เราอยากหลุดพ้นจากความทุกข์ทรมานทั้งหมดที่มีตอนนี้ เราตัดสินใจอัดคลิปสุดท้ายให้เค้า และส่งไลนืไป เนื้อหาในคลิป เราบอกเค้าแค่ เราอยู่ไม่ไหวแล้วนะ เราอยากตายมาก ถ้าชาติหน้ามีจริง ขอให้เราได้เกิดมาคู่กัน อยู่ด้วยกันจนแก่ตายนะ เราส่งคลิปไป เค้าอ่านคะ แะเราก็ส่งข้อความสุดท้ายไปบอกเค้าว่า เราอยู่ไม่ได้นะ ทุกเรื่องราว ทุกภาพความทรงจำ ที่เราอยู่ด้วยกัน เราใช้ใจจำนะ คำสัญญาที่เทอบอกเรา ว่าเทอจะแต่งงานกับเรา มีลูกด้วยกัน และมีความสุขด้วยกัน หลังจากเรียนจบ เทอบอกให้เรารอวันนั้น วันที่เราจะได้อยู่ด้วยกันตลอดไป มันอยู่ในใจเราเสมอ เราพยายามลืมแล้ว มันลืมไม่ได้จริงๆ นอกจากเราต้องตายไป.... อโหสิกรรมให้เราด้วยนะ... ลาก่อน!!
แค่นั้นคะ เค้าตอบกลับมาเลยคะ ว่า...
A : อย่าทำแบบนี้นะตัวเอง อย่าคิดสั้น
B : จะให้เราอยู่ทำไม เราเจ็บปวดเหลือเกิน ปล่อยให้เราตายไปเถอะ เราจะได้ไม่ต้องมาทรมานแบบนี้
A : อย่าทำแบบนี้เถอะนะ กลับไป เราก็ไปด้วยกันไม่ได้
B : งั้นปล่อยเราไปเถอะ เราไม่อยากทนเจ็บอีกแล้ว
A : อย่าทำแบบนี้ เดี๋ยวมาคุยกันนะ รอแปปนึง เดี๋ยวมาคุยนะ รอก่อนนะ อย่าทำแบบนี้
แล้วเค้าก็หายไปเลยคะ หายไปประมาณ 3-4 ชั่วโมงได้ เค้ากลับมาอ่านนะคะ แต่เค้าไม่ตอบเรา เราก็เลยบอก ไหนบอกจะคุยไง เค้าก็เลยตอบเราว่า ให้กลับมาคุยอ่ะได้นะ แต่ให้กลับไปเป็นแฟน ยังไม่ได้จิงๆ ตอนนี้ขอเราอยู่กับตัวเองไปก่อนนะ เรายังไม่พร้อม ไม่อยากมีใคร อยากอยู่คนเดียว เราคุยไลน์กันแบบนี้ไปก่อน ตอนนั้นเรารู้สึกดีนะคะ ที่เค้ากลับมาคุย ถึงแค่จะคุยไลน์อย่างเดียว ก็ตาม แรกๆที่กลับมาคุย คำพุดเค้าบางคำก็แรงนะคะ เช่นบอกว่า ตอนนี้เราไม่ได้เป็นแฟนกันนะ เราแค่เป็นเพื่อน คุยและศึกษากันไปก่อนนะ อนาคตยังอีกนาน เราก็ยังร้องไห้อ่ะคะ มันเจ็บ... เราคุยดีกับเค้ามากคะ เค้าก็ทักมาตลอด ก่อนเราสอบ เค้าก็คุย บอกให้ตั้งใจทำข้อสอบ สอบเสดค่อยคุยกัน เราก็โอเค เราบอกเค้านะ เราคิดถึงเค้ามาก รักเค้ามาก เราจะเรียกเค้าว่าทีรักคะ เรียกทุกคำ ถึงตอนนี้ที่กลับมาเราก็เรียกเค้าแบบนี้ แต่เค้าไม่เรียกเราที่รักคะ เรียกแค่ตัวเอง เราก็โอเคนะ รู้สึกดีขึ้นมานิดนึง เราให้เวลาพิสูจน์ไปเรื่อยๆ ยอมรับว่าหวังให้เค้ากลับมาคะ ทำได้แค่รอคะตอนนี้ เราคุยกันดีมาก เค้าก็เหมือนเดิมนะคะ เป็นห่วงเรา ถามเราตลอด กินข้าวยัง เดี๋ยวปวดท้องอีก ทำข้อสอบได้มั้ย จะนอนตอนไหน คือคุยปกติเลยคะ เหมือนตอนที่เป็นแฟนกัน เราบอกเค้าก่อนนอน ว่าเราอยากได้ยินเสียง ขอโทษได้มั้ย เค้าก็บอกเราไม่ต้อง คุยในนี้ แล้วเค้าก็ ส่งข้อความเสียงมาคะ บอกว่าจะนอนแล้วนะ ฝันดีนะ... 5วินาที เราดีใจมากคะ แค่ได้ยินเสียงแค่นั้น มันดีมากแล้วคะ แต่ความรู้สึกเราก็ยังไม่ดีเต็ม100 หรอกนะคะ เพราะเรารักมาก อยากให้กับมาแบบเต็มๆเลย ไม่ใช่แบบนี้ แต่เราก็ต้องรอคะ นอนไม่หลับก็ยังมี เพื่อนมาดูบอลที่ห้อง เราเล่าให้ฟัง เราก็ร้องไห้ เพื่อนก็ได้แต่ปลอบใจเราคะ ร้องจนหลับไป ตื่นมาตอนเช้า ลืมตาขึ้นมา น้ำตาก็ยังไหล มันไม่ชินจริงๆคะ มันยังเจ็บอยู่ ยังอยากให้เค้ากลับมาแบบเดิมอยู่ เราก็ร้องไห้อ่ะคะ ทุกเช้าเค้าจะไลน์มาตลอด บอกให้เราตื่นๆได้แล้ววที่รัก วันนี้เราไม่รู้ว่าจะมีมั้ย เราหยิบขึ้นมาดู เค้าไลน์มาคะ เราไม่คิดนะคะ คนจะไปจากเรา แต่เค้าทำเหมือนเดิมทุกอย่าง ทำไม เราก็ตอบไลน์กลับไป เป็นคำพูดของเราเลยคะ ว่า.....
มันทำไม่ได้จริงๆ ที่ต้องตื่นมาแล้วพบว่าเทอไม่อยู่แล้ว อยากหลับแบบไม่ต้องตื่นมาคิดอะไร ถ้าในฝันมันมีเทอ เรามีความสุขที่ได้อยู่ด้วยกัน เราอยากหลับตลอดไป ไม่อยากตื่นมาเจอความจริงที่มันโหดร้ายแบบนี้เลย มันยอมรับไม่ได้ที่เราจะต้องมาเป็นแบบนี้จริงๆ เราพยายามคิดในแง่ดี พยายามคิดว่ารอนะ เดี๋ยวเทอจะกลับมา แต่เหมือนมันไม่มีทางไหนเลย ก่อนนอนก็ร้อง ลืมตาตื่นขึ้นมาก็ร้อง เรารู้สึกเจ็บปวดมาก รู้สึกเหมือนเรากำลังะขาดใจตายเลย ทำไมมันต้องเป็นแบบนี้ด้วยนะ เราถามตัวเองตลอด เราผิดเรื่องไหน เราอยากเวลากลับไปเริ่มต้นแก้ไขสิ่งต่างๆใหม่ อยากตื่นขึ้นมา แล้วมีเทอที่อยู่ข้างๆเราเหมือนเดิม เราต้องทำไงให้ความเจ็บปวดนี้มันหายไปดีนะ เราไม่ลืมเรื่องราวของเราสองคนเลย มันลืมไม่ได้จริงๆ หรือเราต้องตายไปจริงๆนะ มันถึงจะหายเจ็บปวดแบบนี้ กลับมาได้มั้ย ให้เราได้แก้ไขสิ่งที่พลาดไป ให้เราได้ทำมันให้ดี เราอยากได้ยินคำว่าที่รักจากปากเทอ อยากได้ยินเสียงเทออีก เราต้องเจ็บปวดแบบนี้ไปนานแค่ไหน ถึงจะลืมเทอ อีกกี่วัน กี่เดือน กี่ปี หรือเราต้องเจ็บแบบนี้ไปนานจนตาย กลับมาได้มั้ย เรารักเทอมากนะ....
เค้าตอบกลับคะ ว่าคุยกันแบบนี้ไปก่อนนะ ขอเค้าอยู่กับตัวเองสักพัก เค้าก็รู้สึกว่ามันขาดอะไรไปนะ ไม่ได้รู้สึกที่เลิกกัน แต่ตอนนี้ขออยู่แบบนี้ก่อนนะ เราได่อ่านแบบนั้น เราก็โอเค เรารอนะ ก็ปกติคะ เค้าบอกเราไปเข้าสวนก่อน สวนองุ่นอ่ะคะ เราก็ไม่ว่าอะไร เที่ยงเค้าก็ไลน์มา ถามเราทำไร กินข้าวยัง ถามดีทุกอย่างคะ เหมือนตอนรักกันเลยคะ เราก็คุยด้วย เรารู้สึกดีขึ้นคะ คำพูดเค้าไม่ค่อยรุนแรงเหมือนวันแรกที่กลับมาคุยเลยคะ คุยกันได้พักนึง เค้าก็ขอตัวไปกินข้าว แล้วสั่งเราให้ไปหาไรกินด้วย เราก็โอเคตามนั้นไป บ่าย3ก็ทักมาอีกคะ ถามว่าได้ไปกินข้าวมายัง แล้วได้นอนพักมั้ย กินยาที่หมอให้มายัง คือทุกคำพูดมันเหมือนกับว่า เค้าเป็นห่วงเรามากเลยคะ ดีมากจนเราก็สับสนคะ...
สับสนว่าถ้าเค้าจะไป จะเลิกกันขาดถึงขั้นบล็อกเฟส ปิดเครื่อง เค้าจะกลับมาคุยกับเราแบบนี้ทำไม เพราะเค้ายังรักเราอยู่ รอดูว่าเราจะเอานิสัยเดิมมาใช้อีกมั้ย หรือเค้าแค่สงสารเราคะ เราควรตัดใจจากเค้า หรือพิสูจน์ให้เค้าเห็นคะ ว่าเรารักเค้าแค่ไหน ตอนนี้สับสนมากคะ ไม่รู้ว่าเค้าจะเป็นแบบไหนคะ
.....................................ช่วยให้คำปรึกษาหน่อยนะคะ ขอบคุณที่ทนอ่านมาได้มากขนาดนี้นะคะ ขอบคุณมากๆคะ.......................................