ถามเพื่อนๆหน่อยคะ ว่าจะสู้ต่อหรือหยุดแค่นี้ดีคะ กลัวเสียเขาแต่ไม่อยากได้เขาเป็นเพื่อนแล้ว
เรารู้จักกันตอนเข้าค่ายฝึกงานคะ.ไม่ค่อยคุยกันมาคุยตอนที่เราฝึกงานด้วยกันนี่มากหน่อยจนเป็นเพื่อนกันแต่ไม่รู้จะสนิทหรือเปล่านะ
พอเริ่มฝึกงานเค้าดูแลเราดีมากเพราะกลุ่มเรา เราเป็นผู้หญิงคนเดียวคะ วันนึงเค้าเดินไปจีบผู้หญิงคนนึงที่ฝึกงานที่เดียวกัน ผู้หญิงคนนั้นอยากกิน
อะไรขอให้บอกคะ เขาจะสรรหาซื้อมาให้ แต่เขาไม่ได้ซื้อมาให้ผู้หญิงคนนั้นคนเดียวนะเขาซื้อมาฝากเราด้วยซึ่งเพื่อนคนอื่นไม่ได้นะ อยากกินอะไร
ถ้าแถวที่เขาอยู่มี เขาก็จะซื้อมาให้กิน ทำแบบนี้จนฝึกงานเสร็จคะ ยังไม่คิดอะไรนะคะเพราะเขาดูเหมือนจะเจ้าชู้เหมือยกันนะ
วันนั้นคุณตาเราเสีย เราไม่รู้จะโทรหาใครให้มาช่วยงานเพราะเสียกะทันหัน เลยโทรหาเค้าเพราะรู้มาว่าเค้าอยู่บ้านน่าจะใกล้กับเราที่สุด
เค้าก็ขับรถมาคนเดียว ช่วยงานศพจนเรียบร้อย ที่บ้านทุกคนรู้จักเค้าคะ ปลื้มมากคะเวลาที่เหนื่อย(ใจ)ที่สุดมีเค้ามาคอยให้กำลังใจ เรากลับมา มหาลัย
ก็พบปะ เฮฮากันบ่อยคะ ประมาณว่า เดอะแก๊งค์ซึ่งเราไม่ได้คิดอะไรในตอนนั้นนะคะ จนเราสังสรรค์กันเสร็จประมาณตี4คะ มีรุ่นพี่โทรหาเราบอกว่า
เพื่อนเราคนนี้รู้สึกแปลกๆนะ เหมือนเขาจะชอบเรา เพราะดูเขาเป็นห่วงเป็นใยเรามาก(ซึ่งเราไม่เห็นรู้เรื่องเลย)เราก็หัวเราะ บอกว่าไม่หรอก เขาเฟลนลี่กับเพื่อนทุก
คนคะ ไม่มีอะไรหรอก หัวใจอยู่ดีๆก็ตุ้มๆต่อมๆ พองโตแบบบอกไม่ถูก
ออกตัวก่อนเลยนะคะ ว่าเราไม่สวยคะ ส่วนผู้หญิงที่เขามองจะ ขาวๆน่ารักๆ ซึ่งตรงข้ามกับเราคะ เราสองคนก็ยังพบกันอยู่เรื่อยๆ จนถึงวันครบรอบร้อยวันคุณตา
เราก็ถามเขาว่ามาไหม เขาก็ตอบมาทันทีว่าไป มาแบบฉายเดี่ยวตามเคยคะ ช่วยนั่นช่วยนี่ แม่ก็แซวว่าอยากได้เป็นลูกเขย555(อายตัวม้วนเลย) ครอบครัวเราเป็นครอบครัว
เฮฮาคะ เขาก็จะยิ้มอย่างเดียว ไม่โต้ไม่ตอบ เสร็จไปอีกหนึ่งงานคะ ใกล้ชิดกันมากขึ้น กลับมาที่มหาลัย เจอกันบ่อยมากคะ เขาน่ารักมากชวนไปไหนไม่ค่อยปฎิเสธ เขามีเพื่อน
หลายกลุ่มนะคะ เยอะมาก มีทั้งหญิงและชาย ส่วนหญิงมีแต่คนน่ารักๆคะ. เวลาผ่านไปย้ำการกระทำของเขามากขึ้นจนเราคิดว่าเริ่มชอบเขาแล้วละต้องหักห้ามใจ การเจอกันบ่อยๆ
ก็ทำให้เราหวั่นไหวมากขึ้นทุกครั้งมีอะไรก็จะโทรหาเขาคนแรกก่อนเพื่อนในกลุ่ม
ที่บ้านเรามีงานคะ งานบวชน้องชาย ใจเราหนะชอบเขาอยากให้เขามาเลยชวนไปเล่นๆเขาบอกเดี๋ยวนั่งรถจาก กรุงเทพมา(บ้านเราอยู่ต่างจังหวัดซึ่งใกล้กับบ้านเขาคะ)
เขานั่งรถมาคะถึงตอนเย็นรอบนี้พ่วงเพื่อนผู้ชายคนนึงมาด้วย มาถึงเขาทำทุกอย่างคะ ยกน้ำแข็ง ขยับรถ ออกไปซื้อนู้นนี่นั่นเหมือนเป็นบ๋อยในงาน ที่บ้านก็ใช้เต็มที่คะ เขาบอกอยากมาช่วยงาน เราก็โอเคร พอตกดึกเริ่มมีกินเหล้ากับพี่ๆเราคะ ซึ่งเราแพ้เหล้าก็จะไม่กินซึ่งเขาก็รู้เพราะทุกครั้งที่ไปเที่ยวกันเขาจะเป็นคนสั่งโค้กให้ จนเที่ยงคืนเราก็ถามเขาว่าไม่กลับหรอเพราะเราง่วงมาก เขาบอกว่ากลับ ไม่ต้องห่วงใกล้ๆเองกลับตอนไหนก็ได้ ให้เราไปนอนเถอะ เราก็เป็นห่วงเขาไม่นอนคะเพราะกลัวเขาเมาละจะขับกลับไม่ไหวเลยมาปูที่นอนให้แล้วออกไปนั่งคุยกับเพื่อนเขา ซึ่งรู้มาว่า เขาโดนบอกเลิกตอนม.6แล้วก็ยังไม่มีใครจนตอนนี้เราจบมหาลัยแล้วคะแต่ในใจเราคิดว่าต้องมีใครคุยบ้างละ เขาอัธยาศัยดีขนาดนี้ (เข้าสู้โหมดล้วงความลับคะ) เรารอไม่ไหวเข้าไปนอนคะ ตื่นตีห้าเขาพึ่งเข้าไปนอน สรุปไม่กลับบ้านคะเขาบอกรอแห่นาคก่อน กว่าจะได้กลัยที่บ้านใช้งานเขาจนเหนื่อยเลยแต่เขาก็ไม่บ่นนะ เริ่มรู้สึกมากกว่าเพื่อนขึ้นเรื่อยๆคะ ดีใจมาก เสร็จไป1งานคะ
ที่บ้านเราอยากให้เรียนต่อคะ เราไม่มีเพื่อนเรียน คนแรกที่นึกถึงเขาอีกแล้วคะ เราก็ชวนไปเล่นๆไม่ได้คาดหวังอะไร เขารีบตอบตกลง สรุปมาหาหอกัน2รอบ ได้ห้องติดกันคะ
แอบรักเพื่อนคะ ทั้งสุขและทุกข์รวมกัน
เรารู้จักกันตอนเข้าค่ายฝึกงานคะ.ไม่ค่อยคุยกันมาคุยตอนที่เราฝึกงานด้วยกันนี่มากหน่อยจนเป็นเพื่อนกันแต่ไม่รู้จะสนิทหรือเปล่านะ
พอเริ่มฝึกงานเค้าดูแลเราดีมากเพราะกลุ่มเรา เราเป็นผู้หญิงคนเดียวคะ วันนึงเค้าเดินไปจีบผู้หญิงคนนึงที่ฝึกงานที่เดียวกัน ผู้หญิงคนนั้นอยากกิน
อะไรขอให้บอกคะ เขาจะสรรหาซื้อมาให้ แต่เขาไม่ได้ซื้อมาให้ผู้หญิงคนนั้นคนเดียวนะเขาซื้อมาฝากเราด้วยซึ่งเพื่อนคนอื่นไม่ได้นะ อยากกินอะไร
ถ้าแถวที่เขาอยู่มี เขาก็จะซื้อมาให้กิน ทำแบบนี้จนฝึกงานเสร็จคะ ยังไม่คิดอะไรนะคะเพราะเขาดูเหมือนจะเจ้าชู้เหมือยกันนะ
วันนั้นคุณตาเราเสีย เราไม่รู้จะโทรหาใครให้มาช่วยงานเพราะเสียกะทันหัน เลยโทรหาเค้าเพราะรู้มาว่าเค้าอยู่บ้านน่าจะใกล้กับเราที่สุด
เค้าก็ขับรถมาคนเดียว ช่วยงานศพจนเรียบร้อย ที่บ้านทุกคนรู้จักเค้าคะ ปลื้มมากคะเวลาที่เหนื่อย(ใจ)ที่สุดมีเค้ามาคอยให้กำลังใจ เรากลับมา มหาลัย
ก็พบปะ เฮฮากันบ่อยคะ ประมาณว่า เดอะแก๊งค์ซึ่งเราไม่ได้คิดอะไรในตอนนั้นนะคะ จนเราสังสรรค์กันเสร็จประมาณตี4คะ มีรุ่นพี่โทรหาเราบอกว่า
เพื่อนเราคนนี้รู้สึกแปลกๆนะ เหมือนเขาจะชอบเรา เพราะดูเขาเป็นห่วงเป็นใยเรามาก(ซึ่งเราไม่เห็นรู้เรื่องเลย)เราก็หัวเราะ บอกว่าไม่หรอก เขาเฟลนลี่กับเพื่อนทุก
คนคะ ไม่มีอะไรหรอก หัวใจอยู่ดีๆก็ตุ้มๆต่อมๆ พองโตแบบบอกไม่ถูก
ออกตัวก่อนเลยนะคะ ว่าเราไม่สวยคะ ส่วนผู้หญิงที่เขามองจะ ขาวๆน่ารักๆ ซึ่งตรงข้ามกับเราคะ เราสองคนก็ยังพบกันอยู่เรื่อยๆ จนถึงวันครบรอบร้อยวันคุณตา
เราก็ถามเขาว่ามาไหม เขาก็ตอบมาทันทีว่าไป มาแบบฉายเดี่ยวตามเคยคะ ช่วยนั่นช่วยนี่ แม่ก็แซวว่าอยากได้เป็นลูกเขย555(อายตัวม้วนเลย) ครอบครัวเราเป็นครอบครัว
เฮฮาคะ เขาก็จะยิ้มอย่างเดียว ไม่โต้ไม่ตอบ เสร็จไปอีกหนึ่งงานคะ ใกล้ชิดกันมากขึ้น กลับมาที่มหาลัย เจอกันบ่อยมากคะ เขาน่ารักมากชวนไปไหนไม่ค่อยปฎิเสธ เขามีเพื่อน
หลายกลุ่มนะคะ เยอะมาก มีทั้งหญิงและชาย ส่วนหญิงมีแต่คนน่ารักๆคะ. เวลาผ่านไปย้ำการกระทำของเขามากขึ้นจนเราคิดว่าเริ่มชอบเขาแล้วละต้องหักห้ามใจ การเจอกันบ่อยๆ
ก็ทำให้เราหวั่นไหวมากขึ้นทุกครั้งมีอะไรก็จะโทรหาเขาคนแรกก่อนเพื่อนในกลุ่ม
ที่บ้านเรามีงานคะ งานบวชน้องชาย ใจเราหนะชอบเขาอยากให้เขามาเลยชวนไปเล่นๆเขาบอกเดี๋ยวนั่งรถจาก กรุงเทพมา(บ้านเราอยู่ต่างจังหวัดซึ่งใกล้กับบ้านเขาคะ)
เขานั่งรถมาคะถึงตอนเย็นรอบนี้พ่วงเพื่อนผู้ชายคนนึงมาด้วย มาถึงเขาทำทุกอย่างคะ ยกน้ำแข็ง ขยับรถ ออกไปซื้อนู้นนี่นั่นเหมือนเป็นบ๋อยในงาน ที่บ้านก็ใช้เต็มที่คะ เขาบอกอยากมาช่วยงาน เราก็โอเคร พอตกดึกเริ่มมีกินเหล้ากับพี่ๆเราคะ ซึ่งเราแพ้เหล้าก็จะไม่กินซึ่งเขาก็รู้เพราะทุกครั้งที่ไปเที่ยวกันเขาจะเป็นคนสั่งโค้กให้ จนเที่ยงคืนเราก็ถามเขาว่าไม่กลับหรอเพราะเราง่วงมาก เขาบอกว่ากลับ ไม่ต้องห่วงใกล้ๆเองกลับตอนไหนก็ได้ ให้เราไปนอนเถอะ เราก็เป็นห่วงเขาไม่นอนคะเพราะกลัวเขาเมาละจะขับกลับไม่ไหวเลยมาปูที่นอนให้แล้วออกไปนั่งคุยกับเพื่อนเขา ซึ่งรู้มาว่า เขาโดนบอกเลิกตอนม.6แล้วก็ยังไม่มีใครจนตอนนี้เราจบมหาลัยแล้วคะแต่ในใจเราคิดว่าต้องมีใครคุยบ้างละ เขาอัธยาศัยดีขนาดนี้ (เข้าสู้โหมดล้วงความลับคะ) เรารอไม่ไหวเข้าไปนอนคะ ตื่นตีห้าเขาพึ่งเข้าไปนอน สรุปไม่กลับบ้านคะเขาบอกรอแห่นาคก่อน กว่าจะได้กลัยที่บ้านใช้งานเขาจนเหนื่อยเลยแต่เขาก็ไม่บ่นนะ เริ่มรู้สึกมากกว่าเพื่อนขึ้นเรื่อยๆคะ ดีใจมาก เสร็จไป1งานคะ
ที่บ้านเราอยากให้เรียนต่อคะ เราไม่มีเพื่อนเรียน คนแรกที่นึกถึงเขาอีกแล้วคะ เราก็ชวนไปเล่นๆไม่ได้คาดหวังอะไร เขารีบตอบตกลง สรุปมาหาหอกัน2รอบ ได้ห้องติดกันคะ